S.P.P บทที่ 121: น้ำ!

 

น้ำเสียงที่เย่อหยิ่ง,แววที่ไม่แยแสต่อสิ่งใดและคำพูดที่เต็มไปด้วยความมั่นใจในตนเอง,มันทำให้เจสันรู้สึกประหลาดใจอยู่เล็กน้อย

 

“นายไหวรึป่าวเนี่ย?”

 

เจสันได้ถามออกมาอย่างสับสน

 

สิ่งแรกที่กัปตันคนนี้พูดคือ“ มาเป็นคนของฉันไหม!” มันเป็นสิ่งที่ไม่น่าเชื่อสำหรับเจสัน

 

ดวงตาของกัปตันคนนี้ได้หดตัวลงพร้อมกับความโกรธที่ปรากฏขึ้นมาในดวงตาของเขาอย่างชัดเจน

 

เขาได้ยกมือของเขาขึ้นอย่างช้าๆ,ในตอนนั้นเองทรายก็ได้ก่อตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็วบนมือของเขา,และในพริบตาเดียวมันก็ได้กลายเป็นพายุทรายขนาดเล็ก

 

“พายุทราย”

 

เมื่อเห็นอย่างนั้นเจสันก็ตระหนักว่ามีบางอย่างที่น่ากลัวกำลังจะเกิดขึ้น,เขาจึงได้ถอยหลังกลับไปหลายก้าว

 

ในการต่อสู้ครั้งก่อนกับคุซันนั้นมันยังคงอยู่ในความทรงจำของเจสัน,แม้ว่าเขาจะมั่นใจในความแข็งแกร่งของเขามากก็ตาม,แต่เขาแทบจะทำอะไรไม่ได้เลยเมื่ออยู่ต่อหน้าความสามารถแปลกๆนั้น

 

ผลไม้ปีศาจสายโรเกียนั้นสามารถป้องกันการโจมตีทางกายภาพได้อย่างสมบรูณ์,เพราะเหตุนี้เองกำปั้นของเขาจึงไม่สามารถทำอะไรได้เลย

 

“ ฉันมีพลังของผลซึนะ ซึนะ,มากับฉันแล้วเราจะได้ปกครองครึ่งหลังของแกรนด์ไลน์ด้วยกัน!”

 

กัปตันคนนี้นั้นไม่ได้โจมตีแต่อย่างใด,น้ำเสียงของเขานั้นก็ยังคงสงบนิ่ง

 

เขาได้สร้างกลุ่มโจรสลัดขึ้นมา,แต่เขากลับไม่มีลูกเรือที่แข็งแกร่งภายใต้อาณัติของเขาเลย

เขาเป็นคนที่ทะเยอทะยาน,และความทะเยอทะยานของเขานั้นมันต้องการความแข็งแกร่งในการสนับสนุนมันให้เป็นจริง

 

ชายตรงหน้าของเขานั้นสามารถเอาชนะลูกเรือของเขาได้,ชายคนนี้นั้นแข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัย,ดังนั้นเขาจึงเหมาะที่จะมาเป็นหนึ่งในคนของเขา

 

 

“นายคิดว่าไง?” ชายร่างใหญ่ได้พูดออกมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

 

“ ฉันล่องเรือมาเป็นเวลานาน,มีคนมากมายที่ถูกฉันโค่นบางคนหวาดกลัว,บางคนชื่นชม,แต่ฉันขอพูดเลยว่า…”

 

“ นายเป็นคนแรกที่ฉันไม่ต้องการยิงหรือฆ่า!”

 

เขาได้ก้าวมาข้างหน้าพายุทรายบนมือของเขานั้นใหญ่ยิ่งกว่าเดิมมาก

 

ในพริบตาทรายนั้นก็ได้ขยายใหญ่จนมีขนาดถึง1ใน4ของเรือไปแล้ว,มันลอยอยู่บนอากาศราวกับว่ามันนั้นกำลังถูกควบคุมโดยเขา

 

ดวงตาของเจสันนั้นได้หดตัวลง,เขานั้นรู้ดีว่าความสามารถของผลไม้ปีศาจนั้นมันมีพลังมากขนาดไหน,เขาได้งอเข่าของเขาในวินาทีต่อมาเขาก็ได้ระเบิดพลังออกมาพร้อมกับร่างของเขาที่ได้บิดตัวแล้วหายไป

 

“ ระเบิดพลัง!”

