มองไปที่หม้อใบใหญ่ที่อยู่ตรงกลางหมู่บ้าน อานเฉิงและคนอื่นๆดูสิ้นหวัง

 

อานเฉิงเหลืองมองไปที่ชายร่างท้วมที่อยู่ถัดไปจากเขา เขาดูเหม่อเลย “ตื่นเต้นไหม? พวกเราเพิ่งจะมาถึงและก็พร้อมที่จะกลายเป็นอาหาร”

 

ชายร่างท้วมพูดไม่ออก

 

“พวกเราต้องแก้แค้น!” ชั่วครู่หนึ่ง ชายคนนั้นก็พูดออกมาด้วยเศร้า

 

“ใช่แล้ว! เราจะต้องแก้แค้น ฉันไม่เคยโดนกินมาก่อนในชีวิต พวกมันเป็นพวกแรกที่กล้าที่จะกินฉัน มันจะต้องเจอดี!” ชายหนุ่มพูดขึ้นมาด้วยความเศร้าและมันก็แสดงออกผ่านใบหน้าของเขาถึงความทุกข์ทรมาน

 

ตามที่คาด เสื้อผ้าพกวเขาถูกถอดออกและถูกนำไปที่หม้อใบนั้น ดีที่พวกเขาทั้งหมดเป็นผู้ชาย มันจึงไม่นาอายเท่าใดนัก

 

แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้นักรบเผ่าครีบปลานั้นประหลาดใจก็คืออุปกรณ์และอาวุธทุกๆชิ้นนั้นหายไปทันทีที่มันถูกถอดออกจากร่างกาย

 

อานเฉิงและคนอื่นๆถูกทุบตีอย่างสาหัสเนื่องจากนักรบเผ่าครีบปลานั้นโมโหจัดจากการที่ค้นหาอุปกรณ์เหล่านั้นเป็นเวลานานแต่ก็ไม่พบ

 

มันทำให้อานเฉิงและคนอื่นๆสาบานออกมา เพราะพวกเขานั้นไม่เคยทรมานจากความอยุติธรรมมากขนาดนี้มาก่อน

 

พวกเขาจะต้องชำระแค้น

 

อย่างไรก็ตาม ที่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น พวกเขาแทบจะร้องไห้ออกมาให้กับสิ่งที่พวกเขาต้องเจอต่อจากนี้

 

ในตอนนี้ ชายร่างกำยำ ท่อนบนเปลือยเปล่าเดินไปที่ชายร่างท้วมพร้อมกับกระสอบ จากนั้นเขาก็คว้าเอาผงแป้งสีเขียวจากกระสอบออกมาและยื่นมันให้กับชายร่างท้วมคนนั้น

 

อะไร?

 

“ฮุร่า!”

 

ชายกำยำคนนั้นจ้องมาที่ชายร่างท้วมและยัดเยียดผงเขียวในมือของเขาใส่ในปากของชายร่างท้วม

 

ให้ตายเถอะ… ข้าต้องสู้กับมันให้ตายกันไปข้างนึงถ้าข้าไม่ได้ถูกมัดอยู่แบบนี้

 

อยากจะเอาเขาไปเป็นอาหาร นั่นไม่เท่าไหร่ แต่พวกมันกล้าดียังไงที่ให้เขากินเครื่องปรุงรสเข้าไปด้วย พวกมันไม่รู้จักคำว่า ฆ่าได้หยามไม่ได้หรอกหรือไง?

 

“ไอ้ชั่ว! ไปลงนรกซะ ถุ้ย!” นี่เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ชายร่างท้วมคนนั้นพอจะตอบโต้ได้

 

เมื่อได้เห็นการตอบสนองของชายร่างท้วม ชายร่างกำยำคนนั้นก็ยัดผงปรุงรสเข้าไปในกระเป๋าเสื้อและยกชายร่างท้วมคนนั้นออกมาจากหม้อ

 

หลังจากชายร่างท้วมโดนทุบตี เขาที่ตัดสินใจตอบโต้ก็ถูกซ้อมปางตาย เขาจึงต้องยอมกลืนกินผงปรุงรสนั่นลงไปทั้งน้ำตา

 

เมื่อได้เห็นสิ่งที่ขายร่างท้วมคนนั้นได้เจอ คนอื่นๆที่อยู่ในหม้อต้มก็เริ่มสั่นกลัวและกลืนผงปรุงรสที่ได้รับมาอย่างไม่ลังเล เพราะพวกเขานั้นกลัวที่จะถูกทุบทีอย่างไร้ความปราณีอีกครั้งหนึ่งก่อนที่จะตาย

 

ผงสีเขียวพวกนี้สร้างขึ้นมาจากพืชที่ไม่รู้จัก มันจะละลายในปากแหละไหลลงคอไปพร้อมกับน้ำลาย เพิ่มความน่ากิน

 

กลิ่นหอมนั้นแผ่ออกมาจากท้อง ขึ้นมาที่ปอด จากนั้นก็แผ่ไปทั่วร่างกายผ่านการหายใจ ทำให้ทั่วทั้งร่างกายมีกลิ่นหอมชั้นเยี่ยม

 

อย่างไรก็ตาม มันยิ่งทำให้พวกเขาเศร้าหนักกว่าเดิม!

