เหลียนชิงโจวที่รู้สึกเกลียดเสียยิ่งกว่าอะไรดี : “ท่านไปฟังใครที่ไหนพูดจามั่วซั่วอย่างนี้!”

เฉินเสียนสีหน้าแววตาเรียบเฉย เพียงชั่วพริบตาก็กลับมาสีหน้าปกติ จากนั้นเธอก็ยิ้มขึ้นอย่างช้าๆ พร้อมกับพูดขึ้นว่า : “ตอนนี้ไปพูดเรื่องพวกนั้นจะมีประโยชน์อะไร ไหนๆ ก็มาแล้ว ทำตัวให้สนุกดูเป็นธรรมชาติหน่อย อย่ามัวแต่เสียเวลา”

ไม่ว่าเหลียนชิงโจวจะพยายามอธิบายและเกลี้ยกล่อมเธอยังไง เฉินเสียนก็ไม่ยอมเชื่อว่าเขาไม่ชอบผู้ชายจริงๆ

จากนั้นเขาก็จำใจนั่งลง ฟังหนุ่มหล่อดีดพิณอย่างเลี่ยงไม่ได้ พลางดื่มชาที่หนุ่มหล่อชงให้ด้วยสีหน้าเรียบเฉย นี่ถือว่าเกินคาดแล้ว

เขาสาบานว่าครั้งต่อไปจะไม่มาที่แบบนี้อีก!

แต่เฉินเสียนไม่เหมือนกัน…..เธอถนัดช่ำชอง ชวนหนุ่มหล่อคุยเรื่องชงชาแลกเปลี่ยนความรู้และคุยเรื่อยเปื่อยสัพเพเหระ! แล้วก็ไปชวนหนุ่มหล่ออีกคนคุยเรื่องศิลปะการดีดพิณ การบรรเลงผสานเสียงพิณ

เหลียนชิงโจวมองจนตาแทบเป็นตะคริว พระองค์มาครั้งแรกจริงๆ หรือ! ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าองค์หญิงเป็นแขกประจำของที่นี่นะ!

เหลียนชิงโจวเกรงว่าเขายังไม่ทันจะโบยบิน เฉินเสียนคงโบยบินไปไกลก่อนแล้ว

เขาอาศัยจังหวะออกไปเข้าห้องน้ำ เมื่อออกจากห้องไปแล้ว ก็ได้จ้างคนไปช่วยเขาส่งข่าว

เมื่อเหลียนชิงโจวกลับมาก็ต้องตกใจจนหน้าถอดสี เพราะไม่รู้ว่าเฉินเสียนไปเรียกหนุ่มรูปหล่องดงาม กิริยาท่าทางอ้อยอิ่งดูไม่เบื่อหน่ายมาถึงสองคน

เฉินเสียนมองพวกเขาแต่ละคนที่หน้าตาดีไม่แพ้กันเลย แล้วจึงพูดขึ้นว่า : “เกรงว่าความงดงามของทั้งเมืองหลวงคงจะมากองรวมกันอยู่ที่หอฉู่อวี้จนหมดแล้ว”

ทำเอาบรรดาหนุ่มหล่อทั้งหลายพากันหัวเราะตลกเบาๆ

เฉินเสียนหันหน้าไปมองเหลียนชิงโจว พูดขึ้นอย่างไม่สบอารมณ์ : “ทำไมเจ้าไปเข้าห้องน้ำนานขนาดนี้ รีบมาเร็วเข้า”

เหลียนชิงโจวที่ยืนแนบกับประตู ปฏิเสธอย่างจริงจัง : “ไม่ ข้าไม่เข้าไป ข้าขอบอกไว้เลย ท่านอย่ามาทำซี้ซั้วเชียวนะ”

เฉินเสียนเลิกคิ้วขึ้นสูง หัวเราะด้วยความเจ้าเล่ห์ จากนั้นก็สั่งให้หนุ่มหล่อทั้งสี่จับแขนขาของเหลียนชิงโจว แล้วยกมาไว้ตรงหน้าเธอ

เหลียนชิงโจวทั้งอายทั้งฉุน : “ปล่อยข้านะ! ข้าเป็นชายชาตรีแท้ ไม่ขอคลุกคลีข้องเกี่ยวกับพวกเจ้า!”

เฉินเสียนสั่งต่อไปว่า : “กดเขาให้นั่งลงบนเก้าอี้”

“พวกเจ้า พวกเจ้าคิดจะทำอะไรน่ะ!”

