ปล้นสวรรค์ – บทที่ 105 ผิดคาด
SPH: บทที่ 105 ผิดคาด
มีบุคลากรทางการแพทย์อยู่ไม่กี่คน ที่ยืนอยู่ด้านนอกห้องผ่าตัด
แพทย์สองคนสวมเสื้อคลุมสีขาวยืนอยู่ด้านหน้า
หนึ่งในนั้นคือชายชราสวมแว่นตาที่มีขอบสีทอง เมื่อพิจารณาจากแผ่นอกหน้าอก เขาเป็นรองประธานโรงพยาบาลกลางแห่งแรก ต้วนหยูชาน!
อีกคนหนึ่งคือ ต้วนเฟย คนหนึ่ง ที่เย่หยู พบกันที่สํานักงาน การผ่าตัด
เมื่อมองไปที่ประตูห้องผ่าตัดที่ปิดสนิท ต้วนเฟย ก็เดินขึ้นไปหา ต้วนหยูชาน และพูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า “ลุงแค่ตอนนี้สมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยก็ต่อรองการรักษา ผมไม่สามารถหยุดพวกเขาได้!”
แสงไฟส่องเข้ามาในดวงตาของต้วนหยูชาน และเขายิ้มที่มุมปากของเขา “ฉันได้ยินมาว่าผู้ป่วยไม่ได้ทําตามขั้นตอนใด ๆ เลย?”
ต้วนเฟย รีบพยักหน้าแล้วพูดว่า “ใช่แมื่อเขาถูกส่งตัวมาที่ โรงพยาบาล เขายังไม่มีเงิน ดังนั้นใครจะยอมรับคนแบบนี้ไคว่หยวนเป็นคนกล้าหาญพอที่จะยอมรับผู้ป่วยเช่นนี้ เขากลัวว่า คนไข้จะตายในมือเขาหรืออย่างไร”
ความสุขในดวงตาของต้วนหยูชาน เพิ่มขึ้นอย่างหนาแน่น แม้เมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ “ ฮึ! ด้วยอาการกระดูกแตกร้าวหลายจุดบนร่างกายของเขา มีเลือดไหลออกมาจากหัวของเขา และอวัยวะภายในของเขาฉีกขาด แบบนี้ต้องเป็นผีเท่านั้น ที่จะสามารถช่วยให้รอดได้!”
ต้วนหยูชาน มักจะต้องการหาโอกาสดึงไคว่หยวนให้ลงมา จากตําแหน่งหลายต่อหลายครั้ง อย่างไรก็ตามทักษะทางการแพทย์ของไคว่หยวนนั้นยอดเยี่ยม และชื่อเสียงของเขาก็ดีเช่นกัน ดังนั้น ต้วนหยูชานจึงไม่เคยได้รับโอกาส
เมื่อได้ยินเสียงเรียกของหลานชายต้วนหยูชาน ก็รู้ว่าโอกาสของเขามาถึงแล้ว ตอนนี้ไคว่หยวน กระโดดเข้าไปรับงานนี้เอง แล้วไม่สามารถตําหนิเขาได้ว่าเขาโหดเหี้ยมในครั้งนี้
ดังนั้นต้วนหยูชาน ได้นาผู้นาระดับกลางของโรงพยาบาล และออกไปยืนออข้างนอกห้องผ่าตัด พวกเขาต้องการปิดกั้นทางออกของไคว่หยวน!
ด้านหลังต้วนหยูชาน และต้วนเฟยเป็นผู้นําโรงพยาบาลระดับกลาง และบุคลากรทางการแพทย์มากมาย ในขณะนี้พวกเขากําลังรอดูห้องผ่าตัดที่ปิดสนิทพลางและกระซิบกัน
“ฉันได้ยินว่าอาจารย์ใหญ่ไคว่ ยอมรับคนไข้ที่ป่วยหนัก แต่เขาปฏิบัติงานโดยไม่ต้องจ่ายค่ารักษา”
“และเขาเรียกว่าอาจารย์ใหญ่ไคว่!” คุณไม่เห็นรองประธานาธิบดีตัวนมาใช่ไหม “คราวนี้ฉันกลัวว่า พวกเราจะถูกต่อต้าน!”
