นิยาย อ่านนิยาย

---

ลิงค์กับเฟลิน่าไม่ได้ไปไกลมาก หลังจากผ่านไปไม่กี่นาที ลิงค์ก็ชี้ไปยังส่วนตื้นของทะเลสาบและพูด “หยุดตรงนี้แหล่ะ”

 

ทะเลสาปนี้ลึกประมาณ3ฟุต ไม่ว่าใครก็สามารถมองเห็นก้นทะเลสาบได้อย่างชัดเจน เฟลิน่าบินร่อนลงไปทางน้ำ

 

ลิงค์ยกคทาขึ้นมาและรออย่างอดทน ในตอนที่เฟลิน่ากำลังจะถาม เธอก็รู้สึกได้ถึงความผันผวนของเวทมนตร์บนหลังของเธอ หลังจากนั้น ลูกบอลมิติที่มีขนาดประมาณ 9 ฟุตก็พุ่งเข้าไปในน้ำ

 

“โอเค ฉันจับมันได้แล้ว” ลิงค์ยิ้ม ลูกบอลน้ำได้ปรากฏขึ้นที่กลางทะเลสาบ ภายในลูกบอล มีปลาขนาดยาวประมาณ 6 ฟุตถูกจับอยู่ข้างใน

 

ปลาตัวนี้ไม่มีเกล็ด มันมีสีฟ้าและตัวแบน ภายใต้การจับกุมของเวทย์มิติ มันยังคงดิ้นอยู่เล็กน้อย พยายามที่จะหนีออกไป

 

จากนั้นลิงค์ก็อธิบาย “นี่คือปลาไหลฟ้า น้ำมันบนร่างกายของมันมีคุณสมบัติทำความเย็นและมันใช้ได้ผลในการล้างพิษจากลมหายใจมังกร”

 

จากนั้นเขาก็ร่ายลูกบอลมิติอีกครั้งในอากาศ และ 2 วินาทีต่อมา  ปลาไหลฟ้าตัวต่อไปก็โดนจับ

 

ปลาไหลฟ้า 2 ตัวมีน้ำหนักอย่างน้อย 200 ปอนด์ ซึ่งมันยิ่งกว่าพอซะอีก

 

จากนั้นลิงค์ก็เปลี่ยนรูปร่างของบอลมิติให้กลายเป็นดาบมิติ หลังจากเกิดเสียงตัดดังขึ้น ปลาไหลฟ้าก็ถูกแล่อย่างสมบูรณ์ แถมลิงค์ยังแยก เครื่องใน เนื้อและน้ำมันปลาสีเขียวอ่อนไว้ต่างหากอีกด้วย ดูเหมือนว่าน้ำมันปลาจะมีน้ำหนักประมาณ 22 ปอนด์

 

ลิงค์เก็บเนื้อและน้ำมันมาก่อนที่จะพูด “ไปกันเถอะ”

 

เฟลิน่าพยักหน้าและบินกลับไปในทันที จากนั้นเธอก็ถามในระหว่างทาง “เจ้าบอกว่าจะใช้น้ำมัน แล้วเนื้อหล่ะ? มันก็ใช้ได้เหมือนกันรึเปล่า?”

 

“ก็พอใช้ได้นะ แต่มีประสิทธิภาพไม่เท่ากับน้ำมัน เนื้อส่วนใหญ่นั้นใช้ในการทำอาหาร มันอร่อยมากเมื่อเอามาทำน้ำซุป” ลิงค์อธิบาย

 

พอได้ยินถึงเรื่องอาหาร ดวงตาของเฟลิน่าก็เบิกกว้าง  การเดินทางของเธอกับลิงค์ทำให้เธอได้ลิ้มลองของอร่อยสารพัดที่เธอไม่เคยกินมาก่อน ตอนแรกเธอรู้สึกอารมณ์ไม่ดี แต่พอคิดถึงเรื่องอาหารขึ้นมาก็ทำให้เธอหิวและรู้สึกคาดหวัง

 

