ตอนที่ 33 : ทะเลอันเดอร์เวิลด์

 

ชานาทำอะไรไม่ได้นอกจากการข่มไฟที่ลุกโชนอยู่ในจิตใจของเขาในการที่ได้เจอกับความกดดันจากราชาแห่งทะเลที่ทรงอำนาจ

 

“แล้วเจ้าตกลงใช่ไหม? ดีล่ะ ข้าจะรับมันไว้ แต่ข้อเสนอจะเพิ่มเป็นสองเท่า!” ราชาแห่งทะเลเพิ่มเงื่อนไข

 

“แก..” สีหน้าของชานาโมโหมาก แต่เขาก็ตระหนักดีว่าเขาไม่มีสิทธิ์ในการต่อรองกับราชาแห่งทะเล

 

ในที่สุดร่างกายที่แท้จริงของราชาแห่งทะเลก็ได้ปรากฏออกมาให้เห็น

 

มันมีเส้นสีน้ำเงินสามเส้นคาดอยู่บนใบหน้าของเขาทั้งสองด้านเหมือนกับคีบของปลา ขนหน้าอกสีฟ้า สูงประมาณสองเมตร เขากำราบชานาที่หยิ่งยโสในพลังได้สำเร็จแม้ว่าชานาจะสูงกว่าสิบเมตร เขาแผ่กระจายออร่าออกมาอย่างต่อเนื่องเหมือนกับสัตว์ป่าที่ดุร้าย

 

ในคอมเม้น :

“เขาดูเป็นลูกผู้ชายดีนะ! แต่ทำไมเขาถึงไม่ต่อยชานาไปเลย? ลุยเลย ซัดมัน!”

 

“เขาดูทรงพลังมาก! ชานากระอักเลือดแค่หมัดเบาๆเพียงหมัดเดียวแน่นอน! โพไซดอนอาจจะเลเวล 999 เลยใช่ไหมเนี่ย?”

 

“เงียบหน่อย ฉันลงชื่อเป็นแฟนของโพไซดอนเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้รอแค่เขาจัดการกับชานา!”

 

“เขาควบคุมชานาได้ด้วยหมัดเดียว! ทรงพลังมาก! คลาสนี้มีเปิดให้เล่นไหม? ฉันอยากจะเลื่อนระดับคลาสของฉันให้ถึงเลเวลของโพไซดอนเลย!”

 

“ทำไมพวกเขาต้องคุยกันด้วย? สู้ต่อเลย! ฉันเตรียมเมล็ดทานตะวันกับโคล่ารอไว้แล้ว สู้กันต่อหน่อย อย่าทำให้ฉันผิดหวังสิ โพไซดอน!”

 

…

 

“ทำไม? ไม่เต็มใจงั้นเหรอ?” ราชาแห่งทะเลยื่นมือออกมาเพื่อซัมม่อนตรีศูลของเขา มันพุ่งออกมาจากทะเลตรงมาหยุดอยู่ในมือของเขาอย่างนิ่มนวล

 

ชานาสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดก่อนที่จะพูดออกมาด้วยใบหน้าที่ดูขุ่นเคือง “ข้าตกลง โปรดลกเลิกกองกำลังของท่านด้วย”

 

“ฮ่าฮ่า!” ราชาแห่งทะเลหัวเราะดูถูกต่อการยอมจำนนของชานา เสียงหัวเราะนั้นก้องสะท้อนไปกับบรรยากาศรอบๆ

 

เขาจ้องมองไปที่ชานาด้วยความเหยียดหยามก่อนที่จะตะโกนออกมา มอนสเตอร์จากทะเลทั้งหมดวิ่งกลับลงไปในมหาสมุทรทันที

 

“แกน่าจะรู้นานแล้ว ทำไมแกถึงยังส่งทูตของแกมาก่อกวนข้า? ชานา แกต้องเข้าใจก่อนนะว่าในอันเดอร์เวิลด์ ดินแดนเป่ยฉีนั้นแบ่งแยกกัน ที่นี่มันเปราะบางนัก แกเองก็อยู่มานาน แกอยากให้ฉันกระตุ้นความจำแกไหมว่าผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดเท่านั้นที่จะอยู่รอด?”

 

เมื่อเขาพูดจบ ราชาแห่งทะเลก็กระโดดลงสู่มหาสมุทร คลื่นทะเลปรากฏขึ้น เคลื่อนที่มาหาราชาแห่งท้องทะเลอย่างรวดเร็ว

 

เมื่อได้เห็นราชาแห่งทะเล ภาพแห่งความไม่พอใจต่อเขาก็แว๊บเข้ามาในดวงตาของชานา เขาคำรามพร้อมกับต่อลงบนพื้นอย่างแรง ทำให้เกิดแผ่นดินไหวและรอยหมัดของเขาก็ประทับอยู่บนพื้น

 

“ตู่หยาน แกอยากตายใช่ไหม!”

