The Boss Behind The Game – ตอนที่ 158 : การโจมตีที่รุนแรง

อ่านนิยายจีนเรื่อง The Boss Behind The Game ตอนที่ 158 อ่านนิยายจีน.COM | อ่านนิยายจีนแปลไทย.

ผู้เล่นนับล้านคนเบียดเสียดกันไปทั่วทุกที่จากข้อความกิจกรรมในระหว่างกิจกรรมวันปีใหม่

 

มันเป็นปรากฏการณ์ที่แปลกประหลาดในสายตาของกองกำลังอื่นๆในดินแดนแห่งเป่ยฉี ผู้เล่นนับล้านคนรีบมุ่งหน้าไปที่พื้นที่และใช้สกิลต่างๆออกมาในอากาศในทุกๆชั่วโมง

 

ราชาภูตหินที่ได้ติดต่อกับเหล่าเกมเมอร์อยู่บ่อยๆนั้นใจเย็นที่สุด นอกเหนือจากเขา กองกำลังอื่นๆทั้งหมดในเป่ยฉีก็ตกตะลึง โดยเฉพาะราชาไฮดร้าในดินแดนสวรรค์

 

มันเกิดขึ้นมาแล้วสามครั้งใครคืนนี้ที่เหล่าผู้เล่นพุ่งเข้าไปและโจมตีอย่างบ้าคลั่งไปในอากาศ

 

ราชาไฮดร้ารู้สึกว่าเขากำลังจะบ้าจากเกมเมอร์กลุ่มนี้

 

มันเหมือนเป็นแรงกระตุ้นให้เขาเริ่มบุกโจมตีและทำลายสิ่งมีชีวิตพวกนี้ให้สิ้นซาก

 

 

ห้องฝึกสกิลในเซฟโซน – คฤหาสน์แห่งความตาย

 

“อาจารย์ ข้าคิดว่าเราน่าจะพยายามและเรียนรู้”

 

ผู้ฝึกสอนสกิล ฉู่เฟิ่ง จิบไวน์จิตวิญญาณไม้ ไม่มีอะไรจะพูด เขาเอาแต่จ้องไปที่เมอร์ฟี่และโพเมโล่น้อยที่อยู่ด้านหน้าเขา เขาเบื่อหน่ายที่พวกเขาเอาแต่ปฏิเสธที่จะเชื่อว่าพวกเขานั้นยังไม่เชี่ยวชาญสกิล

 

“พวกเจ้าอยากเรียนจริงๆใช่ไหม?”

 

“ใช่!” ทั้งสองคนตอบด้วยความตื่นเต้นขณะที่พวกเขาคิดว่าผู้ฝึกสอนสกิลกำลังจะสอนพวกเขา

 

“ข้าจะบอกอะไรให้… ข้าได้ยินมาว่าตงกั่วที่ทำงานอยู่ที่อีกฝั่งของถนนนั้นได้พบกับเผ่าต้องสาปที่รู้วิธีใช้สกิลสังเวยปัญญา ข้าแน่ใจว่าเขาจะต้องรู้วิธีฝึกฝนมันอย่างแน่นอน พวกเจ้าของไปถามเขาดูสิ… แล้วอีกอย่าง อย่าพูดถึงข้านะ”

 

เมอร์ฟี่กับโพเมโล่น้อยทำหน้าตาจริงจังเมื่อได้ยิน พวกเขาพยักหน้าก่อนที่จะออกไปและเดินข้ามถนนไป

 

ฉู่เฟิ่งถอยหายใจออกมาด้วยความโล่ง เขายกขวดไวน์ขึ้นมาราวกับว่าวิกฤติมันผ่านพ้นไปแล้ว แต่ถึงยังไง เขาก็ต้องสำลักไวน์ออกมาจากปากก่อนที่เขาจะกลืนมันลงไปเมื่อเขาเห็นทั้งสองคนนั้นกลับมาที่ประตูอีกครั้งและจ้องเขาอยู่

