ตอนที่ 80 : ฉันต้องแบ่งให้ด้วยหรอ?

 

อู๋เหลียงเหลียงตกตะลึง!

 

พ่อ นี่พ่อโง่เปล่าเนี่ย?

 

อู๋เหลียงเหลียงอยากจะบ้าตาย เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงกลัวๆ “พ่อ!! พ่อคิดผิดแล้ว! เขาเพิ่งจะบอกไม่ใช่รึไงว่าเขาชื่อเจียงฉิน แล้วคนที่เราพยายายามติดต่อเขาก็คือคุณเจียง…”

 

อู๋จุนตกตะลึงจนร่างกายแข็งค้างไปทั้งตัว

 

ใจเขาสั่น!

 

ทันใดนั้น เขาก็รับรู้ได้ถึงเหงื่อเย็นๆที่ค่อยๆไหลซึมออกมา จากหลังของเขา

 

ไม่..

 

เขาคือเจ้าของอาคารคนใหม่ คุณเจียง ใช่ไหม?

 

เจียงเฉินยิ้มออกมา “ทําไมล่ะไม่ด่าฉันต่อแล้วหรอ?”

 

ตอนนี้อู๋จุนตระหนักได้แล้วว่าเขาดันเจอตอยักษ์เข้าให้แล้ว

 

เขาหันไปมองที่ลูกชายด้วยความตกตะลึง ก่อนจะใช้หลังมือของเขาตบหน้าลูกชายทันที “แกลูกขยะ! ไม่ใช่ว่าแกบอกว่าเขาเป็นแค่ตํารวจอาชญากรรมไง?”

 

อู๋เหลียงเหลียงที่โดนตบก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา!

 

ผู้คนที่เห็นเหตุการณ์เงียบ!

 

ตกตะลึง

 

พวกเขาที่กําลังแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันก็ต้องตกตะลึงอีกครั้ง บางคนถึงกับอ้าปากค้างเป็นรูปตัว ๐ ด้วยซ้ำ!

 

บ้าไปแล้ว!

 

เหตุการณ์มันจะพลิกกลับเร็วเกินไปแล้ว!

 

นี่ไม่ได้หมายความว่าเบื้อหลังของชายคนนั้นต้องน่ากลัวมากแน่ๆใช่ไหม?

 

ไม่เพียงแค่เป็นตํารวจอาชญากรรม แต่เขายังเป็นเจ้าของอาคารทั้งหลังบนถนนศูนย์กลางการเงินด้วย?

 

ไม่ใช่ว่านั่นมีมูลค่ากว่าหมื่นล้านเลยหรอ!

 

พระเจ้า…

 

อู่จุนมีเหงื่อเย็นๆไหลออกมาทั่วทั้งตัวของเขา ถ้าเรื่องนี้ไปถึงหูพี่เขยเขาล่ะก็ การที่เขามีเรื่องกับคุณเจียงที่เป็นเจ้าของอาคารและทําให้บริษัทต้องย้ายออกจากอาคารนั้น!

 

ถ้าคํานวณมูลค่าความเสียหายแล้วมันก็จะมากถึง 100 ล้าน!

 

เขาคงไม่สามารถรับผิดชอบมันได้แน่!

 

ทันใดนั้น สายตาของเขาก็ว่าเปล่า เขากดไหล่ของอู๋เหลียงเหลียงลงทันที

 

ทั้งคู่ลงไปคุกเขาบนพื้น!

 

ผู้คนรอบๆต่างส่งเสียงตกตะลึงออกมา!

 

ทั้งพ่อทั้งลูกที่เมื่อกี้ยังทําตัวหยิ่งผยองตอนนี้ยังถึงกับต้องคุกเข่า?

 

ไม่ต่างจากสุนัขเลยแม้แต่น้อย!

 

ดวงตาที่สวยงามของหลินซีหลานเบิกกว้าง เธอรู้ว่าเจียงเฉินนั้นทั้งรวยและยังแข็งแกร่งมาก

 

แต่ไม่คิดว่าเขาจะแข็งแกร่งได้ขนาดนี้!