 

…

 

ในคอมเม้น :

“เราโดนหลอกแล้วหล่ะ การต่อสู้จบแล้วเหรอ?”

 

“ฉันก็งงเหมือนกัน เกิดอะไรขึ้น? จบแล้วเหรอ?”

 

“อะไรอะ? ทำไมโพไซดอนถึงหยุด? เมล็ดทานจะวันกับสไปรต์ของฉันช่างสูญเปล่า”

 

“โคตรแย่ ฉันจะให้เรทฉากนี้ต่ำๆ โพไซดอนมันไว้ใจไม่ได้เลย! เขาปล่อยชานาไปทำไม?”

 

“แม่งเอ้ย! การต่อสู้จบทันทีที่ฉันเริ่มจะตื่นเต้น!?”

 

“ฉันล่ะหมั่นไส้โพไซดอนจริงๆ เขาดูเหมือนจะแข็งแกร่งนะตอนแรก แต่ทำไมเขาถึงไปหลังจากที่พูดอยู่ไม่กี่คำ?”

 

“แม้ว่าฉันจะไม่ได้ยินที่มันคุยกัน แต่ฉันคิดว่าชานาอ้อนวอนขอความเมตตาและโพไซดอนก็ตัดสินใจไว้ชีวิตมัน”

 

“ชานาที่น่าอัปยศจะต้องอ้อนวอนขอความเมตตาแน่ๆ ไม่อย่างนั้นมันก็ต้องจบลงด้วยความตาย!”

 

ช่องสตรีมเต็มไปด้วยคอมเม้น ผู้เล่นต่างไม่พอใจกับการตัดสินใจของราชาแห่งทะเลที่เลือกหยุดการต่อสู้ในตอนที่ถึงจุดไคลแมกซ์ของการต่อสู้ ผู้เล่นมากมายหัวเสีย

 

ลู่หวู่ปิดหน้าสตรีมลงและหัวไปมองที่เป่ยลี่ที่กำลังกินอยู่

 

“หลี่น้อย เขาเป็นใคร?”

 

“หืมม?”

 

เป่ยลี่ยังคงเคี้ยวขนมต่อไป เขาจ้องมาที่ลู่หวูด้วยแก้มที่ป่องเต็มไปด้วยขนม ดูงงงวย

 

ลู่หวู่ยกมือมานวดหน้าผากของเขาก่อนที่จะชี้ไปที่ภาพที่ถ่ายเอาไว้บนจอคอมพิวเตอร์ “คนที่มันจนหน้าออกเยอะๆเนี่ย”

 

เป่ยลี่ได้ยินลู่หวู่แล้ว เธอแหงนคอขึ้นมา กลืนขนมที่อยู่ในปากของเธอและเหลือบไปมองที่จอ

 

“ราชาแห่งทะเล? เขาเป็นคนที่แข็งแกร่ง เขาสู้กับราชาแห่งเป่ยฉีมาหลายครั้งแล้ว”

 

“เขาเคยสู้กับบรรพบุรุษของฉันมาก่อน?”

 

เป่ยลี่พยักหน้า “ใช่แล้ว พวกเขาสู้กัน ราชาแห่งเป่ยฉีจะรบกวนราชาแห่งทะเลทุกครั้งที่เขาว่าง มีครั้งหนึ่งที่ราชาแห่งเป่ยฉีพาฉันไปด้วย ฉันเป็นพยานได้ว่าราชาแห่งเป่ยฉีกดเขาลงและลากไปบนพื้น มันดูเจ็บปวดมาก!”

 

ลู่หวู่ตะลึง “ทำไมบรรพบุรุษของฉันถึงอยากจะสู้กับเขานัก?”

 

เป่ยลี่ยักไหล่ตอบว่า “เขาต้องมีเหตุผลในการต่อสู้ด้วยเหรอ? บางทีราชาแห่งเป่ยฉีแค่ต้องการข่มเหงเขา”

 

“ข..ข่มเหง?”

 

ในการเอาคืนดินแดนจากราชาแห่งทะเล ลู่หวู่นวดหน้าผากของเขาอีกครั้ง บรรพบุรุษของเขาทรงพลังมากจริงๆถ้าเขานั้นสามารถกดชายที่แข็งแกร่งขนาดนั้นลงไปกับพื้นเพื่อที่จะทรมานเขา มันเป็นอย่างที่เขาคาด เขายังอ่อนแอเกินไปเมื่อเทียบกับบรรพบุรุษของเขา

 

“โอ้ ใช่ ทำไมนายถึงถามเรื่องราชาแห่งทะเลล่ะ?” เป่ยลี่ถามในขณะที่กำลังยื่นมือไปหยิบถุงขนม ดึงเอากล่องช็อคโกแลตออกมาแกะออก

 

คำตอบนั้น ลู่หวู่บอกเธอเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เขาได้เห็นผ่านการสตรีมเมื่อครู่

 