เฉินเสียนหัวเราะอย่าใจเย็น มองดูบรรดาหนุ่มหล่อที่ช่วยกันกดเหลียนชิงโจวให้นั่งลงบนเก้าอี้ โดยที่เขากระดิกตัวไม่ได้แม้แต่นิด แล้วจึงพูดขึ้นว่า : “เริ่มจากนวดทั้งตัวก่อน”

เหลียนชิงโจวหายใจเข้าเฮือกใหญ่ : “อย่ามาแตะต้องตัวข้านะ!” กิริยาท่าทางของเขาราวกับหญิงสาวที่ไร้เดียงสา กำลังจะถูกทำให้อับอายยังไงอย่างงั้น

เพียงแต่มือทั้งสี่คู่นั้นก็ไม่ได้นิ่งดูดาย กำลังเริ่มลงมือนวดลงบนร่างกายของเหลียนชิงโจวตามคำสั่งของเฉินเสียน

บรรดาหนุ่มหล่อเหล่านี้เคยชินกับการปรนนิบัติผู้คนมามากมาย และเวลานี้ก็ได้ทำการเริ่มนวดคลำ จนทำให้เหลียนชิงโจวทั้งรู้สึกสบายและทรมานในคราวเดียวกัน

ตอนนี้เขาแทบอยากจะหาเต้าหู้สักชิ้นแล้ววิ่งชนให้ตายเสีย!

เฉินเสียนนั่งดูอยู่ข้างๆ อย่างได้อรรถรส

เหลียนชิงโจวพูดขึ้นด้วยความขุ่นเคือง : “คนแซ่เฉิน ข้าจะเลิกคบค้าสมาคมกับท่าน……อ้า เบาๆ หน่อยสิ!”

เหลียนชิงโจวถูกกระทำอยู่แบบนั้นจนแทบไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว ทั้งจั๊กจี้ทั้งทรมาน ร่างกายอ่อนระทวย และสีหน้าของเขาก็เต็มด้วยความอับอาย

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ เหลียนชิงโจวเหงื่อชุ่มไปทั้งตัว ร่างกายของเขาไร้เรี่ยวแรง นอนหมดสภาพอยู่บนเก้าอี้ เขาต่อต้านจนขี้เกียจจะต่อต้าน

ฝีมือในการนวดของบรรดาหนุ่มหล่อนั้นดีไม่เบาเลยทีเดียว เฉินเสียนเองก็ได้ยินมาก่อนหน้านี้แล้ว

การนวดของบรรดามือหลายๆ คู่นี้ ทำให้รู้สึกผ่อนคลายไปทั่วทั้งตัว ความอุ่นค่อยๆ แผ่ซ่านออกมาจากข้างในกระดูก ทำให้รู้สึกสบายและผ่อนคลาย

ถึงแม้เหลียนชิงโจวจะเขินอายเกินกว่าจะยอมรับมัน แต่ดูจากปฏิกิริยาของเขาแล้ว ยิ่งนวดก็ดูยิ่งสบาย ครางออกมาเบาๆ ด้วยซ้ำไป เขาไม่ได้ต่อต้านรุนแรงเหมือนในตอนแรกแล้ว

เฉินเสียนดึงเอาผ้าเช็ดหน้าหอมกรุ่นที่เหน็บอยู่ข้างเอวของหนุ่มหล่อผู้หนึ่ง ช่วยเหลียนชิงโจวซับเหงื่อ เธอยิ้มตาหยี พร้อมกับพูดขึ้นว่า : “เป็นไงบ้าง ตอนนี้เจ้ายังคิดจะตัดขาดความเป็นเพื่อนกับข้าอยู่หรือไม่? เจ้าเป็นคนที่ไม่ค่อยออกกำลังกาย ได้มาที่นี่สักรอบ รู้สึกตัวโล่งไปเลยใช่หรือเปล่า ราวกับว่าเส้นลมปราณตูและเส้นลมปราณเยิ่นไหลเวียนสะดวกขึ้นมาเลยใช่ไหมล่ะ?”

เหลียนชิงโจวกลอกตามองบนให้เฉินเสียนด้วยความฉุน

เฉินเสียนหัวเราะแล้วจึงพูดขึ้นว่า : “ปากเจ้าพูดปฏิเสธว่าไม่เอา ไม่เอา แต่ร่างกายของเจ้ากลับซื่อสัตย์ขนาดนี้ ตอนนี้เจ้าคงรู้สึกสบายใจจนแทบจะโบยบินเลยใช่หรือเปล่า?”

