พิษนี้เป็นพิษที่อันตรายมาก เข้าสู่เส้นประสาท ผู้ที่ได้รับพิษรุนแรงก็จะตายคาที่ทันที

โชคดีที่นายหญิงรับพิษมาไม่รุนแรง ด้วยเหตุนี้จึงไม่ถึงแก่ชีวิต แต่ทว่าอย่างมากก็จะใช้ชีวิตได้วันสองวันเท่านั้น ถ้าหากยังไม่แก้พิษ ก็จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย

ฉินหรูเหลียงขมวดคิ้วเป็นเวลานานและยิ่งรุนแรงขึ้น เอ่ยถามว่า “เจ้ามียาแก้พิษหรือไม่?”

หมอกล่าวว่า “ยาแก้พิษข้าน้อยไม่มี แต่ทว่าข้าน้อยรู้ว่าจะปรุงยาอย่างไร เพียงแต่….”

“เพียงแต่อะไร?” ฉินหรูเหลียงกล่าวอย่างไม่อดทน “เจ้าพูดมาให้ชัดเจนทีเดียวเถอะ!”

“เพียงแต่วัตถุดิบในการปรุงยานั้นหายากมาก ไม่ว่ายาจะล้ำค่าแค่ไหนข้าน้อยก็เชื่อว่าท่านแม่ทัพก็สามารถหามันจนได้ แต่มียาตัวหนึ่งก็เป็นยาที่สำคัญที่สุดเช่นกัน ท่านแม่ทัพมีเงินทองมากมายแค่ไหนก็หาซื้อไม่ได้ขอรับ”

“ยาอะไรกัน?”

หมอก้มศีรษะลง กล่าวเสียงทุ้มต่ำ “รกมนุษย์ขอรับ”

ฉินหรูเหลียงถามเสียงเย็น “รกมนุษย์คืออะไร?”

“เป็นรกที่ติดมากับเด็กหลังคลอด”

สีหน้าของฉินหรูเหลียงเปลี่ยนทันที “เจ้าพูดอะไร?”

บรรยากาศในห้องยิ่งเย็นลง

หมอรีบคุกเข่าลงแล้วกล่าวว่า “ท่านแม่ทัพ จะปรุงยาแก้พิษชนิดนี้ มีเพียงแค่จะต้องนำรกมนุษย์มาทำยาเท่านั้น มิเช่นนั้นร่างกายนายหญิงจะได้รับความเสียหายมากเกินไป ถึงแม้จะได้แก้พิษไปแล้วแต่อวัยวะก็จะค่อยๆ ล้มเหลวขอรับ”

ฉินหรูเหลียงกล่าวอย่างโกรธเกรี้ยว “ตกลงว่ายาแก้พิษอะไรกันแน่ถึงจะต้องลงมือกับคนท้อง!”

“ท่านแม่ทัพ ยานี้ไม่ได้มาจากการฆ่าคนถึงจะได้ขอรับ สตรีหลังคลอดรกมนุษย์ก็จะลอกออกจากร่างของมารดา ท่านแม่ทัพสามารถหาหญิงตั้งครรภ์ที่จะคลอดบุตรและรับเอารกมนุษย์สดๆ มานำไปใช้เป็นยาขอรับ”

ฉินหรูเหลียงสูดหายใจลึก

หมอยังกล่าวอีกว่า “รกมนุษย์นี้ไม่เพียงแต่จะนำมาทำยาแก้พิษ ยังบำรุงร่างกาย เช่นนี้ถึงจะช่วยให้นายหญิงฟื้นฟูได้เต็มที่ขอรับ”

ในที่สุดฉินหรูเหลียงก็กัดฟันเอ่ย “ตกลง ข้าจะไปหารกมนุษย์มา”

“ท่านแม่ทัพอย่าลืมนะขอรับว่านายหญิงเหลือเวลาอีกแค่สองวัน ถ้าท่านแม่ทัพหาไม่ทันเวลา… ยาของนายหญิงก็ไร้ประโยชน์และไม่มีแรงพอที่จะกลับมา”

เขาจะไม่มีวันยอมให้หลิ่วเหมยอู่เป็นอะไร

ได้ยินว่าฉินหรูเหลียงออกไปหายาแก้พิษแล้ว เฉินเสียนก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย “เขารู้วิธีปรุงยาได้เช่นไรกัน?”

อวี้เยี่ยนส่ายหัวกล่าว “บ่าวก็ไม่ทราบเจ้าค่ะ แต่วันนี้สวนดอกพุดตานเปลี่ยนหมอเพคะ หมอท่านนั้นคือหมอที่เคยรักษาอีสุกอีใสให้นายหญิงหลิ่วก่อนหน้านี้เพคะ”

สีหน้าของเฉินเสียนจดจ่อ “เจ้าแน่ใจนะว่าเป็นคนเดียวกัน?”

อวี้เยี่ยนพยักหน้า ในใจก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย

“เขาให้ฉินหรูเหลียงออกไปหายาอะไร?”

