S.P.P บทที่ 97: เขาเป็นแค่คนธรรมดา!?

 

คิซารุนั้นได้ยินเสียงที่ดังออกมาจากหอยทากสื่อสารอย่างชัดเจน

 

เขารู้สึกตกใจเมื่อได้ยินเสียงที่เต็มไปด้วยความแน่วแน่และจิตวิญญาณที่มุ่งมั่นของชายคนนั้น

 

ดูเหมือนว่านาวาเอกที่ไม่ทราบชื่อคนนี้จะพูดจริง!

 

“ รีบส่งเรือรบออกไปตรวจสอบซะ”

 

“แต่..”

 

ดูเหมือนว่าพลเรือโทโนอาห์ต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง,แต่เขาก็ได้ถูกคิซารุขัดจังหวะในทันที

 

“ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก,ต่อให้นายไปหาทหารเรือที่อยู่ที่นั่นด้วยตัวเอง,นายก็อาจจะไม่ได้รับข้อมูลที่เป็นประโยชน์อะไรกลับมาอยู่ดี”

 

ใบหน้าของโนอาห์ดูตกใจมาก,และมีลางสังหรณ์แปลกๆในใจ

 

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง,เรือรบที่พวกเขาส่งไปก็ได้ส่งข้อมูลกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ดูตกใจ,พวกเขาได้บอกเกี่ยวกับสถานการณ์ในพื้นที่ทะเลตรงนั้น,บนเรือรบของพลเรือเอกคิซารุและพลเรือโททั้งห้าคนนั้นในตอนนี้มันเต็มไปด้วยความเงียบ

 

พวกเขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรหรือต้องทำอะไรในตอนนี้

 

“ จุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของเหตุการณ์นี้มันเป็นอะไรที่ฉันไม่เคยคาดคิดมาก่อน”

 

“ นอกจากนี้”

 

หลังจากหยุดพูดไปชั่วขณะ,คิซารุก็ได้พูดออกมาอีกครั้ง

 

“ รายงานเรื่องนี้ไปที่ศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ”

 

เขานึกหน้าของนาวาเอกคนนั้นได้แล้ว,เพียงแค่ระยะเวลาสั้นๆมันกลับเกิดเรื่องแย่ๆแบบนี้ขึ้นมาได้

 

ทหารเรือเกือบ 4,000 คนได้ตัดสินใจออกจากกองทัพเรือ,หากเรื่องนี้แผ่กระจายออกไปละก็อำนาจและความสง่างามของกองทัพเรือนั้นจะต้องถูกสั่นสะเทือนอย่างแน่นอน

 

สถานการณ์บนเกาะบราเทอริลล่าอาจจะจบลงแล้ว,แต่กลุ่มของโรแกนนั้นได้หลบหนีออกไปจากการปิดล้อมของกองทัพเรือและจากไปแล้ว

 

ในทะเลอันกว้างใหญ่นั้นการที่จะตามหาใครสักคนนั้นมันเป็นเรื่องที่ยากลำบากมากจนเกือบจะเป็นไปไม่ได้ด้วยซ้ำ หากคุณต้องการตามหาตัวใครซักคนจริงคุณก็ต้องรอให้เขาขึ้นฝั่งก่อน เหมือนอย่างในตอนที่โรแกนมาอยู่บนเกาะบราเทอริลล่า

 

ศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ

 

“ปัง!”

 

เสียงกระแทกโต๊ะดังขึ้น,พร้อมกับเหล่านายพลที่ได้เงยหน้าขึ้นไปมองทหารเรือที่แผ่บรรยากาศที่เย็นยะเยือกออกมาอยู่ตรงโต๊ะ

 

“ เป้าหมายของเราในครั้งนี้ได้ทุบตีคิซารุอย่างหนัก,ก่อนที่เขาจะหลบหนีไป”

 

“ ส่วนภรรยาของโรเจอร์ก็ได้รับการช่วยเหลือเช่นกัน”

 

“ นอกจากนี้,ยังมีทหารเรืออีกกว่า 4,000 นายที่นำโดยเกล็นได้รวมตัวกันลาออกจากกองทัพเรืออีกทั้งพวกเขายังได้เอาเรือรบของเราไปอีกสี่ลำ,ในตอนนี้ยังไม่ทราบตำแหน่งที่แน่ชัดของพวกเขา!”