ดูเหมือนว่าเธอจะกลับมาสู่เส้นทางแห่งความตะกละแล้ว

 

ไม่กี่นาทีต่อมาพวกเขาก็กลับมาถึงทะเลสาบ ลิงค์กระโดดลงจากหลังของเฟลิน่าและมองไปที่พวกมนุษย์สัตว์ที่อยู่ในทะเลสาบ  พวกเขายังคงดิ้นไปมาและร้องด้วยความเจ็บปวด ยังไงก็ตาม ยังไม่มีคนที่เสียชีวิต ซึ่งนี่เป็นเรื่องที่ดี

 

 

“มันไปได้สวยเลย ฉันได้วัตถุดิบมาแล้ว”

 

เขาเอาสมุนไพรที่เก็บเมื่อก่อนหน้านี้ออกมาและร่ายเวทย์บอลมิติเพื่อห่อมันเอาไว้ จากนั้นเขาก็ใช้เวทย์เครื่องหั่นมิติ

 

3 วินาทีต่อมา สมุนไพรก็ถูกบดจนละเอียด จากนั้นลิงค์ก็ใส่น้ำมันที่ได้จากปลาไหลฟ้าลงไป ในครั้งนี้ เขาใช้เวทย์ผ่ามิติในการผสมวัตถุดิบเข้าด้วยกัน

 

เพื่อป้องกันไม่ให้วัตถุดิบนั้นสลายไป ลิงค์จึงต้องควบคุมความเข้มข้นของมันให้น้อยที่สุด

 

สมุนไพรมรกตและน้ำมันปลาได้ถูกผสมเข้าด้วยกันผ่านการสั่น เกิดเป็นปรากฏการแปลกๆขึ้น สีของมันค่อยๆเข้มขึ้นและเขียวขึ้น และเมื่อผ่านไปประมาน 3 นาที มันก็กลายเป็นลูกบอลแป้งสีเขียวเข้ม

 

“เสร็จแล้ว” ลิงค์ยื่นมืออีกข้างออกมาและแตะหินที่อยู่ข้างๆเขาเบาๆ จากนั้นเขาก็ร่ายเวทย์เครื่องตัดมิติและเวทย์ทำความสะอาด

 

ขอบที่ขรุขระของหินได้ถูกทำให้เรียบ และเวทย์ทำความสะอาดก็ได้ชำระล้างพื้นผิวของหินให้สะอาด จากนั้นลิงค์ก็วางยาที่เสร็จแล้วลงบนหินก้อนนั้น

 

“โอเค พาคนของนายมาที่นี่และให้ทายานี้ตามร่างกายของพวกเขาซะ…อ่อแล้วก็, อย่ากินมันหล่ะ…มันมีรสชาติค่อนข้างแปลก”

 

โฮลุนถุยยาที่เขาเพิ่งเอาเข้าปากลงพื้น ยานี้มีกลิ่นหอมจางๆ ซึ่งทำให้เขาอยากจะลองชิมมัน โดยที่เขาไม่รู้เลยว่ามันมีรสชาติห่วยแตกมากๆ

 

มาโซสดูน่าเชื่อถือมากในด้านนี้ เขาแตะยามานิดนึงและทามันลงบนร่างกายของโฮลุน จากนั้นเขาก็ถาม “เพื่อนยาก เจ้ารู้สึกเป็นยังไงบ้าง?”

 

“หืม?” โฮลุนพูดด้วยน้ำเสียงงุนงง “มันเย็นและสดชื่น ความรู้สึกปวดแสบปวดร้อนได้หายไปแล้ว!”

 

มันมีประโยชน์จริงๆ

 

โฮลุนรีบทำงานในทันที เขาวิ่งไปที่ทะเลสาบและแบกนักรบที่บาดเจ็บหนักมาในขณะที่ตะโกนไปด้วย “พี่น้องของข้า ยาอยู่ที่นี่ รีบทามันเร็วเข้า! ข้าจะบอกพวกเจ้าให้นะ มันรู้สึกดีเหมือนกับได้มีเซ็กส์ก่อนนอนเลยล่ะ!”