 

เขาที่เป็นตํารวจ

 

และตอนนี้ก็เป็นเจ้าของอาคารทั้งหลงบนถนนศูนย์กลางทางการเงินอีก?

 

อู๋จุนคุกเข่าลงบนพื้นพร้อมกับร่างกายของเขาที่สั่นไหว ตอนนี้เขาเหมือนกับนักโทษที่โดนตัดสินประหารชีวิตไปแล้ว เพราะก่อนหน้านี้เจียงเฉินก็ได้บอกเขาไปแล้วว่าเขาสามารถจบปัญหาทั้งหมดได้ด้วยการตบหน้าตัวเอง 10 ครั้ง

 

แต่ตอนนี้ทมุกอย่างเปลี่ยนไป!

 

เขาพยายามบังคับให้ตัวเองยิ้มออกมา “คุณเจียง! เป็นแผมเองที่ทําผิด ผมไม่มีตาผมไปทําให้คุณขุ่นเคือง คุณช่วยวางมือแล้วต่อสัญญาเช่ากับบริษัทของเราได้ไหมครับ? ไม่งั้นให้ผมแบ่ง…ไม่ ไม่ ให้ผมตบหน้าตัวเองจนกว่าคุณจะพอใจเป็นยังไงครับ?”

 

อู๋จุนพูดติดๆขัดๆเพราะเขาไม่ต้องการให้พี่เขยของเขารู้เรื่องนี้ไม่ว่ายังไงก็ตาม

 

เพราะถ้าพี่เขยของเขาได้รู้เขาได้ตายแน่!

 

บรรดาคนที่ดูอยู่ต่างหัวเราะออกมา!

 

“ฮ่าฮ่าฮ่าดูเขาสิ”

 

“เมื่อกี้ยังหยิ่งอยู่เลยไม่ใช่หรอ? แถมยังรังแกผู้หญิงอยู่เลยไม่ใช่หรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า ”

 

อู๋จุนไม่ได้ให้ความสนใจกับคนรอบข้างมากนัก ตราบใดที่เจียงเฉินยังไม่ยินยอมปล่อยเขาไป

 

ทั้งพ่อลูกพากันตบหน้าของตัวเองและพวกเขาจะตบจนกว่าเจียงเฉินจะพอใจ

 

“เพี้ย-!”

 

“ผมมันเป็นแค่ขยะ!”

 

แล้วก็ตบหน้าฝั่งซ้าย

 

“ผมมันไม่ใช่คน!”

 

แล้วก็ตบหน้าฝั่งขวา!

 

“ผมมันเห็นแก่ตัว!”

 

แล้วก็ตบอีกครั้ง

 

ทั้งสองพ่อลูกพากันตบหน้าไปกว่า 20 ที่และตอนนี้ใบหน้าของพวกเขาก็เริ่มบวมเป่ง!

 

ทุกคนที่เห็นต่างก็พูดไม่ออก!

 

สองพ่อลูกนี่อึดจริงๆ!

 

โหดแบบยกกําลังเลย!

 

เมื่อเห็นแบบนี้ เจียงเฉินก็ไม่ทยต่อไป “โอเค หยุดได้แล้ว”

 

ดวงตาของอู๋จุนเต็มไปด้วยความหวดกลัว “มีอะไรหรอ ครับคุณเจียง ผมยังลงโทษตัวเองเบาไปหรอกครับ จะให้ผมทาน้ำมันพริกลงบนหน้าผมด้วยไหมครับ?”

 

พนีกงานเสิร์ฟที่อยู่ใกล้ได้ยินเขาก็รีบไปหยิบน้ำมันพริกมาทันที

 

“นี่ครับ น้ำมันพริกที่คุณลูกค้าอยากได้”

 

อู๋จุนกับลูกชายมองหน้ากัน เพื่อเงินเดือนปีละล้านหยวน…มีแต่ต้องทําเท่านั้น!

