มานาสูงสุดในปัจจุบันของ ลิงค์ มี 99.1 หน่วย ในตอนที่มานาของนักเวทย์เต็ม, ร่างกายของเขาจะแพรวพราวด้วยออร่าและดวงตาของเขาจะดูสดใส ซึ่งทั้งหมดนั้นเป็นผลของเวทย์มนตร์ แต่ตอนนี้, มานาของ ลิงค์ ลดลงเหลือ 9 หน่วย, และด้วยเหตุนั้นออร่ารอบตัวเขาจึงจางลงอย่างมาก, และดวงตาของเขาในตอนนี้ก็ขุ่นมัวอย่างสังเกตุได้

 

ในตอนที่ทหารรับจ้างทั้งสามคนเจอ ลิงค์ เป็นครั้งแรก, รูปลักษณ์ภายนอกที่ดูธรรมดานี้เป็นสิ่งที่พวกเขาเห็น

 

ลิงค์ พิจารณาการแสดงความภักดีของ ลูซี่ กับ กิลเดิร์น ที่มีต่อเขาและตัดสินใจยอมรับพวกเขา สมาชิกทั้งสามคนนี้ต่างก็เป็นคนที่มีความสำคัญพอๆกันกับกลุ่มทหารรับจ้างฟลามิงโก้ และ ลูซี่ กับ กิลเดิร์น ทั้งคู่ก็ได้แสดงให้เห็นถึงพรสวรรค์ที่แพรวพราวและได้พิสูจน์ตัวเองแล้วว่าเป็นเพื่อนร่วมรบที่น่าเชื่อถือ ดังนั้น ลิงค์ จึงพยักหน้าเป็นการเห็นด้วย

 

“ฉันจะมอบศิลปะการต่อสู้ให้พวกนายด้วย, แต่ไม่ใช่ตอนนี้เพราะฉันใช้มานาไปหมดแล้ว อ่อแล้วก็, ฉันต้องเตือนนายนะว่าศิลปะการต่อสู้เป็นแค่คำแนะนำถึงวิธีปฏิบัติที่เหมาะสมเท่านั้น ถ้านายต้องการพัฒนาออร่าต่อสู้ของนาย, นายยังคงต้องพยายามอย่างหนักนะ”

 

ยังไงซะปลุกพลังก็เป็นแค่เวทย์มนตร์เลเวล 3, และมันก็เป็นแค่เวอร์ชันพื้นฐานที่ซื้อมาด้วยค่าโอมนิ พูดอีกนัยนึงก็คือ, นี่เป็นแค่ศิลปะการต่อสู้ระดับทั่วไป, ดังนั้นผลของออร่าต่อสู้จึงไม่โดดเด่นเกินไปเช่นกัน ลิงค์ คำนวนไว้แล้วว่าถ้าพวกทหารรับจ้างฝึกหนักพอ, พอถึงอายุ 35 พวกเขาก็น่าจะสามารถไปถึงเลเวล 5 ได้ แต่ต่อจากนั้นไปมันจะก้าวหน้าต่อไปได้ยากขึ้นและยากขึ้นเรื่อยๆ ลูซี่ กับ กิลเดิร์น อาจจะไปถึงจุดสูงสุดได้เลเวล 6, ขณะที่ แจ็คเกอร์ อาจจะไปได้สูงกว่าเล็กน้อย, แต่ก็ยังคงไม่สูงไปกว่าเลเวล 7

 

แต่นั่นก็เป็นแค่ชั่วคราว, แน่นอนว่า, ถ้าทั้งสามแสดงออกมาว่ามีประโยชน์มากๆสำหรับเขา, ลิงค์ ก็อาจจะพิจารณาที่จะมอบศิลปะการต่อสู้ที่เลเวลสูงกว่านี้ให้กับพวกเขาในอนาคต

 

“เข้าใจแล้วครับ!” ทหารรับจ้างทั้งสามคนต่างก็พยักหน้า พวกเขาไม่เคยบ่ายเบี่ยงจากการฝึกฝนและการทำงานหนัก แต่สิงที่พวกเขากลัวมากคือความพยายามที่ไร้ประโยชน์และเสียเปล่าที่พวกเขาทุ่มสุดตัวแต่ก็ยังคงอยู่เลเวลเดิม

