ตอนที่ 55: รถสามล้อของนายมีไว้ทำอะไร?

“จุดประสงค์ของนายก็คือบริษัทครอบครัวของเธอสินะ?”

เจียงเฉินยังคงถามต่อไป

“ฮ่าฮ่าฮ่า แน่นอน”

ซุนเหอในตอนนี้คิดว่าเขานั้นควบคุมทุกอย่างในกำทือเอาไว้หมดแล้ว “สำหรับการที่ฉันจะอยู่กับเธอก็ไม่ได้มีอะไรมากฉันต้องการแค่บริษัทพันล้านก็เท่านั้น ส่วนเสี่ยวเถาเธอก็แค่ของแถมแล้วถ้าฉันจะไปหานอนกับผู้หญิงอีกหลายๆคนมันจะไปเป็นอะไร”

คิ้วของเจียงเฉินกระตุกจากความโกรธและพูดอกมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “แก! แกเป็นคนแบบนี้สินะ!”

“ใช่!”

ซุนเหอยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “อา… ซุนเหอคนนี้เนี่ยนะเรียนรู้พิชัยสงครามมาตั้งแต่เด็ก แถมยังมีปริญญาโทตั้งสองใบเป็นบริหารหนึ่งแล้วก็เศรษฐศาวตร์อีกหนึ่ง การจะรับมือกับผู้หญิงคนเดียวน่ะไม่ใช่เรื่องยากหรอก! แล้วคนส่งพัสดุแบบแกเนี่ย ยังจะกล้ามาเทียบกับฉันคนนี้อีกไหม?”

แปะ แปะ แปะ~

เจียงเฉินปรบมือ “สูงจริงๆ ฉันต้องยอมรับเลยนะว่าแผนนายน่ะสูงจริงๆ! ฉันเจียงเฉินขอชื่นชม ออกมาได้แล้วล่ะ การแสดงจบแล้ว!”

ซุนเหอตกตะลึง “จบแล้ว???”

ทันใดนั้นเองท่ามกลางผู้คนที่เดินผ่านไปมาก็หยดนิ่งและก็มีอีกคนหนึ่งลุกขึ้นยืน!

ปรากฏว่าเป็นหนิงเสี่ยวเถาที่แอบดูอยู่ตลอด!

ซุนเหอในตอนนี้สติแตกไปแล้ว!

ซุนเหอ ปรากฏว่านายเป็นคนแบบนี้เองสินะ ทำไมแม่ของฉันถึงต้องแนะนำคนแบบนี้ให้ฉันด้วย”

หนิงเสี่ยวเถาแสดงท่าทีรังเกียจสาปแช่ง “เดรัจฉานเอ้ย! ใบหน้าเป็นคนแต่ภายในไม่ต่างกับสัตว์เดรัจฉาน!”

“เถาน้อยเธอมาที่นี่ได้ยังไงกัน”

ซุนเหอตกตะลึง! สมองของเขาในตอนนี้ว่างเปล่า!

สถานการณ์แบบนี้มันอะไรกัน?

หนิงเสี่ยวเถาพูดอย่างเย็นชา “เจียงเฉินน่ะสังเกตุเห็นว่านายตามพวกเรามาตั้งนานแล้ว ดังนั้นเขาจึงวสงแผนเพื่อที่จะเปิดเผยใบหน้าของนายยังไงล่ะ!”

เจียงเฉินยิ้มก่อนจะพูด “ดูเหมือนว่าพิชัยสงครามจากโรงเรียนปฐมของนายจะไม่ได้เรื่องนะ”

หนิงเสี่ยวเทาพูดอย่างเย็นชา: “พี่เฉินพบว่าคุณติดตามเรามานานแล้ว ดังนั้นเขาจึงแกล้งทำเป็นอยู่ในการคำนวณเพียงเพื่อเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของคุณ!”

“มันเป็นไปได้ยังไงกัน ไม่สิฉันยังมีวีดีโออยู่นะ”

ซุนเหอพูดออกมา เขาตื่นตระหนกชีวิตของเขาอยู่สุขสบายบนสวรรค์มาโดยตลอดแต่ตอนนี้เขากำลังจะตกลงสู่นรก!

หนิงเสี่ยวเถาพูดอย่างโกรธเคือง “มันสายไปแล้ว ทุกคำพูดที่นายเพิ่งจะพูดออกมาฉันส่งพวกมันทั้งหมดไปให้แม่ของฉันแล้ว!”

ไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้แม่ของเธอคิดอะไรอยู่

โดยที่ไม่รู้ตัวแม้แต่น้อยว่าตัวเองเกือบจะได้ผลักลูกสาวลงสูงกองเพลิงไปแล้ว!