 

“ฮุร่า!”

 

ชายร่างกำยำต่างเผ่าพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ จากนั้นเขาก็หยิบเอาผงสีแดงจากกระเป๋าอีกใบหนึ่งออกมาและโรยมันลงบนหัวของอานเฉิงและคนอื่นๆ รสชาติที่เย้ายวนเข้าสู่หลอดลมผ่านรูจมูก ทำให้พวกมันจามออกมา

 

“พวกแก… ข้าจะจำเอาไว้ รอก่อนเถอะ… ข้าจะฆ่าพวกแกให้หมดทุกคน”

 

พวกเขากร่นด่าในความเศร้าโศรกแต่ก็ไม่สามารถขัดขืนได้

 

เมื่อเวลาผ่านไป ฟองอากาศลอยตัวขึ้นมาในหม้อต้ม อุณหภูมิสูงขึ้นถึงระดับน้ำเดือด

 

ข้อความที่บ่งบอกว่าเสียเลือดปรากฏขึ้นมาด้านบนของหัวพวกเขาและไม่นานเลือดของพวกเขาก็ลดลงจนตาย พวกเขาทั้งหมด หมดสติลงและไหลลงไปในหม้อต้ม ในตอนท้าย พวกเขาก็เปลี่ยนเป็นควันสีดำแล้วถูกดึงออกจากระบบโดยสิ่งประดิษฐ์

 

เผ่าครีบปลาสับสนเมื่อได้เห็นสิ่งเหล่านี้

 

อาหารของพวกเราไปไหน?

 

ที่เมืองดราก้อน ชายร่างท้วมถอดหมวกเครื่องจำลองออกและกระแทกมันลงบนโต๊ะ

 

“โมโหโว้ยย ข้าจะสั่งสอนพวกเจ้าทั้งหมดที่พวกบังอาจมากินข้า!”

 

เมื่อพูดเสร็จ หลิวปางก็เข้าไปที่ช่องแชทกิลด์และเขียนข้อความลงไป :

 

“แก้แค้น! พวกเขาต้องแก้แค้น!”

 

อานเฉิง : “ฉันหัวเสียมากเหมือนกัน พวกเราไปจ้างผู้ที่มีฝีมือจากฟอรั่มกันเถอะ รวบรวมคนให้มากกว่านี้และไปแก้แค้นพวกมันหลังจากที่ได้เกิดใหม่แล้ว!”

 

เซเว่น : “การแก้แค้นคือผู้ชายอย่างแท้จริง และพวกเราก็ไม่ควรรีรอ!”

 

ซุน ซูเฉิง : “ฉันไม่เคยทรมานกับความแค้นใจขนาดนี้มาก่อนเลย พี่ชายของฉันเป็นสมาชิกของกิลด์เกรทดราก้อน ฉันจะขอยืมคนจากเขา”

 

ลู่หยวน : “ฉันจะไปดูที่ฟอรั่มและจ้างคนมาเพิ่ม ช่วยกันหาคนและมาเจอกันที่จุดเกิดในอีกสามชั่วโมงจากนี้! พวกเราต้องแก้แค้น!”

 

การปฏิบัติการแก้แค้นเพิ่งจะเริ่มต้น

 

กลางดึก เรือรบเทพปิศาจก็ล่องออกจากฝั่งอีกครั้ง

 

ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิมเพราะว่ามีคนนับร้อยอยู่บนเรือรบด้วย

 

อานเฉิง หมูอ้วน และคนอื่นๆได้จ่ายเงินจำนวนมากในการปฏิบัติการในครั้งนี้ พวกเขาจ้างผู้เล่นยอดฝีมือเพื่อแก้แค้นจากการที่ถูกนำไปเป็นอาหาร

 

เมื่อซูมเข้าไปในแมพที่มุมบนขวา อานเฉิงยืนยันตำแหน่งของพวกเขาและเปลี่ยนเส้นทางเดินเรือของเรือบเทพปิศาจ

 

ด้วยความโชคดีที่พวกเขาเคยไปที่เกาะฟอลเล่นฟิชมาก่อน และหมอกบนแผนที่ก็หายไปแล้ว พวกเขาจึงมั่นใจมาก

 

อานเฉิงและคนอื่นๆได้เรียนรู้บทเรียนแล้ว ก่อนจะออกเดินทาง พวกเขาซื้อวัตถุดิบจากร้านค้าเพื่อที่จะเสริมความมั่นคงของเรือรบเทพปิศาจ ดังนั้นเรือรบนี้จึงมีความมั่นคงมากขึ้น และความเร็วของเรือก็ไม่ทำให้พวกเขาต้องเมาเรืออีกต่อไป

 

พูดได้ว่าการแก้แค้นของพวกเขาในครั้งนี้นั้นเป็นสิ่งที่เลี่ยงไม่ได้

 

มองไปที่เกาะบนแผนที่ที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ความโกรธแค้นมีอยู่เต็มดวงตาของอานเฉิงและคนอื่นๆ