 

ทหารรับจ้างสังเกตุเห็นว่า ลิงค์ ดูซูบซีดขนาดไหน, ดังนั้นพวกเขาจึงขอตัวกล่าวอำลาและออกจากห้องใต้หลังคาไป พอพวกเขามาถึงห้องโถงของโรงแรม, แจ็คเกอร์ ก็อุทานขึ้นมา “ตอนนี้ข้ารู้สึกว่าความฝันของข้าอยู่ในกำมือแล้ว!”

 

ลูซี่ ยังคงตัวสั่นจากสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องใต้หลังคา “วันนี้, ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าฉันอยู่ในฝันเลย แจ็คเกอร์, พวกเราเอาเงินทั้งหมดที่พวกเราเหลือให้ท่าน ลิงค์ ดีไหม? ฉันได้ยินมาว่าการเรียนเวทย์มนตร์มันใช้เหรียญทองเยอะมากเลยนะ พอจ่ายค่าเข้าเรียนทั้งหมดไปแล้ว, ท่านอาจจะเหลือเงินไม่พอใช้ก็ได้” เธอพูดพึมพำ

 

พวกเขายังมีเงินเหลืออยู่ 1500 เหรียญทอง, และนี่ก็เป็นเงินรวมที่มากเกินไปที่จะใช้สำหรับพวกเขา ในท้ายที่สุด, ทั้งหมดที่พวกเขาสามารถทำได้ก็คือซ่อนมันไว้ที่ไหนสักแห่งที่ปลอดภัยและปล่อยมันไว้อย่างนั้น

 

“ลูซี่ พูดถูก แจ็คเกอร์, นายว่ายังไง?” กิลเดิร์น พูด

 

กิลเดิร์น ไม่รู้สึกคับข้องใจในตัว ลิงค์ อีกต่อไปแล้ว ด้วยศิลปะการต่อสู้, ทำให้ตอนนี้เขากล้าที่จะหวังถึงอนาคตที่สดใส เงินไม่ได้สำคัญอะไรเลยเมื่อเทียบกับศิลปะการต่อสู้ที่ทรงคุณค่าสำหรับนักรบ, แถม ลิงค์ ยังมอบสิ่งที่ทรงคุณค่าเช่นนี้ให้กับพวกเขาอย่างสง่างาม ถ้าเขายังคงอิจฉา ลิงค์ เพราะเรื่องเงิน, เขาก็คงไม่มีค่าอะไรไปมากกว่าหนูตัวเล็กๆเห็นแก่ตัวที่น่าหัวเราะ

 

แน่นอนว่า แจ็คเกอร์ ไม่คัดค้าน เขาได้ถวายชีวิตของเขาให้กับ ลิงค์ ไปแล้ว ตอนนี้ทุกๆคนในกลุ่มทหารรับจ้างฟลามิงโก้ได้กลายเป็นผู้ติดตามของ ลิงค์, เขารู้ว่าอะไรก็ตามที่เป็นประโยชน์กับ ลิงค์ ก็จะเป็นประโยชน์กับพวกเขาด้วย ยิ่ง ลิงค์ ได้รับความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นเท่าไหร่, อนาคตของพวกเขาก็จะสดใสขึ้นเท่านั้น

 

และก็ตามนั้น, เขาจะทำทุกๆอย่างที่เขาทำได้เพื่อสนับสนุนความก้าวหน้าของ ลิงค์

 

“ไม่ใช่แค่พวกเราควรจะให้เงินที่เหลือกับท่านเท่านั้น, พวกเราต้องกระเสือกกระสนเพื่อทำให้ตัวแข็งแกร่งขึ้นเท่าที่พวกเราจะทำได้, และหาเงินให้มากเท่าที่จะทำได้เพื่อสนับสนุนการเรียนของท่าน ลิงค์ ด้วย!” แจ็คเกอร์ พูด

 

