บนเกาะแมลง หลิวไช่ที่กำลังต่อสู้กับกองทัพออร์คทั้งกองทัพที่มีจำนวนเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ท่าทีของเขาเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว

 

นั่นก็เพราะว่าซันฉีบอกกับเขาผ่านแชทกิลด์ว่าเสี่ยวเทียนได้มาถึงเกาะแมลงและรู้แผนการของพวกเขาแล้ว

 

ข่าวนั้นทำให้หลิวไช่หัวเสีย พวกเขาประเมินความแข็งแกร่งของกองทัพบนเกาะแมลงแห่งนี้เอาไว้ต่ำเกินไป แต่ตอนนี้มันก็สายเกินไปแล้ว เสียงตะโกนของเขาดังขึ้นในแชทกิลด์

 

“ทุกคน แยกกันไปเก็บวัตถุดิบวิญญาณตามจุดที่ให้ไปให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้! เสี่ยวเทียนมันกลับมาแล้ว!”

 

เมื่อได้ยินคำสั่งของหลิวไช่ หวู่กัวอี้และรองหัวหน้ากิลด์ก็สั่งสมาชิกคนอื่นๆให้แยกย้ายไปกันอย่างรวดเร็ว

 

ขบวนแถวของเหล่าผู้เล่นถูกทำลายลงในทันทีจากพวกออร์ค เบอร์เซิร์กเกอร์จำนวนมากที่อยู่แนวหน้าเริ่มล้มตาย พวกออร์คพุ่งตรงมาที่นักเวทย์ผู้ที่ประจำการอยู่แนวหลังจากกองกำลังและสังหารพวกเขาลง

 

แต่ถึงอย่างนั้น เหล่าผู้เล่นเองก็ไม่ได้โฟกัสที่การต่อสู้อีกต่อไปแล้ว พวกเขาแต่ละคนเลือกทางที่จะวิ่งตรงไปสู่ทุ่งวิญญาณหลังจากพวกเขากระจายตัว

 

“ฮู้ววว…”

 

ในตอนนี้ เสียงคำรามที่ก้องกังวานของหมาป่าก็ดังขึ้นทั่วเกาะก่อนที่เงาขนาดใหญ่ของหมาป่าครามจะวิ่งผ่านไปด้วยความเร็วสูง ผู้เล่นทุกคนที่เข้ามาปะทะกับเงานั้นกลายเป็นแสงที่ส่องสว่าง และมอดไหม้จากไฟสีน้ำเงินก่อนที่ร่างกายของพวกเขาจะลาลายหายไป

 

เมื่อเงาของหมาป่าวิ่งวนไปรอบๆผู้เล่นนั้น จำนวนของเหล่าผู้เล่นก็ลดลงอย่างรวดเร็ว มันทำให้ผู้เล่นคนอื่นๆต้องตกอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ตึงเครียดเป็นอย่างมาก ทำให้พวกเขาเริ่มหมดหวัง

 

“หัวหน้าของพวกเรากลับมาแล้ว! ฆ่าพวกมัน!” หัวหน้าออร์คโห่ร้อง ออร์คทั้งกองทัพได้กำลังใจในการต่อสู้กลับคืนมา

 

ตอนนี้สงครามนั้นใกล้จะจบลงแล้ว หลิวไช่และทีมของเขาได้กระจายกันไปทั่วพื้นที่ของทุ่งวิญญาณ เก็บวัตถุดิบชิ้นสุดท้ายเสร็จสิ้น

 

พืชวิญญาณที่เก็บรวบรวมได้หลังจากนี้จะถือว่าเป็นกำไร ผู้เล่นทุกคนจึงหยุดการต่อสู้และรีบมุ่งหน้าไปที่ทุ่งวิญญาณเพื่อรวบรวมพืชวิญญาณแทน

 

“ฮู้วววว…”

 

เสียงคำรามดั่งฟ้าร้องของเสี่ยวเทียนดังขึ้นมาอีกครั้ง เงาของหมาป่าสีครามทั้งสามรีบพุ่งตรงไปที่ทุ่งวิญญาณที่เหลือขณะที่เขาประจำการอยู่ที่สุดทางของสะพานยาว

 

ในตอนนี้เสี่ยวเทียนโกรธมาก เขาไม่เคยคาดคิดว่าตัวเองจะถูกหลอกลวงได้ถึงขนาดนี้

 

ทุกอย่างที่พ่อค้าแห่งเดโมลิชั่นพูดเกี่ยวกับชายที่อยู่เบื้องหลังนั้นเป็นเรื่องโกหกทั้งหมด ผู้บงการตัวจริงของเรื่องนี้ก็คือพวกพ่อค้าแห่งเดโมลิชั่นเอง

 

เมื่อนึกถึงสิ่งที่หลิวไช่บอกกับเขาถึงเรื่องของหัวหน้าที่ซ่อนตัวอยู่เพื่อขโมยบุตรแห่งท้องทะเลอีกสี่ผลบนเกาะนี้ทำให้เขานั้นโกรธแค้นมาก