โชคดีที่เจียงเฉินฉลาดพอ ที่จะวางแผนเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงของเขาออกมาได้!

“พวกเธอ….พวกเธอ…”

ซุนเหอเกือบจะหัวใจวายตาย ใบหน้าของเขาขาวซีด

ทันใดนั้นเขาก็เริ่มขยับและพยายามคว้าโทรศัพท์ของหนิงเสี่ยวเถา แต่ในวินาทีต่อมาเขาก็ถูกคนสองคนกดลงบนพื้น!

ทันใดนั้น เขาก็ขยับอย่างกะทันหัน พยายามคว้าโทรศัพท์ของหนิง เสี่ยวเทา แต่ในวินาทีต่อมา เขาก็ถูกคนอื่นอีกสองคนกดลงกับพื้น!

พ่อบ้านจ้าว “ไอ้หนู ซื่อสัตย์หน่อย!”

หลี่หมิงฮุ่ย “ยังจะกล้าอีกไหม”

เจียงเฉินยิ้มและพูด “เป็นยังไงบ้างล่ะ คนที่อยู่ตรงนี้ต่างเป็นคนของฉันหมด!”

ซุนเหอขยับแขนขาไม่ได้  “แกกล้าเล่นลิ้นกับฉันงั้นหรอ! กล้าโกหกฉันใช่ไหม! คิดว่าฉันเป็นเพื่อนแกรึไง!”

“แล้วไง? โกรธหรอ?”

หลี่หมิงฮุ่ยตบหน้าซุนเหอและพูดว่า “ไม่เก่งพองั้นหรอ? ทำเป็นวางอำนาจต่อหน้าพี่เฉินแกรู้ไหมว่าพี่เฉินน่ะมีรถซุปเปอร์คาร์สองคัน แค่สองคันนี้ก็มีมูลค่า 200 ล้านแล้ว! แล้วแกเทียบพี่เฉินได้จริงหรอ?”

“หึหึหึหึหึหึ!”

ในฐานะน้องชายคนแรกของเจียงเฉินหลี่หมิงฮุ่ยยังคงสร้างหน้าตาให้เขาอยู่อย่างต่อเนื่อง สร้างความเสียหายทางจิตใจอย่างรุนแรงต่อศัตรู!

 

เขาแทบจะบ้าไปแล้ว!

“อ๊ากกก~~ ปล่อยกูนะเว้ย ช่วยด้วย!”

จู่ๆก็โดนกระแทกกับพื้น!

อึก!

บิดาซุนเหอคนนี้เรียนรู้พิชัยสงครามมาตั้งแต่เด็กแถมยังมีปริญญาโทสองใบ แต่สุดท้ายเขายังไม่อาจผายลมต่อหน้าเจียงเฉินได้ด้วยซ้ำ!

ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกแล้ว!

“เจียงเฉินเราไปกันเถอะ ไม่ต้องไปสนใจเขาแล้ว!”

หนิงเสี่ยวเถาจับมือเจียงเฉินก่อนจะแสดงรอยยิ้มอันแสนหวานและพากันจากไป

พ่อบ้านจ้าวและหลี่หมิงฮุ่ยถูกท้งไว้เพื่อจัดการกับซุนเหอต่อ

…..

ในศูนย์นันทนาการระดับไฮเอนด์แห่งหนึ่ง ก็มีผู้หญิงที่ดูสวยงามสองคนกำลังนั่งคุยกันอยู่อย่างมีความสุข

คนหนึ่งคือเฉินตันแม่ของหนิงเสี่ยวเถา และอีกคนหนึ่งคือลู่ซินหยูเพื่อนสนิทที่สุดของเธอ ซึ่งเป็นแม่ของซุนเหอ

ลู่ซินหยูยิ้มและคุยโวเกี่ยวกับลูกชายของฌธอ

“ลูกชายของฉัน ซุนเหอเขาไม่มีข้อด้อยอะไรแม้แต่น้อย เรื่องการดูแลผู้หญิงเขาก็เชี่ยวชาญ เรื่องครอบครัวเขาก็ใส่ใจด้วยความรัก แถมยังมีปริญญาโทตั้งสองใบ ถ้าเถาน้อยเข้ากับเขาได้ซุนเหอของฉันคงทำให้เธอมีความสุขอย่างแน่นอน”

เฉินตันก็เห็นด้วยกับการจับคู่ครั้งนี้มาก และเอาแต่มองดูข้อดีและความสามารถของซุนเหอหลานชายของเธอ

และในขณะนี้เองเฉินตันก็ได้รับวีดีโอมา

เฉินตันกล่าวด้วยรอยยิ้มบนหน้า “วีดีโอจากเสี่ยวเถาน่ะ มาดูกันว่าทั้งคู่พัฒนาไปถึงไหนแล้ว”

ลู่ซินหยูก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที “โอเค โอเค”

เมื่อเปิดดูวีดีโอเธอก็รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าทันที

รอยยิ้มของพวกเธอหายไปทันที

แถมยังแข็งค้างเป็นหินไปอีก!