ลูซี่ กับ กิลเดิร์น ฉลาดพอที่จะเข้าใจการตัดสินใจที่เฉียบแหลมในคำพูดของ แจ็คเกอร์ พวกเขาทั้งคู่พยักหน้าเป็นการเห็นด้วย

 

แจ็คเกอร์ พูดเสริมขึ้นมาด้วยนำเสียงที่แผ่วเบาและจริงจัง “อีกอย่างนึง, พวกเราต้องซ่อนตัวก่อน อย่าเพิ่งก่อเรื่องวุ่นวายคนอื่นจะได้ไม่เอะใจเรื่องพวกเรา, อย่างน้อยก็จนกว่าพายุนี้จะสงบลง ตอนนี้, สิ่งที่ดีที่สุดที่พวกเราสามารถทำได้คือกลับไปจดจ่ออยู่กับการฝึกฝน ฉันจะแบ่งปันคำแนะนำที่ฉันได้รับจากศิลปะการต่อสู้ของฉันให้กับพวกนายทั้งคู่เอง, แล้วพวกนายก็จะสามารถฝึกพวกพวกมันได้ด้วยเช่นกัน

 

เมื่อไม่นานมานี้พวกเขาได้ทำเรื่องที่อันตรายมา, และด้วยเหตุนั้นผู้คนมากมายจากโลกใต้ดินจึงพยายามตามสืบพวกเขา แม้กระทั่งวันนี้, พวกเขาก็ยังต้องระวังตัวเป็นพิเศษในตอนที่กำลังมาโรงแรมริเวอร์โควฟ, เพราะกลัวว่าชีวิตของ ลิงค์ อาจจะตกอยู่ในอันตราย ในสถานการณ์เช่นนี้, สิ่งที่ฉลาดที่สุดที่จะทำก็คือการเรียนรู้จากเต่าและซ่อนตัวอยู่ในกระดองของพวกเขาสักพักนึง

 

พอทั้งสามคนเห็นด้วย, พวกเขาก็ตัดสินใจกลับไปที่สำนักงานชั่วคราวของพวกเขาเพื่อเอาเงิน แต่พอพวกเขากำลังเดินออกจากโรงแรม, พวกเขาก็สังเกตุเห็นรถม้าจอดอยู่ที่ทางเข้า

 

มันเป็นรถม้าที่ดูสง่างาม, ด้วยส่วนบนสีฟ้าครามและขอบสีเงินทอง ม้าทุกตัวต่างก็ดูหน้าเกรงขาม, ขาเรียวยาวดูมีชาติกูลจนดูแข็งแกร่งกว่าม้าของอัศวินบางคนที่พวกเขาเจอตอนที่อยู่ทางเหนือเสียอีก แม้กระทั่งคนขับรถมาก็ยังสวมเครื่องแบบที่ดูหรูหรา พอดูแล้วมันก็เห็นได้ชัดเลยว่าเจ้าของรถม้านั้นต้องเป็นบุคลสำคัญคนใดคนหนึ่งแน่ๆ

 

“ใครกำลังเข้ามาในโรงแรมกัน? ต้องเป็นคนที่สุดยอดมากแน่ๆ” ห้องโถงของโรงแรมในตอนนี้เต็มไปด้วยเสียงกระซิบกระซาบที่พูดถึงตัวตนของแขกที่มาเยือน”

 

“ชู่ววว! นายไม่เห็นตราบนรถม้าหรือไง? มันมาจากสถาบันเวทย์มนตร์อีสโควฟ!” ใครคนหนึ่งในห้องโถงพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

 

“ถ้าอย่างนั้น คนๆนั้นก็เป็นนักเวทย์สินะ?” คนอื่นๆตอบกลับ

 

