S.P.P บทที่ 131: เจอกันอีกแล้วนะ!

 

“มัมมี่?”

 

เทรนซุได้สั่นเทาอย่างหวาดกลัว

 

“ มันคือฝีมือของคล็อกโคไดล์!”

 

เจสันนั้นมั่นใจในเรื่องนี้มาก

 

เขาเคยเห็นความสามารถของคล็อกโคไดล์มาแล้ว,และเขาก็สามารถจำมันได้ทุกสิ่งที่เขาสัมผัสนั้นจะแห้งเหือด,วิธีการในการเปลี่ยนมนุษย์ให้กลายเป็นมัมมี่นั้นมันเป็นความสามารถของเขาอย่างแน่นอน

 

ลุงนั้นไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแต่อย่างใด,เขาได้มองไปรอบๆเขาไม่เห็นใครเลยซักคน

 

เกวียนนั้นยังคงเดินหน้าต่อไป,เมื่อพวกเขาเข้าใกล้มากยิ่งขึ้นพวกเขาก็สามารถมองเห็นมัมมี่ได้อย่างชัดเจนมากยิ่งขึ้น

 

ความหวาดกลัวนั้นเด่นชัดอยู่บนใบหน้าของมัมมี่พวกนี้

 

“ โจรสลัด,พวกเขาเป็นโจรสลัด!”

 

โรแกนนั้นสามารถกำหนดตัวตนของผู้เสียชีวิตได้ในทันที

 

“ ดูเหมือนว่าคล็อกโคไดล์นั้นจะอยู่ไม่ไกลจากที่นี่มาก!”

 

ลุงได้เอาบุหรี่ขึ้นมาสูบ

 

“ เนื่องจากพวกนายไม่กลัวเพราะฉะนั้นฉันจะไม่กลับไป,ฉันจะขอไปดูหน้าของคนที่สามารถสร้างพายุทรายและทำให้มนุษย์กลายเป็นมัมมี่ได้ซะหน่อยแล้วกัน”

 

เสียงกระดิ่งได้ดังขึ้นพร้อมกับอูฐที่ได้เดินหน้าต่อไปเรื่อยๆพร้อมกับทิ้งรอยเท้าเอาไว้บนทะเลทราย

 

ด้านหน้าของพวกเขานั้นมีกลุ่มคนที่ได้ปกปิดร่างกายของพวกเขาอย่างหนาแน่น,พวกเขานั้นขี่อูฐไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

 

ชายที่อยู่ด้านหลังได้มองไปที่ชายร่างสูงข้างหน้าเขา,ในแววตาของเขานั้นได้ปรากฏความกลัวขึ้นมาเป็นครั้งคราว

 

“ ฉันไม่เคยเห็นกัปตันทรงพลังขนาดนี้มาก่อน!”

 

“ มันราวกับเป็นพลังของเทพเจ้า!”

 

ลูกเรือทุกคนของเขาต่างก็รู้สึกหวาดกลัวกับความแข็งแกร่งอันมหาศาลที่กัปตันของพวกเขามี

 

พวกเขายังคงนิ่งเงียบ,ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมาพวกเขากลัวว่าเสียงของพวกเขานั้นมันจะไปรบกวนเทพเจ้าแห่งทะเลทรายตรงหน้าของพวกเขาเข้า

 

ชายข้างหน้านั้นได้พ่นควันสีขาวออกมาอย่างไม่แยแส,ทะเลทรายนั้นมันราวกับเป็นบ้านของเขามันช่างรู้สึกสบายจริงๆ

 

คนที่เหลือนั้นต่างก็เหงื่อออกอยู่ตลอดเวลา,นอกจากนี้พวกเขายังต้องบริหารจัดการน้ำดื่มของพวกเขาอีกด้วย,แต่สำหรับกัปตันนั้นเขาไม่มีเหงื่อซักหยดบนใบหน้าของเขาเลย,เขาดูสดชื่นและสบายมาก

 

“ ที่นี่คือที่ของฉัน!”