 

ความคิดที่ว่าพวกเขานั้นถูกทารุณก่อนหน้านี้มันทำให้พวกเขาสั่นไปถึงกระดูก

 

ด้วยเรือรบที่ถูกพัฒนามาแล้ว พวกเขามาถึงเกาะแห่งนี้ภายในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมง

 

“เตรียมต่อสู้!” ชายร่างท้วมยืนขึ้นและพูดออกไปด้วยใบหน้าที่สดใส

 

กลุ่มคนที่เตรียมพร้อมมาอย่างดีที่อยู่ด้านหลังลุกขึ้นพร้อมกัน ส่งเสียงดังออกไป

 

เมื่อเรือรบเทพปิศาจจอดเทียบท่า อานเฉิงชี้ไปที่หมู่บ้านปลาที่อยู่ไม่ไกลและตะโกนออกมา “ฆ่าพวกมัน! ทำลายหมู่บ้านทิ้งซะ!”

 

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนก็ตะโกนออกมาและวิ่งลงบันได มุ่งตรงไปที่หมู่บ้าน

 

“ฆ่ามัน!” ชายร่างท้วมวิ่งนำไปด้านหน้า

 

ไม่นานนัก การมาเยือนของชายร่างท้วมและคนอื่นๆก็ถูกแจ้งเตือนไปยังเผ่าครีบปลาในหมู่บ้านปลา

 

“ปี๊บ!” เสียงแตรดังขึ้นในหมู่บ้านปลา

 

เมื่อทราบว่าหมู่บ้านถูกบุกโจมตี เผ่าครีบปลาก็รีบหยิบอาวุธของพวกเขาขึ้นมาและวิ่งออกมาที่หมู่บ้าน

 

ขณะเดียวกัน ชายร่างท้วมก็จ้องมองไปที่สมาชิกของเผ่าครีบปลาที่ทุบตีเขาอย่างรุนแรง เขารุดหน้าไปด้วยการกระโดดใส่ชายคนนั้นและจับทุ่มลงกับพื้น แล้วเขาก็ตบชายคนนั้นเข้าไปที่ใบหน้า

 

“แกกล้าดียังไงมาทุบทีเจ้านายร่างท้วมคนนี้! แกกล้าดียังไงมาทุบทีเจ้านายร่างท้วมคนนี้!”

 

ไม่นานนักสู้ของทั้งสองฝ่ายก็เข้าปะทะกัน

 

ตอนนี้ผู้เล่นได้แสดงศักยภาพของพวกเขาออกมา พวกเขาใช้ทักษะที่ทรงพลังและหลากหลายเพื่อเปลี่ยนให้เผ่าครีบปลาเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ทำให้พวกเขาต้องทรมานกับความพ่ายแพ้อย่างย่อยยับ

 

ในตอนที่ผู้เล่นนั้นคิดว่าพวกเขานั้นกำลังจะได้รับชัยชนะ เสียงแตรก็ดังขึ้นอีกครั้ง

 

มีคนโผล่ออกมาจากป่าด้านข้างที่ละคน พวกเขาเข้าร่วมการต่อสู้ทันที

 

จำนวนของสมาชิกเผ่าครีบปลาเพิ่มมากขึ้นจนถึงพันคน ในเวลาไม่นานเผ่าครีบปลาก็มีสมาชิกเกือบหมื่นคน มันทำให้ผู้เล่นถึงกับอึ้ง

 

พวกเขานั้นเอาชนะศัตรูด้วยจำนวนที่มากกว่ามาตลอด และคราวนี้กลับเป็นครั้งแรกของพวกเขาที่ถูกกดดันด้วยจำนวนคนที่มากขนาดนี้

 

อย่างไรก็ตาม เหล่าผู้เล่นก็พบว่ามีบางสิ่งแปลกไปในการต่อสู้ – สมาชิกของเผ่าครีบปลานั้นไม่ได้ฆ่าพวกเขา แต่กลับทุ่มพวกเขาลงกับพื้นแทน จากนั้นกลุ่มคนก็รุมเข้ามามัดพวกเขาเอาไว้

 

หลังจากต้านทานอยู่ไม่นาน ผู้เล่นทุกคนก็ถูกทุบทีจนย่อยยับและถูกจับกดลงไปกับพื้น

 

พวกเขาถูกพากลับไปที่หมู่บ้านปลา มันมีหม้อต้มนับสิบใบในหมู่บ้าน และยังมีสมาชิกเผ่าครีบปลาอีกนับพันคนกำลังเฝ้าดูอยู่ ครึ่งหนึ่งของเผ่าครีบปลาอยู่ที่นี่

 

เมื่อได้เห็นว่ามีคนที่ไม่เคยเห็นหน้ามากมายในหมู่บ้านปลา อานเฉิงก็รู้ได้ว่าเผ่าที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นไม่ใช่คนต่างถิ่นที่มาอาศัยอยู่บนเกราะฟอลเล่นฟิชแห่งนี้ เห็นได้ชัดเจนแล้วว่ามันยังมีหมู่บ้านอื่นๆอีกมากมายบนเกาะแห่งนี้