ในขณะที่มองฉากตรงหน้า เฉินเฉินก็ถอยไปข้างหลังไม่กี่ก้าว ออร่าของเขากำลังปะทุออกมาโดยไม่ได้มีการยับยั้งเอาไว้เลยและขัดขวางพลังปราณที่รุนแรงของอีกฝ่ายเอาไว้

 

แม้ว่าหยวนฉิงเทียนจะไม่ได้ใช้วิชาซ่อนเร้นศักดิ์สิทธิ์ แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็ใกล้จะถึงแก่นทองคำแล้ว เขามีฝีมือเหนือกว่าหลินจินและฉีปู่ฝานมาก

 

แน่นอนว่า ถ้าเขาไม่มีความแข็งแกร่งถึงระดับนั้น การที่เขาจะแตะต้องฉงเย่ได้ก็คงเป็นเรื่องยาก ไม่ต้องพูดถึงการทำอันตรายกับเขาเลย

 

เนื่องจากมันเป็นครั้งแรกที่เฉินเฉินได้เจอกับศัตรูระดับนี้ เขาจึงเริ่มจริงจังมากๆ

 

หลังจากที่สูดหายใจเข้าเต็มปอด สายฟ้าก็ก่อตัวขึ้นตรงหน้าอกของเขาและพุ่งเข้าใส่หยวนฉิงเทียนเพื่อขัดขวางฝ่ามือของเขาในทันที

 

หลังจากที่ถูกสายฟ้ากดดันให้ถอย หยวนฉิงเทียนก็ดูเหมือนกำลังตื่นเต้นอยู่

 

“ไม่แปลกใจเลยที่เจ้าสามารถฆ่าฉีปู่ฝานได้ ความแข็งแกร่งระดับนี้สมแล้วที่เป็นยอดฝีมืออันดับสองในรัฐจิน น่าเสียดายที่ข้าเสียมีดกลืนวิญญาณไปแล้ว ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่ต้องใช้ความพยายามมากนักในการฆ่าเจ้า”

 

หยวนฉิงเทียนพูดในขณะที่ขยับเท้าของเขา เหมือนกับกำลังมองหาจุดอ่อนของเฉินเฉินอยู่

 

เมื่อได้ฟังเขาพูด เฉินเฉินไม่ได้ตอบอะไร เขาไม่อยากใช้วิชาสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์เทียนหยุนเพราะเขากลัวว่ามันอาจจะทำให้เกิดเสียงดังมากเกินไปและดึงดูดสำนักอสูรได้

 

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาต้องทุ่มสุดฝีมือเพื่อกำจัดศิษย์สำนักอสูรคนนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ และด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงไม่สามารถมาสนใจเรื่องการดึงดูดความสนใจได้

 

หลังจากตระหนักได้ว่าเขาต้องไม่ออมมือ สายตาของเฉินเฉินก็สว่างขึ้นอีกครั้งในขณะที่ท้องฟ้าถูกปกคลุมด้วยเมฆครึ้มอย่างรวดเร็วพร้อมกับมีพลังแห่งสวรรค์ที่มองไม่เห็นพุ่งเป้าไปที่หยวนฉิงเทียน

 

หยวนฉิงเทียนเงยหน้ามองท้องฟ้า และรู้สึกได้แค่ว่าท้องฟ้ากำลังจะถล่มลงมา สายตาของเขาดูเศร้าหมองในทันที

 

เฉินเฉินที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาแข็งแกร่งกว่าที่คิดเอาไว้มาก ยิ่งเขาแข็งแกร่งขึ้นเท่าไหร่ จิตสังหารก็ยิ่งรุนแรงขึ้นเท่านั้น

 

‘ในอนาคตคนๆนี้อาจจะเป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่กว่าฉงเย่ ข้าต้องฆ่าเขา!’

 

หลังจากที่สูดหายใจเข้าเบาๆ ร่างของหยวนฉิงเทียนก็ค่อยๆดำขึ้นเรื่อย ๆ

 

และมันก็ชัดเจนในเวลาไม่นานว่าเขากำลังจะใช้วิชาที่สูญหาย วิชาซ่อนเร้นศักดิ์สิทธิ์!

 

เปรี๊ยง!

