ต่อมาสาวใช้เห็นว่าสถานการณ์ไม่ดี จึงตัดสินใจเข้าไปในห้องด้วยตัวเอง

สุดท้ายเห็นผู้คุ้มกันเมืองนอนเงียบๆ อยู่บนเตียง และเรียกหาแล้วก็ไม่มีการตอบกลับของเขาเลย จากนั้นดูอย่างละเอียด และพบว่าผู้คุ้มกันเมืองได้ตายไปนานแล้วด้วยแขนขาที่เย็นยะเยือก และใบหน้านิ่งสงบ

สาวใช้ทำกะละมังทองแดงพลิก กรีดร้องด้วยความหวาดกลัว และเสียงก็ดังก้องไปทั่วเรือน

ใต้เท้าผู้พิทักษ์เมืองได้เสียชีวิตแล้ว และข่าวได้แพร่กระจายออกไป เรือนทั้งหลังก็ตื่นตระหนก

ไปหาผู้ดูแลให้ออกมาจัดการ และพบว่าผู้ดูแลก็ได้หายไปเช่นกัน

ในจวนมีกลุ่มภริยามากมาย หลังจากที่ไม่รู้ว่าผู้คุ้มกันเมืองเสียชีวิตตั้งแต่ตอนไหน รู้สึกว่าท้องฟ้ากำลังจะถล่ม และมีเสียงร้องไห้มากมายดังก้องขึ้นมา

ผู้คุ้มกันเมืองเป็นเหมือนสวรรค์ของพวกนาง เพียงเขายังมีชีวิตอยู่หนึ่งวัน พวกนางก็จะมีวันที่ดีอยู่หนึ่งวัน

มิฉะนั้นข้างนอกจะมีผู้คนมากมายนับไม่ถ้วนที่เกลียดผู้คุ้มกันเมือง เพราะว่าความเกลียดพวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะกลืนกินพวกนางทั้งเป็น

ไม่มีใครอยากจะเชื่อว่า เขาจะเสียชีวิตได้ในชั่วข้ามคืน เมื่อคืนขุนนางที่งานเลี้ยงและดื่มกับผู้คุ้มกันเมืองรีบไปฟังข่าว แต่ผลที่ได้กลับไม่เป็นประโยชน์

เมื่อถามไปว่าผู้คุ้มกันเมืองตายตั้งแต่เมื่อไหร่ ก็ไม่มีใครรู้

เมื่อคืนไม่มีใครสังเกตเห็นความผิดปกติใดๆ ไปที่ https://th.booktrk.com เพื่ออ่านเนื้อหาใหม่ล่าสุดทุกคน! เมื่อคืนผู้คุ้มกันเมืองกลับมาที่จวนหลักหลังงานเลี้ยงเสร็จ และต่อมาได้ให้พาผู้หญิงอีกคนหนึ่งเข้ามาในเรือนหลัก

ครึ่งทางได้ถูกสาวใช้คนนั้นชนเข้า

แต่เมื่อถามถึงตัวตนของผู้หญิงคนนั้น สาวใช้ไม่รู้อะไรเลย

เมื่อพวกขุนนางคิดว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นฆาตกรที่ฆ่าผู้คุ้มกันเมือง และก็ฟังจากสาวใช้ หลังจากที่ผู้หญิงจากไป ยังไม่เกิดเรื่องอะไรกับเขา อีกทั้งยังต้องการหม้อชาให้ส่งมาที่ห้อง

ซูเจ๋อพูด “เมื่อวานได้ค้นหาในห้องหนังสือ และพบช่องลับบางอย่าง”

“ท่านยังพบเห็นอะไรอีก?”

ซูเจ๋อก้มลงและเหลือบมองเนื้อหาของจดหมายในมือจากด้านหลังไหล่ของเฉินเสียน คำพูดที่อ่อนโยนและลมหายใจของเขาพัดผ่านหูของเธอ “ยังมีหีบทองคำและเงินแท้”

ต่อจากนั้น เฉินเสียนตัดสินใจเปิดศาลเพื่อรับฟังคดีทุจริตและติดสินบนของผู้คุ้มกันเมืองด้วยตนเอง

ในจวนผู้คุ้มกันเมืองยังคงจัดงานศพ ขุนนางเหล่านั้นเดินมาที่จวนของเขา เข้าๆ ออกๆ ที่ห้องหนังสือ พยายามค้นหาจดหมายที่พวกเขาสื่อสารกับผู้คุ้มกันเมือง

