ตอนที่ 54 – ฉันไทแรนท์จะครอบครองพื้นที่เหล่านี้!

 

เช้าวันรุ่งขึ้น ลอร์นปรับตารางเวลาของเขาเอง เพราะมีเพียงร่างกายที่แข็งแรงเท่านั้นที่เขาสามารถเล่นเกมในสภาพที่ดีที่สุดและรับเงินได้มากที่สุด

 

หลังจากกินอาหารเช้าแล้ว ลอร์นก็กลับไปที่ห้องและสวมหมวกเล่นเกมทันที

 

เมื่อมองไปที่เพดานสีเหลือง ลอร์นก็ตระหนักว่าเขายังอยู่ในสลัมอยู่ดี

 

เขาต้องหาเวลาไปจดทะเบียนใบอนุญาตให้อยู่ในเขตพลังงานได้

 

คุณภาพชีวิตในสลัมนั้นตกต่ํามากและมีเรื่องรุนแรงเกิดขึ้นเป็นระยะๆบ่อยๆ

 

เพื่อให้ชีวิตมีความเป็นอยู่ที่ดีมากขึ้น จําเป็นต้องย้ายไปที่โซนพลังงาน

 

อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ต้องรอ

 

หลังจากที่เกมที่เปิดมาไม่นาน ตอนนี้เวลาเป็นสิ่งมีค่ามากที่สุด เขาไม่สามารถปล่อยให้ผู้เล่นคนอื่นแยกความแตกต่างในเลเวลต่างๆ ได้

 

เมื่อคิดว่าคนอื่นๆ ได้ไปในเมืองหลักมาระยะหนึ่งแล้ว ลอร์นก็ไม่อยู่เฉยอีกต่อไปและเขาออนไลน์เกมอย่างรวดเร็ว

 

”เข้าเกม!”

 

ไฟกระพริบ

 

ลอร์นกลับไปที่หมู่บ้านเริ่มต้นที่คุ้นเคย

 

จะเห็นได้ว่าหลังจากดันเจี้ยนถูกเคลียร์แล้ว ทางเข้าเมืองหลักจึงถูกเปิดออกเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ผู้เล่นทุกคนที่ถึงเลเวล 10 ได้ออกจากหมู่บ้านเริ่มต้นแล้ว

 

เพราะนี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น มันไม่มีความหมายที่จะอยู่ที่นีต่อไป

 

นอกจากนี้ ผู้เล่นเลเวล 10 สามารถเปลี่ยนคลาสของพวกเขาได้ในเมืองหลักเท่านั้น ซึ่งมันเป็นอะไรที่น่าดึงดูดผู้เล่นมากยิ่งขึ้นไปอีก

 

น่าเสียดายที่ลอร์นยังออกไปไม่ได้

 

สําหรับผู้เล่นซัมมอนเนอร์ พวกเขาต้องเพิ่มเลเวลเลี้ยงสัตว์เลี้ยงของพวกเขาเป็นเลเวล 10 ก่อนออกเดินทางเท่านั้น

 

กลไกดังกล่าวได้รับการออกแบบเพื่อจํากัดผลกระทบของ ประสบการณ์เพิ่มเติมของซัมมอนเนอร์

 

ลอร์นมองดูช่องสัตว์เลี้ยงของเขา

 

ยังมีสัตว์เลี้ยงอีกสองตัวของเขาที่ยังไม่ถึงเลเวล 10 คือ ริมรุเลเวล 5 และ อสูรธนูพิษเลเวล 7

 

ในสองตัวนี้ ตัวหนึ่งเป็นบอสระดับทองแดงและอีกตัวหนึ่งเป็นมอนสเตอร์ระดับเงิน

 

ในการยกระดับเลเวลพวกมัน เขาต้องการค่าประสบการณ์จํานวนมากเลยทีเดียว

 

ลอร์นไม่ได้คิดว่ามันยากสักเท่าไร สุดท้ายพวกมันทั้งหมด เป็นสัตว์เลี้ยงที่โตเต็มที่ที่สามารถฆ่ามอนสเตอร์ด้วยตนเองเพื่อเพิ่มเลเวลได้โดยอัตโนมัติ

 

พวกเขาแค่ต้องการลอร์นอยู่ใกล้ๆเฉยๆ

 

” หาสถานที่ที่มีมอนสเตอร์ระดับสูงมาทําฟาร์มกันเถอะ”

 

ลอร์นไม่รับภารกิจใดๆ พูดกันตามตรง รายได้จากการทําภารกิจสําเร็จนั้นไม่สูงเท่ากับประสิทธิภาพของเขาในการให้มอนสเตอร์ต่อสู้อย่างแน่นอน

 

ขณะที่เขาคิด เขาก็เดินไปที่ทางเข้าหมู่บ้าน

 

แต่ก่อนที่เขาจะไปได้ไกล ลอร์นก็หยุดกะทันหัน

 

