กลุ่มมือใหม่ห้อมล้อมเฉินซีหยู โดยกระตือรือร้นที่จะเข้าร่วมกิลด์ของเฉินซีหยูเพื่อให้ได้รับการปกป้อง ถึงกระนั้นเฉินซีหยูก็ยิ้มขณะที่เขาตรวจสอบข้อความของผู้ร้องขอและยอมรับเพียงผู้เล่นที่ทรงพลังที่มีเลเวลมากกว่า 10

 

หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมงในการตรวจสอบข้อความ เฉินซีหยูก็หันหัวไปเผชิญหน้ากับเอ็นพีซีลู่โม่ที่มีออร่าอันน่าประทับใจแต่มีการแสดงออกเล็กน้อยบนใบหน้า

 

“พี่ใหญ่ลู่ คุณรู้เกี่ยวกับนายพลผีชานามากแค่ไหน ซึ่งตอนนี้กำลังล้อมรอบเราอยู่ฝั่งตะวันออกของเป่ยฉี?”

 

จู่ๆลู่โม่ก็แสดงออกอาฆาตแค้นเมื่อได้ยินการกล่าวถึงนายพลผีชานาจากเฉินซีหยู “พ่อเลี้ยงของฉันที่ส่งการบ่มเพาะไปให้ชานาเป็นของเสียปล่าว เพื่อผลประโยชน์ของเขา เขาเลือกทรยศ ฉันรอไม่ไหวที่จะฆ่าเขาด้วยมือของฉันเอง!”

 

เมื่อเทียบกับเอ็นพีซีอื่นๆ เฉินซีหยูรู้สึกว่าลู่โม่นั้นที่มักจะชอบเดินวนรอบๆคฤหาสน์แห่งความตายเป็นเหมือนมนุษย์ที่มีเนื้อเลือดและความรู้สึกมากกว่า

 

“พี่ใหญ่ลู่ เราต้องล้างแค้นการทรยศ คุณมีรายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับสถานการณ์ทางฝั่งตะวันออกหรือไม่? ฉันอยากไปที่นั่นและดูด้วยตาของฉันเอง”

 

ลู่โม่จ้องมองลึงลงไปในดวงตาของเฉินซีหยูแล้วถอนหายใจ “นายพลผีชานามีทหารผีนับแสนนายภายใต้เขา เขามีพลังอันยิ่งใหญ่และได้ครอบครองฝั่งตะวันออกผ่านเขตหลิวหลี่ของทะเลอเชรอน หากคุณต้องการตรวจสอบ โปรดดูแลความปลอดภัยของตัวเองก่อนและอย่าพยายามเป็นฮีโร่”

 

เฉินซีหยูพยักหน้าอย่างเคร่งขรึมและส่งข้อความเสียงไปยังการแชทของกิลด์ทันที “สำหรับสมาชิกทุกคนในกิลด์มักกรยักษ์ที่มีเลเวลอยู่เหนือระดับ 15 โปรดไปรวมกันที่คฤหาสน์แห่งความตายหลังอาหารเย็น เพื่อที่เราจะได้ไปทำเควสสำรวจให้สำเร็จร่วมกัน”

 

วังเจ้า “เพื่อความรุ่งโรจน์ของราชาแห่งเป่ยฉี”

 

…

 

เมื่อเห็นการตอบกลับในห้องแชทของกิลด์ เฉินซีหยูยิ้มเล็กน้อยแล้วออกจากเกม เขาวางแผนที่จะทานอาหารเย็นอย่างรวดเร็วเพื่อที่เขาจะได้จัดเตรียมวางแผนกิลด์เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับภารกิจแรกของพวกเขา

 

หลังจากเฉินซีหยูจากไป จากนั้นก็มีคนจำนวนมากมารวมตันกันรอบๆลู่โม่

 

พวกเขาส่วนใหญ่เป็นนักเล่นเกมหญิง เนื่องจากพวกเขาทนไม่ไหวกับความหล่อเหลาของลู่โม่ เลยทำให้พวกเขาไม่สามารถหยุดตามตื้อและพูดคุยกับลู่โม่

 

ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ลู่โม่ได้รับความนิยมในหมู่นักเล่นเกมหญิงจำนวนมาก นอกจากนี้ลู่โม่ยังได้รับการปลูกฝังความทรงจำเกี่ยวกับดินแดนแห่งเป่ยฉี เลยทำให้ช่วยผู้เล่นจำนวนมากด้วยการตอบคำถามของพวกเขา ทำให้เขาสมกับฐานะหัวหน้าหมู่บ้านมือใหม่

 

เพื่อเสริมสร้างความสุขในการเล่นเกมในหมู่ผู้เล่น เอ็นพีซีตัวที่สองได้ถูกสร้างขึ้นโดยลู่หวู่

 

โดยตั้งชื่อเป็นพ่อค้าลึกลับ การตั้งค่าตัวตนของเอ็นพีซีตนนี้คือเป็นพ่อค้าผู้นำโชคที่เดินทางไปทั่วดินแดนแห่งเป่ยฉี ผู้เล่นคนใดที่พบพ่อค้ารายนี้จะสามารถซื้อของหายากที่ไม่พบในร้านค้าใดๆ

 

หลังจากตรวจสอบชีวิตประจำวันของนักเล่นเกม ลู่หวู่เปลี่ยนดวงตาพระเจ้าไปทางเย่เสี่ยวเออร์ซึ่งเคยทำการซื้อขายเหรียญวิญญาณร่วมกัน

 

เมื่อภูเขาผีปรากฏตัวในด้านหน้าสายตา ดวงตาลู่หวู่ก็แข็งทื่อ

 

เพราะลึกเข้าไปในป่า มีกองทหารผีที่คาดไม่ถึงกำลังขี่หมาป่า

 

จากการมองดูทหารผีเหล่านี้ ลู่หวู่จำได้ว่ามีกองทัพนักขี่หมาป่าของชานาที่เป่ยลี่เคยบอกเล่าให้ฟัง

 

ในขณะนั้นลึกเข้าไปในป่าของภูเขาผี เย่เสี่ยวเออร์และคนอีกร้อยคนกำลังพุ่งเข้าหานักขี่หมาป่าผี อย่างไรก็ตามมีช่องว่างที่ชัดเจนระหว่างพลังของทั้งสองฝ่าย ทำให้ผู้เล่นจำนวนมากจึงถูกฆ่าตายอย่างต่อเนื่อง

 

อย่างไรก็ตามถึงจะเป็นอย่างนี้ก็ไม่ทำให้ผู้เล่นล่าถอย แทนที่ภายใต้คำสั่งของเย่เสี่ยวเออร์ ผู้เล่นยังคงเดินหน้าต่อไปเรื่อยๆเหมือนคนบ้า จนในที่สุดพวกเขาก็แยกขบวนรบของนักขี่หมาป่าผี

 

“ฆ่าผู้ทรยศเป่ยฉีเหล่านี้ซะ!” ด้วยเสียงร้องตะโกนลั่นของเย่เสี่ยวเออร์ ผู้เล่นจากเดาะแองเจิ้ลการ์เดี้ยนพุ่งไปข้างหน้าอีกครั้ง โดยล้อมรอบให้นักขี่หมาป่าผีอยู่ตรงกลางแล้วโจมตีใส่พวกมันอย่างดุเดือด

 

ในที่สุดท่ามกลางการโจมตีอย่างบ้าคลั่ง นักขี่หมาป่าผีหลายตัวไม่สามารถทนการโจมตีได้อีกต่อไปและตกลงมาจากหมาป่าของพวกเขา สิ่งที่ต้อนรับพวกมันหลังจากตกลงมาคือการโจมตีอย่างเลือดเย็นและแทงอย่างดุเดือด

 

“พวกมันกำลังหนี ล้อมพวกมันไว้ เราไม่สามารถปล่าอยให้พวกหนีจากที่นี่ได้”

 

เมื่อเห็นว่านักขี่หมาป่าผียอมแพ้ในการต่อสู้และพยายามหนี เป็นธรรมชาติที่พวกผู้เล่นจะไม่ยอมปล่อยมันไป พวกมันควรรู้ว่าพี่น้องของพวกเขาหลายคนเสียชีวิตเพียงเพื่อที่จะฆ่านักขี่หมาผ่าผีเหล่านี้