 

ทุกครั้งที่พูดถึงข้อมูลเหล่านี้,คองมักจะแสดงอาการโกรธออกมา

 

เหล่านายพลต่างเงียบและไม่มีใครพูดอะไรออกมา

 

“ กองทัพเรือไร้ความสามารถเกินไปหรือศัตรูมีพลังมากเกินไป?”

 

ดูเหมือนว่าเขากำลังถามตัวเอง,ใบหน้าของคองนั้นเต็มไปด้วยความซับซ้อน

 

ยังคงเงียบ,ปัญหาแบบนี้นั้นเขาไม่รู้ว่าควรจะจัดการกับมันยังไง

 

“ ไม่คาดคิดเลยว่าเรื่องมันจะออกมาแบบนี้,เพียงพริบตาเดียวทหารเรือนับพันก็ได้ขอลาออกจากกองทัพเรือ,มันทำให้ฉันพูดไม่ออกจริงๆ”

 

คองนั้นรู้สึกจนปัญญาและได้ส่ายหัวออกมา

 

“ เซนโงคุ,ซึรุไปรวมข้อมูลมาวิเคราะห์แล้วมาอธิบายให้พวกเราทุกคนที่นี่ฟัง”

 

“ ฉันไม่รู้จริงๆว่าจะโกรธหรือขำดี!”

 

เขาได้ยิ้มพร้อมกับถอนหายใจออกมาแล้วนั่งลง

 

เมื่อได้ยินคำสั่งของคอง,เซนโงคุก็ได้พยักหน้าออกมาอย่างจริงจังแล้ววิเคราะห์ข้อมูลบนโต๊ะอย่างรวดเร็ว

 

ข้อมูลเหล่านี้นั้นถูกรวบรวมมาอย่างรวดเร็วที่สุดและรายงานโดยตรงมาจากเซาธ์บลู,มีหลายสิ่งที่ดูแปลกสำหรับเซนโงคุ

 

ผ่านไปประมาณสิบนาที,เซนโงคุที่กำลังพลิกข้อมูลไปมาได้แสดงใบหน้าที่บึ้งตึงหลังจากนั้นเขาก็ได้ยิ้มออกมาแล้วพยักหน้า

 

ในที่สุดเขาก็วิเคราะห์ข้อมูลจนเสร็จ

 

“ ท่านจอมพล,ฉันพร้อมแล้ว”

 

เซนโงคุได้ลุกขึ้นและพูดออกมาอย่างแผ่วเบา

 

“ คุณพบอะไรบ้าง?” คองได้ถามออกมา

 

“ ฉันไม่เข้าใจในครั้งที่แล้ว,แต่ในคราวนี้ดูเหมือนว่าจะมีเงื่อนงำบางอย่างอยู่” เซนโงคุได้พูดออกมาพร้อมกับพยักหน้า

 

“ดีมาก” คองดูพอใจมาก

 

เขาไม่มีอะไรจะบ่นในเมื่อเซนโงคุกำลังจะเข้ารับตำแหน่งจอมพล,ทหารเรือคนนี้เป็นคนที่ฉลาดและแข็งแกร่ง,อีกทั้งเขายังมีความกล้าหาญมากยิ่งกว่าพลเรือเอกซะอีก

 

“ ก่อนอื่นเลย,แผนการในครั้งนี้ของเราสามารถพูดได้ไว้ทุกอย่างราบรื่นและไม่มีข้อผิดพลาดใดๆ ”

 

“ มันไม่ได้ผิดที่กองทัพเรือ”

 

“ ประการที่สอง,การกบฎของทหารเรือกว่าสี่พันคนนั้น,ฉันไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี”

 

เซนโงคุได้ถอนหายใจออกมา

 

“ฉันขอโทษ”

 

เขาทำได้แค่แสดงความเสียใจของเขาออกมา,เขาได้วิเคราะห์ข้อมูลอย่างรวดเร็วและได้ดูประวัติของนาวาเอกเกล็นแล้ว,อีกทั้งเขายังได้รับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาอีกด้วย

 

ในตอนแรกเขานั้นเป็นต้นกล้าที่ยอดเยี่ยมของกองทัพเรือ,แต่น่าเสียดายที่เขานั้นต้องมาผิดหวังต่อความยุติธรรมของกองทัพเรือ