 

เขาเทน้ำมันพริกลงบนมือก่อนจะเริ่มตบหน้าตัวเองต่ออีกครั้ง!

 

ทันใดนั้นใบหน้าของทั้งคู่ก็แดงอย่างกับหัวหมู!

 

เจียงเฉินอดไม่ได้ที่จะพูดออกมา

 

พวกนายเนี่ยนะ….

 

เขาก็บอกให้หยุดได้แล้วไม่ใช่รึไง

 

จะทําให้มันยุ่งยากไปอีกทําไมกัน?

 

ลูกค้าในร้านที่เห็นสองพ่อลูกต่างกันออกมา

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า! อาหารเย็นมื้อนี้มีละครให้ดูด้วยสนุกจริงๆ!”

 

“สมควรโดนแล้ว! กล้าลังแกกับผู้หญิงกับเด็ก!”

 

“ฮ่าฮ่า ครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่ได้เห็นปากคนบวมจนเป็นไส้กรอก ฉันต้องโพสต์ลงโลกออนไลน์แล้วฉันไม่ยอมเห็นคนเดียวแน่!”

 

“…”

 

เจียงเฉินอดไม่ได้ที่จะหยุดพวกเขาอีกรอบ “หยุดได้แล้ว ฉันพอใจแล้ว”

 

อู๋จุนพูดออกมา “คุณเจียง ผม..”

 

เจียงเฉินโบกมือ “ไม่ต้องแล้ว ฉันต้องการให้พวกนายตบหน้าแค่ 10 ครั้งเท่านั้น”

 

อะไรนะ?

 

แค่นั้นเองหรอ?

 

แล้วที่พวกเขาตบกันไปตั้งกว่า 40 ที…แถมยังทาน้ำมันพริกลงไปอีกล่ะ?

 

อู๋จุนถามออกมาอย่างกล้าๆกลัวๆ “งั้นแล้วเรื่องสัญญาเช่าล่ะครับ?”

 

“การต่อสัญญาเช่า ค่อยว่ากันทีหลัง ก่อนอื่น”

 

ก่อนที่เจียงเฉินจะพูดจบ อู๋จุนก็ก้มหัวไปอีกครั้ง

 

คุณเจียงยังไม่ให้อภัยเขาสินะ

 

เขาดูสิ้นหวังก่อนจะโบกมือไปมาอย่างควบคุมไม่ได้

 

หลินซีหลานดึงชายเสื้อของเจียงเฉินก่อนจะกระซิบกับเขา “นี่สองคนนี้เขาเป็นคนไม่ดีนะ เจียงเฉินเรากลับกันเถอะ”

 

ตอนแรกเจียงเฉินอยากจะบอกว่าเขาจะให้เงินทั้งคู่ซักหน่อยแล้วก็จบๆเรื่องนี้ไปซีกที แต่สุดท้าย

 

ทั้งคู่ดูเหมือนจะเป็นสูยเสียจิตใจของตัวเองไปแล้ว

 

เจียงเฉินก็ไม่อยากจะสนใจทั้งคู่มากนัก ดังนั้นเขาจึงกลับไปทานอาหารต่อกับหลินซีหลาน

 

ทิ้งไว้เพียงสองพ่อลูกที่คุกเขาและตบหน้าตัวเองต่อไป

 

พวกเขาจะยังไปมีกระจิตกระใจจะกินอะไรได้อีก? โชคยังดีที่ใบหน้าของพวกเขาบวมจนกลายเป็นหัวหมูไปแล้วดังนั้นพวกเขาจึงไม่เจ็บมากเท่าไหร่

 

บนโต๊ะอาหาร

 

ดวงตาที่สวยงามของหลินซีหลานจับจ้องมาที่เจียงเฉินและถามว่า “เจียงเฉิน ดูเหมือนนายจะมีความลับเยอะมากเลยนะ?”

 

“หือ?”