 

ดวงตาของกัปตันนั้นดูเฉียบคมมาก,เขารู้สึกแบบนี้มาตั้งแต่ที่เขาได้มาถึงที่ทะเลทรายแห่งนี้แล้ว,ในตอนที่เขาอยู่นี่พลังของเขานั้นจะไม่มีที่สิ้นสุดเขาสามารถควบคุมทรายพวกนี้ได้ราวกับว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย

 

ระหว่างทางนั้นเขาได้ก้าวไปข้างหน้าราวกับเทพเจ้า,เมื่อใดที่เขาโบกมือของเขาทรายก็จะลอยขึ้นและกลายเป็นพายุทราย

 

สำหรับเขาทะเลทรายนั้นดีกว่าทะเลมาก,ถ้าเป็นที่นี่ละก็เขานั้นก็จะไร้เทียมทานและก็จะไม่มีใครสามารถสู้เขาได้

 

หากเขาพบกับกลุ่มคน,เขานั้นสามารถทำลายพวกเขาลงได้อย่างง่ายดาย,ทุกคนที่เจอเขานั้นนับว่าโชคร้ายมากและพวกเขาก็ต้องกลายเป็นมัมมี่ในที่สุด

 

“ ถ้าฉันไม่ต้องการแล่นเรือต่อไปในอนาคต,การมาอยู่ที่นี่คงจะเป็นเรื่องที่ดี!”

 

“ ฉันสามารถใช้พลังทั้งหมดของฉันออกมาได้อย่างเต็มที่ในที่นี่”

 

คล็อกโคไดล์นั้นได้คิดในใจของเขาอย่างเงียบๆ

 

ก่อนหน้านั้นเขามีความเข้าใจเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับความสามารถในผลไม้ปีศาจของเขา,ซึ่งการที่เขาได้มาที่นี่มันทำให้เขามีทักษะในการใช้พลังทรายของได้มากยิ่งขึ้น

 

“ กัปตัน,มีเกวียนอูฐสองตัวอยู่ตรงนั้น!”

 

ทันใดนั้นก็ได้มีชายคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังได้พูดขึ้นมา

 

คล็อกโคไดล์นั้นได้หยุดอูฐลง,แล้วหันกลับไปพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ ไปเอาน้ำกัน!”

 

เขาไม่จำเป็นต้องใช้มัน,แต่คนของเขานั้นจะตายเอาถ้าเกิดว่าไม่มีมัน

 

ในตอนนี้คล็อกโคไดล์นั้นดูเย็นชามาก

 

ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ยังคงมีความรู้สึกเหมือนกับมนุษย์ปกติ,ในตอนที่เขาถูกคุกคามโดยโดฟลามิงโก้,และในตอนที่เขาเผชิญหน้ากับโรแกนนั้นเขาก็ยังคงคิดถึงลูกเรือของเขาอยู่เสมอ นั่นเป็นเหตุผลที่เขายังคงเป็นกัปตันของคนเหล่านี้อยู่,นอกจากความแข็งแกร่งอันยิ่งใหญ่ของเขาแล้วคล็อกโคไดล์นั้นก็ยังคงมีเสน่ห์ของความเป็นผู้นำอยู่

 

กลุ่มโจรสลัดนี้นั้นกำลังอยู่ภายใต้คำสั่งของหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในสถานที่แห่งนี้

 

ลูกเรือของเขานั้นปฏิบัติตามคำสั่งของกัปตันของพวกเขาในทันที,บางคนนั้นได้ขี่อูฐของเขาไปที่เกวียนทั้งสองแล้ว

 

หลังจากนั้นไม่นาน,พวกเขาก็ได้มาถึงที่เกวียนทั้งสองคัน

 

“ เอาน้ำของพวกแกมาให้เราซะ!”

 

ทันใดนั้นพวกลูกเรือเหล่านั้นก็ได้โชว์ดาบของพวกเขาขึ้นมา

 

ลุงวัยกลางคนนั้นรู้สึกตื่นตระหนกมาก,เขาต้องการซ่อนตัวแต่เขาไม่รู้ว่าจะไปซ่อนที่ไหนดี

 

“ ฉันจะสู้กับพวกเขาเอง!”

