“ขอแสดงความยินดีด้วยเจ้าค่ะ นายท่าน  นายหญิงเจ้าได้ให้กำเนิดบุตรชายเจ้าค่ะ”

ซูหลุนกลับมาจากร่ำสุรา  และทุกคนก็แสดงความยินดีที่เขาได้บุตรชาย  เขาตื่นเต้นมาก  เขาสั่งสาวใช้ให้ดูแลลานดอกท้อให้ดีขึ้น

เขาอายุสามสิบปีและคาดหวังว่าจะมีลูกชายมานาน  เขาจึงตื่นเต้นมากที่ได้เห็นลูก

นางอันติดตามซูหลุน และนางต้องบังคับตัวเองให้ฝืนยิ้มออกมา  ใช้เล็บจิกนางหลี่หม่าอย่างแรงจนนางหลี่คิ้วขดด้วยความเจ็บปวด

นางให้กำเนิดลูกแล้วจริงๆ และเป็นลูกชาย!

“ยินดีด้วย นายท่าน สวรรค์ประทานพรกับท่านแล้ว”

“มันจริง นายท่าน  นายหญิงอันสวดอ้อนวอนให้นายหญิงเจ้าในพระวิหารตอนกลางวันและนายหญิงเจ้าให้กำเนิดบุตรชายของนางในตอนเย็น”

ซูหลุนมองไปที่นางอันอย่างนุ่มนวล  “เจ้าช่างใจดีเหลือเกิน”

เหลือบมองไปที่ลานและพูดว่า  “นายท่าน นายน้อยมีค่าและเขาควรได้รับการดูแลเป็นอย่างดี  แต่นางเจ้ายังอ่อนแอจากการคลอดจนนางไม่มีความพยายามที่จะเลี้ยงลูก  ข้ายินดีที่จะดูแลนายน้อยจนกว่านางเจ้าจะฟื้น ท่านว่าเช่นไร?”

“ความคิดที่ดี”  ซูหลุนไม่ต้องการให้ลูกชายที่มีค่าของเขาได้รับการเลี้ยงดูจากนางเจ้าที่ต่ำต้อย

พวกเขามัวอยู่แต่ในโลกส่วนตัวของตัวเอง ไม่สนใจอาการเกือบตายระหว่างคลอดของนางเจ้าเลย

มู่เก๋อบอกเยว์รู่และเหมยฮัวให้นวดจุดฝังเข็มบางจุดให้นางเจ้าเพื่อช่วยให้นางสบาย

มู่เก๋อต้องหยุดเลือดด้วยมือของนาง  ทันใดนั้นความร้อนในมือของนางและร้อนมากขึ้นเรื่อยๆ จนมารวมกันที่กลางฝ่ามือ  ดูเหมือนมีพลังแปลกๆที่ทำให้มือของนางเคลื่อนไปที่นางเจ้า

“คุณหนู  เลือดหยุดแล้ว มันหยุดแล้ว!”  เหมยฮัวร้องไห้ด้วยความประหลาดใจ

มู่เก๋อมองลงไปและเห็นว่าไม่มีเลือดไหลอีกแล้ว

อย่างไรก็ตาม….แขนและขาของนางยังอ่อนแรงเกินกว่าจะขยับได้

“คุณหนูมู่เก๋อ  ท่านสบายดีหรือไม่?”

เยว์รู่ก้าวไปหานางและพยุงนางลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

มู่เก๋อนักพักผ่อนบนเก้าอี้และรู้สึกดีขึ้น

“ดูแลนายหญิงให้ดีด้วย”

นางคุยกับเยว์รู่ จากนั้นก็เดินออกจากห้องด้วยใบหน้าที่ว่างเปล่าและร่างกายอ่อนล้า  นางสังเกตเห็นซูหลุนที่ไม่ตั้งใจจะเข้าไปในห้องเพื่อดูนางเจ้าเลย

นางได้ยินบทสนาของพวกเขาชัดเจน!

“ท่านพ่อ  ท่านไม่ได้แค่ห่วงบุตรชายแต่ไม่สนใจท่านแม่ของข้าเลย”

ซูหลุนตกใจกับมู่เก๋อเพราะมันเป็นความจริงที่ว่าเขาไม่ได้คิดถึงนางเจ้าในตอนนี้เลย

“แม่เจ้าเป็นไงบ้าง?”

“แม่ของข้าคลอดก่อนถึงเวลา และคลอดอย่างแสนลำบาก  ตอนนี้นางหมดแรง  แต่ท่านสนใจแค่บุตรชายและไม่สนใจนาง  ท่านใจดำมาก!”

