S.P.Pบทที่ 6: การต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่

 

เขากำกำปั้นของเขา โรแกนมีรอยยิ้มจางๆขึ้นมามนตอนนี้เขามีความมั่นใจและความดูถูกในสายตาของเขา

 

ในตอนนี้เขาได้ยืนอยู่บนตัวของนกฟินิกซ์เพลิงขาว

 

ข้างหลังเขามีอาคาอินุผู้ที่มีความกลัวในสายตาของเขา ชายทั้งสองได้หันหลังกลับมาและหยุดการต่อสู้ลง

 

“ ฉันไม่ต้องการยุ่งกับคุณอีกแล้วและอย่าได้มาไล่ตามฉันอีก!”

 

น้ำเสียงของโรแกนมันเป็นน้ำเสียงที่แผ่วเบาแต่มันกับทำให้ตัวของอาคาอินุนั้นสั่นไหวและทำได้แค่กำมือหมัดของเขา

 

ในตอนนี้เขาก็ไม่ต้องการที่พุ่งไปหาโรแกนอีกแล้ว

 

“ ไอหนูแกกำลังดูถูกทหารเรืออยู่นะรู้ตัวไหม!”

 

ทันใดนั้นเสียงตะโกนดังมาจากด้านบน ร่างใหญ่ได้พุ่งลงมาจากท้องฟ้าและด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อนั้นเขาจึงพุ่งเข้าหาโรแกนได้ในทันที

 

เพียงชั่วพริบตาโรแกนได้เปลี่ยนตำแหน่งของเขาในทันที

 

“สุดยอด”

 

“ ปัง” โรแกนหลบการโจมตีและได้แบ่งดาดฟ้าเรือออก ร่างของเขาลงจอดที่นี่อย่างหนักหน่วง

 

“โซล!”

 

ในตอนที่ที่เขาลงมาบนพื้นนั้น การ์ปก็ได้โจมตีอีกครั้งและร่างของเขาก็หายไปทันทีความเร็วของเขาเร็วกว่าอาคาอินุมากเขาได้พุ่งไปหาโรแกนอีกครั้ง

 

“ดัชนีพิฆาต!”

 

นิ้วของการ์ปแข็งราวกับเหล็กและพวกมันนั้นสามารถแทงทะลุร่างกายของเขาได้อย่างง่ายดาย

 

ดวงตาของโรแกนหดแคบลงอย่างรวดเร็วและหน้าของเขาก็ปรากฏอาการบิดเบี้ยวเล็กน้อย

 

“รุนแรงมาก”

 

แก้มของเขามีเลือดไหลออกมาและโรแกนก็ไม่อย่างจะเชื่อว่ามันจะเกิดขึ้น

 

มือขวาของเขาเหมือนนกอินทรีร่างของเขาก็ได้พุ่งไปอย่างรวดเร็วจากนั้นเขาก็พุ่งไปข้างหน้าเพื่อโจมตีการ์ปอย่างจริงจัง

 

“กายาเหล็ก!”

 

“ไม่เป็นอะไรเลยหรอ?เอาไงดีวะเนี่ย?”

 

ในวินาทีต่อมาได้เกิดประกายไฟชนกัน หัวใจของโรแกนสั่นเทาและเขาก็ถอยกลับในทันที

 

จากนั้นมังกี้ ดี การ์ป ได้ยกขาขวาของเขาขึ้นมาและใช้เท้าวายุหนึ่งในหกวิชา “โรคุชิกิ”

 

“คมมาก!”

 

เสากระโดงเรือได้แตกออกการ์ปมีพลังอำำนาจที่น่าเหลือเชื่อ

 

โรแกนถูกทำให้ถอยออกมาอย่างต่อเนื่องในขณะนั้นเขารู้สึกถึงพลังอันแข็งแกร่งเมื่อเผชิญหน้ากับการ์ปพร้อมกับแรงกดดันอันมหาศาล

 

เมื่อเทียบกับอาคาอินุความแข็งแกร่งของการ์ปสูงกว่ามาก

 

ทั้งสองนั้นเร็วราวกับสายลมการต่อสู้ของพวกเขาเป็นไปอย่างรวดเร็วพวกเขาย้ายไปที่ดาดฟ้าอย่างรวดเร็ว

