ตอนที่ 237 : คู่หวี่ถูกซุ่มโจมตี

 

เหล่าเกมเมอร์กลับสู่ชีวิตปกติหลังจากที่ราชาแห่งทะเลได้สร้างเมืองเสร็จ

 

นอกจากการรอคอยให้ราชาแห่งทะเลนั้นเสริมความแข็งแกร่งให้กับกองทัพของเขา กิจวัตรประจําวันก็คือการตัดต้นไม้ ล่ามอนสเตอร์ อะไรทํานองนั้น

 

ตอนนี้ขนาดของตระกูลแห่งความตายในมหาสมุทรวอยด์นั้นกําลังเพิ่มขึ้น พวกมันขยายไปถึงเป่ยฉี ทําให้เกิดการปะทะกับผู้เล่นอยู่บ่อยครั้ง

 

ลู่หวู่คาดเดาเอาไว้แล้วว่าแผนการของราชาแห่งทะเลนั้นคืออะไร

 

เห็นได้ชัดว่าเขาพยายามทําให้กองทัพของเป่ยฉีนั้นอ่อนล้าด้วยการใช้ประโยชน์จากอันเดดของตระกูลแห่งความตาย จากนั้นเขาก็จะรวบรวมกําลังพลมาบุกโจมตี

 

แต่ราชาแห่งทะเลนั้นไม่รู้ความสามารถของผู้เล่น พูดง่ายๆก็คือเขานั้นยังไร้เดียงสาเกินไป

 

ลู่หวู่นั้นไม่ใช่คนเดียวที่พอใจกับแผนของราชาแห่งทะเล แต่ผู้เล่นเองก็ชอบใจเช่นกัน

 

เขาเหมาะสมที่สุดที่จะเรียกว่าเป็นบอสยอมนิยมที่สุดในเกม!

 

ในขณะเดียวกัน ลู่หวู่เองก็กําลังคิดกลยุทธ์ที่จะขยับขยายดินแดนเป่ยฉี

 

ทางเหนือนั้นไม่ใช่สิ่งที่เขาคิดเอาไว้เลยแม้แต่น้อย เนื่องจากชางสือแห่งเซิฟยุโรปนั้นอยู่ที่นั่น

 

ดังนั้นการขยายดินแดนไปทางตะวันตกซึ่งเป็นทุ่งหญ้าบาเรนและอาร์คติกอบีสที่อยู่ทางใต้นั้นจึงเป็นเป้าหมายของลู่หวู่

 

ลู่หวู่สังเกตเห็นว่าภูเขาน้ำแข็งที่อาร์คติกอบีสกําลังละลายลง หลังจากที่ฟรอสเซ่นจากไป

 

เหล่าผู้เล่นเองก็ได้รู้จากฟอรั่มเช่นกันว่า ตระกูลถล่มพสุธานั้น มีวัตถุดิบที่สามารถพัฒนารูนมาสเตอร์ได้ พวกเขาจึงออกเดินทางเพื่อสืบดูที่ทุ่งหญ้าบาเรนทางทิศตะวันตกและพวกเขาก็ได้รู้ว่าตระกูลทั้งตระกูลนั้นได้จากไปแล้ว 

 

มันเป็นข่าวดีสําหรับลู่หวู่อย่างไม่ต้องสงสัย

 

ทั้งตระกูลถล่มพสุธาและหิมะน้ำแข็งนั้น ถึงแม้พวกเขาจะไม่ได้มีจํานวนที่มากมาย แต่พวกเขาก็แข็งแกร่งมาก 

 

ด้วยการพึ่งพาความสามารถในการเกิดใหม่ที่ไม่มีจํากัด เหล่าผู้เล่นนั้นสามารถต่อสู้กับพวกเขาและสร้างความเสียหายได้ แต่มันก็ยังเป็นระยะห่างขนาดใหญ่จากความ แข็งแกร่งโดยรวม

 

ในตอนนี้ ตระกูลโบราณนั้นจากไปแล้ว พูดได้ว่ากองกําลังของเป่ยฉีทั้งหมดนั้นอยู่ภายใต้การควบคุมของลู่หวู่

 