 

มีเสียงร้องตะโกนโห่ลั่นขณะที่ฝูงชนก่อตัวล้อมรอบดักนักขี่หมาป่าผีไม่ให้ไปไหน

 

ตามด้วยเสียงโหยหวนของหมาป่ายักษ์ ผู้เล่นได้ล้อมรอบพวกมันไว้อีกครั้ง และการแสดงออกของนักขี่หมาป่าผีเหล่านี้ดูหวาดกลัว

 

พวกมันดูเหมือนจะไม่เข้าใจเหตุผลของพวกผีผิดปกติมากมายเหล่านี้ นอกจากนี้พวกผีเหล่านี้ยังอ้างตัวเองว่าเป็นลูกหลานของราชาแห่งเป่ยฉี

 

หลังจากการตายชองราชาแห่งเป่ยฉี ลูกน้องของราชาทั้งหมดก็ได้ทำการทรยศ แล้วจะมีพวกคนสุดแปลกเหล่านี้ปรากฏขึ้นมาได้อย่างไร

 

“ไม่มีใครจะได้รับการให้อภัย! ฆ่า!” ด้วยเสียงคำรามดังของเย่เสี่ยวเออร์ ผู้เล่นจึงบีบการล้อมรอบเข้าไป เบอเซิร์กเกอร์ที่อยู่แนวหน้ายอมทนการแทงและโจมตีจากนักขี่หมาป่าผีเหล่านี้ด้วยร่างกายของพวกเขา ขณะที่พวกเขากระตือรือร้นที่จะฟันผู้ทรยศเหล่านี้โดยไม่รังเกียจที่จะตายจากการโจมตี

 

ท่ามกลางความบ้าคลั่ง กลุ่มเล็กๆของนักขี่หมาป่าผีก็ถูกแยกออก เมื่อนักขี่หมาป่าผีตัวสุดท้ายถูกแทงจนล้มโดยเย่เสี่ยวเออร์ กองทหารทั้งหมดของนักขี่หมาป่าผีก็กลายเป็นฝุ่นละออง

 

ผู้เล่นโห่ร้องดีใจและเย่เสี่ยวเออร์ยิ้มอย่างมีความสุข

 

“เฮ้ มีบางอย่างหล่นออกมาจากทหารผี”

 

ในเวลานั้น ศพของนักขี่หมาป่าผีถูกทำลายโดยสิ่งประดิษฐ์และมีเพียงเกราะและอาวุธของพวกเขาเท่านั้นที่เหลืออยู่บนพื้นดิน

 

“ว้าว เกราะสีขาวระดับ 10 และ ดาบสีน้ำเงินระดับ 10”

 

เมื่อเห็นว่าสิ่งของที่หล่นลงมานั้นเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่สามารถสวมใส่ได้ ฝูงชนตกอยู่ในความโกลาหลอย่างรวดเร็วขณะที่ทุกคนพยายามบีบแทรกไปข้างหน้าเพื่อหยิบไอเทม

 

ทว่าเย่เสี่ยวเออร์ไม่ได้หยุดพวกเขา เพราะเธอรู้ว่าผู้เล่นเหล่านี้สมควรได้รับมัน นอกจากนี้เธอยังมีชุดเกราะสีแดงระดับ 10 เธอจึงไม่สนใจไอเท็มทั่วไปเหล่านี้

 

หลังจากการแบ่งของ เย่เสี่ยวเออร์หันไปเผชิญหน้ากับฝูงชนและชูกริชอย่างกล้าหาญ “พี่น้อง คุณอาจจะต้องไปกินข้าวตอนนี้ หลังอาหารเย็น พวกเรามาออกเดินทางไปยังเขตหลิวหลี่ทางฝั่งตะวันออกกันเถอะและมองหากองทัพผู้ทรยศเหล่านี้เพื่อฆ่า จากนั้นเราจะมีอาวุธสีน้ำเงินสำหรับทุกคน เร็วๆนี้ฉันจะถึงระดับ 20 จากนั้นฉันจะสร้างกิลด์ เราจะเป็นกิลด์คนแรกในเกมนี้ พวกคุณทุกคนมั่นใจในฉันได้เลย”

 

“แน่นอน!”