 

ตาของโรแกนนั้นเฉียบคมขึ้นไม่ต้องสงสัยเลยว่าการ์ปแข็งแกร่งกว่าเขา เขาแทบจะสู้กับการ์ปไม่ได้เลยในตอนนี้ เขาปล่อยพลังและความเร็วของนกฟีนิกซ์เพลิงขาวและความสามรถปรมาจารย์ยิปมันพร้อมๆกัน หากการต่อสู้ครั้งนี้ยังยืดเยื้ออยู่แบบนี้เขาจะเหนื่อยและไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาจะแพ้ไปในที่สุด

 

“ดัชนีพิฆาต!”

 

การ์ปได้โจมตีเขาอีกครั้ง

 

“ฟิ้ว”

 

ใบหน้าของโรแกนเปลี่ยนไปมีรูเลือดที่ไหล่ขวาของเขา,เขาได้รับบาดเจ็บจากการโจมตีอันต่อเนื่องของการ์ปเขาถูกโจมตีอย่างหนักเพราะความขาดประสบการณ์ของเขา

 

“ไอหนูโรแกนเธอหนีไปไหนไม่ได้หรอก!”การ์ปกำมือของเขากล้ามเนื้อของเขาแน่นขึ้นเขาจ้องมองไปที่โรแกนและเขาพร้อมที่จะโจมตีเขาอีกครั้ง

 

“ฮา ฮา”โรแกนได้โผล่ออกมาอย่างรวดเน็วและนกฟีนิกซ์เพลิงขาวได้อยู่ข้างหลังความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นไปอีกสามเท่า

 

ในขณะนั้นจากระดับความสูงกว่าสิบเมตรโรแกนก็ได้ลงมาที่พื้นอีกครั้ง ด้วยแรงโน้มถ่วงความเร็วของเขาได้เพิ่มขึ้นไปอีก

 

“ใบมีดขนนก!”

 

เพียงชั่วครู่โรแกนก็มาถึงตรงหน้าของการ์ปแล้วก็โบกมือ คลื่นลมนี้เป็นเหมือนนกที่ดุร้ายที่โบกสะบัดปีกของมันอยู่

 

ในความว่างเปล่าได้ปรากฏแสงเย็นกระพริบไปมา

 

การ์ปจ้องมองและตะโกน:“กายาเหล็ก!”

 

“ไม่ได้ผลงั้นหรอ?”

 

เสียงโลหะชนกันและประกายไฟพุ่งออกมาดวงตาของโรแกนก็เปล่งประกายและมือขวาของเขารู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างมาก

 

หลังจากเผชิญหน้ากับการ์ปเท้าขวาของเขานั้นราวกับเป็นกงจักรอันแหลมคม

 

เขาขึ้นมาบนท้องฟ้าแล้วเขาก็ชี้นิ้วไปที่โรแกน

 

“เป็นไงไอหนู?”

 

ราวกับจรวดสีน้ำเงินที่ทรงพลังกำลังจะมาถึงไม่ช้า การโจมตีที่รุนแรงนี้ดูเหมือนจะตัดอากาศและพุ่งไปหาโรแกนอย่างรวดเร็ว

 

โรแกนเปลี่ยนรูปร่างเหมือนนกและหลีกเลี่ยงการโจมตีนี้ เขาต้องงอขาของเขาก้าวขึ้นไปในอากาศแล้วรีบพุ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง แต่ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปในทันที

 

ทางด้านขวาของเขามีคนแอบซุ่มโจมตีอย่างเงียบ ๆ

 

“ดัชนีพิฆาต!”