หลังจากที่พิจารณาอย่างรอบคอบ ลู่หวู่ก็ตัดสินใจว่าขั้นต่อไปของการขยายดินแดนนั้นก็คือขยายออกไปทางดินแดนแห่งแสงทั้งเก้าที่อยู่ทางตะวันตกของทุ่งหญ้าบาเรน

 

เนื่องจากอาร์คติกอบีสนั้นน่าจะหนาวเกินไปและไม่เหมาะกับผู้เล่น ตราบใดที่ภูเขาน้ำแข็งยังละลายไม่หมด ลู่หวู่ก็จะยังไม่ไปที่นั่น

 

หลังจากตัดสินใจแล้ว เขาก็ถามเป่ยลี่ถึงสถานะของการกระจายกําลังในดินแดนแห่งแสงทั้งเก้า

 

จากที่เป่ยลี่บอก ดินแดนแห่งแสงทั้งเก้านั้นถูกสร้างขึ้นโดยกองกําลังที่แข็งแกร่งทั้งเก้า อย่างไรก็ตาม มันไม่เหมือนกับกองกําลังเป่ยฉีที่อาศัยอยู่อย่างกระจัดกระจาย พวกเขานั้นรวมกันเป็นหนึ่งเดียว

 

ดินแดนหลักนั้นถูกปกครองโดยพี่น้องทั้งเก้าแสงแห่งดาว ผู้ที่อาวุโสที่สุดในหมู่พวกเขานั้นเป็นราชา ความแข็งแกร่งของเขานั้นเทียบได้กับจักรพรรดิภูตผู้ยิ่งใหญ่หรือยิ่งกว่านั้นเสียอีก

 

หรือพูดอีกอย่างหนึ่งว่ามันคงจะเป็นเรื่องที่สาหัสเอามากๆในการบุกยึดดินแดนแห่งแสงทั้งเก้านี้

–

เนื่องด้วยพี่น้องทั้งเก้านั้นสามัคคีกันอย่างมาก พวกเขาจะช่วยกันขับไล่คนนอกออกไป เมื่อไหร่ก็ตามที่ถูกโจมตี ดินแดนทั้งหมดของเป่ยฉีอาจจะล่มสลายได้ถ้าหากพวกเขาโจมตีกลับมาด้วยสงครามเต็มรูปแบบ

 

แต่ลู่หวู่เองก็ไม่ได้เร่งรีบอะไร เขาโฟกัสในเรื่องของภารกิจหลักในการพัฒนาดินแดนทางตะวันตกแทน

 

หลังจากที่ตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว มันก็ถึงเวลาเริ่ม

 

หลังจากที่เขาต้องอยู่แต่ในบ้านเป็นเวลาหลายเดือนหลัง จากที่ได้เปลี่ยนร่างไปเป็นลูกแมว เขาได้ตัดสินใจออกไปข้างนอกและเข้าร้านสะดวกซื้อ เขาอยากจะเตรียมอาหารดีๆให้กับเป่ยลี่ เขาเองก็เหนื่อยหน่ายกับขนมที่ไม่ดีต่อสุขภาพของเป่ยลี่

 

ลู่หวู่เดินลงไปข้างล่างหลังจากที่ทักทายเป่ยลี่และตรงไปที่ร้านขายของชํา

 

การที่ได้หายใจเอาอากาศที่บริสุทธิ์นอกบ้านเข้าไปและได้เห็นตะวันที่กําลังจะตกดินอันสวยงามนั้นทําให้ลู่หวู่รู้สึกดีที่ยังมีชีวิตอยู่

 

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของลู่หวู่ก็ดังขึ้นขณะที่ เขากําลังเลี้ยงเข้าตรอก

 

ลู่หวู่ปลดล็อคโทรศัพท์แล้วก็ได้รู้ว่าต้นสายก็คือบริษัทเจียเต่อ

 

“สวัสดี? ว่ายังไงล่ะคราวนี้?” ลู่หวู่ตัดสินใจรับโทรศัพท์หลังจากที่ลังเลอยู่สักพัก

 

“ผมจะให้คุณได้พิจารณาเป็นครั้งสุดท้าย คุณจะไม่ปลดล็อคเกมให้กับเครื่องเล่นของเขาจริงๆใช่ไหม?”