“เจ้ากล้ากล่าวเยี่ยงนี้กับข้าได้ยังไง!”  ซูหลุนอายและหยุดยิ้ม

“นี่คือใบสั่งยา  ท่านควรส่งคนไปรับยาโดยด่วนไม่เช่นนั้น ถ้าแม่ของข้าเกิดอันใดขึ้น….ท่านจะไม่ได้มีชีวิตที่สงบสุขแน่”

ซูหลุนเข้าใจว่าซูมู่เก๋อกำลังข่มขู่เขา!

ในเวลานั้น  เรื่องราวของนางเจ้าถูกทูลเกล้าโดยเจ้าหน้าที่ที่เกรี้ยวกราดต่อองค์จักรพรรดิผู้ซึ่งรักอดีตจักรพรรดินีมากและจะไม่เอาผิดกับช้าราชบริพารที่ละทิ้งภรรยาเดิม

จักรพรรดิวิจารณ์ซูหลุนต่อหน้าเจ้าหน้าที่ทุกคนและบอกให้ซูหลุนปฏิบัติต่อนางเจ้าอย่างดี  เหตุผลที่นางอันไม่ฆ่านางเจ้าก็คือความห่วงใยที่องค์จักรพรรดิทรงมีต่อนาง

เขาเดาว่านางเจ้าต้องบอกมู่เก๋อเรื่องในอดีตเป็นแน่!

“ไปรับยา!” ซูหลุนสั่งกับคนรับใช้  ซูหลุนคิดมาก  เขาคิดว่ามีหมอมาพบนางเจ้าและเขียนใบสั่งยา  แต่พวกเขาหยุดไปหลังคุยกันเรื่องยา

มู่เก๋อมองไปที่นางอันยิ้มจางๆบนใบหน้าของนางและพูดว่า  “ทารกร้องเสียงดังมากจนแม่ของข้าไม่ได้ดูแลเขา  ดังนั้น ข้าหวังว่านายหญิงอันจะดูแลเขาจนกว่าแม่ของข้าจะฟื้น”

นางอันประหลาดใจที่มู่เก๋อยอมให้นางเลี้ยงลูกเลว  แต่ในอีกความคิด  นางคิดว่ามู่เก๋อยังเด็กเกินไปที่จะปกป้องน้องชายของนาง

“น้องชายของข้าเป็นทารกที่คลอดก่อนกำหนดและเขาก็อ่อนแอมากเกินไป  ท่านควรส่งคนมารายงานให้ข้าทราบเกี่ยวกับอาการของเขาทุกวัน  ที่สุดแล้วเขาเป็นน้องชายของข้า แต่ข้าไม่สามารถไปดูแลเขาได้ทุกวัน  ข้ารู้สึกผิดมาก  ถ้าข้าไม่สามารถรู้สภาพของเขาได้ทุกวัน  ข้าค่อนข้างจะไร้ประโยชน์ในฐานะพี่สาว”

มู่เก๋อไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากมอบน้องชายให้กับนางอัน  เนื่องจากลานดอกท้อนั้นโทรมเกินไปสำหรับการอยู่อาศัยและนางอันจะยังคงสร้างปัญหาเรื่อยๆ  เป็นความคิดที่ดีที่จะให้นางอันดูแลทารกน้อยชั่วคราว

นอกจากนี้  ทารกยังเป็นลูกชายคนเดียวของซูหลุน  นางอันจะไม่ทำร้ายเขามิฉะนั้นซูหลุนจะลงโทษนาง

ซูหลุนพอใจที่มู่เก๋อไม่ทำให้เขาลำบากใจ  “นางพูดถูก  เจ้าต้องดูแลลูกชายของข้าให้ดี อย่าให้มีผิดพลาด”

นางอันยิ้มอย่างผิดธรรมชาติ  นางรู้สึกแย่ที่ซูมู่เก๋อเห็นด้วย  แม้ว่านั่นจะเป็นความคิดของนางเองก็ตาม!

“เจ้าค่ะ ท่านพี่  ข้าแน่ใจข้าจะทำ”

ซูหลุนสั่งให้สาวใช้อุ้มทารกและออกไป  ลานดอกท้อกลับมาเงียบอีกครั้ง

เลือดที่ไหลอย่างหนักหยุดลงแล้ว  แต่นางเจ้าไม่พ้นอันตรายและยังคงต้องการการดูแลอย่างระมัดระวัง

“คุณหนูมู่เก๋อเจ้าค่ะ  ยาสมุนไพรวางตรงนี้นะเจ้าค่ะ”

มู่เก๋อหยิบสมุนไพรและตรวจสอบอย่างรอบคอบ  นางแน่ใจว่าปลอดภัยและสั่งให้เหมยฮัวต้มยา

เหมยฮัวหันหลังเพื่อกลับไป  มู่เก๋อเกือบจะเป็นลม