S.P.P บทที่ 74: กระบวนท่าทำลายดาบ!

 

เขารู้ว่ากองทัพเรือนั้นยังไม่พบรูจแม้แต่ตัวตนของเธอพวกเขาก็ยังไม่รู้ แต่โรแกนเลือกที่จะพูดคำถามนี้ออกไปในเวลานี้ก็เพื่อที่จะสร้างสภาพแวดล้อมในการหลบหนีที่ดีขึ้นให้กับพวกเจสัน

 

เมื่อมองไปข้างหน้าโรแกนได้เอามือขวาของจับไปที่ดาบบนเอวของเขาอย่างช้าๆ

 

ดวงตาของเขาได้ส่องประกายออกมาอย่างรุนแรง,และจิตวิญญาณของเขาก็ได้เฉียบคมขึ้นมาในทันที

 

ดวงตาที่ส่องสว่าง,กล้ามเนื้อที่หนาแน่นของเขา, เขาดูเหมือนเหมือนกับสปริงในตอนนี้โรแกนได้รวบรวมพละกำลังจนถึงขีดสุด

 

ทันใดนั้นโรแกนก็ได้เคลื่อนไหว

 

ราวกับลูกธนูที่ได้พุ่งออกมาจากคันธนู

 

“บูม! บูม!”

 

ทันใดนั้นสายฟ้าก็ได้ส่งเสียงคำรามอยู่ในท้องฟ้า

 

ทันใดนั้นเองร่างของชายทั้งสองก็ได้เคลื่อนไหว

 

ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่กันที่ดาบทั้งสองของพลเรือโทโมยะได้ถูกดึงออกมาจากฝัก

 

พวกเขาได้ปะทะกันไปมา,ไม่มีใครพูดอะไรออกมา

 

แต่ในตอนนั้นเองโมยะก็ได้พูดออกมาว่า

 

“ เป็นการวาดดาบที่ดีและทรงพลังมาก!”

 

ในช่วงเวลานี้นั้นหากไม่ได้มีการมองเห็นที่เฉียบคมหละก็จะไม่มีทางรู้ด้วยเลยว่าคู่ต่อสู้ของเขานั้นได้เหวี่ยงดาบของเขามาในตอนไหน

 

หากเขาไม่สามารถรู้ได้ว่าคู่ต่อสู้ของเขานั้นจะเหวี่ยงดาบมาในตอนไหน,นั่นหมายความว่าเขาไม่สามารถรับมือกับมันได้และเขาก็จะเสียเปรียบในทันที

 

เร็วมาก,ดาบของโรแกนนั้นเร็วเป็นอย่างมากหลังจากที่เขาได้พุ่งผ่านโมยะไป,เขาก็ได้เก็บดาบเข้าไปในฝัก,เขามองตามดาบของโมยะไม่ทัน

 

ดวงตาของโรแกนนั้นก็ได้กลายเป็นจริงจังในทันที

 

เป็นครั้งแรกที่อิไอของเขาล้มเหลว

 

ความแข็งแกร่งของพลเรือโทโมยะนั้นยอดเยี่ยมมาก

 

การต่อสู้ของเขากับดราก้อนนั้นไม่ได้เกิดขึ้นในสถานการณ์แบบนี้,เขาเอาชนะดราก้อนด้วยพลังของอิทาจิซึ่งมันไม่ใช่ความแข็งแกร่งของเขาเอง ในเวลานั้นเขายังคงเป็นคนที่อ่อนแออยู่

 

แต่ในตอนนี้เขาพร้อมที่จะสู้กับโมยะ

 

นี่เป็นการพิสูจน์ว่าโรแกนนั้นมีความก้าวหน้ามาก เขาไม่ได้พึ่งพาความแข้งแกร่งของระบบนี่ เป็นผลงานของเขาทั้งหมด อย่างไรก็ตามมันยังไม่เพียงพอ!

 

“ น่าสนใจขึ้นมานิดหน่อยแล้วสิ!”

 

ดาบทั้งสองได้ชนกันพร้อมกับส่งเสียง “ทิ่ง” ออกมาโมยะได้หันหน้ากลับมาอย่างช้าๆ พร้อมกับรอยยิ้มที่ดูตื่นเต้นบนใบหน้าของเขา

 

“ ฉันไม่ได้เจอคู่ต่อสู้แบบนายมาเป็นนานแล้วโรแกน,มาสู้กัน!”

 

“ ให้ฉันได้เห็นความแข็งแกร่งของผู้ชายที่กล้ามาอวดดีต่อหน้ากองทัพเรือหน่อยสิ!”

 

เสียงของโมยะนั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้นราวกับว่าเขาไม่ได้ต่อสู้มานาน

 

โรแกนนั้นยังคงเงียบ,มือของเขาได้จับไปที่ด้ามดาบแน่นและในวินาทีต่อมาเขาก็ได้เคลื่อนไหวร่างของเขาได้หายไปอีกครั้ง

 

“ชิ้งง!”