 

เสียงต้นสายนั้นแหบแห้ง แต่ลู่หวู่นั้นก็หัวเราะออกมาเบาๆ “บริษัทของผมนั้นยากจนและทีมงานเองก็ไม่สามารถจ่ายเงินเดือนพนักงานได้ พวกเราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว”

 

“คุณเพิ่งจะสร้างรากฐานที่มั่นคงในวงการอุตสาหกรรมเกม ผมไม่คิดว่าคุณมีประสบการณ์มากมาย คุณนั้นยังไร้เดียงสาเกินไป นี่คุณคิดว่าเราจะรับมือกับเรื่องนี้ไม่ได้จริงๆเหรอ?” เสียงนั้นดูเหมือนกับข่มขู่

 

“โอ้? นี่คุณกําลังขู่ผมเหรอ? ตํารวจ ช่วยผมด้วย!”

 

“ตอนแรกผมเองก็คิดว่าการที่จะหาตัวคุณได้นั้นคงจะเป็นอะไรที่ยากเย็น แต่เมื่อผมได้ข้อมูลมา คุณนั้นใช้เบอร์ที่ธรรมดาและไม่ได้เข้ารหัสเอาไว้ มันเป็นอะไรที่อยู่นอกเหนือความคาดหมายของผมเลย แถมยังช่วยประหยัดเวลาให้ผมไปอีกเยอะเลยด้วย ในเมื่อคุณยังยืนกรานที่จะเป็นศัตรูกับเรา นั่นมันก็เป็นเรื่องที่แย่จริงๆ”

 

หลังจากที่พูดจบ เขาก็วางสายไป ทิ้งให้ลู่หวู่งนงงกับบทสนทนาที่เขาได้พูดเอาไว้

 

ทันใดนั้น เขาก็สัมผัสได้ถึงลมแรงที่ซัดเข้ามาทางด้านหลัง

 

แรงปะทะอย่างแรงกระแทกเข้าไปที่หัวเขา พร้อมกับร่างเงาที่ปรากฏขึ้นด้านหลังเขา

 

คนๆนั้นรอให้ลู่หวู่ล้มลง แต่ลู่หวู่ก็หันกลับมามองด้วยความงุนงง เขากุมหัวที่กําลังปวดจากการถูกตี เห็นได้ชัดว่าเขานั้นงงมาก

 

น่าประหลาดใจที่เขายังยืนอยู่ได้ สายตาของหมายเลขหนึ่งเบิกกว้างทันที

 

เขาไม่ได้ใช้แรงในการตีครั้งนั้นอย่างเต็มที่ ตามที่ได้รับคําสั่งมาคือการลักพาตัวลู่หวู่ไปเพื่อใช้ประโยชน์

 

แต่มันก็น่าจะแรงพอที่จะทําให้ลู่หวู่หมดสติ เขาไม่คาดคิด าลู่หวู่จะไม่ได้รับบาดแผลใดๆเลย

 

“แกเป็นใคร!?” ลู่หวู่พูดออกมา

 

เมื่อเขาเห็นท่อเหล็กสีดําที่อยู่ในมือของชายคนนั้น เขาก็คิดถึงสิ่งที่ตัวแทนจากบริษัทเจียเต่อพูดทางโทรศัพท์ ลู่หวู่นั้นรู้ได้ทันทีว่าคนๆนี้มาจากไหน

 

หมายเลขหนึ่งโจมตีเข้าไปอีกครั้ง เขายกท่อเหล็กขึ้นและฟาดเข้าไปที่คอของลู่หวู่อย่างโหดเหี้ยม

 

ครั้งนี้เขาตีแรงกว่าครั้งก่อน มั่นใจว่าลู่หวู่ต้องทนการโจมตีในครั้งนี้ไม่ได้อย่างแน่นอน

 

ปั้ก!