 

ไม่นาน ออร์คที่ถูกส่งออกไปก่อนหน้านี้ก็กลับมาพร้อมกันและกำจัดเหล่าผู้เล่นที่เหลืออยู่

 

ครั้งนี้ ผู้เล่นทั้งหลายไม่สามารถทนต่อการโจมตีได้อีกต่อไป พวกเขาถูกฆ่าทีละคนก่อนที่จะกลายเป็นควันสีดำและออกไปจากเกม

 

เสี่ยวเทียนผู้ที่เพิ่งจะกลับมาถึงกลางเกาะ ต้องเจอกับความเจ็บปวดเมื่อเขาเห็นความเสียให้ที่เกิดขึ้นกับทุ่งวิญญาณ

 

ความสิ้นหวังเติบโตขึ้นในใจเขา เหล่าออร์คที่ออกค้นหาไปทั่วพื้นที่ส่วนในพบว่าวัตถุดิบวิญญาณทั้งหมด รวมถึงบุตรแห่งท้องทะเลนั้นถูกขโมยไปโดยผู้บุกรุกที่หายตัวไปอย่างลึกลับ

 

เสี่ยวเทียนควบคุมหมาป่าในระยะไกลในขณะที่ป้องกันอยู่ที่สะพานยาว เพื่อที่จะขัดขวางทุกๆคนที่ขโมยวัตถุดิบวิญญาณไป แม้ความจริงแล้วจะไม่มีแม้แต่คนเดียวที่หลบหนีออกมาทางเขา แต่วัตถุดิบวิญญาณก็ยังหายไป

 

ข่าวที่เสี่ยวเทียนได้ยินมามันทำให้เขาหน้าซีดเพราะเขารู้ว่าชีวิตของเขาจบสิ้นแล้ว!

 

ราชาแห่งท้องทะเลจะไม่มีวันยกโทษให้เขาอย่างแน่นอน!

 

หลังจากที่ครุ่นคิดกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เสี่ยวเทียนเหลือบไปดูที่ซันฉีที่เขาจับตัวเอาไว้ ใบหน้าของเขาก็เริ่มผ่อนคลาย

 

อสูรสีขาวตัวนี้เป็นสัตว์วิญญาณบนโลกใบนี้ ผู้บ่มพลังสามารถแข็งแกร่งขึ้นโดยการกินเนื้อของพวกมัน ดังนั้นมันจึงยังมีค่าเหมือนกับบุตรแห่งท้องทะเล เขาสามารถขอความเมตตาจากราชาแห่งท้องทะเลโดยการมอบอสูรสีขาวตัวนี้ให้เท่านั้น

 

ซันฉีที่ถูกเสี่ยวเทียนจับตัวอยู่นั้นเริ่มลุกลี้ลุกลนที่ได้รู้ว่าผู้เล่นทั้งหมดถูกฆ่าลงแล้ว ด้วยความโมโห เขาเตะเข้าไปที่เอวของเสี่ยวเทียน

 

“เมื่อไหร่แกจะฆ่าฉัน?”

 

เสี่ยวเทียนประหลาดใจเมื่อได้ยินซันฉีพูดออกมา “เจ้าพูดได้ด้วยงั้นรึ?”

 

“พวกเราทั้งคู่ก็เป็นสุนัขเหมือนกัน ทำไมแกถึงไม่ปล่อยฉันไป!” ซันฉีพูดขณะที่มองไปที่เสี่ยงเทียนด้วยความคาดหวัง

 

“สุนัข? ข้าเป็นปิศาจหมาป่าแห่งท้องทะเล แกเป็นอสูรสีขาว พวกเราไม่มีใครเป็นสุนัขทั้งนั้น!”

 

เสี่ยวเทียนอึ้งไปพักนึง “เจ้าพูดได้ใช่ไหม? นี่เจ้าเป็นพวกกลายพันธุ์หรือไง?”

 

ซันฉีก็ช็อคเช่นกันกับสิ่งที่เขาคิดมาตลอด เขาเศร้าเสียใจที่ต้องกลายไปเป็นสุนัข ตอนนี้เสี่ยวเทียนมองเขาเป็นถึงพวกกลายพันธุ์ ถ้าเขาสามารถตอบโต้ได้ เขาอยากจะต่อสู้กับเสี่ยวเทียนสัก 300 รอบ

 

“เจ้ารู้ไหมว่าพวกมันซ่อนวัตถุดิบวิญญาณเอาไว้ที่ไหน? ข้าจะปล่อยเจ้าไปถ้าเจ้าตอบคำถามข้า!” เสี่ยวเทียนถามขึ้นทันที

 

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ซันฉีก็อ้าแขนออกกว้าง “งั้น ฆ่าฉันตอนนี้เลยเถอะ!”