 

แม้ว่าคำพูดนี้จะค่อนข้างหยาบคาย แต่มันก็ได้ผลอย่างมาก แม้แต่มนุษย์สัตว์ที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสก็ยังสามารถคลานมาหายาได้โดยใช้พลังเฮือกสุดท้ายของเขา

 

มีแต่พระเจ้าที่รู้ว่าพวกเขาเจออะไรมาบ้าง

 

พวกเขาเริ่มใช้ยาด้วยมารยาทอันไม่น่าดูมากๆ พวกเขาทายาจำนวนมากตามร่างกายของพวกเขา ทำให้ยาลดลงอย่างรวดเร็ว

 

ลิงค์พูดเสริมอย่างรวดเร็ว “พวกนายไม่จำเป็นต้องใช้มันขนาดนั้นหรอก แค่เอานิ้วก้อยป้ายๆก็พอแล้ว นี่ อย่ากินมันสิ แบบนั้นมันไม่ได้ช่วยนะ”

 

โฮลุนสังเกตเห็นว่ายาลดลงไปอย่างรวดเร็วจึงตะโกนออกมา “พี่น้องของข้า แบ่งให้กับคนอื่นๆด้วยสิ เจ้า, เจ้า ทำไมพวกเจ้าถึงทามันเยอะขนาดนั้นกัน? เอาส่วนที่เกินไปทาให้คนอื่นซะ อย่าทำให้ยาอันสำคัญต้องสูญเปล่านะ”

 

จากนั้น ลิงค์และพรรคพวกก็จ้องมองการกระทำของพวกมนุษย์สัตว์ด้วยอาการอ้าปากค้าง

 

ลองคิดถึงภาพมนุษย์สัตว์โป๊กว่า 100 คนที่มีแผลไฟลวกทั้งตัวมาทายาให้กันดูสิ ในตอนที่บาดแผลตามตัวของพวกเขาหาย พวกเขาบางคนก็มีอารมณ์และพลังงานในการสมสู่กัน….มันเป็นภาพที่ไม่น่าดูจริงๆ

 

“โอ้ มันรู้สึกดีมากเลย ข้ากำลังอยู่ในสวรรค์!”

 

“มันเย็นมากเลย ข้าได้เกิดใหม่แล้ว!”

 

“เฮ้ เจ้าทำอะไรกับก้นของข้าหน่ะ! ข้าจะหักแท่งสมบัติของเจ้านะ! อ้า อย่าเข้ามาใกล้ข้า!”

 

สถานการณ์นั้นวุ่นวายมากๆ ลิงค์ถอยออกมาอย่างเงียบๆเพราะกลัวว่าจะถูกดึงเข้าไปในความวุ่นวายด้วย เฟลิน่าได้ถอยห่างออกไปตั้งนานแล้วเพราะความกลัว ในอีกด้านนึง มาโซส จ้องไปที่ภาพพวกนี้ด้วยรอยยิ้มแห้งๆ

 

นานะเป็นเพียงคนเดียวที่ยืนมองด้วยความสงสัยและถาม “มาสเตอร์ พวกเขากำลังทำอะไรกันอยู่หรอ?”

 

ไม่ใช่ว่าพวกเขากำลังทายาอยู่งั้นเหรอ? ทำไมพวกเขาถึงเอาตัวถูกันและทำท่าทางแปลกๆหล่ะ?

 

ลิงค์คิดอยู่พักนึงก่อนที่จะตอบอย่างจริงจัง “บางทีก้นของพวกเขาเองก็มีบาดแผลด้วย พวกเขาไม่สามารถยื่นมือไปถึงตรงนั้นได้ด้วยตัวเอง ดังนั้น พวกเขาก็เลยต้องขอความช่วยเหลือจากพรรคพวก”

 

“โห ลมหายใจมังกรนี่มันทรงพลังจริงๆ มันสามารถเข้าไปได้ลึกถึงขนาดนั้นเลยหรอ” นานะอ้าปากค้างด้วยความชื่นชม

 

