อาการเจ็บครรภ์รุนแรงขึ้นหลังจากที่นางเจ้ากินโจ๊กหวาน

ซูมู่เก๋อดูปากช่องคลอดของนางเจ้า  เปิดแค่สองเซนติเมตร  “ท่านแม่  รอก่อนนะ  ปากมดลูกเปิดแล้ว”

โดยทั่วไปนางจางเจ้ามีความแข็งแรง  แต่ถูกนางอันรังแกเป็นเวลาหลายปีจึงส่งผลอันตรายต่อสุขภาพของนางในระดับหนึ่ง  นางต้องคลอดก่อนกำหนด  นางเวียนหัว  แต่ก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้จิตใจแจ่มใส  นางไม่มีแรงที่จะคิดว่าทำไมมู่เก๋อจึงรู้เรื่องการทำคลอดมากมายนัก

ซูมู่เก๋อส่งเยว์รู่ไปรวบรวมทุกอย่างที่นางต้องการ  ในขณะเดียวกัน  ปากมดลูกก็เปิดเต็มที่

“ท่านแม่  ฟังข้านะ  หายใจเข้าและหายใจออกช้าๆ  พยายามอย่างหนัก!”

นางเจ้าจับผ้าห่มไว้และเชื่อฟังมู่เก๋ออย่างไม่รู้ตัว

นางเจ้าให้กำเนิดลูก  และนี่เป็นครั้งที่สองของนาง  มันควรราบรื่น  อย่างไรก็ตาม  มันเป็นเวลานาน  ยังไม่มีความคืบหน้าเพิ่มเติม

เหมยฮัวและสาวใช้คนอื่นๆ  ยังเด็กเกินไปที่จะรู้เรื่องการคลอดบุตรและพวกเขาต่างก็หวาดผวากับเลือด

นางอัน  ผู้ที่ควรจัดการกับเรื่องทั่วไปในคฤหาสน์ตอนนี้  กำลังเพลิดเพลินกับละครเวทีแบบดั้งเดิมในโรงละครบนถนนสายหลักของเมืองซุนหยาง  ด้วยรอยยิ้มที่สง่างามและสุขุม

หลี่หม่าเข้าไปในห้องวีไอพีของโรงละครและกระซิบกับนางอันว่า  “นายหญิงเจ้าล้มเจ้าค่ะ”

เมื่อได้ฟังเช่นนั้น  นางอันก็ยิ้มอย่างพอใจและยิ้มต่อไป  “น่าเสียดายจริงๆ  นางตั้งครรภ์มาก็หลายเดือน  หากนางตายลงจากการล้มจะมีศพถึงสองศพ  นายท่านรู้หรือไม่ว่าเกิดอันใดขึ้น?”

“วันนี้นายท่านเลิกงานแล้วและกำลังดื่นอยู่ในโรงเตี้ยมซุยฮัวกับเพื่อนๆเจ้าค่ะ”

นางอันจ้องมองไปที่เวทียิ้มกว้างขึ้น  “น่าสนใจจริง”

“อ้า!”  นางเจ้าร้องเสียงดัง ทำให้ใจสั่น

ซูมู่เก๋อมองดูพระอาทิตย์ตกและคิดว่ามันนานมากเกิน  หากยังไม่มีความคืบหน้า ทั้งสองคนจะตกอยู่ในอันตราย!

มู่เก๋อยังคงลูบท้องของนางเจ้า  ทารกในครรภ์อยู่ในตำแหน่งและนางเจ้าเคยคลอดลูกมาก่อน  ดังนั้นครั้งนี้ไม่น่าจะลำบาก

“นายหญิง  ข่าวร้ายเจ้าค่ะ  ชายคนหนึ่งบอกข้าว่าแม่ของท่านล้มบนสันเขาและนางเสียชีวิตแล้วเจ้าค่ะ!”

ชอนจูไม่ได้ไปพาหมอมา  แต่แจ้งข่าวฟ้าผ่า!

นางเจ้าเบิกตากว้างและเหลือกลาน  จ้องไปที่ชอนจู หายใจติดขัดอย่างหนัก

มู่เก๋อไม่มีเวลามากพอที่จะหยุดคำพูดแบบนั้นของชอนจู  นางโมโหมากจนเตะชอนจูออกจากห้อง  “หุบปากของเจ้าซะ!”

แม่ของนางเจ้าอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเจ้าของเมืองหนานเจิง  นางเจ้ากตัญญูแต่แม่มาก  แม้ว่าชีวิตของนางจะลำบากในคฤหาสน์ซู  นางพยายามอย่างดีที่สุดในทุกปีเพื่อส่งของไปให้แม่เป็นกำลังใจแก่หญิงชรา

มู่เก๋อเข้าใจดีว่าในช่วงเวลาที่ยากลำบากนี้  นางเจ้าจะทรุดลงเมื่อรู้ว่ามีบางสิ่งผิดปกติกับแม่ของนาง!

นางเจ้าเป็นแบบนั้นจริง  นางร้องไห้อย่างหนัก  เสียงของนางแผ่วลงและเศร้าโศกราวกับว่านางจะเป็นลมให้ได้

มู่เก๋อบีบริมฝีปากบนของนางทันที  เพราะกลัวนางเจ้าจะตายถ้านางไม่ตื่นในขณะที่ถูกส่งตัว!

“ท่านแม่  ท่านต้องคลอดลูกอย่างปลอดภัยก่อนตอนนี้  นั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุด!”

นางเจ้าจับมือของมู่เก๋อ และกัดฟัน  “ใช่  มันคือลูกของข้า  ข้าต้องให้กำเนิดลูกของข้า!”

มู่เก๋อนนวดจุดฝังเข็มของนางเจ้าเพื่อให้นางมีพลังมากชึ้น  จนกระทั่งมืดค่ำ เสียงร้องดังมาจากลานบ้านซอมซ่อแห่งนี้ คลอดแล้ว

“แว้  แว้…..”

“ยินดีด้วย นายหญิง  เป็นเด็กผู้ชาย!”  เหมยฮัวอุ้มทารกที่ทำความสะอาดแล้ว  และเกือบไม่มีเสียงเพราะร้องไห้

ใบหน้าของนางเจ้าไร้สีเลือดและซีดเผือด  นางจับมือของมู่เก๋อไว้แน่น

“มู่มู่….ดูแลน้องชายของเจ้าให้ดี  และ  ไปหายายของเจ้า…..”

มู่เก๋อกำลังทำความสะอาดร่างกายของนางเจ้าแต่ได้กลิ่นเลือดรุนแรงพร้อมกับไอร้อนเมื่อเปิดผ้าห่ม

นางมองลงไปและอ้าปากค้างกับภาพที่เห็น

เลือดท่วม!