 

ในแง่ของความยุติธรรมเกล็นนั้นเป็นคนที่มีความยุติธรรมมาก,แต่เขานั้นต้องเจอกับความเหลื่อมล้ำภายในกองทัพ

 

ทหารเรือและโจรสลัดนั้นนอกเหนือจากความยุติธรรมและความชั่วร้ายแล้ว,พวกเขายังมีปัจจัยอย่างเช่นความเหลื่อมล้ำอยู่

 

เนื่องจากโรแกนนั้นมีส่วนเกี่ยวข้องกับราชาโจรสลัด,ดังนั้นกองทัพเรือจึงเลือกที่จะจัดการกับเขาและรูจ

 

มันไม่มีความยุติธรรม,ความเมตตาและคำอธิบายใดๆ,นี้เป็นบางสิ่งที่ไม่สามารถควบคุมได้

 

“และสุดท้าย…”

 

เมื่อมาถึงจุดนี้เซนฌงคุดูจริงจังมากพร้อมกับเสียงของเขาที่ทุ้มลง

 

“ มันเกี่ยวกับสติปัญญาของโรแกน”

 

รูปภาพของชายหนุ่มร่างผอมแต่งตัวด้วยชุดสีดำได้ถูกดึงออกมาจาก,เอกสารข้อมูลของเซนโงคุจากนั้นเขาก็ได้ผลักมันเข้าไปที่กลางโต๊ะเพื่อให้ทหารเรือทุกคนได้เห็น

 

มันเป็นภาพของโรแกน,แต่ในภาพนี้โรแกนนั้นดูไร้เดียงสาและดูเด็กกว่าในปัจจุบัน

 

“เรามาดูรูปนี้กันก่อน”

 

“ นี่เป็นภาพที่เราได้เก็บรวบรวมมาก่อนการประหารของโรเจอร์,เห็นได้อย่างชัดว่าอารมณ์ของ โรแกนในช่วงเวลานั้นก็เป็นเหมือนพวกวัยรุ่นทั่วไป”

 

เมื่อมองไปที่ใบหน้าของทหารเรือทุกคน,สายตาของเซนโงคุก็ได้หดแคบลง

 

“ใช่คุณพูดถูก,โรแกนนั้นเป็นเพียงวัยรุ่นทั่วๆไปในเวลานั้น”

 

“ เขาไม่สามารถใช้ศิลปะการต่อสู้,วิชาดาบหรือครอบครองพลังของผลไม้ปีศาจ!”

 

“ ในช่วงเวลานั้น,เขาไม่สามารถแม้แต่จะเอาชนะอันธพาลในโลคทาวน์ได้ด้วยซ้ำ”

 

ในตอนนี้เหล่าทหารเรือต่างก็ตกอยู่ในความโกลาหล,สายตาของคองได้หดลงและสัมผัสได้ถึงความประหลาดใจที่ปรากฏขึ้นมาในสายตาของการ์ป

 

“เป็นไปได้ยังไง? มันเป็นไปไม่ได้เขาสามารถเอาชนะดราก้อนและคิซารุจะบอกว่าเขามีพลังมากขนาดนั้นโดยที่ไม่ได้ฝึกฝนอะไรเลยงั้นหรอ?,มันเป็นไปไม่ได้!”พลเรือโทวัยกลางคนได้ถามออกมาเสียงดัง

 

“ใช่คุณพูดถูก,เขาไม่ได้ฝึกฝนอะไรเลย”

 

“ และสิ่งนี้นี่ล่ะที่เป็นปัญหา!”

 

“ แม้แต่ทหารเรือที่โดดเด่นที่สุดของกองทัพเรือก็ยังมีความแข็งแกร่งไม่ถึงครึ่งหนึ่งของโรแกนในเวลานี้ด้วยซ้ำ!

 

“ สิ่งที่ดูเหมือนจะทำให้พวกคุณตกใจ,และเป็นปัญหาที่ใหญ่ที่สุด!”

 

“ แต่ความจริงก็คือเขาไม่ได้มีพลังอย่างที่เราเห็น!”

 

เซนโงคุได้ยิ้มและหัวเราะออกมาอย่างลึกลับ