“สำหรับฉันการได้อยู่กับเสี่ยวเถา ก็เพื่อบริษัทมูลค่าพันล้านก็นั้น….”

“นี่…”

เฉินตันเต็มไปด้วยความโกรธในทันที : “โอเค คุณลู่ซินหยู ฉันคิดว่าเธอคือเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน ตอบฉันมา เธอต้องการบริษัทของฉันจริงๆหรือว่าฉันเข้าใจเธอผิดไปกันแน่!”

“ลูกชายของเธอมันเศษสวะชัดๆ ไหนบอกว่าเขาเก่งนักเก่งหนาไง?”

เฉินตันโกรธจัด โยนแก้วน้ำทิ้งไปทันที!

ลู่ซินหยูก็โมโหขึ้นมา ดังนั้นเธอจึงโทรไปหาเขาและเริ่มต่อว่าซุนเหอทันที

“แม่คนนี้ให้กำเนิดแกมาส่งเสียเลี้ยงดูแกมาตั้งแต่เด็ก แต่นี่คือสิ่งที่แกตอบแทนแม่ของแกงั้นหรอ”

“นี่ฉันเป็นแม่แกนะ %#￥%…#￥”

ซุนเหอในตอนนี้เขาอับอายมาก ความมั่นใจในตัวเองถูกทำลายจนหมด!

เขาโยนโทรศัพท์ทอ้งขณะที่ตัวเองอยู่บนสะพานลอย

ลมเย็นๆพัดผ่าน ความโศกเศร้าก็ทำให้เขารู้สึกหนาวเหน็บอยู่ในใจ

ไม่มีอะไรให้เขารัก ทุกคนญาติพี่น้องก็ทรยศเขา!

ทันมดนั้นก็มีคนเดินผ่านมาเห็น!

“พระเจ้า! มีคนกำลังฆ่าตัวตาย!”

“แจ้งตำรวจเร็ว!”

“ไอ้หนู เพิ่งอย่าคิดมากถ้าอยากฆ่าตัวตายจริงๆก็ไปซื้อประกันก่อน~”

“เจออะไรแบบนี้ก็อย่าตื่นตระหนก หยิบโทรศัพท์มาถ่ายคลิปแล้วโพสต์ลงโลกออนไลน์ก่อนดีกว่า~”

【ช็อก! ชายคนหนึ่งในหลงเฉิงพยายามฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดลงไปในแม่น้ำ แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นลมไปก่อน ตอนนี้ยังไม่ได้สติ】

……

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว

สามวันต่อมา

ที่ประตูคฤหาสน์ของเจียงเฉิน

ครอบครัวของหยางยี่ยี่และเพื่อนร่วมชั้นบางคนก็มาถึงที่นี่

ตามตำแหน่งที่เจียงเฉินให้พวกเขามา!

หลี่ปู้ฟานกดโทรออกพร้อมกับเงื่อที่ไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง

“เจียงเฉิน นายให้ที่อยู่พวกเราผิดรึเปล่า เราเดินหากันตั้งนานแล้วจุดที่นายให้พิกัดมาไม่มีที่อยู่อาศัยเลยนะ ไม่มีแม้กระทั่งตรอกซอกซอยซักแห่ง มีแต่ราชวังขนาดใหญ่!”

“ถ้างั้นพวกนายไปรอที่ประตูวัง อย่าไปไหนล่ะ”

เจียงเฉินประหลาดใจ หลี่ปู้ฟานก็มาด้วยงั้นหรอ?

กลุ่มคนทั้งหมดต่างมายืนรอที่หน้าประตูวัง

หยางยี่ยี่มองซ้อาขวาไปมา “นี่ พี่เฉินเขาอาสัยอยู่ที่ไหนกันแน่ แถวนี้ไม่เห็นจะมีชุมชนที่อยู่อาศัยเลยนะ~”

หลี่ปู้ฟานพูดออกมาอย่างเหนื่อยล้า “ฉันร้อนจะตายอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรกันอยู่”

ในเวลานี้เองประตูวังก็เปิดออกมา

เจียงเฉินและพ่อบ้านจ้าวออกมาทักทายพวกเขา

ทุกคนหันกลับมามอง!

ช็อก!

ดวงตาที่สวยงามของหยางยี่ยี่เปิดกว้างขึ้น “ว้าว! อย่าบอกนะว่านี่บ้านของพี่น่ะ?“

หลี่ปู้ฟานรู้สึกหดหู่อย่างยิ่ง!