 

“บูม!”

 

ไม่ถึงหนึ่งนาที,ดาดฟ้าเรือที่อยู่ตรงหน้าของคร็อกโคไดล์ก็ได้หักลง,ทรายที่ลอยอยู่ในอากาศนั้นดูเหมือนว่าจะถูกโจมตีด้วยพลังที่มองไม่เห็น,และได้กระจัดกระจายไปทุกทิศทาง

 

ร่างสูงและแข็งแกร่งได้ปรากฏขึ้น,เจสันนั้นได้กระโดดเข้ามาพร้อมกับกำกำปั้นของเขา

 

“ ฉันไม่สนใจผลปีศาจสายโรเกียของแกหรอกเว้ย,วูซ!”

 

ในตอนที่เผชิญหน้ากับคุซัน,เจสันก็ทำแบบนี้เหมือนกัน

 

“บูม!”

 

อากาศได้ถูกทุบด้วยหมัดของเจสัน,ในตอนี้เขาได้มาอยู่ตรงหน้าของคล็อกโคไดล์แล้ว

 

คล็อกโคไดล์ได้มองมาที่เจสัยด้วยความประหลาดใจ

 

“ ฉันจะแสดงพลังของฉันให้แกเห็น!”

 

ในตอนนี้หมัดของเจสันนั้นอยู่ห่างจากเขาประมาณหนึ่งนิ้ว,แต่สีหน้าของเขานั้นก็ยังคงสงบอยู่

 

“รับไปซะ!”

 

เจสันนั้นโมโหกับท่าทางของเขามาก

 

“เสริมพลังห้าสิบเท่า!”

 

แขนของเจสันก็แข็งแกร่งขึ้นด้วยเสียงคำรามต่ำ

 

“บูม!”

 

เจสันได้ต่อยไปที่หน้าคล็อกโคไดล์,ในตอนนั้นเองมันก็ได้ระเบิดในทันที,มันทำให้ลูกเรือของเขาที่อยู่รอบๆนั้นหวาดกลัวมาก

 

“โอ้,พระเจ้า!”

 

บางคนนั้นกลัวจนนำมือขึ้นมาปิดปากของพวกเขา

 

ถ้าไม่ได้ตั้งใจดูละก็,ก็จะไม่สามารถเข้าใจฉากที่รุนแรงและโหดร้ายนี้ได้เลย

 

หัวของคล็อกโคไดล์นั้นได้ระเบิดด้วยการระเบิดก็จริง

 

อย่างไรก็ตามมันไม่มีเลือดเลยซักหยดซึ่งแปลกมาก

 

มีเพียงทรายเท่านั้นที่ถูกระเบิดและกระจัดกระจายไปในอากาศ

 

ร่างสูงของคล็อกโคไดล์นั้นยังคงยืนอยู่ตรงนั้น,พร้อมกับทรายที่กระจัดกระจายอยู่บนคอของเขา

 

“ ฮา ฮา ฮา!,การโจมตีของนายย่ะมันไร้ประโยชน์สำหรับฉัน!”

 

ในตอนนี้ทรายได้ไหลเข้ามาและก่อตัวเป็นปาก, จมูก,และดวงตาของเขา,ในตอนนี้มันได้กลับมาเป็นหัวเหมือนเดิมแล้ว

 

คล็อกโคไดล์นั้นได้ปรากฏตัวขึ้นมาตรงหน้าของเจสันอีกครั้ง

 

เหมือนกับในตอนของคุซัน,คล็อกโคไดล์ก็สามารถป้องกันการโจมตีทางกายภาพได้อย่างสมบรูณ์

 

“ คุซันนั้นแตะฉันและทำให้ฉันกลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็ง,แต่ในตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาแตะฉันได้!”

 

เจสันไดถอยกลับมาอย่างระมัดระวัง

 

แต่ในอีกไม่กี่วินาทีต่อมา,เมื่อเขามองไปที่คล็อกโคไดล์เขาก็ต้องรู้สึกตกตะลึง

 

“ เขาได้รับบาดเจ็บงั้นหรอ?”