“จุ๊ๆ! อาจารย์ใหญ่ ไคว่หยวนมีจิตใจดีจริง ๆ เขาถูกจับได้ โดยต้วนหยูชาน และตอนนี้อาจจะต้องสูญเสียตําแหน่งประธานโรงพยาบาลไป!
“ ใครคือต้วนหยูชาน อนาคตของพวกเราจะไม่ดีเท่านี้! ”
“เฮ้อ!” “ฉันหวังว่าผู้ป่วยรายนี้จะไม่ได้รับอันตรายใด ๆ จากความตาย มิฉะนั้นอาจารย์ใหญ่ไคว่จะหนีไม่พ้นข้อกล่าวหา!”
“ คุณล้อเล่นไหม? ถ้าผู้ป่วยตกลงมาจากชั้นสาม โชคดี ถ้า เขาไม่ตาย แต่จะยังหวังว่าจะช่วยเขาได้อย่างไร?” เป็นเรื่องตลก!”
ปัง!
ขณะที่ทุกคนกําลังคุยกันเรื่องนี้ ประตูห้องผ่าตัดก็เปิดออกทันที
ฝูงชนที่กระซิบเงียบลงทุกคน จ้องมองไปที่ห้องผ่าตัด
เอียด!
เสียงของรถลาก ถูกผลักไปข้างหน้าดังขึ้น
”ออกมาแล้ว!” มีคนพูดด้วยเสียงต่ำ ทําให้ทุกคนมองไปที่ทางเข้าห้องผ่าตัด
ตึกๆๆ!
ในห้องผ่าตัดเย่หยู,ไคว่หยวน,หลิวเฟิง เช่นเดียวกับวิสัญญีแพทย์ และพยาบาลหลายคนเขียนเตียงของเยเหว่ยวที่นอนหมดสติอยู่ออกมา
เมื่อเห็นทุกคนออกมาดวงตาของต้วนหยูชาน ก็เปล่งประกาย เขารีบไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว และหยุดฝูงชนไม่ให้เคลื่อนที่ไปข้างหน้า
ดึงแขนของเย่หยุไว้ ต้วนหยูชาน มีคําขอโทษ ขณะที่เขาพูดว่า “น้องชายตัวเล็ก คุณเป็นสมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยหรือไม่?”
เย่หยู มองหมอ อาวุโส ด้วยความงงงวย และพยักหน้า “ใช่แล้ว ผมเป็นญาติของผู้ปวย”
“เฮ้อ โปรดระงับความเศร้าของคุณ!”
เมื่อมองเย่หยู ต้วนหยูชาน พูดอย่างหน้าชื่อใจคด “เรื่องนี้เป็นความผิดของโรงพยาบาลของเรา! แต่ไม่ต้องกังวลโรงพยาบาลของเราจะไม่ปัดความรับผิดชอบที่เราต้องแบกรับ”
เมื่อมองดูที่ไคว่หยวน, ต้วนหยูชาน กล่าวต่อว่า ”โรงพยาบาลของเราจะตรวจสอบผู้กระทําผิด สําหรับเรื่องนี้จนจบ!
หลังจากครุ่นคิดซักพักครู่หนึ่ง ต้วนหยูชาน ก็สังเกตเห็นการแสดงออกที่เฉยเมยของเย่หยู และพยายามที่จะส่งเสียงเขาว่า “สําหรับค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดฉันจะยกเว้นคุณ จากการแสดงความรับผิดชอบของฉัน!
