ป่าเกอร์เวนท์

 

“มาสเตอร์, มีพวกมันเหลืออยู่สี่คนครับ” อัศวินอันเดธคนนึงกระซิบ

 

นักเวทย์ผ้าคลุมดำมองข้างๆเขาอย่างเงียบๆ เขาดูธรรมดามากเมื่อดูจากหน้าตาของเขา มันไม่มีออร่าแห่งความมืดล้อมรอบเขาหรือสายตาอำมหิตเลย สิ่งเดียวที่พิเศษเกี่ยวกับเขาก็คือสีผิวของเขา

 

มันเป็นสีขาวซีดและมีอะไรบางอย่างเคลือบผิวอยู่, ทำให้มันดูเหมือนกับศพ

 

มีพื้นที่ว่างอยู่ห่างจากพวกเขาประมาณหนึ่งร้อยเมตร ตรงพื้นที่เปิดเป็นดาร์คเอลฟ์นักเวทย์หนึ่งคนและกลูอีกสามคนที่จับกลุ่มกันเป็นวงกลม และพื้นที่ตรงกลางของพวกดาร์คเอลฟ์ก็คือเป้าหมายของพวกเขา, ดาร์คเอลฟ์เลือดผสมอัลโลวา

 

ผู้หญิงคนนี้ตัวเล็กและดูไม่เรียบร้อย ตัวเธอโชกไปด้วยเลือดและผมของเธอก็กระเซอะกระเซิง มันปกปิดใบหน้าของเธอจนหมด, และผ้าคุณภาพต่ำที่ใช้ทำเสื้อของเธอก็ขาดรุ่งริ่งแล้วด้วย เมื่อมองจากที่ไกลๆ, มันสามารถบอกได้เลยว่าผู้หญิงคนนี้มีหุ่นดีมากๆ, โดยเฉพาะเอวของเธอ ซึ่งเอวของเธอนั้นเพรียวบางมากๆ, มันทำให้เธอมีหุ่นที่เหมือนกับนาฬิกาทราย

 

แต่ถึงกระนั้น, ก็มีแค่อันเดธกับนักเวทย์แห่งความมืดเท่านั้นที่อยู่ในสนามรบ นอกจากนี้, พวกเขายังอยู่ท่ามกลางการต่อสู้อันร้อนระอุด้วย: ดังนั้นไม่มีใครมาหยุดดูเรือนร่างอันงดงามของเธอหรอก

 

จากที่ไกลๆ, ดาร์คเอลฟ์แห่งความมืดที่อยู่ฝั่งตรงข้ามได้ใช้เวทย์เพื่อเพิ่มเสียงของเขา เขาตะโกน “เวเวอร์, เจ้าจะต้องเสียใจแน่สำหรับสิ่งที่เจ้าทำในวันนี้!”

 

เวเวอร์ยิ้มในขณะที่มีรอยย่นจำนวนมากปรากฎขึ้นบนใบหน้าแห้งๆของเขา จากนั้นเขาก็ยกคทาของเขาและปลายคทาก็ปกคลุมด้วยหมอกแห่งความมืดในทันที “หยุดพูดไร้สาระเถอะ; ปล่อยอัลโลวาไว้กับข้า, แล้วข้าจะปล่อยเจ้าไป”

 

“เจ้าคิดว่าข้าโง่รึไง? ชะตากรรมของอัลโลวามีแค่สองทางเท่านั้น นั่นก็คือตาย, หรือไม่ก็ถูกพากลับไปที่ป่าทมิฬ และสำหรับเจ้า, เวเวอร์, มือแห่งความตายจะไม่ปล่อยเจ้าไปง่ายๆแน่สำหรับสิ่งที่เจ้าทำในวันนี้ เตรียมใจไว้ซะแล้วรอความตายในเดลอนก้าได้เลย!”

