ปล้นสวรรค์ – บทที่ 126 ถูกปลดปล่อย
Chapter 126 ถูกปลดปล่อย
อี้ฉวนเห็นกรงเล็บของหงอี้โดนหน้าผากของเย่หยู เธอไม่สามารถหยุดหยังแววตาแห่งความสุขได้เลย
“ฮ่าฮ่า ฆ่ามัน! ไม่ฉีกมันเป็นชิ้นๆหละ?”
เสียงที่น่าขนลุกหยุดทันที เหมือนกับมีบางคนสําลักขึ้นมาทันที
“อย่า…อ้าย?”
ก่อนที่แววตาที่ตกตะลึงของเนียเสี่ยวเฉียนจะค่อยๆลดลง แต่กลับแสดงสีหน้าแปลกแทน
กรงเล็บแหลมของปีศาจชุดแดงสัมผัสไปโดนที่หน้าผากของเย่หยู แต่มันไม่ทําร้ายเย่หยูเลยแม่แต่น้อย แต่เล็บที่เหมือนใบมีดกลับหดลงบนนิ้วเรียวยาวที่กางออกของเธอ
“คุณชาย ทําไมข้าถึงขยับไปสู้กับคุณได้หละ?”
ความเหี้ยมโหดและดุร้ายในดวงตาของปีศาจชุดแดงได้หายไป และพวกเขากลับมองเย่หยูอย่างอ่อนโยน
เมื่อรู้สึกว่านิ้วเย็นๆของหงอี้กําลังสัมผัสใบหน้าของเย่หยู เขาก็อดไม่ได้ที่จะเม้มปากแอบหัวเราะเยาะระบบ
“ความสามารถนี้ครอบงําได้เล็กน้อย”
อื้ฉวนเห็นว่าตนไม่สามารถทําให้หงอี้ฉีกเย่หยูเป็นชิ้นๆได้ แต่กลับแสดงความอ่อนไหวต่อเย่หยูแทน เมื่อมองดูเขา เธอก็อดไม่ได้ที่จะพุ่งตัวเข้าสู่อ้อมแขนเย่หยู
“หงอี้ หยุดเล่นได้แล้ว รีบฆ่าเขาซะ!”
เมื่อได้ยินเสียงตะโกนที่ตกใจและโกรธจัดของอี้ฉวน หงอี้ก็หันหลังไปจ้องอี้ฉวนด้วยท่าที่เย็นชา เธอพูดอย่างเยือกเย็นว่า
“ฆ่าเขาหรอ? ฉันจะฆ่าแกก่อนนะสิ!”
หรือ!”
ทันใดนั้นฝ่ามือซีดเขียวก็จับไปที่ร่างอื้ฉวนทันที
อื้ฉวนไม่คิดว่าหงอี้จะเคลื่อนมาหาตน เขาไม่เข้าใจเธอในเวลานี้ และไม่คิดด้วยซ้ําว่าจะถูกจับด้วยกรงเล็บของเธอและบดเข้ากับกําแพง
“แก! แกเป็นภูติรับใช้ฉันนะ! ทําไมแกถึงช่วยศัตรูและมาโจมตีฉันห้ะ?!”
อื้ฉวนจ้องหงอื้อย่างไม่เชื่อ เขายากที่จะเชื่อว่าเธอจะช่วยเย่หยูเพื่อสู้กับเขา
หงอี้ไม่ได้สนใจอาการช็อคใดๆเลยของอี้ฉวน เธอเพียงหันหลังไปมองเย่หยูแล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า
“คุณชาย คนๆนี้ช่างน่ารําคาญนัก นางสนมคนนี้จะสั่งสอนมัน คุณชายจะพอใจไหม? ”
“ค่อก!”
เย่หยูไอแห้งๆแล้วพยักหน้า
“ใช่แล้ว! ฉันจะมีความสุขมากกว่านี้ถ้าเธอฆ่ามัน”
หวือ!”
“ฟิ้ว!”
