ตอนที่ 70

“จําไว้นะ รีบไปซะ ไม่สามารถยืดเวลาได้อีก และฮวงก็รู้เรื่องที่เจ้าทรยศแล้ว” เสียงที่เย็นชายังติดอยู่ในหูของซงเอ่อ กําปั้นชกลงไปบนโต๊ะอย่างโหดเหี้ยม คิดไม่ถึงว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้ ตอนนี้ตนเองทําได้เพียงไปจัดการโรซาเท่านั้น ไม่คิดนานเกินไป ร่างนั้นบอกว่าเวลาคับขัน และไม่มีเวลานานมาก ตัดสินใจในฉับพลัน พุ่งไปที่ตําหนักของโรซาทันที

ในไม่ช้า ซงเอ่อก็มาปรากฏตัวตรงหน้าตําหนัก มองดูตําหนักตรงหน้า แววตาของซงเอ่อมีความเกลียดชังเล็กน้อย ในป่ามีสัตว์ร้ายมากมายนับไม่ถ้วน แต่พระราชวังกลับมีเพียงสองแห่งเท่านั้น หนึ่งในนั้นคือที่อยู่อาศัยของราชาสัตว์ร้าย ส่วนอีกที่หนึ่งครอบครองโดยวงศ์ตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในป่า และต่างมีพลังการต่อสู้ที่ไม่ธรรมดา เป็นตระกูลแรกของป่าแห่งความตายที่มีชื่อเสียงสมดั่งคําเล่าลือ แต่หลังจากที่ฮวงเข้ามา ไม่เพียงแค่ยึดด้วยกําลัง แต่ยังยึดวงศ์ตระกูลของตนเองด้วย เพื่อนังผู้หญิงคนนั้น น่าจงเกลียดจงชังเกินไป แม้แต่ผู้อาวุโสทั้งสี่ตอนนี้ก็ต้องไปอยู่ในถ้ำ

ความเกลียดชังฝังกลบความลังเลสุดท้ายของซงเอ่อลง ไม่หยุดอยู่นานเกินไป เขาก้าวไปข้างหน้า ถีบประตูตําหนักออกทันที “โรซา แกโผล่หัวออกมาซะ คิดไม่ถึงว่าแกจะสังเวยลูกพี่ ฉันจะฆ่าแก” เสียงอันทรงพลังดังไปทั่วบริเวณแกนกลาง นี่เป็นข้ออ้างที่ซงเอ่อคิดขึ้นมา เพื่อไปจัดการฆ่าโรซาได้ทันที แน่นอนว่าต้องมีคนยืนอยู่ข้างโรซา แต่ถึงจะพูดเช่นนี้ พวกเขาก็ยังลังเล ถึงแม้จะไม่ช่วยตนเองก็ไม่ได้ไปช่วยโรซา

ณ สถานที่ที่อยู่ห่างไกลออกไป ร่างหนึ่งกําลังบินด้วยความรวดเร็ว และร่างนั้นได้ยินเสียงนี้พอดี มุมปากเผยรอยยิ้มบาง ๆ หมีดําตัวนี้ก็พอฉลาดอยู่ ขอเพียงแค่จํากัดโรซาทิ้งไป ส่วนฉันก็จัดการเก็บฮวง ป่านี้ก็จะอยู่ในการควบคุมของฉัน และด้านหน้าของร่างนี้ ล้อมรอบไปด้วยยอดเขาสูงเสียดฟ้าสี่ยอด ตรงกลางคือหุบเขา เหนือทุกยอดเขา เป็นร่างนั่งขัดสมาธิ นั่นคือผู้อาวุโสทั้งสี่ พวกเขาต่างนั่งหันหน้าเข้าหาหุบเขา มองไปที่ภายในหุบเขาอีกครั้ง มีวงเวทย์ขนาดใหญ่อยู่ในนั้น วงเวทย์มีขนาดใหญ่จนครอบคลุมตําแหน่งของหุบเขาโดยสิ้นเชิง

ฮวงนั่งขัดสมาธิอยู่ตรงกลางวงเวทย์ เขาหลับตาลงแน่น สักพักหนึ่งเกิดหมอกสีดําแผ่ออกมาจากร่างกาย สักพักหนึ่งเกิดแสงสีแดง ไม่มีคนรู้ว่าร่างนั้นเข้ามาใกล้