พอพวกเขาได้ยินบทสนทนาพวกนี้, ทั้งสามก็รีบขยับไปด้านข้างเพื่อให้ทาง ตั้งแต่ที่พวกเขาได้พบกับ ลิงค์, พวกเขาในตอนนี้ก็ได้ให้ความเคารพกับนักเวทย์ทุกคน สำหรับพวกเขา, นักเวทย์ที่แท้จริงนั้นแทบจะทรงพลังพอๆกับพระเจ้า, ที่ดำรงอยู่ในเส้นระนาบของความเป็นจริงที่แตกต่างกันอย่างสมบูรณ์จากพวกนักเวทย์ที่เลื่อนลอยที่พวกเขาเคยพบมาก่อน ลิงค์ ยังไม่สามารถเขาสถาบันได้, แต่พลังของเขาก็อยู่ในระดับที่น่ากลัวแล้ว พวกเขาไม่สามารถจินตนาการได้เลยว่านักเวทย์จากสถาบันเวทย์มนตร์อีสโควฟจะทรงพลังขนาดไหน

 

ฉันสงสัยจังว่านักเวทย์คนนี้จะแข็งแกร่งขนาดไหน, ทั้งสามคนพิจารณาอย่างพร้อมเพียงกัน

 

พอรถมาหยุดนิ่งในที่สุด, ประตูก็เปิดออกมา จากนั้น, เด็กหนุ่มในชุดผ้าคลุมสีฟ้าครามก็ลงมาจากรถม้า กิลเดิร์น ลืมหายใจในตอนที่เห็นเขา

 

“โอ้พระเจ้าแห่งแสง, ผู้ชายคนนั้นหล่อกว่าฉันคนนี้ได้มากถึงขนาดนี้ได้ยังไงกัน?” กิลเดิร์น มักจะคิดว่าตัวเขาเป็นผู้ชายหน้าตาดีอยู่เสมอและเขาก็เอาชนะใจผู้หญิงมากมายมาได้ด้วยหน้าตาของเขา แต่พอเห็นนักเวทย์ที่อยู่เบื้องหน้าเขา, เขาก็รู้สึกอับอายกับหน้าตาของเขาเป็นครั้งแรกในชีวิต

 

แค่มองไปที่เขา— ผ้าคลุมนักเวทย์ที่สั่งทำขึ้นมานั้น, คทาในมือของเขาที่ดูเหมือนกับหยกสีขาวนั้น, ส่วนสูงและร่างกายที่สร้างขึ้นมาอย่างดีของเขานั้น, ใบหน้าที่เหมือนกับฝันด้วยหน้าตาที่โดดเด่นนั้น, และออร่ออันงดงามที่อาบทั่วร่างกายของเขานั้น— มันช่างเหมือนกับเทพแห่งดวงอาทิตย์ที่ลงมาจากสวรรค์จริงๆ! กิลเดิร์น คิดด้วยความอัศจรรย์ใจ

 

การได้ครอบครองหน้าตาที่น่าดึงดูนั้น, และยังได้เป็นนักเวทย์ที่แท้จริงจากสถาบันอีก— เขาต้องเป็นที่โปรดปรานของเทพแห่งแสงแน่ๆ!

 

ในตอนที่นักเวทย์คนนี้ปรากฏตัว, เขาก็ได้กลายเป็นจุดรวมความสนใจของทุกๆคนอย่างเห็นได้ชัด ทุกๆคนที่อยู่รอบๆดูตัวเล็กลงพอได้เห็นการปรากฏตัวของเขา, แม้แต่ แจ็คเกอร์ ที่สูงเกือบเจ็ดฟุตที่มาพร้อมกับกล้ามเนื้อที่ล่ำบึ้ก ก็ยังดูจืดจางเมื่อเปรียบเทียบกับบุคคลที่สง่างามคนนี้

 

ไอบ้านั่นมันจะโชคดีไปไหน! กิลเดิร์น ก็ถูกดึงดูดด้วยเช่นกันและเขาก็อดที่จะอิจฉานักเวทย์คนนั้นไม่ได้

 

ลูซี่ เป็นคนๆเดียวที่ไม่รู้สึกประทับใจ เธอแค่ถลึงตามองแล้วสบถออกมา “แล้วไงหล่ะ, เขาก็ยังเป็นแค่ไอตุ้ดเท่านั้นแหล่ะ!”