หงอี้ฝังกรงเล็บของเธอไปที่ร่างอี้ฉวย
อื้ฉวนกระอักเลือดออกมาและพ่นไปที่หงอี้ เธอโกรธมากจนสั่นไปทั้งตัว
” หงอี้! นี่แกบ้าไปแล้วใช่ไหม! เทคนิคชั่วร้ายอะไรที่เด็กเหลือขอนั้นใช้จนแกดูสนิทกับมันได้ขนาดนี้?!”
อี้ฉวนเกือบจะเป็นบ้า นี่เป็นผีภูติรับใช้ของเขานะ
เขาอดไม่ได้ที่จะแตะมือหงอี้ แต่หงอี้ที่อยู่ตรงหน้าเหมือนกับเด็กสาวที่เพิ่งเปิดใจและเต็มไปด้วยอารมณ์ปรารถนา
“เด็กเหลือขอนี่ชักจะแปลกเกินไปละ! ถึงมันจะไม่ทํา ไม่ว่ายังไงก็ต้องฆ่ามันให้ได้!”
อื้ฉวนพิมพ์กบตัวเองด้วยใจของเขาที่เต็มไปด้วยความหวาดระแวงและหวาดกลัวเย่หยู
หลังจากที่สะบัดมือจากอี้ฉวน หงอี้ไม่แม้แต่จะมองเขา แต่กลับกล่าวขอโทษเย่หยู
“คุณชาย น่าเสียดายที่ข้าได้ทําสัญญาอย่างเท่าเทียมกับเขาไว้ จึงไม่สามารถฆ่าเขาด้วยตัวข้าเอง !”
เย่หยูยิ้มอย่างใจเย็น
“ไม่ต้องกังวล เธอช่างใจดีเหลือเกิน”
หงอี้รู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยิน จากนั้นเธอก็พูดอย่างอ่อนโยน
“ข้าขอขอบคุณที่คุณชายที่ชมข้า”
เนียเสี่ยวเฉียนที่ยืนหลังเย่หยูรู้สึกงงงวยกับสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้า
“สถานการณ์เปลี่ยนไปเร็วมาก สมองของภูติรับใช้ตอบกลับไม่ทัน!”
หงอี้เป็นราชินีกระหายเลือดผู้ชั่วร้าย แต่ตอนนี้ภายในพริบตาเดียว เธอกลับกลายเป็นหญิงสาวที่อ่อนโยน
“คุณชาย คุณทําได้ยังไง? นี่มันปีศาจชุดแดงเลยนะ! เธอกระหายเลือดและโหดร้าย เธอจะมาสนิทสนมกับข้าได้ยังไง?”
เนียเสี่ยวเฉียนถามเย่หยูด้วยความประหลาดใจ
มันไม่ใช่ความผิดของเนียเสี่ยวเฉียนที่จะเริ่มประหลาดใจ ความสนิทสนมระหว่างเย่หยูและเนียเสียวเฉียนมาถึงขั้นไว้เนื้อเชื่อใจกันมากแล้ว ความสามารถของความรักใคร่ต่อผีสาวมันจะไร้ประโยชน์ต่อเนียเสี่ยวเฉียน
ไม่ไกลจากนี้ อี้ฉวนที่กําลังสําลักเลือดมองหงอี้และเนียเสี่ยวเฉียนด้วยรอยยิ้ม แล้วเขาก็โอดครวญในใจอย่างไม่พอใจว่า
“มันต้องเป็นของฉัน!”
อื้ฉวนจ้องเย่หยูอย่างชั่วร้าย จากนั้นก็พ่นเลือดที่อยู่เต็มปากออกมา
” คัมภีร์หัวใจปีศาจ !”
ร่างของหงอี้สั่นเทาขณะมองไปที่อื้ฉวนอย่างดุร้าย เธอพูดด้วยน้ําเสียงที่เยือกเย็น
“อื้ฉวน แกรนหาที่ตายเองนะ!”
อื้ฉวนพูดอย่างหงุดหงิดกับหงอี้ด้วยน้ําเสียงมุ่งร้าย
“แกบังคับให้ฉันทําแบบนี้เองนะ!”
“คัมภีร์หัวใจปีศาจ!”
อื่ฉวนใช้ไพ่ต่ายของเขาแล้วตะโกนใส่หงอี้ว่า
“ถ้าแกไม่อยากทนความเจ็บปวดจากลูกธนูนับพันที่เจาะไปที่หัวใจ ก็รีบฆ่าไอเด็กเหลือขอนั้นซะ!”