 

เจียงเฉินเลิกคิ้วของเขา

 

หลินซีหลายยิ้มหวานออกมา “ฮิฮิ ขอบคุณสําหรับวันนี้นะ แต่ต่อให้ฉันจะชดใช้ให้พวกเขา ฉันก็ไม่ใช้เงิน 200,000 ที่นายให้มาหรอกนะ?”

 

เจียงเฉินคิดก่อนจะรู้สึกว่ามันน่าขําไม่น้อย “ใช้ๆมันไปเถอะ เธอจะไปสนใจมันทําไม?”

 

ปากของหลินซีหลานยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย “ได้ยังไงล่ะ! นายให้ฉันมานะ ฉันก็ต้องเก็บมันไว้สิ”

 

เมื่อวานก่อนเธอนั้นลองหาข้อมูลในโลกออนไลน์แล้วเธอก็พบว่าความหมายของเลย 520 คือ ฉันรักคุณ และ 20 ก็หมายถึงฉันรักคุณเหมือนกัน

 

ตัวเลขที่มีความหมายแบบนี้เธอจะไปใช้ได้ยังไง!

 

เธอจะไม่ยอมใช้มันแม้แต่สตางค์เดียว!

 

เจียงเฉินนั้นก็ไม่ได้รู้ถึงความคิดของเธอแม้แต่น้อย ทั้งสองพูดคุยกันไปมาเปลี่ยนหัวข้อกันคุยไปเรื่อย

 

และมันก็น่าสนใจมากจริงๆเวลาฟังเธอเล่าเกี่ยวกับการสืบสวนคดีในกรมตํารวจอาชญากรรม!

 

หลังจากผ่านไปซักพัก ใบหน้าของอู๋จุนและลูกชายก็บวมเป่งจนใหญ่กว่าหมู พวกเขาเดินไปขอโทษเด็กชายก่อนที่จะกลับมาหาเจียงเฉินเพื่อขอโทษ

 

เจียงเฉินพูดออกมา “โอเค เรื่องการต่อสัญญาฉันตกลง เรื่องนั้นจบไปแต่ยังมีอีกเรื่องพวกนายจะต้องชดใช้ให้แฟนของฉัน 1,500,000 หยวน!”

 

อู๋จุนตกตะลึง!

 

1.5 ล้าน!

 

สําหรับเขานั่นมันเงินเดือนตั้งครึ่งปีเลยนะ!

 

แต่ตราบใดก็ตามที่จะทําให้พี่เขยของเขาไม่รู้เรื่องในวันนี้เขาก็ต้องยอม!

 

“ครับครับ! 1.5 ล้าน! ผมจะจ่ายเดี๋ยวนี้เลยครับ!”

 

อู๋จุนตอบตกลง

 

เจียงเฉินมองไปที่หลินซีหลาน “รออะไรอยู่ล่ะ? เอาเลขบัญชีธนาคารของเธอให้พวกเขาไปสิ”

 

หลินซีหลานตกตะลึง “ให้ฉันหรอ?”

 

อู๋จนร้องไห้อยู่ในใจ “ยัยแก่ รีบๆเอาเลขบัญชีธนาคารมาเร็วๆ! เดี๋ยวคุณเจียงเขาก็ได้ปฏิเสธฉันอีกหรอก เร็วเข้า!”

 

แขกในร้านที่เห็นก็ต่างขําออกมา เป็นครั้งแรกเลยที่พวกเขาได้เห็นคนยอมจ่ายเงินเยอะขนาดนี้ได้ง่ายๆ!

 

อยากจะขําจริงๆ!

 

(โอนเงิน 1,500,000.00 หยวน)

 

อู่จุนทําการโอนเงินก่อนจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก “คุณเจียงผมจัดการตามที่คุณบอกแล้วนะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะนําสัญญาต่อการเช่ามาให้”

 

“โอเค”

 

เจียงเฉินพยักหน้า

 

ทั้งพ่อและลูกรีบถอนตัวออกไปทันทีด้วยความสุข หินก้อนใหญ่ในใจพวกเขาถูกยกออกไปแล้ว!