 

“มีอะไรอีก?” ฉู่เฟิ่งเช็ดเสื้อผ้าและถามออกมา

 

“อาจารย์ ท่านลืมมอบภารกิจ(เควส)ให้แก่พวกเรา พวกเราไม่ได้รับข้อความอะไรที่เกี่ยวกับเควสลับเลย”

 

ฉู่เฟิ่งพูดไม่ออก

 

“มันไม่เควสเควส มันเป็นเพียงแค่คำแนะนำ เควสลับควรจะอยู่กับตงกั่ว รีบๆไป”

 

“โอ้! ท่านมีความสุขกับไวน์ของท่านต่อไปนะอาจารย์ พวกเราจะหาไวน์จิตวิญญาณไม้มาให้ท่านเยอะๆเลยถ้าเราเชี่ยวชาณสกิลแล้ว”

 

ฉู่เฟิ่งพยักหน้าอย่างรวดเร็วเมื่อได้ยิน

 

ทั้งสองคนทำตามคำแนะนำของฉู่เฟิ่งและไปปรากฏที่หน้าร้านของตงกั่วในเวลาสั้นๆ

 

อย่างไรก็ตาม ทั้งสองคนไม่ได้เข้าไปเนื่องจากมีป้ายแขวนเอาไว้บนประตูของร้าน

 

[ข้ากำลังหลับอยู่และข้าจะทำงานเมื่อไหร่ก็ตามที่ข้าอยากทำ ข้าจะหักขาใครก็ตามที่กล้าเคาะประตู!]

 

ทั้งสองคนมองหน้ากัน โพเมโล่น้อยกระซิบ “เมอร์ฟี่ เราจะทำยังไงดี?”

 

“ท่านตงกั่วบอกแค่ว่าห้ามเราเคาะประตู ข้าคิดว่ามันไม่น่าจะเป็นอะไรถ้าเราไม่เคาะนะ” เมอร์ฟี่น้อยตอบขณะที่ชี้ไปที่หน้าต่างที่เปิดอยู่เพียงครึ่งบานข้างๆประตู

 

โพเมโล่น้อยตะลึง จากนั้นเขาก็พยักหน้า ทั้งสองคนเริ่มคลานเข้าไปในร้านจากหน้าต่าง

 

ร้านมันดูเล็กแต่พื้นที่ด้านในนั้นกว้างใหญ่มาก มันมีเตาหลอมขนาดใหญ่อยู่ตรงกลางและขวดไวน์ระเกะระกะไปทั่วห้อง

 

ขณะเดียวกัน ตงกั่วที่นอนอยู่บนเตียง เสียงกรนที่ดังสนั่นของเขามีกลิ่นแอลกอฮอล์ลอยออกมาด้วย

 

“ท่านตงกั่ว! ท่านตงกั่ว!”

 

ทั้งสองคนเดินเข้าไปข้างเตียงและเริ่มเขย่าตัวเขาที่กำลังนอนหลับอย่างสบายอยู่

 

“เราควรจะทำยังไงดี? ดูเหมือนเขาจะเมามาก” โพเมโล่น้อยยักไหล่

 

“ขอคิดแปป” เมอร์ฟฟี่พูดออกมาขณะที่กำลังตรวจสอบร่างกายของตงกั่วก่อนที่จะโฟกัสไปที่สิ่งที่เหมือนไส้เดือนระหว่างขาของเขา

 

“ไม่นะ มันไม่เหมาะสม…” โพเมโล่น้อยดูเหมือนจะเข้าใจความคิดของเขาแต่ก็ยังลังเลอยู่

 

เมอร์ฟี่ไม่ตอบอะไร เขาเพียงแค่ยิ้มออกมา เขายื่นมือออกไปและหยิบไส้เดือนของตงกั่วอย่างแรง

 

เมื่อจุดตายของเขาถูกโจมตี ตงกั่วลุกขึ้นมาทันทีด้วยตาที่เบิ่งกว้าง เขามองไปที่สองคนนั้นที่ยืนอยู่ข้างเตียง

 

“สวัสดี! ท่านตงกั่ว!” ทั้งสองคนคำนับอย่างเร็ว

 

“เจ้า… พวกเจ้า… บ้าเอ้ย… เจ็บโว้ย!”