 

เร็วมาก,เขานั้นได้มาถึงตรงหน้าของโมยะในทันที

 

ตาของโมยะได้หดแคบลง,ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

 

“ เร็วมาก,เร็วเกินไปแล้ว!”

 

เขาเร็วมาก,เขาไม่เคยต่อสู้กับนักดาบคนไหนที่เร็วเท่าโรแกนมาก่อน,เขาเป็นเหมือนกับสายฟ้า ในขณะที่เขามัวแต่สนใจกับการเคลื่อนไหวของโรแกน,ดาบก็ได้พุ่งเข้ามาหาเขาและมันก็ยากมากที่จะหลีกเลี่ยงได้ทันที

 

“ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!”

 

โมยะสามารถบล็อคการโจมตีนี้ได้ทัน

 

ดาบของโรแกนได้กลับเข้าไปในฝักอีกครั้ง,มันยังคงไม่สำเร็จ

 

“ นี่คือความแข็งแกร่งของพลเรือโทงั้นสินะ?”

 

พวกเขาได้จ้องมองกันอย่างเงียบๆ,ฝนนั้นก็เริ่มตกแรงขึ้นและไหลลงมาที่แก้มของพวกเขา

 

แต่ในขณะนี้พวกเขาได้สนใจเกี่ยวกับฝนที่กำลังตกลงมาเลยแม้แต่น้อย,พวกเขาทั้งคู่นั้นต่างก็จ้องมองกัน

 

ดวงตาของพวกเขาทั้งคู่นั้นได้ส่องสว่างขึ้นมาหลังจากนั้นพวกเขาก็ได้พักหายใจกันสักพัก,ในตอนนี้พวกเขาดูสว่างไสวยิ่งกว่าสายฟ้าบนท้องฟ้าซะอีก

 

“เปรี้ยง! เปรี้ยง!”

 

เสียงฟ้าผ่าได้ดังขึ้นมา

 

ในขณะนี้ทั้งสองได้เข้าปะทะกันอีกครั้ง

 

โรแกนนั้นยังคงใช้เทคนิคอิไอของเขา,ในตอนนี้ร่างของเขาได้กลายเป็นสายธารแห่งแสงสว่าง ในตอนนั้นดาบก็ได้ปรากฏขึ้นมาและดูเหมือนว่ามันจะหายไปในทันที

 

เหล่าทหารเรือที่กำลังเฝ้ามองอยู่ในระยะไกลนั้นพวกเขาตกใจมากเมื่อพวกเขาได้เห็นการเผชิญหน้ากันของชายทั้งสอง,พวกเขานั้นได้กลืนน้ำลายเป็นครั้งคราว

 

พวกเขาเห็นอย่างชัดเจนว่าการโจมตีของโรแกนนั้นแทบจะหายไปในทันทีที่เขาโจมตีออกไป

 

ร่างของเขาดูเหมือนจะหายตัวไปชั่วขณะหนึ่ง,เขาได้ปรากฏตัวที่ด้านหลังของโมยะและในวินาทีต่อมาเขาก็ได้หายตัวไปอีกครั้งและไปปรากฏในอีกตำแหน่งหนึ่ง

 

พลเรือโทโมยะที่ต้องเผชิญหน้ากับดาบอันรวดเร็วที่น่าสยดสยองนี้,เขาได้เหวี่ยงดาบทั้งสองของเขาออกไปซ้ำแล้วซ้ำเหล่าเพื่อป้องกันการโจมตีของโรแกน

 

“ ฮ่าฮ่า ๆ !”

 

“ เร็ว,เร็วเกินไปแล้ว,โรแกนนายกำลังทำให้ฉันประหลาดใจ!”

 

พลเรือตรีและพลเรือโทนั้นไม่ได้ต่างกันแค่ตำแหน่งที่สูงขึ้น แต่มันก็ยังรวมไปถึงความแข็งแกร่งที่ต่างกันของพวกเขา

 

เหล่าผู้แข็งแกร่งของกองทัพเรือนั้นไม่เพียงแต่จะคุ้นเคยกับวิชาหกรูปแบบเท่านั้น แต่พวกเขายังมีฮาคิรวมถึงการใช้อาวุธหรือปืนที่สุดยอดอีกด้วย และอาวุธของโมยะก็คือดาบสั้นคู่ที่แข็งแกร่งบวกกับความสามารถของผลไม้ปีศาจของเขา,แถมเขายังมีฉายาว่าดาบสั้นโมยะ

 

แถมโมยะยังเชี่ยวชาญฮาคิเกราะเป็นอย่างมาก

 

ดาบของโรแกนนั้นเร็วมากและยังเร็วขึ้นเรื่อยๆ แต่โมยะนั้นอาศัยสายตาของเขาในจับการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้ในครั้งต่อไป,ด้วยการใช้ฮาคิสังเกตุในการขยายการรับรู้ของเขา

 