“ชานาโดนอัดเหรอ?” เป่ยลี่ช็อกในตอนแรก แล้วเธอก็หัวเราะคิกคัก “เขาสมควรโดนแล้วหล่ะ”

 

“หลังจากที่ราชาแห่งเป่ยฉีได้ตายจากไป ราชาแห่งทะเลจึงคิดว่าเขานั้นไม่สามารถแก้แค้นกับดูถูกเหยียดหยามที่เขาได้รับได้อีก เขาระเบิดความโกรธออกมา ทำได้เพียงแค่โจมตีใส่พวกใต้บังคับบัญชาของราชาแห่งเป่ยฉี”

 

“ราชาแห่งทะเลนั้นแข็งแกร่งที่สุดในอันเดอร์เวิลด์เลยหรือเปล่า?” ลู่หวู่ถาม

 

“อุ๊บ!”

 

เป่ยลี่สำลักน้ำโซดาที่เธอกำลังดื่มอยู่ “แค่ก…ฮ่าฮ่าฮ่า!”

 

เมื่อได้เห็นเป่ยลี่มองไปที่เขาเหมือนกับว่าเขาเป็นคนโง่ เขาตอบกลับมาด้วยการยิ้มเจื่อนๆ ดูอายๆ “ฉันพูดอะไรผิดเหรอ?”

 

“นายรู้ไหมว่าทะเลอันเดอร์เวิลด์มันกว้างแค่ไหน? ราชาแห่งทะเลเป็นแค่นายเหนือหัวของทะเลที่อยู่ข้างๆดินแดนแห่งเป่ยฉี เขาจะเป็นราชาแห่งทะเลอันเดอร์เวิลด์ได้ยังไง? แม้แต่ราชาแห่งเป่ยฉีเองยังไม่สามารถครองทะเลอันเดอร์เวิลด์ทั้งหมดในช่วงชีวิตของเขาได้เลย”

 

“ทะเลอันเดอร์เวิลด์นั้นเชื่อมต่อกับดินแดนใหญ่ๆทั้งหมดในอันเดอร์เวิลด์ พื้นที่ของมันพอๆกับพื้นดิน อีกอย่างทะเลอันเดอร์เวิลด์นั้นแบ่งออกเป็นเจ็ดส่วน ราชาแห่งทะเลเป็นแค่ผู้ที่ครอบครองพื้นที่เล็กๆจากเจ็ดส่วนเท่านั้น เขายังไม่ถึงขนาดที่ว่าครอบครองพื้นที่ทะเลเลยด้วยซ้ำ”

 

“เขาไม่สามารถครอบครองทะเลได้สักส่วนหนึ่งถึงแม้ว่าจะเขาแข็งแกร่งขนาดนั้นเนี่ยนะ?”

 

ลู่หวู่ประหลาดใจกับความแข็งแกร่งที่แท้จริงของราชาแห่งท้องทะเล เขาคิดอย่างจริงจังว่าเขานั้นเป็นบุคคลที่แข็งแกร่งมาก

 

เป่ยลี่หยักหน้า “จากคำพูดของราชาแห่งเป่ยฉี เขตทะเลที่ใกล้เราที่สุดคือ มหาสมุทรวอยด์และผู้ที่ปกครองเขตนี้ชื่อว่าเถาหวู่ มีคนพูดว่าเขาเป็นผู้นำที่น่ากลัว แม้แต่ราชาแห่งเป่ยฉีเองก็ไม่ใช่คู่มือของเขา ราชาแห่งทะเลที่ดูแลพื้นที่เล็กๆนี้เป็นเพียงลูกกระจ๊อกของเถาหวู่เท่านั้น”

 

ผ่านไปสักพัก ในห้องยังคงเงียบงันเพราะลู่หวู่กำลังจัดระเบียบข้อมูลในหัวของเขา ในที่สุดเขาก็เงีบหน้าขึ้นมา

 

“หลี่น้อย คิดยังไงถ้าเราจะสร้างกองทัพเรือหลังจากที่ครอบครองดินแดนหลิวลี่เสร็จ? ถ้าราชาแห่งทะเลโจมตีเราแบบสายฟ้าแลบ เราจะไม่สามารถป้องกันตัวเองได้เลย”

 

เป่ยลี่พยักหน้า รับรู้ถึงไอเดียของลู่หวู่ “ฉันก็เคยคิดเหมือนกันนะ แต่ถึงยังไงเราก็ต้องกู้คืนคลังเก็บอุปกรณ์ของคฤหาสน์แห่งความตายให้ได้ก่อน มันมีพิมพ์เขียวมากมายอยู่ในห้องนั้น รวมไปถึงรูปแบบของเรือสเปคเตอร์ที่สามารถพัฒนาตัวเองได้จากการใช้วัตถุดิบ การกู้คืนพื้นที่นั้นจะเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาความสามารถของเหล่าผู้เล่นได้อีกด้วย”