ตอนที่6 ทฤษฎีบทเรียน

หลิงฉวนเดินกลับบ้านแล้วก็คิดอยู่ตลอดเวลาว่าเมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น

 

จนเข้ากลับมาถึงบ้านโดยที่ไม่รู้ตัวเลย ‘เห้อ! เลิกคิดดีกว่า’

 

“พ่อแม่ ผมกลับมาแล้ว” หลิงฉวนเข้าบ้านมาก็รีบทักทายพ่อแม่ทันที

 

“กลับมาแล้วเหรอหลิงฉวน” พ่อของเขาหลินเทียนก็ทักทายกลับอย่างรวดเร็ว

 

“วันนี้รู้สึกยังไงบ้างที่ได้ไปโรงเรียน? ม.ปลายเรียนยากกว่าม. ต้นไหม?” เมื่อได้ยินเสียงลูกชายของเธอ  แม่หลี่อิ๋งก็ถามเช่นกัน

 

หลังจากนั้นพ่อและแม่ก็เดินมาหาหลิงฉวน

 

“ก็ดีครับ ส่วนมากก็เรียนเกี่ยวกับความรู้ทางทฤษฎีและประวัติศาสตร์โลก! โรงเรียนมัธยมไห่เทียนสอนเกี่ยวกับ ….. หลิงเว่ย วันแรกไม่ได้ยากมาก!”

 

หลิงเทียนเหลือบมองไปที่หลิงฉวนหลังจากที่ได้ยิน แล้วก็รีบถามทันที “อาจารย์สอนคราสแรกน่าจะให้ลองสัมผัสถึงพลังหลิงเว่ย เป็นยังไงบ้าง? รู้สึกถึงอะไรไหม?”

 

เดิมทีหลิงฉวนต้องการพูดคุยเกี่ยวกับหัวข้อนี้ พลังของหลิงเว่ย! แต่เนื่องจากเขาไม่อยากมีชื่อเสียงหรือโดดเด่นมากเกินไปในโรงเรียน แต่ถ้าหากอยู่บ้านเขาก็ไม่จำเป็นต้องสนใจอะไร อีกอย่างยังสามารถทำให้พ่อแม่ของเขาภูมิใจได้ด้วย

 

หลิงฉวนไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าพ่อของเขาจะสนใจและถามเรื่องนี้ขึ้นมา ตอนนี้หลิงฉวนตื่นเต้นเอามากๆ

 

“อืมๆ ก็อาจารย์พูดถึงหลิงเว่ย แล้วให้เราสัมผัสด้วยตัวเอง ซึ่งผมก็ดันสัมผัสมันได้ตั้งแต่ครั้งแรก! นี่เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ไห่เทียนด้วย ผมเก่งไหม! ฮ่าฮ่า!”

 

หลี่อิ๋งดีใจมากที่ได้ยินหลิงฉวนพูดเช่นนี้ ลูกของเธอเป็นอัจฉริยะ “ไม่เลวนี่ พอดีเลยวันนี้ แม่ทำหมูตุ๋นของโปรดของลูกไว้พอดี งั้นให้มันเป็นของรางวัลแด่คนเก่งนะ!”

 

“ขอบคุณแม่!” หลังจากพูดจบหลิงฉวนก็เดินตามคุณแม่หลี่อิ๋งเข้าห้องครัวไป

 

ตอนนี้หลิงเทียนแอบดีใจเอามากๆ แต่ลึกๆแล้วในใจเขากลับมีความรู้สึกแผ่วเบาในใจ

 

หลิงเทียนเดินไปที่หน้าต่างและมองออกไปบนท้องฟ้า ด้านนอกโลก

 

จังหวะที่กวาดสายตาไปมาเขาก็พบกับร่างหนึ่งมีผมสีแดงและอีกคนมีผมสีม่วง ร่างกายของพ่อสั่นสะท้านไปทั่วทั้งจิตใจ

 

สีหน้าของเขาก็ดูจริงจังเอามากๆ ชายผมแดงพยักหน้าให้หลิงเทียนและหลิงเทียนของเขาก็โค้งคำนับอย่างเร่งรีบ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมา ทั้งสองก็จากหายไปแล้ว!

 

“พ่อ มากินข้าวเถอะ ถ้าคุณยังไม่มากิน อาหารจะเย็นหมดแล้วนะ” เสียงคุณแม่ดังขึ้นมา

 

“อืม ผมกำลังไป” หลิงเทียนมองออกไปที่หน้าต่างอีกครั้ง เพื่อยืนยันว่าไม่มีใครแล้ว

 

หลังจากนั้นเขาก็หันหลังกลับมาและเดินไปรับประทานอาหารกับครอบครัว

 

…

ณ พื้นที่ลึกลับแห่งหนึ่ง

 

“จะพึ่งพาเด็กคนนี้ได้จริงเหรอ? เขาจะสามารถแก้ไขเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอีกสามปีข้างหน้าได้เหรอ?”