ประณามมัน!

ประณามมัน!

แค่บอกมากันซักคำว่าวังมันยากรึยังไงมันเหนื่อยมากรู้ไหมกับการที่ต้องเดินไปมาแบบนี้!

ครูหยางและภรรยาต่างประหลาดใจกันมาก พวกเขารู้ว่าเจียงเฉินนั้นรวยมาก แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะรวยถึงขนาดนี้!

พ่อบ้านจ้าวให้คนมาช่วยยกสัมภาระต่างๆเข้าไปข้างใน “เชิญเข้าไปข้างในได้เลยครับ”

เมื่อทุกคนเข้าไปภายในทุกคนต่างก็ตระหนักว่าตัวตนของตัวเองนั้นเล็กจ้อยขนาดไหน!

วังขนาดใหญ่นี้แต่กลับเป็นของเจียงเฉินทั้งหมด!

สวนหย่อม สระว่ายน้ำ ลานหิน ลานจอดรถ ฯลฯ

ของตกแต่งก็สวยหรูอลังการเว่อร์!

ทุกคนล้วนมาจากชนบท ตาของทุกคนจึงเป็นประกาย~

“โอ้โห นี่มันเลขหกหลักต่อตารางเมตรแล้ว!“

“เฟอร์นิเจอร์ชิ้นนี้ หนานมู่สีทอง พระเจ้า!”

“แอร์ตัวนี้พูดได้ด้วย!”

“ที่นั่นมีสระว่ายน้ำด้วย! แม่จ๋า!”

“รถของหลี่ปู้ฟานจะพอให้ฉันซื้อที่นี่ได้ซักสองตารางเมตรไหมนะ?”

(หลี่ปู้ฟาน: ขอบคุณจริงๆเลย~)

“…”

ทุกคนพากันนั่งบนโซฟาหนังราคาหลักล้านหยวน เพลิดเพลินกับบรรยากาศเครื่องปรับอากาศก็ส่งไอเย็นออกมาทำให้ทุกคนต่างรู้สึกเย็นสบายพร้อมดูทีวี LCD ขนาด 120 นิ้ว!

มันสบายมาก!

นี่มันสวรรค์บนดินชัดๆ!

มันเจ๋งมาก!

ในเวลานี้เอง พ่อบ้านเจ้าก็เข้ามาพร้อมกับนำขวดเครื่องดื่มออกไป

นางฟ้าตัวน้อยหยางยี่ยี่ถามด้วยความสงสัย: “ลุงจ้าวลุงกำลังถืออะไรอยู่คะ?“

“โอ้”

พ่อบ้านจ้าวมองไปที่เครื่องดื่ม: “ชาพวกนี้หมดอายุแล้วครับ ผมจะนำมันไปทิ้ง”

ทันใดนั้น

หลี่ปู้ฟานก็เดินหอบมาพร้อมกับเหงื่อที่ท่วมตัว เขาคว้าชาในมือของพ่อบ้านจ้าวทันที

ถอดหมวก~

“ฮา~”

หลี่ปู้ฟานรู้สึกเท่~

หยางยี่ยี่หัวเราะเยาะ: ฮ่าฮ่าฮ่า (ಡωಡ)

พ่อบ้านจ่าว: “…”

ทุกคนต่างตกตะลึง

หลี่ปู้ฟานที่ไม่รู้อะไรเลย: “บ้าจริง แค่ไปจอดรถที่โรงจอดรถ ฉันต้องขับไปมาตั้งสองรอบกว่าจะเจอ!”

“พระเจ้า! เจียงเฉินวังของนายใหญ่เกินไปแล้ว ฉันต้องใช้เวลาครึ่งชั่วโมงกว่าจะเดินกลับมาถึง!”

หลี่ปู้ฟานหยุดและถามว่า “แล้ว…แล้วรถสามล้อในโรงจอดรถนายเอาไว้ทำอะไร?”

“สามล้อ?”

เจียงเฉินกล่าวเบาๆ  “ฉันใช้มันส่งพัสดุน่ะ”

“อะไรนะ ส่งพัสดุ!!”

หลี่ปู้ฟานตกตะลึง “ส่งพัสดุมันได้เงินขนาดที่ นายเอามาซื้อวังทั้งหลังแบบนี้เลยหรอ?“

เจียงเฉินมองข้าม: “นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือน้ำในของนายดูเหมือนจะหมดอายุแล้ว”

“ฮะ? เป็นไปไม่ได้! มันอร่อยอยู่นะ~”

หลี่ปู้ฟานพลิกขวดมาดู! Σ(っ°D°;)っ

“พระเจ้า! หมดอายุไปครึ่งปีแล้ว!!!”