 

ดาร์คเอลฟ์นักเวทย์คนนี้พูดด้วยน้ำเสียงข่มขู่ อย่างไรก็ตาม, เวเวอร์แค่ยิ้มมุมปากแล้วไม่สนใจความก้าวร้าวของเขา จากนั้นเขาก็หันไปหาอัศวินอันเดธที่อยู่ข้างๆแล้วพูด “ฆ่าพวกมันซะ”

 

เขามีอัศวินอันเดธอยู่กับเขาเก้าคนและมันก็คงจะไม่มีปัญหาในการจัดการกับพวกกลู นอกจากนี้, ดาร์คเอลฟ์นักเวทย์คนนั้นก็แทบจะไม่มีมานาเหลือแล้ว ดังนั้นเขาคงจะไม่ใช่ภัยคุกคามซักเท่าไหร่

 

อัศวินอันเดธวิ่งไปหาพวกดาร์คเอลฟ์ในทันที

 

อีกด้านนึง, ในขณะที่อัลโลวาจ้องมองอัศวินอันเดธที่กำลังใกล้เข้ามา, เธอก็กระซิบ “โรเวีย, นายไม่มีโอกาสชนะหรอก ฆ่าฉันซะ”

 

โรเวียนั้นเป็นชื่อของดาร์คเอลฟ์นักเวทย์ เขาเป็นสมาชิกของซิลเวอร์มูนและมีความแข็งแกร่งอยู่ที่เลเวล 6 เขาอายุแค่ 35 ปี ก็ได้เป็นอัจฉริยะด้านเวทมนตร์ที่หาตัวจับได้ยากในเผ่าดาร์คเอลฟ์แล้ว

 

พอได้ยินคำพูดของอัลโลวา, โรเวียก็เหล่มองเธอ เขาไม่ได้ตอบกลับแต่แค่ระงับความโกรธของเขาเอาไว้ ซึ่งการเป็นนักเวทย์ที่ได้รับการศึกษามาดีของเขานั้นทำให้เขาควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้เป็นอย่างดี

 

การที่ดาร์คเอลฟ์ถูกพิจารณาว่าเป็นคนทรยศนั้นเป็นอาชญากรรมที่ยกโทษให้ไม่ได้มากที่สุดของเผ่าพันธุ์ การกระทำของอัลโลวานั้นได้ล้ำเส้นไปแล้ว ในสายตาของเขา, อัลโลวาก็เป็นแค่คนที่กำลังจะตาย ถ้าไม่ใช่เพราะเธอมีประโยชน์ต่อเผ่าพันธุ์, เขาก็คงจะให้เธอได้ริ้มลองรสชาตของความเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยตัวเองไปแล้ว

 

อย่างไรก็ตาม, กลูคนนึงที่อยู่ข้างๆเขาไม่สามารถเก็บความโกรธได้อีกต่อไป ใบหน้าของมันบูดเบี้ยวในทันทีและตบหน้าของอัลโลวาเต็มกำลัง จากนั้นอัลโลวาก็ล้มหน้าคะมำพื้นหลังจากแรงกระแทกอันรุนแรงนี้

 

“เจ้ามันคนทรยศ! เจ้ากล้าพูดได้ยังไง!” กลูคนนี้พูดอย่างเย็นชาในขณะที่เขาเดินมาเหยียบต้นขาของอัลโลวา จากนั้นเขาก็เริ่มขบฟันด้วยความเพลิดเพลิน

 

เขามีเลเวล 6, และอัลโลวาก็มีขาที่เพรียวบาง เธอคงจะไม่มีทางทนแรงกดนี้ได้ ทันใดนั้นเอง, เสียงกระดูกหักก็ดังขึ้น แล้วขาของเธอก็เริ่มแสดงความผิดปกติ

 

