ตอนที่29 อาลา เกบู และปีศาจเขียว

เกบูก็เปลี่ยนทิศทางทันทีและบินไปหาซ่วยหลง ซ่วยหลงอ้าปากและกัดไปที่หน้าอกของปีศาจเขียว ปีศาจเขียวตกใจและผลิกตัวอย่างรวดเร็ว ซ่วยหลงเปลี่ยนทิศทางไปอย่างรวดเร็วจนเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงป้องกันไม่ให้เขาโจมตีถูกหัวใจของเขา

 

ในขณะเดียวกันหมัดซ้ายของปีศาจเขียวก็พุ่งเข้าใส่ซ่วยหลง

 

“ห้ะ? นี่มันอะไรกัน? มันไม่ใช่แบบที่เราคิด!” ทันทีที่หมัดซ้ายได้ปะทะซ่วยหลง ปีศาจเขียวไม่รู้สึกถึงพลังการต่อต้านใดๆเลย “เกบู กลับไป!” ปีศาจเขียวตะโกนออกมาเพราะเข้าใจแผนการของซ่วยหลงแล้ว

 

“หึหึ มันสายไปแล้ว!!” ซ่วยหลงรับหมัดจากปีศาจเขียวโดยตรงและพุ่งเข้าหาอาลาอีกครั้งโดยใช้แรงกระแทกจากหมัดเพื่อเพิ่มความเร็ว เป้าหมายของเขาก็คืออาลาตั้งแต่แรกไม่เคยเปลี่ยนแปลง

 

เกบูเพิ่งบินมาถึงที่นี่ และในขณะที่เขาได้ยินคำพูดของปีศาจเขียว เขายังคงบินอยู่ ถ้าต้องหยุดแล้วบินกลับไป มันก็เป็นไปไม่ได้

 

อาลาเห็นซ่วยหลงพุ่งเข้ามาหาเขา ในขณะที่ปีศาจเขียวและเกบูยังอยู่ห่างไกลไม่สามารถเข้ามาช่วยเขาได้ทันแน่นอน และด้วยความที่เขาเพิ่งต่อต้านดาบเล่มใหญ่เมื่อกี้กลับไป เขากำลังอยู่ในช่วงฟื้นฟูพลัง เขาอยากจะหนีก็ไม่สามารถหนีได้

 

หมัดของปีศาจเขียวก็ไม่ใช่เล่นๆ แรงหมัดนั้นทำให้ซ่วยหลงรู้สึกได้ถึงเลือดในร่างกายไหลเวียนไม่คล่อง แต่มันค่อยๆหายไปอย่างรวดเร็ว และตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการสังหารอาลา ซ่วยหลงคำรามใส่อาลา

 

“ไม่ได้การแล้ว คำสาปต้องห้ามของมังกร! ไปช่วยเขาเร็ว!” ปีศาจเขียวพูดบอกเกบู

 

อาลารู้สึกได้ถึงเลือดสีแดงฉานราวกับว่าเป็นทะเลเลือดที่กำลังท่วมตัวอยู่ ในทะเลเลือดก็มีคลื่นขนาดใหญ่พุ่งเข้ามาหาเพื่อกระแทกอย่างรุณแรง ในไม่ช้าคลื่นลูกแรกก็มาเข้าปะทะอาลาและหลังจากนั้นอาลาก็สำรอกเลือดออกมาทันที

 

“ถ้ามาอีกหนึ่งครั้งเขาได้ตายแน่! ฟันฟ้าระเบิดมิติ!!” ปีศาจเขียวและเกบูก็ไม่สนอะไรมากแล้ว ใช้ท่าไม้ตายที่แข็งแกร่งที่สุดเพื่อฆ่าซ่วยหลง มือทั้งสองข้างของปีศาจเขียวกลายเป็นมีดและฟันไปที่ซ่วยหลง

 

หนามทั้งร่างของเกบูก็พุ่งออกไป แล้วก็รวมกันเป็นหนึ่งเดียว

 

ทั้งสองคนหวังว่า พวกเขาจะสามารถถ่วงเวลาได้สักพัก เพื่อที่พวกเขาจะได้มีเวลาเข้าไปช่วยอาลา

 

ซ่วยหลงหันไปมองดูแล้วหันกลับมาอีกครั้ง มองไปที่อาลาพร้อมกับร่องรอยของความแน่วแน่ในดวงตาของเขา รวบรวมหลงเว่ยทั้งหมดไปที่ทะเลเลือด โดยไม่เหลือการป้องกันใด ๆ

 

อาลามองไปที่คลื่นยักษ์สีเลือดนั้น มันเร็วขึ้นอย่างไม่คาดคิด จนรู้สึกถึงความสิ้นหวังอย่างรุนแรง “อ๊า!”