แต่คาดไม่ถึงว่าจดหมายเหล่านั้นได้ถูกใช้เป็นหลักฐานตั้งนานแล้ว และถูกบีบอยู่ในมือของเฉินเสียน

แน่นอนว่าขุนนางเหล่านั้นจะไม่ให้เฉินเสียนได้เปิดศาล ดังนั้นเพื่อที่จะขัดขวางพวกเขาจึงส่งทหารคุ้มกันเมืองไปทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้

ถ้าหากไม่มีการทุจริตของผู้คุ้มกันเมือง เขื่อนก็คงไม่ถูกชะล้างออกไป และเดิมทีพื้นที่ทางตอนใต้ของเจียงหนานแห่งนี้สามารถอยู่รอดจากน้ำท่วมได้ แต่ตอนนี้ผู้คนจำนวนมากนอกเมืองถูกทิ้งให้ไร้ที่อยู่อาศัยแล้ว และพืชผลในลุ่มน้ำตอนล่างยังไม่ได้เก็บเกี่ยว ซึ่งทั้งหมดเป็นเพราะเฉิงโส่ว

ตอนนี้องค์หญิงกำลังเปิดศาลพิจารณาคดีการทุจริต ประชาชนจะไม่สนับสนุนได้อย่างไร

เมื่อผู้ลี้ภัยนอกเมืองได้ยินเรื่องนี้ก็ปรบมือด้วยความดีใจ

ท้ายที่สุด นักการในที่ทำการปกครองเมืองก็ไม่กล้าทำอะไรกับเฉินเสียน และเมื่อผู้คุ้มกันเมืองเสียชีวิตพวกเขาก็กระจัดกระจายไปหมด

เมื่อเฉินเสียนก้าวขึ้นสู่ศาล สุดท้ายไม่มีใครกล้าขัดขวาง ขุนนางที่ร่วมมือกระทำความชั่วก็จะได้พบจุดจบแล้ว เมื่อพวกเขากำลังจะฉวยโอกาสหลบหนี ก็ได้ถูกประชาชนจับมัดไว้ได้ทั้งหมดถูกจับ จากนั้นจับส่งไปที่ศาล

ในกรณีของหลักฐานที่แน่ชัด ขุนนางเหล่านี้ไม่สามารถหลบหนีได้ และท้ายที่สุดพวกเขาทั้งหมดก็ถูกพาตัวไปยังคุกภายใต้กฎหมายของต้าฉู่

และเหล่าบรรดาขุนนางท้องถิ่นที่ซื่อสัตย์สุจริตได้ถูกผู้คุ้มกันเมืองปราบปรามอย่างรุนแรงในหลายปีที่ผ่านมา ตอนนี้ไม่มีใครควบคุมในเมือง เฉินเสียนนำพวกเขาทั้งหมดขึ้นมา โดยมีเจิ้งเหรินโฮ่วเข้ามาดูแลเมืองเจียงหนานแห่งนี้ชั่วคราว

เจิ้งเหรินโฮ่วมีความรับผิดชอบที่แน่วแน่ และได้พานักการในหย่าเหมินไปที่จวนของผู้คุ้มกันเมืองด้วยตัวเอง เพื่อค้นบ้านยึดทรัพย์และจัดการคดี

หีบเงินและหีบทองถูกขนออกมาทำให้ผู้คนตกตะลึง

เจิ้งเหรินโฮ่วใช้ทองคำและเงินเหล่านี้เพื่อซื้อธัญพืชจากพ่อค้าที่รวบรวมเมล็ดพืชที่อยู่ในเมือง และชดเชยเถ้าแก่โรงเตี๊ยมเล็กใหญ่ในเมืองอย่างเหมาะสม จากนั้นรอบ่ายของวันที่สาม จะเปิดประตูต้อนรับผู้อพยพให้เข้าในเมืองอย่างเป็นทางการ

ขณะนั้น เจิ้งเหรินโฮ่วได้กำชับผู้ลี้ภัยนอกเมืองว่า เมื่อเข้าเมืองมาแล้วจะต้องปฏิบัติตามระเบียบและกฎเกณฑ์ไม่รบกวนคนเดิมที่ในเมือง หากมีผู้ก่อความเดือดร้อน ก็จะถูกขับไล่ออกจากเมืองทันทีและไม่อนุญาตให้เข้าเมืองอีกต่อไป