“เจ้าพบกฎของอุปกรณ์ระดับพระเจ้าแล้วไม่ใช่รึไง? เจ้าเป็นอมตะไม่ใช่หรอ? ถ้างั้นข้าจะทำให้เจ้าได้รู้เองว่านรกมันเป็นยังไง!” กลูคนนี้เยาะเย้ยในขณะที่เหยียบลงไปด้วยแรงที่มากกว่าเดิม

 

ร่างกายของอัลโลวาสั่นอย่างรุนแรงภายใต้ความเจ็บปวดอันมหาศาลนี้ สิ่งเดียวที่เธอทำได้ก็คือกรีดร้องออกมา ซึ่งร่างกายของเธอจะสั่นบ่อยมากจากความเจ็บปวดอันรุนแรงนี้

 

โรเวียมองเหตุการณ์นี้โดยไร้ซึ่งความเมตตา ห้าวินาทีต่อมา, เขาก็พูดขึ้น “เอาหล่ะ, หยุดได้แล้ว ตอนนี้พวกเราควรให้ความสนใจกับศัตรู อย่าเพิ่งสิ้นหวัง! พวกเรายังมีกำลังเสริมตามาอยู่ องค์ชายกับมาสเตอร์ไอมอนส์กำลังมาช่วยพวกเรา พวกเราแค่ต้องยื้อไว้ให้ได้อีกสักพักนึงเท่านั้น”

 

กลูสามคนเข้มแข็งขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดพวกนี้ พวกเขาตั้งท่าป้องกันในทันทีและเตรียมตัวรับมือกับศัตรู

 

“หลังจากที่การต่อสู้เริ่มต้นขึ้น, ให้ระวังด้วงบนพื้นเอาไว้ด้วยหล่ะ อย่าให้เวเวอร์มีโอกาสเข้าใกล้พวกเจ้าได้” โรเวียกระซิบ

 

กลูทั้งสามคนพยักหน้า

 

ในตอนนั้นเอง, อัศวินอันเดธคนนึงก็อยู่ห่างจากพวกเขาแค่ 90 ฟุตแล้ว เขาแผดเสียงออกมาแล้วพุ่งเข้าใส่จอมเวทย์โรเวีย

 

กลูคนนึงมายืนกันให้เขาโดยไม่ลังเล เขาไม่ได้มีอาวุธอยู่กับตัวเลย อาวุธเดียวที่เขามีก็คือร่างกายที่อุปกรณ์ระดับพระเจ้าประทานมาให้

 

ตูม! มีการปะทะกันครั้งใหญ่เกิดขึ้นบนพื้นที่เปิด ดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งคู่จะมีพลังพอๆกัน!

 

อัศวินอันเดธเหวี่ยงดาบของเขาใส่กลู อย่างไรก็ตาม, วัตถุดิบที่ใช้สร้างดาบนั้นธรรมดาเกินไป กลูสามารถจับดาบได้ด้วยมือเปล่า แม้ว่ากงเล็บของเขาจะถูกบาดลึกจากการปะทะกันในตอนแรก, แต่บาดแผลแบบนี้ก็ไม่ได้มีปัญหากับกลูเลยเพราะพวกเขาจะรักษามันได้ในเสี้ยวนาที จากนั้นมืออีกข้างของเขาก็ถูกห่อหุ้มด้วยออร่าสีดำในขณะที่เขาซัดมันด้วยความเร็วเต็มที่ตรงไปยังท้องของอัศวินอันเดธ

 

ออร่าสีดำนี้น่ากลัวมาก ในการต่อสู้ก่อนหน้านี้, เมื่อไหร่ก็ตามที่อัศวินอันเดธสัมผัสมัน, พวกเขาจะระเบิดเหมือนกับลูกโป่งน้ำในทันที มันไม่มีทางที่จะรอดจากการโจมตีนี้ได้

 

“นี่ไม่ได้ผลกับข้าหรอก!” อัศวินอันเดธยกโล่ที่มือซ้ายขึ้นแล้วกันการโจมตีของกลูได้อย่างทันท่วงที จากนั้นเขาก็ผลักโล่ไปข้างหน้าด้วยพลังทั้งหมดของเขาแล้วตะโกน “ไปลงนรกซะ!”