 

ตอนแรกเสี่ยวเทียนจะนำซันฉีไปมอบให้กับราชาแห่งท้องทะเล แต่เมื่อรู้ว่าซันฉีนั้นพูดได้ เขาก็ตัดสินใจเปลี่ยนแผนและสอบปากคำเขาแทนโดยพยายามเก็บข้อมูลที่มีประโยชน์บางส่วน เขายังคิดว่าเขานั้นยังพอจะมีโอกาสที่จะเอาบุตรแห่งท้องทะเลกลับคืนมาได้

 

ทันใดนั้น ออร์คตัวหนึ่งก็วิ่งมาหาเขาด้วยความเร่งรีบเพื่อรายงาน

 

“หัวหน้า มีเรือรำใหญ่เทียบท่าอยู่ที่ท่าเรือ บอกว่าพวกเขาเป็นสมาชิกของสมาพันธ์การค้าแห่งท้องทะเล พวกเขายังนำเหรียญตราจากราชาแห่งท้องทะเลมาด้วย!”

 

เสี่ยวเทียนโมโหขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้ยินข่าว ก่อนที่เขาจะคำรามออกมา เขากระโดดขึ้นสู่ท้องฟ้าและร่อนลงมาที่ท่าเรือ

 

ที่ท่าเรือ ชายผิวสีเขียวหัวกลม มีใบหูใหญ่ทั้งสองข้างและดวงตาขนาดเล็ก กำลังรอคอยบางอย่าง ด้วยความเร็วแสง เสี่ยวเทียนร่อนลงมาจากท้องฟ้าและกระแทกลงบนพื้น ทำให้ชายคนนั้นรู้สึกกลัว

 

หลังจากที่รู้ว่าชายคนนั้นคือเสี่ยวเทียน เขาก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งใจและแสดงเหรียญตราของราชาแห่งท้องทะเลให้ดู ความหยิ่งทะนงของต้นหญ้า

 

“เสี่ยวเทียน ผู้ปกครองเกาะแห่งนี้ ข้าคือสควิดแห่งสมาพันธ์การค้าตะวันตก ด้วยความเห็นชอบจากราชาแห่งท้องทะเล ข้ามาที่นี่เพื่อบุตรแห่งท้องทะเล!”

 

หลังจากที่มองไปที่เหรียญตราแล้ว เสี่ยวเทียนก็ต้องไปที่เขา

 

“อย่ามาเหลวไหล ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าถึงกับไปเอาความหยิ่งทะนงของต้นหญ้าจากราชาแห่งท้องทะเลมาด้วย ดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่หยุดจนกว่าเจ้าจะได้บุตรแห่งท้องทะเลจากเกาะแมลงของข้าไปทั้งหมด!”

 

สควิดงงไปพักหนึ่ง “ความหยิ่งทะนงของต้นหญ้านี้เป็นของแท้ ยิ่งกว่านั้น พวกเราสมาพันธ์การค้าตะวันตกได้ลงทุนไปมากมายเพื่อการค้าบุตรแห่งท้องทะเลจากราชาแห่งท้องทะเล อย่างไรก็ตาม ราชาได้บอกกับข้าว่าบุตรแห่งท้องทะเลนั้นอยู่กับท่าน และท่านจะมอบมันให้กับเราทันทีที่ข้าแสดงตรานี้”

 

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ สายตาของเสี่ยวเทียนก็เต็มไปด้วยความโกรธ เขายื่นมือออกไปจับคอของสควิดและยกขึ้นช้าๆ

 

“ก่อนหน้านี้เป็นพ่อค้าแห่งเดโมลิชั่น และตอนนี้ก็กลายเป็นสมาพันธ์การค้าตะวันตก พวกเจ้าดูเหมือนจะดื้อด้านที่พยายามกดดันให้ข้าจนมุมด้วยการหลอกลวงซ้ำแล้วซ้ำอีก ครั้งนี้ข้าจะไม่หลงกล…”

 

ในขณะที่พูด กล้ามเนื้อบนแขนขวาของเสี่ยวเทียนก็ขยายใหญ่ขึ้น เสียงแตกหักดังผ่านบรรยากาศออกไป คอของสควิดถูกหักไปแล้ว

 

สควิดตายด้วยความช็อคที่แสดงออกมาบนใบหน้าของเขา ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องตาย ข้าทำตามคำสั่งของราชาแห่งท้องทะเลทุกอย่าง แม้แต่การนำเหรียญตรามาด้วยก็ตาม แต่ทำไม…

 

จ้องไปที่พ่อค้าคนอื่นๆที่รีบหนีขึ้นเรือ เพื่อหนีออกไปให้เร็วที่สุด เสี่ยวเทียนเงยหน้าขึ้นมาและหอนออกมาอย่างยาวนาน เงาหมาป่าสีครามปรากฎขึ้นที่ด้านบนหัวของเขาและพุ่งตรงไปด้วยความน่ากลัว พังทลายเรือภูตจนแตกเป็นเสี่ยงๆ

 

พ่อค้าที่ตกลงไปในน้ำ เสี่ยวเทียนออกคำสั่งอย่างไร้ความปราณี “ฆ่าพวกมันให้หมด อย่าให้ใครรอดไปได้!”