 

ชายหนุ่มนั้นคิดว่าสหายของเขานั้นถูกพายุทรายฆ่าตาย,แม้ว่าเขาจะยังคงเจ็บอยู่แต่เขาก็ได้หยิบปืนของเขาและต้องการที่จะออกไปสู้

 

“ เฮ้,นายอยากตายรึไง,นายได้รับบาดเจ็บและปืนของนายมันก็ใช้งานไม่ได้แล้วด้วย!”

 

เจสัยได้คว้ามือของเทรนซุและบังคับให้เขานั่งลง

 

“ จับตาดูให้ดีละ,ไอเด็กน้อย,ฉันน่ะสามารถจัดการกับพวกเขาได้ด้วยคนเดียวอย่างง่ายดาย!”

 

วัยรุ่นนั้นมักจะเลือดร้อนและทำเรื่องโง่ๆอยู่เสมอ,โดยเฉพาะไอเด็กนี้

 

อย่างไรก็ตาม,ดูเหมือนว่าเจสันนั้นจะรู้สึกถูกชะตากับเด็กนี้

 

ไม่ว่าฝ่ายตรงข้ามจะเป็นใคร,แต่เพื่อพวกพ้องเด็กนี้นั้นถึงกับลืมความกลัวที่เคยมีและกล้าที่จะออกไปต่อสู้กับพวกนั้นด้วยตัวคนเดียว,มันนับว่าเป็นเรื่องที่ควรค่าแก่การเคารพ

 

ทันทีที่เขาเปิดผ้าม่านขึ้น,ร่างสูงของเจสันก็ได้ปรากฏขึ้นมาต่อหน้าของพวกโจรสลัดที่เข้ามาปล้นน้ำ

 

ทันใดนั้น,โจรสลัดก็ได้มองเห็นเขา,ในตอนนี้พวกเขาต่างก็รู้สึกได้ถึงความหวาดกลัวที่อยู่ในจิตใจของพวกเขา

 

“ชายคนนี้…!”

 

“ จอมทำลายล้าง,เจสัน,โอ้พระเจ้า!”

 

เสียงร้องได้ดังออกมาจากเหล่าโจรสลัด,หนึ่งในนั้นถึงกลับตกลงจากหลังอูฐเลยทีเดียว

 

“ นี่พวกแกกล้ามาปล้นพวกเราเลยอย่างงั้นหรอ?,กัปตันของพวกแกอยู่ไหน?”

 

“ เออ…กัปตันของเราอยู่ตรงนั่น!”

 

พวกเขาหวาดกลัวเจสันมาก

 

ในคืนที่ชายคนนี้ได้แสดงพลังอำนาจของเขานั้นมันได้ฝังลึกอยู่ในจิตใจของพวกเขา,พวกเขาไม่สามารถสู้เขาได้,เพราะฉะนั้นพวกเขาก็ควรจะหลีกเลี่ยงเขาเพราะไม่งั้นละก็พวกเขาได้ถูกทำลายล้างแน่

 

เมื่อมองไปรอบๆเจสันก็ได้เห็นกัปตันของพวกเขาที่กำลังนั่งอยู่บนอูฐตัวพร้อมกับควันบุหรี่ที่ลอยออกมาจากปากของเขา

 

เขาเต็มไปด้วยความเฉยชาและบรรยากาศที่อันตราย,ราวกับจระเข้ที่กำลังซุ่มตัวอยู่ในทะเลสาบ

 

“คล็อกโคไดล์!”

 

ดวงตาของเจสันนั้นได้หดแคบลง,เขาได้ยิ้มออกมา

 

“ เราเจอกันอีกแล้วนะ!”

 

ในเวลาเดียวกันคล็อกโคไดล์ก็ได้มองมาที่เจสันเช่นกัน

 

“ แกก็อยู่ที่นี่งั้นหรอ,เจสัน!”

 

หลังจากชะงักไปพักหนึ่ง,คล็อกโคไดล์ก็ได้นึกขึ้นมาได้ว่าเขานั้นกำลังอยู่ที่ไหน,ในตอนนั้นเองเขาก็ได้หัวเราะออกมา

 

“ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะได้มาเจอนายอีก!”

 

“น่าสนุกจริงๆ!”