 

“ท่านตงกั่ว พวกเรามาเพื่อขอคำแนะนำจากท่าน”

 

“โอ้ย…คำแนะนำ…แนะนำบ้าอะไร… พวกเจ้าทำอะไรกับข้าไป?” ตงกั่วหน้าแดงขณะที่กุมเป้าเอาไว้ด้วยความเจ็บปวด

 

“ท่าน ท่านรู้วิธีบ่มพลังสังเวยปัญญาหรือไม่?” ทั้งสองก้มคำนับและถามอีกครั้ง

 

ความรู้สึกที่เหมือนโดนผึ้งต่อยจากช่วงล่างของร่ายของ ตงกั่วอยากร้องไห้ แต่เขานั้นไม่มีน้ำตา การที่เขาเกือบจะสูญเสียเจ้าตัวน้อยของเขาไปในขณะที่เขากำลังหลับมันน่ากลัวตัวเขามาก

 

ข้าจะเหม็นหมันไหมเนี่ย? ตงกั่วคิด

 

ตงกั่วลุกขึ้นมาจากเตียงด้วยร่างกายที่สั่นเทาขณะที่จับเตียงเอาไว้เพื่อพยุง เขาไม่สนใจสองคนนั้น เขาเดินไปในห้องก่อนที่จะปิดประตูอย่างแรง

 

ทั้งสองคนรอจนตงกั่วกลับมาพร้อมกับเสื้อคลุมสีแดงและท่าทีที่ไร้ชีวิต

 

“ท่านตงกั่ว!” ทั้งสองคนคำนับอีกครั้งอย่างรวดเร็ว

 

“ข้าไปทำอะไรให้พวกเจ้ากัน?” ตงกั่วถามด้วยความสิ้นหวัง

 

“ทำอะไร? ท่านตงกั่ว ข้าคิดว่าท่านเข้าใจอะไรผิด พวกเรามาที่นี่เพื่อขอคำแนะนำ”

 

ตงกั่วไม่เชื่อคำพูดเหล่านั้นแม้แต่น้อย เขาเดินไปที่เตียงและนั่งลงอีกครั้ง สายตาจ้องไปที่ทั้งสองคน

 

“อย่างแรก บอกข้ามาว่าเจ้าเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร”

 

ทั้งเมอร์ฟี่และโพเมโล่น้อยชี้นิ้วไปที่หน้าต่างพร้อมกัน

 

ตงกั่วรู้สึกปวดใจเพียงแค่เหลือบไปมอง เขาถาม “เจ้าทำแบบนี้เพื่ออะไร?”

 

ตงกั่วพยายามจะซื้อเวลาให้ตัวเองเพื่อดูว่าเขานั้นจะสามารถแก้แค้นได้อย่างไร

 

อย่างไรก็ตาม การบ่มพลังของเขานั้นเป็นศูนย์และความแข็งแกร่งในตอนนี้ก็ทำให้เขาทำอะไรไม่ได้ เขาทำได้เพียงแค่ประนีประนอม

 

“ท่านตงกั่ว ท่านรู้จักการสังเวยปัญญาไหม?”