“ตูม” ในขณะที่โรซากําลังเช็ดตัวให้หลิงฉวนอยู่ข้างเตียง เกิดเสียงดังขึ้นมา และได้ยินเสียงของซงเอ่อตามมาทันที นัยน์ตามีความหวาดกลัว เดินออกไปจากห้อง เธอจึงไม่ได้เห็นว่านิ้วของหลิงฉวนขยับ

“ซงเอ่อ แกพูดจาไร้สาระอะไร ? ฉันจะทรยศลูกพี่ได้อย่างไร? ” โรซาก้าวออกจากประตูใหญ่ ก็มองเห็นซงเอ่อจ้องมองตนเองอย่างถถึงทิ้ง ส่วนที่ด้านนอกประตู ในขณะเดียวกันก็มีคนยืนอยู่ไม่น้อย ถึงแม้จะไม่ได้พูดอะไรมาก แต่สายตาที่มองตนเองก็ดูแปลกประหลาด “ลูกพี่คือสามีของฉัน! ” ได้ยินโรซาพูดคํานี้ออกมา ใบหน้าของซงเอ่อมีรอยยิ้มเล็กน้อย มองเห็นรอยยิ้มของซงเอ่อ ในใจของโรซาเกิดลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมาแวบหนึ่ง

“โอ้? ก็จริง เธอคือชายาของลูกพี่ แต่ในตําหนักของเธอมีชายอื่นอยู่ด้วย นี่ควรจะพูดอย่างไรดี? ” ซงเอ่อยังจําได้ว่าตอนนั้นโรซาเอาเจ้านั่นไปจากมือของตนเอง และหลังจากนั้นยังไม่มีข่าวคราวของเจ้านั่นอีก ตราบใดที่เจ้านั่นปรากฏตัวไม่มีทางรอดพ้นไปจากหูตาของเขาได้ แน่นอนว่ายังจะต้องอยู่ในตําหนักของเธอ

“อะไรนะ? โรซา ตําหนักของเธอมีชายอื่นอยู่ด้วยเหรอ? สําหรับลูกพี่แล้ว นี่ไม่ดีมาก ๆ เลยนะ ! ”

“จริงด้วย สามเดือนที่ผ่านมาไม่มีความเคลื่อนไหวของลูกพี่เลย เธอสังเวยลูกพี่ไปแล้วเหรอ? ”

ซงเอ่อมองเห็นทุกคนพากันคล้อยตามตนเอง ในใจรู้สึกยินดี “ถ้าไม่มี สามารถให้พวกเราเข้าไปดูได้ไหม ฉันสามารถสละชีพเพื่อยอมรับผิดได้”

โรซาตื่นตระหนก คิดไม่ถึงว่าซงเอ่อคนนี้จะใช้หลิงฉวนมาข่มขู่ตนเอง แต่ไม่สามารถปล่อยให้เขาเข้าไปได้จริง ๆ ถ้าหลิงฉวนถูกพบเจอเข้า ไม่เพียงแค่ตนเองจะทําอะไรไม่ได้ นอกจากนี้หลิงฉวนอาจจะถูกฆ่าสังเวยทันที ผู้คนตรงหน้าเหล่านี้ต่างเป็นพวกฝีมือดีจากชั้นกลาง

มองเห็นสีหน้าลังเลของโรซา เจ้านั่นยังอยู่ในตําหนักจริง ๆ ด้วย บางทีตนเองอาจจะคาดเดาถูก “ฮา ๆ ทําไมถึงเงียบไปล่ะ ใจฝ่อเหรอ? ” ซงเอ่อพูดไปพร้อมกับก้าวเดินมาทางด้านนี้ เพื่อจะเข้าไปดู ร่างของซงเอ่อใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ มองเห็นว่ากําลังจะถึงประตูใหญ่แล้ว ในใจของโรซายิ่งกระสับกระส่ายหรือว่าตนเองต้องเห็นการสังเวยที่ไม่อาจช่วยได้? ครั้งก่อนก็เป็นเช่นนี้ ครั้งนี้จะเป็นเหมือนเดิมอีกเหรอ?

“หยุดนะ” โรชาตวาดเสียงดัง และพุ่งเข้าใส่ซงเอ่อ ในครั้งนี้ให้ฉันได้ปกป้องนายเถอะนะ!

“ฮา ๆ ในที่สุดก็สําเร็จ!” ภายในตําหนัก หลิงฉวนลืมตาขึ้นมา แสงสีทองสว่างวาบ

ดู HENTAI ได้ที่ hanimeza.com