มาโซสเหงื่อออกเต็มตัวในตอนที่ฟังพวกเขาคุยกัน

 

ในฐานะผู้บัญชาการ โฮลุนนั้นอาจจะเคยเห็นภาพแบบนี้มาหลายครั้งแล้ว อันที่จริง เขากระตือรือร้นอยากจะเห็นกองทัพของเขาฟื้นพลังกลับมา จากนั้นเขาก็วิ่งไปหาลิงค์แล้วพูด “มาสเตอร์ ยาของท่านช่างสุดยอดจริงๆ ตั้งแต่วันนี้ไปท่านคือเพื่อนของข้า ข้าจะคอยรับใช้ท่านเอง”

 

พอเขาพูดจบ ข้อความในเกมก็ปรากฏขึ้นบนทัศนวิสัยของเขา

 

ชุดภารกิจมังกรระดับตำนานขั้นที่ 2 สำเร็จ: มนุษย์สัตว์ขี้สงสัย

ผู้เล่นได้รับค่าโอมนิ 100 แต้ม

เปิดภารกิจขั้นที่ 3: เกลี้ยกล่อม

เนื้อหาภารกิจ: เกลี้ยกล่อมขุนศึกฟ้าแยกโฮลุนให้ร่วมมือในการต่อสู้กับอิเซนดิลัน

รางวัล: ค่าโอมนิ 50 แต้ม

 

ลิงค์เลือกรับมันและยิ้มให้กับโฮลุนก่อนที่จะพูด “นายหมายความว่าอย่างนั้นจริงๆหรอ?”

 

“มนุษย์สัตว์ไม่เคยโกหก!” ดูเหมือนว่าโฮลุนจะถูกสบประมาทและเขาก็ทุบหน้าอกของตัวเองเต็มแรง

 

จากนั้นลิงค์ก็พูดต่อ “ฉันกำลังเตรียมตัวไปต่อสู้กับอิเซนดิลัน…อ้อ ฉันหมายถึงมังกรที่นายเพิ่งจะสู้ด้วยเมื่อไม่นานมานี้หน่ะ แล้วฉันก็ต้องการความช่วยเหลือของนายด้วย”

 

โฮลุนเงียบลงในทันที ความลังเลปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาพร้อมกับถอยไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

 

“ทำไมหล่ะ…นายกลัวงั้นหรอ? หรือนายจะบอกฉันว่านายสู้แต่กับพวกอ่อนแอและกลัวพวกที่แข็งแกร่ง?” ลิงค์ไม่ตกใจกับสถานการณ์นี้ ไม่ว่าใครก็คงกลัวเมื่อต้องปะทะกับพลังของมังกรระดับตำนาน ไม่ต้องพูดถึงโฮลุนที่เคยปะทะกับพลังนี้มาก่อนเลย

 

จากนั้นลิงค์ก็ได้ลองท้าทายให้เขาเข้าร่วมด้วย เขารู้ว่ามนุษย์สัตว์นั้นไม่สามารถทนต่อการท้าทายได้

 

แน่นอน โฮลุนทุบหน้าอกของเขาในทันทีพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้าง เขาพูด “ทำไมข้าต้องกลัวด้วยหล่ะ? ข้ารอที่จะฆ่ามันด้วยมือของข้าไม่ไหวแล้ว! แต่ว่านะ ตอนนี้ข้าไม่มีอาวุธ ข้าไม่สามารถฆ่ามันด้วยก้อนหินได้”

 

“นั่นคงเป็นปัญหาจริงๆหล่ะนะ” ลิงค์เห็นด้วย ขวานของโฮลุนพังแล้ว แต่ว่านั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เขาสามารถสร้างอาวุธให้เขาได้อย่างง่ายดาย

 

“ถ้าเกิดว่านายมีวัตถุดิบคุณภาพสูง ฉันสามารถสร้างอาวุธให้นายได้นะ”

 