เย่หยูมองดูที่ต้วนหยูชาน ที่หน้าชื่อใจคด มุมปากของเขาเผยให้เห็นรอยยิ้มที่เยาะเย้ย “ตามความหมายของคุณ คือคราวนี้ อาวุโสไคว่จะถูกปลดออกจากตําแหน่งแน่นอน”
ดวงตาของต้วนหยูชาน เปล่งประกายในแววตาของเขา เขาเปล่งเสียงขึ้นเล็กน้อยและพูดว่า “แน่นอน! การทําให้ผู้ป่วยเสียชีวิตจากความประมาทนั้น เป็นความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่! ไคว่หยวนจะยังมีหน้าเป็นอาจารย์ใหญ่ได้อย่างไร?”
หลิวเฟิง ที่มองดูจากด้านข้าง ทนไม่ได้อีกต่อไป เขายืนขึ้นและตะโกนต่อหน้าต้วนหยูชาน ว่า “คุณจะลงโทษ อาจารย์ของฉันให้ได้เหรอ?”
ต้วนหยูชานเยาะเย้ย ” เพราะเขาละเมิดกระบวนการทางการแพทย์ของโรงพยาบาล เขาถึงกับทําให้ผู้ปวยเสียชีวิต! การเพิกถอนคุณสมบัติของเขา จะไม่ถือว่าเป็นการทําเกินไป!”
“ใครบอกว่าผู้ปวยเสียชีวิต?” เย่หยุมองดู ต้วนหยูชาน ที่ภาคภูมิใจด้วยท่าทาง ที่ไม่พอใจเขาพูดอย่างเย็นชา
ต้วนหยูชานตกใจมาก “อะไรนะ? คนไข้ยังไม่ตาย?” นั้นเป็นไปไม่ได้! ”
แต่เดิม ต้วนเฟยภูมิใจที่ลุงของเขากําลังจะเป็นอาจารย์ใหญ่ แต่เมื่อเขาได้ยินว่าผู้ป่วยยังมีชีวิตอยู่ ลุงของเขาก็จะไม่มีโอกาส?
ต้วนหยูชาน และ ต้วนเฟย รีบไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว มาถึงข้างเย่เหว่ยกัว
ในฐานะแพทย์เขาสามารถบอกได้ทันทีว่า เย่เหว่ยกัวพ้นขีดอันตรายแล้ว
“เป็นอย่างไร เป็นไปได้อย่างไร!” ไคว่หยวน! คุณช่วยเขาได้อย่างไร?! ”
ต้วนหยูชานมองดูเย่เหว่ยวที่หมดสติ ด้วยความไม่เชื่อขณะที่เขากรีดร้อง
เย่หยู ขมวดคิ้ว และพูดอย่างเยือกเย็นว่า “ในฐานะแพทย์ อย่าบอกผมว่าคุณต้องการให้ผู้ป่วยตาย?”
การแสดงออกของต้วนหยูชานเป็นบ้า ขณะที่เขารีบอธิบายว่า “ไม่แน่นอน ฉันประหลาดใจเกินไป”
เมื่อเจ้าหน้าที่การแพทย์โดยรอบ ได้ยินว่าเย่เหว่ยกัว พ้นขีดอันตราย พวกเขาทั้งหมดก็ตกใจและเริ่มพูดคุยกันดัง
“ เขากลับมามีชีวิตอีกครั้งจริง ๆ หรือนี่มันไม่น่าเชื่อจริงๆ!”
“แน่นอน! ฉันเคยเห็นผู้ปวยมาก่อน และมีเพียงลมหายใจสุดท้ายที่เหลืออยู่!”
“ปาฏิหาริย์” เป็นไปตามคาดของเพื่อนไคว่หยวน! ศิลปะการแพทย์เป็นเลิศ! ”
“อาจารย์ใหญ่ไคว่ ทักษะการแพทย์ของคุณยอดเยี่ยม มาก!” เพื่อให้สามารถรักษาผู้ป่วยที่ป่วยหนักเช่นนี้ คุณทุกคนสมควรได้รับชื่อของการเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการรักษา!”