 

แต่ลู่หวู่นั้นไม่ได้ปัดป้องกันโจมตีใดๆ เขารับการโจมตีนั้นอย่างกล้าหาญ อย่างไรก็ตาม สายตาที่เขามองหมายเลขหนึ่งนั้นเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

 

“เป็นไปได้ยังไง!?” หมายเลขหนึ่งบ่นพึมพําออกมาอย่างไม่เชื่อสายตา

 

เขารู้ดีว่าเขานั้นแข็งแกร่งขนาดไหน ทั้งๆที่เขาเองนั้นสามารถแบกกระทิงได้หลังจากการทดลอง! แต่ความแข็งแกร่งของเขานั้นก็ยังทําอะไรลู่หวู่ไม่ได้แม้แต่นิดเดียว

 

หมายเลขหนึ่งเริ่มสงสัยว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติกับร่างกายของเขา เขาสงสัยว่าความแข็งแกร่งทั้งหมดที่เขามีในตอนที่ทําการทดลองนั้นได้หายไปแล้ว

 

ในตอนนั้นลู่หวู่รู้ได้ทันทีว่าบริษัทเจียเต่อนั้นกําลังเล่นสกปรก ท่าทีที่เขาแสดงออกมานั้นดูหม่นหมองในทันที

 

เขาคว้าท่อเหล็กที่คาอยู่ตรงคอของเขาและดันมันออกทีละนิด หมายเลขหนึ่งเริ่มเซขณะที่ลู่หวู่พยายามดึงท่อเหล็กไปจากเขา

 

หมายเลขหนึ่งตกใจ ชายที่ดูอ่อนแอมากที่เหมือนจะยืนต้านลมยังไม่ไหว บิดท่อเหล็กที่ทําจากโลหะจนเหมือนกับลูกบอล

 

นี่เขาเป็นมนุษย์ใช่ไหม!? นี่เขาได้เข้ารับการทดลองมาเหมือนกันหรือยังไง? สายตาของหมายเลขหนึ่งนั้นเพิ่งออกกว้างด้วยความช็อก

 

ในที่สุดเขาก็รู้ถึงความสามารถของลู่หวู่ หมายเลขหนึ่งรู้ดีว่าเขานั้นไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชายคนนี้ เขาหันหลังไปเพื่อที่จะหนี

 

เมื่อเห็นหมายเลขหนึ่งตั้งท่าพยายามจะหนี ลู่หวู่เหลือบไปมองเพื่อเล็ง เขายกลูกบอลเหล็กในมือขึ้นและขว้างตรงไปที่หมายเลขหนึ่ง

 

เสียงดังสนั่นดังขึ้นพร้อมกับหลุมที่ปรากฏขึ้นบนพื้น

 

มองไปที่หลุมที่เกิดจากลูกบอลเหล็ก หมายเลขหนึ่งนั้นตกใจกลัวจนเหงื่อไหลผ่านหน้าผากลงมา จากนั้นเขาก็ออกตัววิ่งอย่างสุดกําลังอีกครั้ง

 

“บ้าน่า บอลมันเฉียดออกซ้ายไปหน่อย!” เมื่อได้เห็นว่าเขานั้นปาพลาดเป้า ลู่หวู่ก็เริ่มไล่เป้าหมายของเขา

 

แม้ว่าหมายเลขหนึ่งนั้นจะวิ่งด้วยความเร็วสูงสุดเหมือนกับสายฟ้า แต่เขาก็ยังช้ากว่าลู่หวู่อยู่ดี ลู่หวู่นั้นวิ่งแซงเขาไปด้วยเวลาไม่ถึงวินาทีและโจมตีใส่เขาจนร่วงลงไปกองกับพื้น

 

หมายเลขหนึ่งนั้นรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองโดนรถไฟชนเข้าอย่างจัง อวัยวะของเขานั้นสั่นรัวและอ้วกออกมาเป็นเลือด พร้อมกับเศษชิ้นเนื้อสดๆ

 

ลู่หวู่ครุ่นคิดอยู่สักพักว่าเขาจะจัดการกับหมายเลขหนึ่งนี้ยังไงดี เมื่อเขาจ้องไปที่หมายเลขหนึ่งที่นอนอยู่บนพื้นหลัง จากที่เขาสูญเสียความสามารถในการต่อสู้ไปอย่างหมดสิ้น

 

การฆ่าเขาทิ้งนั้นเป็นอะไรที่ง่ายดายมากสําหรับลู่หวู่

 

แต่ก็ยังมีอีกอย่างหนึ่งที่ลู่หวู่ยังไม่เข้าใจ ชายคนนี้เป็นผู้บ่มพลังเช่นกันหรือ? เขามีความแข็งแกร่งและความเร็วที่เหนือธรรมดาชาติเช่นนี้ได้ยังไง?