โฮลุนส่ายหน้าและพูด “ไม่ นั่นเป็นไปไม่ได้หรอก อาวุธของข้าไม่ใช่อาวุธธรรมดา เจ้าคือนักเวทย์ไม่ใช่ช่างตีเหล็ก เจ้าจะสามารถทำอย่างนั้นได้ยังไงกัน? ยิ่งไปกว่านั้น หากเป็นขวานธรรมดาข้าขยับแค่นิดเดียวก็พังแล้ว”

 

ลิงค์คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะถูกปฏิเสธในตอนที่เขาเสนอตัวช่วยสร้างอาวุธให้กับคนอื่น  นี่อาจจะเกิดขึ้นกับเฉพาะมนุษย์สัตว์ ผู้ที่ไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นในโลกฟิรุแมนบ้าง ถ้าเกิดว่าเขายื่นขอเสนอนี้ในโลกมนุษย์ ประตูของพื้นที่รกร้างเฟิร์ดคงจะเต็มไปด้วยผู้คน

 

จากนั้นมาโซสก็หัวเราะและตบเข้าไปที่ไหล่ของโฮลุน เขาพูด “โถ่ โฮลุน เพื่อนยาก เจ้าช่างไม่รู้อะไรเอาซะเลย ในชนเผ่ามนุษย์หน่ะนะ มาสเตอร์ลิงค์คือนักเสริมพลังที่เก่งที่สุด เจ้าโชคดีมากเลยนะที่ได้เขาเป็นคนสร้างอาวุธให้เจ้าหน่ะ!”

 

โฮลุนไม่เชื่อในสิ่งที่เขาได้ยิน ดวงตาของเขาเบิกกว้าง “นี่เจ้าพูดจริงหรอ? มันจะดีกว่าขวานออบซิเดียนของข้ารึเปล่า?”

 

จากนั้นลิงค์ก็โบกมือเรียกนานะและพูด “เอาดาบสั้นให้เขาดูซิ”

 

นานะชักดาบฝันร้ายสิ้นสุดออกมาในขณะที่เดินเข้ามา เธอเดินไปที่หินกว้าง 3 ฟุตและฟันมันเบาๆ จากนั้นด้วยเสียงตัดเบาๆ หินก็แตกออกเป็น 2 ส่วน และบริเวณที่แตกของมันก็เรียบมากด้วย จากนั้นนานะก็เก็บดาบเข้าไปและกลับไปอยู่ข้างๆลิงค์ด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ

 

โฮลุนจ้องไปที่ดาบสั้นของนานะและหินก้อนใหญ่สลับกันก่อนที่เขาจะกลืนน้ำลายแล้วพูด “มีดาบสั้นที่คมขนาดนี้อยู่บนโลกด้วยหรอ?”

 

เขานั้นไม่ได้ชื่นชมที่มีดสามารถตัดหินออกได้ เพราะเขาเองก็สามารถทำได้อย่างสบายๆเช่นกัน ที่เขาทึ่งก็คือการที่นานะตัดหินก้อนใหญ่โดยแทบไม่ต้องออกแรงเลย ยิ่งไปกว่านั้น ส่วนที่โดนตัดของมันยังเรียบและไม่มีรอยแตกอีกด้วย ซึ่งนี่แสดงให้เห็นว่าหินไม่ได้ถูกตัดเป็นสองส่วนด้วยกำลังล้วนๆแต่เป็นเพราะความคมของใบมีด

 

นี่มันน่ากลัวและเกินความเข้าใจในเรื่องอาวุธของโฮลุน

 

“ฉันเป็นคนสร้างมันเองแหล่ะ” ลิงค์พูดพร้อมกับยิ้มออกมา

 

โฮลุนคุกเข่าลงกับพื้นในทันทีและพูด “มาสเตอร์ ตราบใดที่ท่านสร้างขวานที่คมได้ซักครึ่งนึงของดาบสั้นเล่มนั้นให้กับข้า ข้าจะทำทุกอย่างที่ท่านต้องการ ข้าทำได้แม้กระทั่งดื่มฉี่และกินอุจจาระโดยไม่ขมวดคิ้วเลยด้วยซ้ำ”

 