 

มีคนหลายคนยืนอยู่ตรงข้ามกัน ตั้งแต่อดีต จนตอนนี้เป็นเวลา 997 ปีแล้ว

 

นับตั้งแต่การมาถึงของเมืองมังกร พวกเขาทั้งหมดยังเหลืออีกสามปี เพราะว่าถ้าหากเมืองมังกรได้ขึ้นฝั่ง มังกรหลายหมื่นตัวจะตื่นขึ้น และความโกลาหลจะต้องมาเยือนโลกอีกครั้งแน่ๆ

 

“เราไม่สามารถแก้ปัญหาได้ในตอนนี้ เราทำได้เพียงเชื่อใจเขา เพราะเขาเหมือนกับคนในเมืองมังกรที่ทุกประการ!”

 

“หวังว่าอย่างนั้น! ผมไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่า วันสิ้นโลก 2012 จะทรงพลังมากขนาดนี้ ผมหวังว่าการรอคอยนี้จะสามารถแก้ไขปัญหาได้อย่างสมบูรณ์แบบนะ”

 

…

“หลิงฉวน ตื่นได้แล้ว จะสายแล้วนะ ลุกขึ้นมาได้แล้ว” เสียงของแม่ดังเข้ามาในหูของหลิงฉวน

 

“นอนยังไม่อิ่มเลย!” หลิงฉวนสะดุ้ง “อืม … ตอนนี้กี่โมงแล้ว?” หลิงฉวนลืมตาขึ้นด้วยความงุนงง เหลือบมองไปที่นาฬิกาปลุก “โธ่เอ้ย เวลาป่านนี้แล้วงั้นหรอ สายแน่เลยยย!”

 

หลิงฉวนกระโดดขึ้นจากเตียง แปรงฟันและล้างหน้าด้วยความเร็วเปรียบเหมือนสายฟ้า แล้วรีบวิ่งออกจากบ้านทันที

 

“แม่ ผมไม่กินแล้วนะครับ ผมต้องรีบไปแล้ว ไม่อย่างงั้นสายแน่นอน” หลิงฉวนพูดขณะเปิดประตูออกจากบ้าน

 

เมื่อหลี่อิ๋งเดินออกจากห้องครัว หลิงฉวนก็หายไปแล้ว

 

“แหม๋…เด็กคนนี้วิ่งเร็วจริงๆ” หลี่อิ๋งส่ายหัวและเดินกลับเข้าไปในห้องครัว

 

หลิงฉวนพอมีเงินติดตัวอยู่ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องกังวลว่าจะหิว เดี๋ยวเขาก็คงซื้ออะไรกินแก้หิวเอง

 

“ยังมีเวลาอีกยี่สิบนาที จะไปทันไหมเนี่ย! ถ้าไม่รีบจะต้องสายแน่นอน!” หลิงฉวนรีบวิ่งไปบ่นไป ด้วยความเร็วสูง

 

“ด้วยความเร็วปัจจุบันขณะนี้ มันยังต้องสายแน่ๆ ผมควรทำยังไงดี? ไม่สมควรที่ไปเรียนสายในวันที่2ใช่ไหม? ผมเป็นอัจฉริยะที่หาได้ยากในรอบศตวรรษ คิดให้ออกสิ้!” หลิงฉวนคิดว่าจะทำยังไงดี

 

บ้านของหลิงฉวนอยู่ไม่ใกล้โรงเรียนมากนัก โดยปกติจะใช้เวลาเดินเกือบชั่วโมง แต่ตอนนี้เหลือเวลาเพียง 20 นาที ด้วยความแข็งแกร่งทางร่างกายของหลิงฉวนก็ไม่ค่อยจะดีมากนักส้ะด้วย

 

หลังจากวิ่งได้ไม่นาน ประมาณครึ่งทาง ความเร็วของเขาก็ลดลง

 

“ขืนยังเป็นแบบนี้สายแน่นอน โธ่เอ้ย ไม่ไหวแล้ว… แทบจะวิ่งไม่ไหวแล้วด้วย เหนื่อยมากเหนื่อยจนจะตายแล้ว” หลิงฉวนยังคงบ่นไปตลอดทาง

 

หลิงเว่ยเป็นพลังที่อธิบายไม่ได้มามากกว่า 900 ปีที่แล้ว

 

สัตว์ประหลาดไม่ทราบชื่อบุกโลก มนุษย์บนโลกไม่มีพลังหยุดยั้งมันได้ และทันใดนั้นก็เมืองใหญ่เมืองสุดท้ายก็โผล่ออกมา พร้อมกับมีมังกรยักษ์บินออกมาเพียงตัวเดียวและเอาชนะศัตรูที่มนุษย์หลายพันล้านคนไม่สามารถเอาชนะได้

 

ในขณะนี้ หลิงฉวนก็จำสิ่งที่อาจารณ์พูดเกี่ยวกับหลิงเว่ยในชั้นเรียนเมื่อวานนี้ ในสงครามครั้งนั้นมนุษย์ตระหนักถึงข้อบกพร่องของตนเองอย่างลึกซึ้งและ นับตั้งแต่นั้นมาพวกเขาก็ใช้เงินจำนวนมหาศาลเพื่อศึกษาวิธีทำให้มนุษย์แข็งแกร่งขึ้นและเป้าหมายของการวิจัยก็คือมังกร

 

เกราะของมังกรไม่ได้แข็งแกร่งไปกว่าเหล็กลึกลับที่พัฒนาโดยมนุษย์ และมนุษย์ยังสามารถสร้างเวทมนตร์ของมังกรได้ แต่ทำไมพลังการต่อสู้ของมังกรถึงยังแข็งแกร่งกว่าของมนุษย์มากนัก?