 

ตูม, หลังจากเสียงปะทะกันเบาๆ, กลูก็ถูกซัดกระเด็นไปข้างหลัง เขาเซไปเซมาในขณะที่เขาพยายามรักษาสมดุลของตัวเองเอาไว้

 

“ระวังนะ!” โรเวียตะโกนออกมาอย่างกระทันหันในขณะที่เขาชี้คทาไปที่พื้น “คมมีดวายุ!”

 

จากนั้นคมมีดวายุโปร่งแสงรูปจันทร์เสี้ยวก็พุ่งไปยังทิศทางที่เล็งไว้ ครึ่งวินาทีต่อมา, คมมีดวายุก็โดนเข้ากับด้วงที่กำลังอยู่ไต่บนพื้นด้วยความเร็วที่สูงมาก

 

เวทย์นี้ทำลายโครงสร้างเวทมนตร์ของด้วงได้อย่างสมบูรณ์และทำให้มันสลายไปแทบจะทันที จากนั้นพลังงานธาตุในตัวด้วงก็ระเบิดออกในทันที, แล้วพื้นที่รัศมีประมาณ 15 ฟุตรอบตัวมันก็ถูกปกคลุมด้วยคลื่นเพลิงร้อนระอุ

 

นี่เป็นเวทย์เลเวล 4 ถ้ามันระเบิดในร่างของกลู, มันก็จะร้ายแรงถึงตายได้ อย่างไรก็ตาม, ตอนนี้มันถูกปลดปล่อยออกมานอกร่างกายของกลู, และผนวกกับความจริงที่ว่ามันไม่ใช่ธาตุไฟบริสุทธิ์เนื่องจากได้รับพลังแห่งความมืด; มันจึงแทบจะไม่มีผลกับกลูเลย

 

กลูแค่ปิดหน้าของเขาเพื่อป้องกันตัวเองจากคลื่นความร้อน

 

“เวเวอร์, เจ้าได้รับของเหลวศักดิ์สิทธิ์และสร้างอัศวินอันเดธขึ้นมา เจ้ากล้าต่อต้านเผ่าพันธุ์ของข้าได้ยังไง เจ้าไม่กลัวว่าพวกเราจะถอนทัพของพวกเรารึ?” โรเวียยิ้มในใจ

 

จากนั้นเวเวอร์ก็พูดด้วยรอยยิ้มที่อยู่บนหน้าของเขา “ของเหลวศักดิ์สิทธิ์หรอ? ฉันว่ามันเหมือนกับยาพิษมากกว่านะ แต่ว่า, มีสิ่งนึงที่นายคิดผิด ฉันไม่ได้เอาของเหลวรุ่นสมบูรณ์แบบนั่นให้นักรบของฉัน ดังนั้น, พวกเขาจึงได้รับพลังชีวิตที่แข็งแกร่งมาโดยที่ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายอย่างการถูกอุปกรณ์ระดับพระเจ้าควบคุม ถ้านายไม่เชื่อ, นายก็ลองเอามันกลับไปแล้วทดสอบมันดูสิ…แต่ก็แน่นอนว่า, นายต้องรอดจากการต่อสู้นี้ให้ได้ก่อนนะ”

 

ในตอนนั้นเอง, ก็มีเสียงระเบิดขนาดใหญ่ดังขึ้น เสียงนี้ทุ้มมากๆ, มันเหมือนกับเสียงก้องในตอนที่บอลเพลิงระเบิดในห้องใต้ดิน

 

จากนั้น, กลูคนนึงก็โดนระเบิดแหลกเป็นชิ้นๆ

 

“มันพูดไม่ดีกับอัลโลวาแล้วยังหักขาของเธอด้วย ซึ่งนี่ก็หมายความว่ามันต้องได้รับบทลงโทษบางอย่าง โรเวีย, นายคงจะไม่สนับสนุนการตัดสินใจของฉันสินะ?”