 

เฉินเฉินคำรามขึ้นไปบนฟ้าในขณะที่สายฟ้าเจ็ดหรือแปดเส้นผ่าลงมา และระเบิดจุดที่หยวนฉิงเทียนอยู่

 

อย่างไรก็ตาม หยวนฉิงเทียนได้หายไปจากจุดนั้นแล้วและสายฟ้าเจ็ดหรือแปดเส้นก็ระเบิดโดนพื้นที่ว่าง จนเกิดเป็นหลุมใหญ่เจ็ดหรือแปดหลุมในพื้นที่ปะทะ

 

“เฉินเฉิน เจ้าเป็นคนที่สองในรัฐจินที่บังคับให้ข้าใช้วิชารอบเร้นศักดิ์สิทธิ์ ฮ่าฮ่า ถึงแม้ว่าการใช้วิชานี้จะมีค่าใช้จ่ายก็ตาม แต่มันก็คุ้มถ้าฆ่าเจ้าได้”

 

เสียงของหยวนฉิงเทียนดังมาจากทุกทิศทาง

 

ในจุดนี้ เฉินเฉินรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังบ่นเรื่องไร้สาระ เขาเห็นการต่อสู้ระหว่างเขากับฉงเย่และทุกคำพูดของเขาก็มีความหมายแฝงอยู่

 

เขาไม่ได้พยายามจะป่วนจิตใจของฝ่ายตรงข้ามหรือพยายามหลอกล่อพวกเขา

 

ในฐานะสุดยอดนักฆ่า การพูดเรื่องไร้สาระคงจะเป็นไปไม่ได้

 

เฉินเฉินยังคงยืนนิ่งอยู่ในขณะที่เขาพยายามตรวจจับตำแหน่งของนักฆ่าสำนักอสูร จากนั้นเขาก็ถอนหายใจในทันทีที่ยืนยันได้ว่าเขาไม่สามารถตรวจจับร่องรอยของหยวนฉิงเทียนได้เลย

 

“เห้อ ดูเหมือนว่าข้าต้องโกงแล้วสินะ”

 

“ระบบ หยวนฉิงเทียนอยู่ที่ไหน?”

 

“ทางซ้าย 18 เมตรเหนือหัวของท่านค่ะ”

 

ในทันทีที่เขาได้ฟังคำตอบของระบบ เสียงของหยวนฉิงเทียนก็ดังมาจากทางขวาข้างบน

 

“ตายซะ!”

 

เฉินเฉินไม่รู้ว่าเสียงของเขามาจากทางขวาได้ยังไงถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ทางซ้ายก็ตาม ในตอนที่เขาจัดการกับฉงเย่ หยวนฉิงเทียนก็ได้ใช้เทคนิคเดียวกัน

 

อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาแบบนี้ แน่นอนว่าเขาเลือกที่จะเชื่อระบบ

 

ก่อนที่เขาจะได้ยินคำว่า ‘ตาย’ สายฟ้าก็ผ่าลงมาในทันทีและโจมตีสถานที่ที่ระบบบอก

 

ในตอนนี้ เฉินเฉินสูดหายใจเข้าไปอย่างแรง

 

ครู่ต่อมา เสียงฮึดฮัดอย่างไม่พอใจก็ดังก้องจากกลางอากาศ อย่างไรก็ตาม ยังไม่เห็นตำแหน่งของหยวนฉิงเทียน

 

หลังจากที่ฟ้าผ่าลงมาได้ไม่นาน อากาศก็เริ่มมีกลิ่นเหมือนเนื้อไหม้

 

เซียนทุกคนมีประสาทสัมผัสที่แม่นยำ และกลิ่นก็เพียงพอที่จะชี้นำเฉินเฉินไปหาหยวนฉิงเทียน

 

“อึ้ก!”

 

ก่อนที่เฉินเฉินจะได้กลิ่นอย่างเต็มที่ ชิ้นเนื้อไหม้ก็ตกลงมาจากท้องฟ้าอย่างกะทันหัน

 

ในขณะที่มองเศษเนื้อ เฉินเฉินก็ยิ้มเยาะ มันคือเนื้อจากต้นขา ดูเหมือนว่าหยวนฉิงเทียนจะโดนที่ต้นขาของเขา

 

‘เจ้าหมอนี่ใจแข็งจริงๆ ในตอนที่เขาสู้กับฉงเย่ เขาก็ทำให้ตัวเองเลือดออก และตอนนี้ที่เขาสู้กับข้า เขาก็เลือกที่จะตัดส่วนหนึ่งของร่างกาย’

 

แต่น่าเสียดายที่เขาไม่ต้องใช้กลิ่นในการหาตำแหน่งของหยวนฉิงเทียน

 

“ระบบ หยวนฉิงเทียนอยู่ที่ไหน?”

 

“ข้างหลังทางด้านขวายี่สิบเมตรค่ะ”

 

เมื่อได้ฟังคำตอบ เฉินเฉินก็ปล่อยสายฟ้าลงมาอีกครั้งโดยไม่ลังเล

 

“อั๊ก!”