 

เจสันนั้นเห็นเลือดสีแดงสดอยู่ตรงรูจมูกของคล็อกโคไดล์

 

“ฮืม!”

 

คล็อกโคไดล์เองก็สังเกตเห็นสิ่งผิดปกตินี้เช่นกัน,และเขาก็ได้จับไปที่จมูกของเขาด้วยมือขวา

 

เมื่อมองลงไปคล็อกโคไดล์ก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย

 

กลายเป็นว่ามันคือเลือด,นี่เขาสามารถทำให้เขาได้รับบาดเจ็บได้จริงๆงั้นหรอ

 

“ ฉันได้รับบาดเจ็บ!”

 

ในพริบตาคล็อกโคไดล์ก็รู้ว่าเขาได้รับบาดเจ็บ

 

“มันเป็นไปได้ยังไงกัน?”

 

ในดวงตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ,เขาได้เงยหน้าขึ้นไปมองเจสันอีกครั้ง

 

ในตอนนี้,เจสันเองก็มีความสงสัยอยู่ในดวงตาของเขาเช่นกัน

 

“ฉันทำให้เขาได้รับบาดเจ็บจริงๆงั้นหรอเนี่ย?”

 

เขาได้ยื่นมือของเขาออกมาดูอย่างระมัดระวังประมาณสองหรือสามวินาที,เขานั้นยังไม่ได้ตระหนักถึงความแตกต่างจากการต่อสู้ครั้งที่แล้วกับคุซัน

 

“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

 

ทั้งคู่ต่างก็กำลังคิดออกมาอย่างสงสัย,ในตอนนี้พวกเขาทั้งสองนั้นก็ยังไม่ได้ลงมือโจมตีฝ่ายตรงข้ามแต่อย่างใด

 

นอกจากนั้น,พวกลูกเรือที่กำลังเฝ้ามองการต่อสู้อยู่นั้นก็ดูจะกังวลมาก,กัปตันของพวกเขานั้นไม่เคยได้รับบาดเจ็บมาก่อน,ประเภทของผลไม้ปีศาจของเขานั้นมันเกินความสามารถของคนทั่วไปที่จะทำลายมันได้,และพวกเขาก็ไม่เคยคิดเลยว่าเจสันจะเทียบกับกัปตันของพวกเขาได้

 

แต่ในตอนนี้,เขากับสามารถทำร้ายกัปตันของพวกเขาได้

 

ในขณะที่พวกเขากำลังคิดอยู่นั้น,ร่างๆหนึ่งก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมา,เขาได้ปรากฏตัวขึ้นมาที่ขอบของเรือ

 

ร่างนั้นได้ยิ้มออกมาเล็กน้อยแล้วมองไปรอบๆ,จากนั้นเขาก็ได้เปิดปากและพูดออกมาอย่างแผ่วเบา

 

“ ผลปีศาจสายโรเกียนั้นทรงพลังมากก็จริง,แต่มันก็มีจุดอ่อนอยู่เหมือนกัน!”

 

แม้ว่าเสียงของเขาจะเบามาก,แต่มันก็สามารถดึงดูดความสนใจของทุกคนบนเรือได้

 

“ ยกตัวอย่างเช่นน้ำทะเลกับคินไคโร!”

 

หลังจากได้ยินประโยคนี้,ม่านตาของคล็อกโคไดล์ก็ได้จะหดลงในทันที

 

ในตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่า,ทำไมเขาถึงได้รับบาดเจ็บ

 

ร่างของชายร่างใหญ่นั้นเปียกไปหมดนั้นรวมถึงหมัดของเขาด้วย,แม้ว่าจะไม่มากแต่ก็ยังคงมีอยู่

 

“ มันเป็นเพราะน้ำทะเลบนมือของฉันนี่เอง!”

 

เจสันนั้นก็ได้รู้ตัวในทันทีเพราะว่าเขาได้เช็ดเสื้อที่เปียกด้วยมือของเขา

 

“ โชคดีนะที่ฉันไม่ได้เช็ดมือ!”