 

แล้วเวเวอร์ก็ยิ้มออกมา ด้วงที่ปล่อยออกมาในตอนแรกเป็นแค่ตัวดึงความสนใจของโรเวียเท่านั้น ในตอนที่เขาหมกมุ่นอยู่กับการจัดการด้วงตัวนั้น, ด้วงอีกตัวก็พุ่งไปหาเป้าหมายที่มั่นตั้งใจไว้

 

กลูคนนี้จดจ่ออยู่กับการโจมตีจากอัศวินอันเดธมากจนเขาไม่ได้ตระหนักถึงความผิดปกติเลย จากมุมมองของเขา, ชีวิตของเขาอาจจะจบลงด้วยวิธีที่คาดไม่ถึงที่สุด

 

จากนั้นโรเวียก็กัดฟันของเขา เขาเกลียดคนที่คิดว่าโลกหมุนรอบตัวเองเพียงเพราะพวกเขาเกิดมามีสิทธิพิเศษมากกว่าหรือเกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์ที่แข็งแกร่งกว่า พวกเขามักจะอวดความสามารถของตัวเองในระหว่างการต่อสู้ เขาอยากจะกดหัวของเวเวอร์ให้จมดินก่อนที่จะกระทืบมันให้เป็นชิ้นเล็กๆถ้าเขาทำได้

 

อย่างไรก็ตาม, ความต้องการเหล่านี้ก็เป็นแค่ความคิดที่เขาไม่สามารถเติมเต็มได้ โรเวียหัวเราะในใจแล้วพูด “การกระทำแบบนี้จะทำให้เจ้ากลายเป็นคนทรยศของสมาคม อย่าคิดว่าเจ้าจะสามารถหนีจากเงื้อมมือของพวกนั้นได้หล่ะ!”

 

จากนั้นเวเวอร์ก็หัวเราะออกมาในขณะที่พูด “ไม่, ไม่ ผิดแล้ว สมาคมอยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้นต่างหากหล่ะ เจ้าคิดจริงๆหรอว่ามอร์เฟียสอยากทำงานกับไอพวกเสียสติอย่างนาย? พวกนายอยากจะทำลายเผ่าพันธุ์มนุษย์ให้หมดสิ้น! ยังไงซะ, มอร์เฟียส์ก็เป็นมนุษย์คนนึง, แม้ว่าการทำลายเผ่าพันธุ์ของเขาอาจจะไม่ได้มีความหมายอะไรกับเขาก็เถอะ เขาจะเลือกไม่สนใจเหตุการณ์ในวันนี้ตราบใดที่มันไม่ได้ก้าวล้ำผลประโยชน์พื้นฐานของเขา ถ้าฉันให้ผลประโยชน์กับสมาคมได้ดีกว่า, พวกเขาก็ไม่มีเหตุผลให้เข้ามาแทรกแซงหรอก!”

 

มอร์เฟียสแค่อยากกลายเป็นพระเจ้า ในแง่นี้, ดาร์คเอลฟ์อาจจะสามารถช่วยเขาทำแบบนั้นได้ อย่างไรก็ตาม, อาจารย์ของเวเวอร์เทพปีศาจทาบินอสก็สามารถช่วยได้เช่นกัน

 

ในกรณีนี้, การเลือกที่จะไม่สนใจและอยู่เฉยๆจะเป็นกลยุทธ์ที่ดีที่สุดสำหรับมอร์เฟียส

 

โรเวียตกอยู่ในความเงียบในทันที เขาได้เข้าถึงเอกสารลับในป่าทมิฬและรู้สถานการณ์ดีเช่นกัน เขารู้ว่าเวเวอร์กำลังพูดความจริง

 

ดูเหมือนว่าเวเวอร์จะเบิกบานใจมากกับชัยชนะอันท่วมท้นนี้, แล้วเขาก็หัวเราะเบาๆ “อัลโลวาเป็นเหมือนกับสมบัติอันล้ำค่า หลังจากที่ฉันได้เธอมา, ฉันจะดูแลเธอให้ดีและใช้ประโยชน์จากสติปัญญาของเธอ ฉันจะไม่ทรมานเธอเหมือนกับที่พวกนายทุกคนทำหรอก!”