 

“สังเวยปัญญา?” ตงกั่วสตั้นไปครู่หนึ่ง

 

ทำไมเขาจึงไม่คุ้นกับชื่อนี้เลยในเมื่อมันเป็นสกิลที่ทรงพลังของเผ่าต้องสาป? เขาจำได้ดีถึงการต่อสู้ที่นำมาซึ่งการล่มสลายของเผ่าต้องสาป พวกเขานั้นโชคดีที่ผู้อาวุโสของเผ่านั้นใช้สังเวยปัญญาทุกวัน ถ้าเขาเป็นผู้ถูกเลือก เขาจะต้องตายแน่ๆ

 

“พวกเจ้าถามถึงมันทำไม?” ตงกั่วสงสัย

 

“พวกเราได้เลื่อนระดับเป็นสาวกต้องสาปและอยากจะเชี่ยวชาญสกิลสังเวยปัญญาที่แข็งแกร่งนี่เพื่อเป็นนักฆ่าที่แกร่งที่สุด!”

 

“สาวกต้องสาป?”

 

ตงกั่วนึกขึ้นได้ทันที ถึงผู้เล่นที่สามารถพัฒนาสกิลของเผ่าต้องสาปได้หลังจากเลื่อนคลาส

 

ทันใดนั้น ตงกั่วก็เริ่มเชื่อว่าที่สองคนมาที่นี่นั้นไม่ใช่เพื่อการแก้แค้น

 

อย่างไรก็ตาม วิธีที่พวกเขาใช้เพื่อขอคำแนะนำทำให้เขาค่อนข้างหัวเสีย แม้ว่าเขาจะรู้ความลับของเผ่าต้องสาป แต่เขาก็ไม่มีความตั้งใจที่จะแบ่งปันมันให้กับสองคนนี้

 

“ลืมมันซะ คุณสมบัติของเจ้าทั้งสองคนนั้นอยู่แค่ระดับกลางและพวกเจ้าไม่สามารถฝึกมันได้” ตงกั่วพูดหลังจากที่คิดอยู่ครู่หนึ่ง

 

“ท่านตงกั่ว ได้โปรดสอนพวกเราด้วยเถิด พวกเขาจะไม่ยอมแพ้ถ้าพวกเรายังไม่เชี่ยวชาญสกิลนั้น!”

 

“โอ้? แล้วยังไง?” ความภาคภูมิใจของตงกั่วเพิ่มสูงขึ้น เขายกขาขึ้นมาวางบนเตียงพร้อมกับใบหน้าที่ดูภาคภูมิใจ

 

“พวกเราจะช่วยพยุงท่านด้วยความจริงใจและมาหาท่านบ่อยๆเพื่อขอคำแนะนำ!”

 

ตงกั่วตาโตเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น ทำไมทั้งสองคนนี้ที่ดูจริงจังถึงได้หน้าไม่อายขนาดนี้?

 

มันดูเหมือนว่าพวกเขาพยายามจะโจมตีใส่เขาอีกครั้ง

 

การคุกคามที่ซ่อนอยู่ของสองคนนี้มันได้ผลกับตงกั่วที่เริ่มจะเชื่อฟัง

 

แผนเดิมของเขาคือแก้แค้นเมื่อเขาฝึกฝนโชคชะตาเพื่อเสริมพลังงานบ่มพลังของเขาสำเร็จ อย่างไรก็ตาม สองคนที่อยู่หน้าเขาเป็นเกมเมอร์ ดังนั้นพวกเขาจึงเป็นอมตะ แม้ว่าเขาจะสามารถแก้แค้นได้ แต่หลังจากนั้นไส้เดือนของเขาจะต้องกุดอย่างแน่นอนถ้าสองคนนี้กลับมาหาเขาอีกในอนาคต

 

ตงกั่วเงยหน้าขึ้น

 

“ข้าสอนพวกเจ้าได้ แต่มีเงื่อนไขหนึ่ง”

 

“ว่ามาเลย ท่านตงกั่ว พวกเขาพร้อมจะรับมัน!” สายตาของพวกเขานั้นส่องเป็นประกาย

คอมเม้นต์

การแสดงความเห็นถูกปิด