 

ครั้งนี้ เสียงฮึดฮัดได้เปลี่ยนเป็นเสียงร้องที่น่าอนาถ

 

“เจ้าหาตำแหน่งของข้าได้! ไม่มีทาง! ถ้ายังไปไม่ถึงจุดสูงสุดของแก่นทองคำและสามารถสัมผัสถึงความเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยของพลังปราณได้ การตรวจจับตัวตนของข้าก็เป็นไปไม่ได้หรอก!”

 

หยวนฉิงเทียนตะโกนออกมาด้วยความตกใจและความโกรธจากข้างหลังในขณะที่เฉินเฉินหันกลับไปแล้วหัวเราะ

 

“ข้าจะมีความลับด้วยไม่ได้รึไง? เจ้าไม่ได้เป็นคนเดียวที่มีความลับซักหน่อย เอาเถอะ เจ้าสามารถเดาวิธีที่ข้าใช้ตรวจจับเจ้าได้นะ”

 

‘เหอะ เจ้าเข้าโหมดหายตัวแต่เจ้าจะไม่ให้ข้าตรวจจับเจ้าเนี่ยนะ? ข้าไม่กลัวใครทั้งนั้น ข้าก็แค่โกงกลับบ้างก็เท่านั้นเอง’

 

“มันต้องเป็นเรื่องบังเอิญแน่ ๆ! หยวนฉิงเทียนพึมพำ ดวงตาของเขาเป็นสีแดงและร่างกายของเขาก็เป็นแผลไหม้ แต่เขาก็ยังคงไม่เชื่อว่าวิชายรอบเร้นศักดิ์สิทธิ์ที่ไร้เทียมทานของเขาจะถูกคนอื่นมองออกได้

 

ด้วยการกัดฟัน หยวนฉิงเทียนก็หายไปอีกครั้ง

 

ครั้งนี้ เขาไม่ได้ลุยเข้ามาในทันที แต่บินไปรอบๆไม่หยุด และสังเกตดูปฏิกิริยาของเฉินเฉินอย่างระมัดระวัง

 

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเขาจะสังเกตมากแค่ไหน เขาก็ไม่เห็นวี่แววว่าเฉินเฉินจะใช้วิชาลับอะไรเลย

 

“บังเอิญสินะ! มันต้องเป็นเรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน!”

 

หยวนฉิงเทียนตะโกนในใจ เขาแค่ไม่สามารถเชื่อมันได้ เขาคิดว่าในเมื่อเขาสามารถฆ่าฉงเย่ได้ เขาก็ต้องสามารถฆ่าเฉินเฉินได้ด้วยอย่างแน่นอน

 

ในอีกด้านนึง ด้วยการใช้ระบบ เฉินเฉินสามารถทำความเข้าใจทิศทางการเคลื่อนไหวคร่าวๆของหยวนฉิงเทียนได้

 

ณ จุดนี้ ระบบได้ให้คำตอบนึงที่ไม่ตรงกับทิศทาง

“ยี่สิบเมตรเหนือศีรษะของท่านเจ้าของค่ะ”

 

เมื่อได้ฟังคำตอบ เฉินเฉินก็รู้สึกทึ่ง ‘เจ้าหมอนี่คิดว่าสายฟ้าสวรรค์จะไม่โจมตีเขาแค่เพราะอยู่เหนือหัวข้าอย่างนั้นเหรือ?’

 

โดยไร้ซึ่งความลังเล เฉินเฉินก็สูดหายใจเข้าเต็มปอดและฝ่ามือของเขาก็ส่องประกายด้วยสายฟ้าอีกครั้ง!

 

ในวินาทีต่อมา เขาก็ยกแขนขึ้นสูงในขณะที่สายฟ้ารุนแรงถูกยิงขึ้นไปจากมือของเขา

 

ในทำนองเดียวกัน สายฟ้าสวรรค์ก็ได้ผ่าลงมาจากท้องฟ้าด้วย และสายฟ้าสองเส้นก็ปะทะกัน

 

ซึ่งจุดของการปะทะนี้ก็คือหยวนฉิงเทียน!

 

เปรี๊ยง!

 

ด้วยการระเบิดดังสนั่น หยวนฉิงเทียนก็ถูกโจมตีจากหัวจรดเท้า แล้วเขาก็กระเด็นเอาหัวโหม่งลงมากระแทกที่ตรงหน้าของเฉินเฉินไม่กี่เมตร และเนื้อตัวก็มีควันฟุ้ง

 

“นี่เจ้าจะยังอยู่ในโหมดซ่อนเร้นอีกเหรอ?”