 

ในตอนที่เธอเด็กกว่านี้, เธอเคยถูกผู้ชายหน้าตาดีหลอก ไม่เพียงแค่ไอชั่วนั่นจะนอกใจเธอเท่านั้น, แต่สิ่งที่ไม่สามารถยกโทษให้ได้จริงๆก็คือความจริงที่ว่ามันขโมยเงินทั้งหมดของเธอไปด้วย! และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา, เธอก็ระแวงผู้ชายหน้าตาดีทุกคนเป็นพิเศษ ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าผู้ชายหน้าตาธรรมดาๆอย่าง ลิงค์ ดีกว่าตั้งเยอะ, และแน่นอนว่าสามารถไว้ใจได้และคุ้มค่ากับการเชื่อใจมากกว่าด้วย

 

แจ็คเกอร์ เป็นคนที่สงบนิ่งที่สุดในบรรดาทั้งหมด เขาขมวดคิ้วของเขาเล็กน้อยและส่งเสียงออกมา “ทำไมฉันถึงมีความรู้สึกว่านักเวทย์จากสถาบันเวทย์มนตร์อีสโควฟคนนี้ยังไม่แข็งแกร่งเท่ากับท่าน ลิงค์ นะ?”

 

เขาเป็นนักรบเลเวล 3 ที่ตอนนี้ได้ครอบครองศิลปะการต่อสู้ ซึ่งนั่นทำให้ตอนนี้เขามีมุมมองที่กว้างขึ้น, และเมื่อเขามองนักเวทย์ที่อยู่เบื้องหน้าเขา, เขาก็รู้สึกได้ว่านักเวทย์คนนี้อ่อนแอขนาดไหน แจ็คเกอร์ อาจจะสามารถเอาชนะเขาได้ด้วยการต่อยแค่ครั้งเดียวด้วยซ้ำ

 

“ใครจะรู้หล่ะ? บางทีเขาอาจจะเป็นแค่หนุ่มหน้าตาดีที่ไม่เก่งอะไรเลยก็ได้” ลูซี่ พูดด้วยใบหน้าบูดบึ้ง

 

ในเวลานั้น, นักเวทย์หนุ่มก็เดินเข้ามาในโรงแรมภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของทุกๆคน จากนั้นทหารรับจ้างทั้งสามคนก็เบือนหน้าหนีแล้วเดินออกไปจากโรงแรมและเดินไปตามทางของพวกเขา

 

นักเวทย์คนนั้นเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก เอเลียร์ด เขามาที่นี่เพื่อมาเยี่ยม ลิงค์, และไม่เพียงแค่นั้นเขายังนำคำตอบสำหรับของถามของ ลิงค์ มาด้วย, และเขาก็ยังเอานักสือเวทย์มนตร์ที่ได้รับจากมอยร่าและเงินบางส่วนมาด้วยเช่นกัน

 

เขารู้ว่า ลิงค์ ไม่มีเงินมากนักหลังจากที่ให้เขายืมไป 1300 เหรียญทอง ซึ่งเขายังคงไม่มีวิธีที่จะคืนเงินทั้งหมดนั้น, แต่ตอนนี้พอเขาได้เป็นนักเรียนในสถาบัน, เขารับรู้แล้วว่าในโลกของนักเวทย์นั้น, เงิน 1300 เหรียญทองไม่ได้มากเลยจริงๆ

 

ด้วยความที่เป็นนักเรียนดีเด่นของ มอยร่า, เขาได้ใช้พรสวรรค์ของเขาในการเขียนคำภีร์เวทย์มนตร์เลเวล 0, สร้างยาระดับพื้นฐาน, และได้รับเงินมา 15 เหรียญทอง เขาเชื่อว่า ลิงค์ มีเงินอยู่ไม่มาก, ดังนั้นเขาจึงนำมา 10 เหรียญทองโดยหวังว่ามันจะช่วยแบ่งเบาสถาการณ์ในปัจจุบันของ ลิงค์ ได้

 

ในตอนที่เขาพบเจ้าของโรงแรม, เอเลียร์ด ก็ถามเขา “เฮ้, แมต, เพื่อนของ ฉัน ลิงค์ อยู่ห้องไหน?”