“ท่านไปเลยนะ ข้าไม่อยากจะคุยกับท่าน”

หนุ่มหล่อทั้งสี่ได้ปล่อยตัวเหลียนชิงโจว แล้วจึงอ้อมมายื่นข้างๆ เฉินเสียน แล้วจึงพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม : “คุณชายเฉิน ท่านก็ลองดูเสียหน่อยไหม? สบายไม่เบาเชียวนะขอรับ”

ไม่รอให้เธอได้ทันตอบ เหลียนชิงโจวก็รีบช่วยเธอปฏิเสธทันทีว่า : “ไม่ต้อง!”

เขาเป็นชายแท้ๆ ถูกชายสี่คนมารุมนวด ถึงแม้ว่าจะรู้สึกแปลกๆ เสียหน่อย แต่ก็ไม่ถือว่าเสียหายอะไร

แต่สำหรับเฉินเสียนนั้นไม่เหมือนกัน

ถึงแม้ว่าเฉินเสียนจะแต่งตัวเป็นชาย แต่นางก็ยังเป็นผู้หญิงอยู่ดี หากว่านางถูกบรรดาหนุ่มหล่อนวดสัมผัสไปทั่วทั้งร่างกายแบบนี้ ถ้าอาจารย์รู้เรื่องขึ้นมาคงจะมาฆ่าเขาตายแน่ๆ

ไม่ได้ จะให้พวกเขาแตะเนื้อต้องตัวเฉินเสียนไม่ได้เด็ดขาด

เฉินเสียนนั่งอิงกับพนักพิงเก้าอี้ เธอไขว้ขาวางลงบนเก้าอี้อีกตัว พูดขึ้นอย่างเฉื่อยชา : “ทำไมถึงไม่ต้อง? เจ้าสบายไปแล้ว ทำไมข้าจะสบายบ้างไม่ได้?”

เหลียนชิงโจวจ้องเฉินเสียนตาเขม็ง กัดฟันแน่นพร้อมกับพูดขึ้นว่า : “ไม่ได้ก็คือไม่ได้ ท่านอย่าได้ลืมฐานะของตัวเอง”

เฉินเสียนรีบพยักหน้าเข้าใจ พร้อมกับพูดขึ้นว่า : “จริงสิ ข้าตั้งใจพาเจ้ามาที่นี่เพื่อขึ้นสวรรค์นี่นา”

จากนั้นเฉินเสียนก็ได้สั่งให้หนุ่มหล่อสองคนประคองเหลียนชิงโจวไปพักผ่อนบนเตียงหลังม่าน แล้วให้หนุ่มหล่อที่เหลืออีกสองคนมานวดแขนขาให้เธอ

ฝีมือในการนวดของหนุ่มหล่อถือว่าช่ำชองมาก ฝีมือและระดับความชำนาญพอๆ กับหมอนวดมืออาชีพเลยก็ว่าได้ เพียงแต่ว่าที่ต้าฉู่ยังไม่มีอาชีพการงานแบบนี้

เฉินเสียนเห็นพวกเขามีระเบียบค่อนข้างสูง ที่ที่ไม่ควรจะสัมผัสพวกเขาก็จะไม่ไปสัมผัสเลย

หนุ่มหล่อในหอฉู่อวี้ล้วนแล้วแต่สังคมกว้างขวาง มีความสามารถในการเดาความต้องการของแขกสูงมาก หากมีความต้องการทางกายภาพด้านไหนโดยเฉพาะ พวกสามารถปรนนิบัติได้เป็นอย่างดี พวกเขาไม่ได้มีดีแค่เรื่องดีดพิณและชงชา กินเวลาจนถึงตอนนี้

พวกเขาดูออก ว่าเหลียนชิงโจวไม่มีงานอดิเรกทางด้านนี้ พวกเขาเพียงแค่อยากล้อเล่นกับเหลียนชิงโจวก็เท่านั้น เพราะรู้สึกว่าปฏิกิริยาตอบสนองของเขาดูตลกดี

หนุ่มหล่อทั้งสี่ในห้องต่างคึกคักอารมณ์ดี

หนุ่มหล่อสองคนประคองเหลียนชิงโจวลุกขึ้นจากเก้าอี้ พูดขึ้นปนเสียงหัวเราะเคล้าหยอกเล่น : “คุณชายเชิญไปกับเราเถอะขอรับ เรารับประกันว่าจะปรนนิบัติคุณชายให้สบายที่สุดเลยขอรับ~”