 

บูม!!

 

เสียงดังออกมาจากการปะทะกันของท่าไม้ตายทั้งสาม ท่าไม้ตายของเกบูและปีศาจเขียวไม่อาจหยุดยั้งพลังคำสาปต้องห้ามของมังกรได้

 

เมื่อคลื่นยักษ์กระแทกอาลา เขารู้สึกได้ทันทีว่าร่างกายของเขาเริ่มหายไปแม้แต่จิตวิญญาณก็เริ่มหายไปเช่นเดียวกัน

 

แม้แต่เกบูและปีศาจเขียวก็หยุดลงและมองไปที่การระเบิดครั้งใหญ่ตรงหน้าพวกเขา พวกเขารู้สึกได้ว่าแผนภาพขนาดใหญ่ในจักรวาลกำลังสลายไปอย่างช้าๆ

 

“ข้าไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่าซ่วยหลงจะเก่งกล้าจริงๆ พวกเราสามคนปิดล้อมเขาแล้ว แต่เขาก็ยังฆ่าพวกเราตายไปได้คนหนึ่ง”

 

“ตาย!? … ข้าเองก็คิดว่าเขาน่าจะตายไปแล้ว”

 

“อืม ระเบิดรุแรงขนาดนี้ ใครจะไปรอดได้หล่ะ?”

 

“เอาล่ะ ไปกันเถอะ อาลาตายแล้ว เราต้องวางแผนใหม่!” หลังจากพูดแล้วทั้งสองก็กลายเป็นแสงสองสายหายไปจากที่นี่ทันที พื้นที่จักรวาลนี้ก็ถูกรบกวนอย่างด้วยพลังงานมหาศาลดังกล่าว

 

หลังจากการระเบิดหายไป มีบางสิ่งบางอย่างคล้ายหลุมดำขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นในระยะไกล เห็นลางๆ แสงสีแดงถูกดูดเข้าไปในหลุมดำ และฉากเปลี่ยนไปอีกครั้งทุกอย่างดูสงบลงเหลือแค่เพียงทะเลเลือดรอบๆเท่านั้น

 

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมา “เฮ้ เด็กน้อย คุณเห็นหรือยัง คุณมีความคิดอะไรบ้างไหม?”

 

หลิงฉวนสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงนี้ ดูเหมือนว่ามาจากทุกทิศทางและเขาไม่สามารถบอกได้ว่าคนพูดอยู่ที่ไหน! “ใคร? คุณคือใคร?”

 

“ไม่ต้องกังวลว่าผมเป็นใคร แล้วท่าไม้ตายของซ่วยหลงเมื่อกี้เป็นยังไงบ้าง? เก่งไหม?” เสียงพูดดังขึ้นอีกครั้ง

 

หลิงฉวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและนึกถึงตอนซ่วยหลงใช้ท่าไม้ตายนั้น ทรงพลังมาก เขากวาดล้างศัตรูได้ในพริบตา ส่วนตัวเอง หลังจากต่อสู้กับเจียงไห่เสร็จ เขาก็ตระหนักได้ว่าเขายังไม่มีความแข็งแกร่งพอ มีเพียงหลิงเว่ยมันยังไม่เพียงพอ ยังต้องหาประสบการณ์ที่สามารถใช้พลังหลิงเว่ยได้ “นั่นเป็นทักษะหลิงจี้หรือเปล่า?”

 

“อืม ถ้ามองจริงๆมันก็ใช่ แต่มีแต่คุณเท่านั้นที่ฝึกฝนได้ ส่วนคนอื่นทำไม่ได้!”

 

“อืม ถ้าอย่างนั้นผมจะฝึกฝน!”

 

“ดี แล้วผมจะช่วยอธิบายให้… ท่าไม้ตายเมื่อกี้นี้เรียกว่า ‘ทะเลเลือด’ มีคลื่นขนาดใหญ่ทั้งหมด 7 คลื่น อาลาเมื่อกี้ที่ถูกสังหารไป เพราะพลังการต่อสู้พื้นฐานของเขานั้นอ่อนแอเกินไป แต่เอาจริงๆแล้วก็มีคนเพียงไม่กี่รายในโลกนี้ที่รับทั้ง7คลื่นได้”