หงอี้ยืนอยู่ที่เดิมด้วยอาการไม่ไหวติงขณะพูดอย่างเย็นชา
*เป็นไปไม่ได้!”
อีฉวนพูดอย่างประหลาดใจว่า
” แกเป็นใครกันแน่?”
“ฉัน? แกไม่ได้พูดก่อนหน้านี้หรอว่าฉันเป็นก้อนขยะเล็กๆ”
เย่หยยักไหลและตั้งใจพูดออกมา
ใบหน้าของอี้ฉวนหมองหม่นขณะมองหงอี้ จากนั้นก็พ่นเลือดที่มีอยู่เต็มปาก
“หงอี้ รีบฆ่ามันเร็วๆสิ!”
“หึม!”
หงอี้ส่งเสียงคร่ําครวญและยื่นมือมากุมอกตัวเองไว้ ร่างบางของเธอสั่นเทาและจ้องไปยังอี้ฉวนข้างหน้าอย่างไม่แยแส
“บ้าเอ้ย!”
เนื่องจากเสียเลือดไปมาก ใบหน้าของอี้ฉวนซีดเผือด เขาตะโกนใส่หงอี้โหดเหี้ยม
“หงอี้ อย่ามาว่าโทษฉันแล้วกันว่าไร้ปราณี! คัมภีร์หัวใจปีศาจเพิ่มขึ้นอีก!”
ลิ้นครึ่งนึงของอี้ฉวนโผล่ออกมาจากปาก ออร่าผีรอบๆตัวเริ่มปั่นป่วนและเขาไม่สามารถระงับการแผ่ออร่าผีรอบตัวและปฏิกิริยารุนแรงนี้ได้
“ อ้า!”
หงอี้กรีดร้อง ใบหน้าของเธอซีดเหมือนคนตายและเธอก็รู้สึกว่าหากลูกธนูนับพันเจาะผ่านเข้าไปในหัวใจในร่างของเธอแล้วฉีกร่างเธอเป็นชิ้น
“ฮ่าฮ่า…”
หงอึ้งอตัวหัวเราะเยาะ เธอจ้องอี้ฉวนและพูด
“ลิ้นของแกโดนตัดออกด้วยฟันของแก ฉันยากจะเห็นว่าแกจะสวดมนต์ต่อได้ยังไง!”
อีกทางด้านหนึ่ง ใบหน้าของเย่หยูดูสับสน เมื่อเห็นหงอี้อดทนต่อความเจ็บปวดจากลูกธนูนับพัน
ที่เจาะเข้าหัวใจเธอ และไม่ต้องการทําให้เขาบาดเจ็บแม้แต่น้อย เย่หยูมองไปข้างหน้าเพื่อดูความสามารถที่มีในหน้าระบบ
เขายังคงเงียบและมั่นคงไม่พูดอะไร แต่แววตาของเขาก็เปล่งประกาย
“หงอี้: กบฏ!”
“ฉันต้องรีบไปแล้ว!”
อื้ฉวนตัดสินใจแล้วโยนบางสิ่งไปที่เย่หยู จากนั้นก็ตะโกนว่า
“ตายซะ!”
เย่หยูเหยียดนิ้ว ก็ปรากฏกริซเล็กๆที่อยู่ระหว่างนิ้วเขา
เขาเงยหน้าขึ้นมามองอี้ฉวนที่พังประตูเรียบร้อยแล้ว
หงอี้ที่ยืนอยู่ข้างเย่หยมองหลังอี้ฉวนและพูดอย่างเยือกเย็นว่า
“ฉันจะปกป้องน้องเสี่ยวเฉียน ดังนั้นคุณชายรีบออกไปเถอะ!”
“เขาจะหนีไปไม่ได้!”
เย่หยูตวัดนิ้วแล้วดาบฉีก็พันรอบกริซแล้วพุ่งไปยังอี้ฉวนราวกับสายฟ้า
ในเสี้ยววินาที อี้ฉวนราวกับโดนระบิดจนทําให้เลือดพุ่งกระจายออกมาราวกับพลุ
“ติ๊ด! ขอแสดงความยินดีที่สามารถสังหารศัตรูผู้แข็งแกร่งได้ โฮสจะได้รับรางวัลเป็นจับล็อตเตอร์รี่ได้หนึ่งครั้ง!”