เมื่อได้ยินคําชื่นชมจากเจ้าหน้าที่การแพทย์รอบตัวเขา ใบหน้าของต้วนหยูชานหน้าซีด เขาจ้องเขม็งที่ไคว่หยวนอย่างดุเดือด และพูดด้วยน้ําเสียงแปลก ๆ ว่า “ไคว่หยวน คุณมีความสามารถ!”
เมื่อมองไปที่ ต้วนหยูชาน ด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ไคว่หยวนก็เดินไปที่ด้านหน้าของฝูงชน และพูดพร้อมกับยิ้มว่า “อย่า ข้าใจผิด ฉันไม่ได้ช่วยคนป่วย!”
เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ที่อยู่รอบ ๆ กล่าวอย่างเร่งรีบ ด้วยน้ำเสียงที่ชื่นชม ”ครูใหญ่ไคว่ทําไมคุณถึงจ้องถ่อมตัวด้วยล่ะ”
“ใช่ ใครจะทําอย่างนั้นได้ ถ้าไม่ใช่คุณ!”
“อาจารย์ใหญ่ ไคว่ คุณมีบุคลิกที่สูงส่ง!” คนที่มีศักยภาพเป็นแบบอย่างที่ดีสําหรับคนรุ่นเรา! “
ไคว่หยวน โบกมืออย่างรวดเร็ว “คุณผิดแล้ว ครั้งนี้ฉันไม่ได้ ช่วยคนป่วย!”
ทุกคนงงงวย มองหน้ากันและพูดว่า “ไม่ใช่คุณเหรอ หมอหลิวเหรอ?”
“หลิวเฟิงส่ายหัว” ไม่ใช่ผม “
ฝูงชนเริ่มสับสนมากขึ้นว่า “มันไม่ได้เป็นหมอหลิว จากนั้นใครจะเป็นคนที่มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ เพื่อนาคนตายกลับมามีชีวิตอีกครั้ง”
อย่าให้ใครเดาอีกต่อไป ไคว่หยวน ชี้ไปที่ เย่หยู แล้วพูดว่า “ไม่ใช่คนอื่นแต่เป็นน้องชายคนนี้!”
ทุกคนเปิดตากว้างมองเย่หยูที่ยืนนิ่งอยู่ข้าง ๆ พวกเขาร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนกว่า “เป็นไปไม่ได้!” จะเขาเป็นได้ยังไง?”
“เขาเป็นญาติของคนไข้หรือเปล่า?” ไม่เหมือนหมอเลยอาจารย์ไคว่ ต้องล้อเล่นกับพวกเรา! “
“ ถูกต้องเขาอายุยังน้อย เขาจะมีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ได้อย่างไร?”
อ่านนิยาย เรื่องนี้ ก่อนใคร ที่ novelza.com
ไคว่หยวน โบกมือเพื่อบอกให้ทุกคนเงียบ “อย่าประมาท เด็กหนุ่มคนนี้ เขามีพลังที่จะชุบชีวิตคนตาย!”
ข้างหลังทุกคนมีพยาบาลสองสามคนที่เป็นคนเข็นเตียงของเยเหว่ยกัว มองเหยู ด้วยสายตาชื่นชม “มันเป็นเรื่องจริง น้องชายสุดหล่อคนนี้ เป็นผู้ช่วยชีวิตคนไข้!”
“ ถูกต้องแล้วในห้องผ่าตัด หัวใจของผู้ป่วยหยุดเต้นทันที เรากําลังจะประกาศการเสียชีวิตของผู้ป่วย แต่ด้วยการฝังเข็ม เพียงไม่กี่เล่ม จากชายหนุ่มคนนี้ หัวใจของผู้ป่วยก็กลับมาเป็นปกติ!”
คอมเม้นต์