ด้วยเหตุนี้เองอิไอของโรแกนจึงไม่สามารถทำอะไรเขาได้

 

หลังจากโจมตีไปหลายครั้ง,การหายใจของโรแกนก็ดูเหมือนว่าจะเริ่มวุ่นวายนิดหน่อย

 

เทคนิคนี้มีประสิทธิภาพและความเร็วของมันก็เป็นวิชาที่มีความเร็วสูงสุดที่โรแกนสามารถทำได้ในระยะเวลานี้ แต่มันก็ใช้พลังงานเป็นอย่างมากเช่นกัน

 

“ ฉันไม่สามารถใช้มันออกมาได้อีกแล้ว”

 

โรแกนนั้นรู้ดีเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของตัวเขาเอง,ในตอนนี้ใบหน้าของเขาก็ได้กลายเป็นจริงจังขึ้นมา

 

ในเวลาต่อมา,พลเรือโทโมยะก็ได้หัวเราะออกมาและวิ่งเข้ามาหาโรแกน

 

“ ฮ่าฮ่า,โรแกนนายเป็นอะรไป? นายไม่สามารถใช้เทคนิคการสกัดกั้นได้งั้นหรอ?”

 

จุดอ่อนของเทคนิคอิไอ,นั้นหลายๆคนนั้นจะรู้ดีว่าถ้าการโจมตีนั้นไม่สำเร็จสิ่งที่ตามมาก็คือความตาย

 

มันก็เหมือนกับกฎการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม,ในเมื่อมันให้ผลมากมันก็ต้องแลกมาด้วยอันตรายที่มากตาม

 

วินาทีต่อมา,ดาบหยวนหงของโรแกนก็ได้ออกมาจากฝัก

 

“ชิ้งง!”

 

แสงสีรุ้งได้ส่องประกายออกมา,เม็ดฝนนั้นได้ถูกผ่าออกด้วยคมดาบของดาบหยวนหง หลังจากนั้นดาบก็ได้พุ่งไปหาโมยะด้วยความเร็วที่รวดเร็วเป็นอย่างมาก

 

ด้วยดาบที่กำลังพุ่งเข้ามานั้น,มันทำให้ดวงตาของเขาได้หดแคบลงพร้อมกับใบหน้าที่ดูตกใจของเขา

 

“นี่คืออะไร!?”

 

“ติ้งงง ~~”

 

เสียงที่คมชัดของดาบหยวนหงได้ดังขึ้น,โรแกนได้พูดออกมาด้วยเสียงทุ้ม

 

“ ทำลายดาบ!”

 

“เพล้ง! เพล้ง!”

 

ทันใดนั้นเสียงปะทะของเหล็กก็ได้ดังขึ้นมาซึ่งมันทำให้ใบหน้าของโมยะนั้นเปลี่ยนไปในทันทีการปะทะกันในครั้งนี้มันถึงกับทำให้เขาต้องก้าวถอยหลัง

 

เขาสังเกตเห็นดาบที่น่าสยดสยองของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจน ในตอนนี้เขารู้สึกชาไปทั้งแขนเขาเกือบจะปล่อยดาบของเขาหลุดออกจากมือไป โชคดีที่ความแข็งแกร่งที่แปลกประหลาดของเขา,เขาได้กำมือแน่นในทันที

 

“ นี่มันวิชาอะไรกัน?”

 

โมยะได้ถามออกมา,เขาได้ถอยหลังกลับไปก้าวหนึ่งและให้ความสนใจกับโรแกนมากขึ้น

 

“ฮ่า!!!”

 

หลังจากนั้นเขาได้หายใจออกมาอย่างหนักบรรยากาศที่ดูร้อนแรงได้แผ่ออกมาจากร่างของเขา

 

โมยะดูตกใจมาก,วิชาที่โรแกนใช้ออกมานั้นมันทำให้เขารู้สึกไม่ดี

 

“ เก้ากระบี่เดียวดาย!”

 

เขาได้พึมพำออกมาอย่างช้าๆ

 

สิ่งที่เขาเพิ่งใช้อกไปนั้นคือกระบวนท่าทำลายของวิชาเก้ากระบี่เดียวดาย

 

อย่างไรก็ตาม,มันก็ยังล้มเหลว! เมื่ออยู่ต่อหน้าของพลเรือโทวิชาดาบที่ละเอียดอ่อนนี้กับล้มเหลวไปอย่างไม่คาดคิด

 

ต้องบอกว่าผู้ชายคนนี้นั้นแข็งแกร่งมากจริงๆ

 

ถ้าให้เปรียบเทียบความแข็งแกร่งในระดับพลเรือโทแล้วนั้น,ชายคนนี้นั้นได้ถึงขีดจำกัดสูงสุดแล้ว!

 

“ ตอนนี้,มันเป็นปัญหาจริงๆ!”

 

โรแกนได้พึมพำออกมาพร้อมกับดวงตาของเขาที่หดแคบลง