เย่หยูรู้สึกปลาบปลื้มในหัวใจที่ชนะล็อตเตอร์รี่อีกครั้ง
“ฮ่าฮ่า… ฉันเป็นอิสระแล้ว!”
” ขอบคุณนะท่านเย่หยู”
หงอี้ให้กําลังใจอยู่ข้างๆ
“ต้องขอบคุณคุณชายที่ยกเลิกสัญญาปีศาจนี้จนทําให้ฉันได้รับอิสระอีกครั้ง”
หงอี้มองไปยังเย่หยูและพูดอย่างอ่อนโยน
“เพื่อเป็นการตอบแทนให้กับคุณชาย จะเป็นอย่างไรหากฉันจะขออยู่ติดตามคุณชาย?”
เย่หยูไม่ได้พูดอะไรแต่เนียเสี่ยวเฉียนที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาก็ทําท่าพ่นลมทางจมูกอย่างไม่แยแส
“หึม! คุณชายจะไม่เห็นด้วยกับคําขอของเธอหรอก”
“ฮิฮิ… น้องเสียวเฉียนกําลังทิ้ง”
หงอี้หัวเราะเมื่อได้ยิน
“พอแล้ว พี่จะไม่หยอกล้อน้องอีกแล้ว ”
” ฉันอยากจะรอคุณชาย แต่คุณชายไม่เห็นด้วย”
หลังจากหงอี้พูดจบ เธอก็จ้องเย่หยูอย่างอื่นขม
“หึม! ไม่ฆ่าเธอก็ถือเป็นของขวัญแล้วเ”
เย่หยูรู้ว่าหงอี้ที่อ่อนแอดูเหมือนเพิ่งจะปรากฏให้เห็น แต่เธอก็ยังคงเป็นวิญญาณปีศาจชุดแดง!
หงอี้ทําท่ายื่นริมฝีปากล่างและพูดอย่างเสียใจว่า
“คุณชาย คุณชายช่างโหดร้ายยิ่งนัก”
“เห้อเห้อ
หงอี้หัวเราะหลังจากที่เธอพูดจบ เธอหลบตาแล้วพูดด้วยน้ําเสียงน่ารักว่า
“คุณชาย ฉันไปก่อนนะ ไม่ช้าก็เร็ว คุณชายจะเข้าใจความรู้สึกของฉัน”
หงอี้จ้องไปยังรูปเหมือนแกะสลักของเจ้าของคฤหาสน์หวังต่ง เธอพูดว่า
” เพื่อประโยชน์ของคุณชาย ฉันจะไว้ชีวิตเขาเพื่อคุณชายเสี้ยว!”
หงอี้หันหลัง กระโปงยาวของเธอสยายพลิ้วไปในอากาศ เธอได้ลอยจากไปไกลจนเห็นแค่เพียงจุดแดงๆและเธอก็ค่อยๆหายไป
เย่หยูมองไปยังห้องที่แสนจะรกรอบๆ จากนั้นก็พูดกับหวังตั้งที่อยู่ข้างๆว่า
” ค่อยโทรหาตํารวจ! อย่างไรก็ตาม อย่าเพิ่งบอกว่าเกิดอะไรขึ้นตอนนี้ก็พอ”
หวังต่งพยักหน้าจริงจัง
“โอเค โอเค! มั่นใจได้ว่าท่านผู้เป็นอมตะอันสูงส่ง ผมจะเก็บปากเงียบไว้!”
เย่หยูพยักหน้าแล้วปล่อยเนียเสี่ยวเฉียนไว้
เมื่อเย่หยูและเนียเสี่ยวเฉียนจากไป หวังต่งผู้ซึ่งเป็นเจ้าของคฤหาสน์ ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขานั่งแข็งที่ออยู่บนพื้นร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ
“โอ้พระเจ้า! เขาทําให้ฉันกลัวจนจะตายอยู่แล้ว!”
คอมเม้นต์