ลิงค์พูดไม่ออกเมื่อได้ยินคำพูดพวกนี้ เขาไม่เชื่อว่าโฮลุนจะพูดสิ่งนี้ออกมา จากนั้นเขาก็พูดต่อ “กลับกันเถอะ ฉันสามารถสร้างขวานได้ด้วยวัตถุดิบที่ดีเท่านั้น”

 

“นั่นไม่ใช่ปัญหาเลย ลอร์ดของเมืองเมฆขาวมีขุมสมบัติอยู่ เขาคงใจกว้างพอที่จะสนองสิ่งที่ข้าต้องการอย่างแน่นอน”

 

…

 

ในหุบเขาเตี้ยๆ อิเซนดิลันนอนจมกองเลือดอยู่กับพื้น บาดแผลของเขาอยู่ตรงหน้าอกขวา มันถูกมนุษย์สัตว์ฟัน

 

แผลนั้นมีความลึก 9 ฟุต ด้วยแรงกระแทก ขวานได้แตกออกเป็นเสี่ยงๆ และเศษของมันจำนวนนับไม่ถ้วนก็ยังคงติดอยู่ในร่างกายของเขา

 

และนั่นยังไม่ใช่ทั้งหมด หมอผีระดับสูง 3 คนนั้นยังร่ายเวทย์ศักดิ์สิทธิ์ที่ทำลายบาเรียที่สร้างขึ้นด้วยพลังแห่งกฎของเขาได้ด้วยกำลัง ซึ่งพลังของเวทย์ศักดิ์สิทธิ์นั้นได้ซึมเข้ามาในร่างกายของเขาและทำให้พละกำลังของเขาลดลงไปอย่างมาก

 

เขานั้นอ่อนแอมากจนแทบจะบินไม่ได้

 

“นายท่าน พวกเราจะทำยังไงต่อดี?” ธีรอนถามด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา

 

อิเซนดิลันกำลังจะพูดแต่ดวงตาของเขาก็กระตุกซะก่อน จากนั้นเขาก็พูด “จัดวางพวกการ์ดเอาไว้ข้างนอกซะ ข้าต้องการจะพักผ่อน”

 

ธีรอนกับโอริซ่าแลกเปลี่ยนสายตากันและถอยออกไปตามคำสั่ง

 

หลังจากที่พวกเขาออกไป แมวดำที่เปล่งแสงก็ได้กระโดดออกมาจากพุ่มไม้ที่อยู่ตรงมุมหุบเขา

 

“ท่านมาที่นี่ทำไมกัน? ท่านมาดูความโชคร้ายของข้าหรอ?” อิเซนดิลันบ่น

 

“ข้าแค่สงสารเจ้า โชคไม่ดีที่ ดูเหมือนว่าเจ้าจะอยู่ได้อีกไม่นานนะ” แมวดำพูด ในตอนที่เขาพูดจบ เขาก็กระโดดอยู่หลายครั้ง ก่อนที่จะมาถึงบนของร่างกายของอิเซนดิลัน

 

ซึ่งน่าแปลกที่ อิเซนดิลันแค่ส่ายหัวของเขาเพื่อแสดงถึงความไม่สบายตัว เขาไม่ได้ไล่แมวดำออกไป

 

“ไอมนุษย์พวกนั้นฆ่าข้าไม่ได้หรอก” เสียงของอิเซนดิลันดูอ่อนแอมากในตอนที่พูด

 

“คนธรรมดา100คนคงทำไม่ได้หรอก แต่ถ้าเป็นนักเวทย์มิติเลเวล 8 นักรบเลเวล 8 ขุนศึกมนุษย์สัตว์เลเวล 9 และหมอผีระดับสูงร่วมมือกันล่ะ?”

 

อิเซนดิลันตกอยู่ในความเงียบไปพักใหญ่ๆก่อนที่จะถามออกมา “งั้นข้าควรทำยังไงดีหล่ะ?”

 

“ฟังข้านะ เจ้าสามารถทำแบบนี้ได้…” แมวดำกระโดดไปที่หูของอิเซนดิลันและกระซิบ