 

โรเวียส่ายหัวแล้วพูด “นายมองโลกในแง่ดีเกินไปแล้ว! นี่จะเป็นอันตรายนะ!”

 

ในตอนนั้นเอง, ก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นในป่า อัศวินอันเดธได้รับชัยชนะแล้ว, โดยเสียสมาชิกไปห้าคนแลกกับกลูสามคน

 

จากนั้นเวเวอร์ก็ยิ้มแล้วพูดออกมา “เอาหล่ะ, มันจบแล้ว, โรเวีย”

 

อย่างไรก็ตาม, ก่อนที่เขาจะได้พูด, ก็มีเสียงดังขึ้นจากบนฟ้า “ไม่, มันเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น!”

 

เวเวอร์ตกตะลึงแล้วเงยหน้ามองในทันที จากนั้นเขาก็เห็นนกฮูกตัวใหญ่กับดาร์คเอลฟ์เฒ่าผมขาวที่อยู่บนหลังของมัน

 

นี่คือหนึ่งในเสาหลักของดาร์คเอลฟ์—จอมเวทย์เลเวล 7 ไอมอนส์

 

เขามองเวเวอร์จากจุดได้เปรียบแล้วยิ้มในใจ “เจ้าหนุ่ม, ขอข้าเตือนเจ้าสักหน่อยนะ พลังของเทพปีศาจนั้นไม่ได้เป็นนิรันดร์ จุดจบของเจ้าใกล้เข้ามาแล้ว เจ้าถูกกำหนดให้เป็นเพียงของเล่นของเทพปีศาจเท่านั้น!”

 

“ไอมอนส์…คุณมาถึงแล้วสินะ” เวเวอร์คร่ำครวญในขณะที่คทาของเขาเริ่มเปล่งแสงจ้า “ผมเคารพคุณมาโดยตลอด ตอนนี้, แสดงให้ผมดูหน่อยสิว่าคุณแข็งแกร่งอย่างที่ข่าวลือเขาว่าจริงรึเปล่า!”

 

อย่างไรก็ตาม, ไอมอนส์ส่ายหัวแล้วทุกคนก็ต้องประหลาดใจ จากนั้นเขาก็พูดออกมา “ไม่, ข้าไม่ได้มาสู้, ข้ามาที่นี่เพื่อยุติข้อพิพาท!”

 

พอเขาพูดจบ, เขาก็ยกคทาของเขาขึ้นแล้วชี้ไปทางอัลโลวาและพูดออกมาอย่างเศร้าโศก “เธอเป็นต้นตอของความขัดแย้งในครั้งนี้ หลังจากที่เธอตาย, เรื่องทั้งหมดจะจบลง”

 

ลำแสงสีม่วงปรากฎขึ้นจากคทาของเขาแล้วพุ่งตรงไปที่อัลโลวา ในเวลาเดียวกันนั้นเอง, ก็มีคลื่นมิติปรากฎขึ้นรอบตัวเธอ ดูเหมือนว่าเธอจะถูกปกคลุมด้วยวังวนของเลนส์

 

จากนั้นลำแสงก็พลาดเป้าหมาย อัลโลวายังมีชีวิตอยู่!

 

ไอมอนส์ขมวดคิ้วในขณะที่เขาชำเลืองมองพุ่มไม้หนาเบื้องหน้าเขา แล้วเขาก็ถอนหายใจออกมา “วันนี้มีคนอยู่เยอะจริงๆ”