 

การโจมตีนี้ราวกับแสงและไฟโรแกนสามารถหลีกเลี่ยงจุดสำคัญไปได้“ พัฟ” มีรูปรากฏบนท้องของเขาและเลือดก็ไหลออกมาทันที

 

สองวินาทีต่อมาโรแกนได้ล้มลงบนดาดฟ้าอย่างแรงและได้เซถอยไปกว่าสิบเมตรก่อนที่เขาจะหยุดลง

 

หลังจากเขาเงยหน้าขึ้นมาจะสังเกตเห็นว่าหน้าของโรแกนนั้นได้ซีดลง

 

ด้านหน้าของเขามีอาคาอินุยืนอยู่ตรงนั้นและมองมาด้วยสายตาเย็นชา

 

การ์ปขมวดคิ้วและมองไปที่อาคาอินุและเขาได้พูดออกมาอย่างไม่สบอารมณ์ว่า“อาคาอินุแกไม่คิดว่ามันมากเกินไปหน่อยหรอ”

 

“อะไร!?เขาเป็นอาชญากรที่ชั่วร้าย”อาคาอินุได้พูดขึ้น

 

การ์ปโกรธมากสำหรับเขาโรแกนไม่ได้ทำอะไรผิด

 

โดยพื้นฐานแล้วเขาต้องทนต่อคำสั่งของศูนย์ใหญ่กองทัพเรือเพื่อจับกุมโรแกน สำหรับผู้ที่สนับสนุนความยุติธรรมการทกระทำต่อผู้บริสุทธิ์ถือเป็นการละเมิดความยุติธรรม!

 

อย่างไรก็ตามโรแกนได้ยืนขึ้นมาอย่างเจ็บปวดเขามองลึกไปที่ชายทั้งสองที่อยู่ตรงข้ามกับเขาจากนั้นเขาก็ขยับมือไปทางปากแล้วเป่ามัน

 

“หวิดดด!”

 

นกสีขาวตัวใหญ่บินโฉบลงมาทันที

 

“ไปเร็วอย่าปล่อยให้เขาหนีไป!”

 

อาคาอินุเห็นภาพนี้เขาตะโกนเสียงดังและพุ่งไปที่โรแกน

 

อย่างไรก็ตามโรแกนได้ขึ้นไปอยู่บนตัวฟีนิกซ์แล้วนกฟีนิกซ์ก็พุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ

 

ในไม่ช้าพวกเขาก็บินขึ้นไปถึง 20เมตรแล้วเมื่ออาคาอินุมาถึงตำแหน่งของโรแกนเขาเห็น

โรแกนกำลังบินไปข้างหน้า

 

“การ์ป!” อาคาอินุตะโกนไปทางด้านหลังของเรือ” จับเขา!”

 

การ์ปเงยหน้าขึ้นไปมองโรแกนจากนั้นเขาก็หันกลับมาด้วยอาการละอายใจปลอมๆ“ ขอโทษด้วยเดินชมจันทร์ของฉันมันมีปัญหานะ”

 

อาคาอินุกำกำปั้นของเขาด้วยความโกรธและมองไปที่โรแกนซึ่งหนีไปกับนกยักษ์สีขาว เขารู้สึกไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก

 

บนท้องฟ้าโรแกนมองลงมา นกยักษ์สีขาวบินไปในทิศทางหนึ่งอย่างรวดเร็วและเขาก็หายตัวไปในทันที

 

บนเรือรบด้านล่างทะเลได้มีทหารเรือปีนขึ้นมาบนเรือทีละคนจากทะเลและนอนอยู่บนดาดฟ้าพวกเขาหอบหายใจอย่างหนัก

 

“เวรเอ้ย!”อาคาอินุโกรธและทำอะไรไม่ถูก

 

ในเวลาเดียวกันบนทะเลห่างออกไปประมาณห้ากิโลเมตรจากที่นี่มีเรือหยุดนิ่งอยู่ บนเรือมีคนอยู่หลายคนที่ได้มองดูทุกอย่างจากที่นั่น

 

“เอาไงดี?รองกัปตัน เขาเป็นน้องชายของกัปตันของเราเราควรพาเขาหนีไป!”

 

ชายวัยกลางคนที่มีผมสีขาวซึ่งยืนอยู่แถวหน้าและสวมแว่นตาและมีดาบยาวที่เอวของเขาปรากฏอารมณ์บางอย่างในดวงตาของเขาและเขาได้หัวเราะเบา ๆ

 

“เขาจากไปและเขาก็ปลอดภัยแล้ว!”

 

“นอกจากนี้ฉันไม่ใช่รองกัปตันของพวกนายอีกต่อไปแล้ว!”