อวี้เยี่ยนกล่าวว่า “บ่าวก็ไม่ทราบเพคะ บ่าวถามใครก็ไม่มีใครทราบเลยเพคะ ทราบเพียงแค่ว่าท่านแม่ทัพเหมือนจะไปหายาชนิดหนึ่ง ไม่สามารถขาดยานั้นไปได้เพคะ”

เฉินเสียนครุ่นคิดสักครู่ แล้วกล่าวว่า “มันจะง่ายเช่นนี้เลยหรือ หลิ่วเหมยอู่เป็นโรคอีสุกอีใสหรือไม่หมอท่านนั้นรู้ดีที่สุด เขาและหลิ่วเหมยอู่เป็นพวกเดียวกัน ถ้าไม่ร่วมมือกันหลอกลวงฉินหรูเหลียงก็ย่อมมีจุดประสงค์อื่น”

อวี้เยี่ยนกล่าวอย่างกังวล “งั้นตอนนี้จะทำอย่างไรดีล่ะเพคะ?”

เฉินเสียนคิดเล็กน้อย กล่าวว่า “สังเกตการณ์เงียบๆ ไปก่อน”

แล้วเฉินเสียนก็กลับไปพักผ่อนที่ห้อง

หลังจากเข้ากลางดึกสงัด เธอกลับหลับไม่ลง

อวี้เยี่ยนปรนนิบัติอยู่ใกล้ชิด ก็ได้รับข่าวใหม่มา เอ่ยว่า “กลางวันหมอท่านนั้นบอกว่านายหญิงหลิ่วจะเหลือเวลาอีกสองวันเพคะ ถ้าหากว่าสองวันนี้ท่านแม่ทัพยังหายาตัวนี้ไม่ได้ นายหญิงหลิ่วก็จะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัยเลยเพคะ”

พูดไปก็มองไปที่ท้องฟ้ามืดมิดข้างนอกหน้าต่าง ก็กล่าวอีกว่า “ถึงตอนนี้ท่านแม่ก็ยังไม่กลับมา”

“ตกลงแล้วเป็นยาอะไรกัน เจ้าไปสืบถามได้ความชัดเจนหรือยัง?”

อวี้เยี่ยนเอ่ย “บ่าวยังไม่ทราบเพคะ ยังไปสืบความไม่ได้ความเพคะ เซียงหลิงปิดปากแน่น ไม่ว่าใครไปถามนางก็ไม่พูดเลยเพคะ”

เฉินเสียนเอนพิงหัวเตียง มือก็พลิกตำราไป

ความร้อนผ่านไป กลางดึกนั้นเย็นสบายราวกับน้ำ อวี้เยี่ยนเดินไปหยุดอยู่ข้างหน้าต่าง ปิดหน้าทั้งสองข้าง

สายตาของเฉินเสียนจับจ้องอยู่ที่ตำรา แต่ทว่าในหัวกลับคิดอย่างอื่น ผ่านไปนานก็ไม่เห็นว่านางจะพลิกหน้าสักหน้า

อวี้เยี่ยนหมอบอยู่ข้างเตียง เห็นว่าองค์หญิงใจลอยอยู่นานก็เอ่ยถามออกไปว่า”องค์หญิงคิดอะไรอยู่เพคะ องค์หญิงไม่ต้องกังวลบ่าวจะปกป้ององค์หญิงให้ดีที่สุดเพคะ”

เฉินเสียนได้สติกลับมา เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย มือปิดตำรา กล่าวว่า “ไม่รู้ว่าหลิ่วเหมยอู่จะทำอะไรกันแน่ แบบเหมือนกับเป็นฝ่ายถูกกระทำ แทนที่จะนั่งรอความตาย ไม่ดีเท่ากับเริ่มทำให้หมดสิ้นไป ถ้าหากว่าข้าแก้พิษให้นางได้แล้ว นางคิดที่จะใช้กลอุบายอีกก็จะทำได้เพียงแค่ต้องล้มเลิกไป”

“แต่ไม่ใช่ว่าองค์หญิงไม่รู้วิธีปรุงยามิใช่หรือเพคะ?” ใจจริงอวี้เยี่ยนไม่อยากให้เฉินเสียนไปช่วยหลิ่วเหมยอู่ แต่เมื่อได้ยินองค์หญิงกล่าวเช่นนี้ ก็รู้สึกว่ามีเหตุผล

หลิ่วเหมยอู่ถูกวางยาพิษ ถ้าจะบอกว่าเพียงแค่ต้องการได้รับความรักความห่วงใยจากฉินหรูเหลียงใหม่อีกครั้งเท่านั้น ถ้าเช่นนั้นสองวันมานี้ที่ฉินหรูเหลียงเหนื่อยเพื่อนางเช่นนี้ จุดประสงค์ของนางก็สำเร็จแล้วสิ

อวี้เยี่ยนกังวลอย่างยิ่งว่านางคิดไม่ดีกับองค์หญิงของตน

ด้วยเหตุนี้สองวันมานี้นางจึงกระวนกระวายอยู่เสมอ คิดแต่ว่าจะต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น

ถ้าหากว่าครั้งนี้เฉินเสียนออกหน้าแก้พิษให้หลิ่วเหมยอู่ ไม่เพียงแต่จะทำให้ความอันตรายที่มีอยู่หมดไป ทั้งยังสามารถแลกข้อแลกเปลี่ยนกับฉินหรูเหลียงได้อีก คิดไปคิดมาก็ไม่ขาดทุน

เฉินเสียนก็กล่าวออกมา “ถึงแม้ว่าข้าจะไม่รู้ แต่มีคนหนึ่งที่อาจจะรู้”

นางคิดไปถึงซูเจ๋อ

ซูเจ๋อถึงแม้ว่าจะเล่ห์เยอะ แต่ความสามารถในการรักษาของเขาก็สูงมาก ไม่แน่ว่าอาจจะรู้วิธีการปรุงยาแก้พิษนี้