 

ในตอนที่เฉินเฉินสังเกตเห็นสภาพน่าสมเพชของหยวนฉิงเทียน เขาก็เย้ยหยัน ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เขาก็เอาดาบสังหารมังกรออกมาจากแหวนเก็บของ เขาต้องยอมรับเลยว่าหยวนฉิงเทียนค่อนข้างแข็งแกร่งจริงๆเพราะเฉินเฉินต้องใช้ดาบสังหารมังกรในการฆ่าเขา

 

“บ้าชะมัด…เจ้าหาข้าเจอได้ยังไง? มันไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย!”

 

หยวนฉิงเทียนยื่นนิ้วออกมาด้วยความยากลำบากแล้วเล็งไปที่เฉินเฉิน สายตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ

 

“ข้าไม่บอกเจ้าหรอก” เฉินเฉินพูดด้วยความตั้งใจที่จะฆ่าหยวนฉิงเทียน

 

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เอง สถานการณ์ก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน!

 

เล็บมือนิ้วที่หยวนฉิงเทียนยื่นออกมานั้นได้พุ่งออกมาด้วยความเร็วปานสายฟ้าแลบ

 

ด้วยความเร็วนี้ มันได้ไปถึงตรงหน้าของเฉินเฉิน และทะลวงพลังปราณคุ้มกันของเฉินเฉิน

 

เฉินเฉินพยายามจะหลบอย่างรวดเร็วแต่แขนของเขาก็ยังโดนเล็บบาดอยู่ดี

 

ในขณะที่มองเสื้อคลุมผ้าไหมสีทองที่ถูกเฉือน ใบหน้าของเฉินเฉินก็หม่นหมองอย่างมาก

 

‘นี่มันของด้อยคุณภาพจริงๆสินะ’

 

ในอีกด้านนึง หยวนฉิงเทียนหัวเราะอีกครั้ง

 

“ฮ่าฮ่า อย่างที่ข้าพูด แค่เพราะข้าเสียมีดกลืนกินวิญญาณไปแล้ว มันไม่ได้หมายความว่าข้าจะไร้อันตราย เข้ามาฆ่าข้าซะสิ จากนั้นเจ้าก็จะโดนพิษฆ่าตาย พวกเราจะตายไปด้วยกันเนี่ยแหล่ะ ข้าไม่สนหรอกว่าเจ้าหาข้าเจอได้ยังไง”

 

เมื่อได้ฟังเช่นนี้ หางตาของเฉินเฉินก็กระตุกในขณะที่เขาคิด ‘ไอ้นี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ ในตอนแรก เขาบอกว่าเขาเสียมีดกลืนกินวิญญาณไปแล้วเพื่อทำให้ข้าเข้าใจผิดและทำให้ข้าลดการป้องกันลง’

 

‘แผนนี้อาจจะได้ผลกับฉงเย่ แต่มันใช้กับข้าไม่ได้หรอก!’

 

“หยวนฉิงเทียน วันนี้ข้าจะทำให้เจ้าได้เข้าใจอะไรบางอย่าง ยอดฝีมือของปลอมจะตายด้วยการแตะต้องเพียงเล็กน้อยแต่ยอดฝีมือตัวจริงนั้นไร้เทียมทาน แม้แต่พิษความพิโรธของมนุษย์ของเจ้าก็ไร้ประโยชน์!”

 

ในขณะที่เฉินเฉินพูด แหวนเก็บของของเขาก็สว่างขึ้นและครู่ต่อมา สมบัติสวรรค์สำหรับแก้พิษนับร้อยก็กระจัดกระจายไปทั่วพื้นที่

 

“ระบบ มีของชิ้นไหนบ้างที่สามารถใช้รักษาพิษในร่างกายของข้าได้?” เฉินเฉินถาม

 

ในตอนที่หยวนฉิงเทียนได้กลิ่นแปลกๆ ลูกตาของเขาก็แทบจะถลนออกมาจากเบ้าเพราะเขาเห็นสมบัติสวรรค์แก้พิษมากมายอยู่บนพื้น

 

“สมุนไพรวิญญาณอายุ 10,000 ปี… ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์อายุ 50,000 ปี…แล้วก็ผลไม้ชำระวิญญาณ น้ำระฆังวิญญาณสวรรค์อายุ 100,000 ปี… เฉินเฉิน! ไอ้สารเลว!”

 

หลังจากตะโกนอย่างโกรธเคือง หยวนฉิงเทียนก็ตาเหลือกและสลบไป

 

ก่อนที่เขาจะหมดสตินั้น มีแค่ความคิดเดียวอยู่ในหัวของเขา

 

‘นี่มันไม่ยุติธรรมเลย…’