ข้างหน้าเขาคือช่องสนทนาของหมู่บ้านเริ่มต้น มีความคิดเห็นมากมายเกี่ยวกับเรื่องนี้

 

“ผู้เล่นโซโล่ทุกคนโปรดทราบ! ป่าลิซาร์ทางตอนเหนือของหมู่บ้านเริ่มต้นได้รับการสงวนไว้โดย [กิลด์ราชันแห่งไฟ] ของเราเท่านั้น โปรดอย่าเข้าใกล้มิฉะนั้นจะเกิดการต่อสู้ขึ้น”

 

” ทุกคนโปรดระมัดระวัง หุบเขาพระจันทร์เต็มดวงทางตอนเหนือถูกจองโดย [กิลด์โดมิเนชั่น] ของฉัน ผู้เล่นคนใดล่วงละเมิดจะถูกฆ่าอย่างไร้ความปราณี!”

 

“ทุกคนโปรดทราบว่าค่ายร้างทางตอนเหนือเป็นสนามฝึกของ [กิลด์ซันเซ็ท]!”

 

“ทุกคนโปรดทราบ! ทะเลสาบมอนสเตอร์ในตอนใต้สงวนไว้โดย [กิลด์แฟนตาซี] ของฉัน โปรดไปที่อื่นเพื่อเพิ่มระดับ!”

 

“โปรดทราบ…”

 

ด้วยเหตุผลบางประการ ข้อความทั้งหมดในช่องแชทจึงเป็นคําเตือนเช่นนี้

 

เนื่องจากผู้เล่นชั้นยอดกลุ่มแรกได้ออกจากหมู่บ้านเริ่มต้นแล้ว สมาชิกคนอื่นๆของกิลด์จึงไร้ความกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ พวกเขายังใช้ประกาศเพื่อกําหนดสนามฝึกของกิลด์อีกด้วย

 

ด้วยวิธีนี้ พื้นที่เลเวล 10 ทั้งหมดถูกปกครองไป

 

เมื่อเห็นเช่นนี้ สีหน้าของลอร์นก็เปลี่ยนไปทันที

 

เห็นได้ชัดว่าคนพวกนี้ไม่ยอมให้เขาเลเวลอัพใช่ไหม!!

 

“ดีมาก!”

 

“คุณชอบฟาร์มใช่ไหม”

 

” ถ้าอย่างนั้นเรามาครอบครองพื้นที่เพาะปลูกกันและดูว่าใครจะเจ๋งกว่ากัน!”

 

ลอร์นซื้อโทรโข่งประกาศสามชิ้นในทันทีและส่งข้อความถึงทุกคน

 

“@ทุกคน ตั้งแต่นี้ไป พื้นที่ทั้งหมดทางตอนเหนือของหมู่บ้านเริ่มต้น รวมถึงป่าลิซาร์, หุบเขาพระจันทร์เต็มดวง, ค่ายร้าง, แบร์บีสต์ริดจ์และพื้นที่เลเวล 10 อื่นๆ เป็นของฉัน ถ้าคุณไม่เห็นด้วย ก็แค่อยู่ในที่ของคุณอยู่”

 

“@ทุกคน”

 

@ทุกคน”

 

การประกาศซ้ําสามครั้ง

 

เมื่อพวกเขาเห็นเนื้อหาอย่างชัดเจน เหมือนระเบิดลงเลย ผู้เล่นทุกคนในหมู่บ้านเริ่มต้นก็ระเบิดแชททันที

 

“โธ่เอ๊ย! บอสไทแรนท์กําลังโจมตีกิลด์ขนาดใหญ่!” 

 

“เราควรจัดการกับไอ้พวกนั้น”

 

“ถูกต้อง พวกมันมากเกินไปแล้ว”

 

“นี่จะเป็นเรื่องที่น่าสนใจ ฉันไม่คิดว่ากิลด์ใหญ่จะเผชิญหน้ากับเขา”

 

ผู้เล่นทั่วไปพูดคุยกัน

 

ผู้เล่นจากกิลด์ขนาดใหญ่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

 

“คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? คุณคิดว่าคุณเป็นอะไรจริงๆเหรอ?”

 

“ผู้ชายคนนี้คิดว่าเขาสามารถแข่งขันกับเราเพียงเพราะเขาเคลียร์ดันเจี้ยนได้เหรอ?”

 

“ฮ่าๆๆๆ…”

 

“กิลด์ไหนไม่มีคนเป็นร้อย? เราจะกลัวคนโง่อย่างคุณไหม”

 

”มาถ้าคุณกล้า มาดูกันว่ามีดของฉันเป็นสนิมหรือไม่!” 

 

ในสายตาของผู้เล่นกิลด์ขนาดใหญ่ ตัวเลขเป็นสิ่งสําคัญที่สุด

 

ในช่วงแรกของเกม ทักษะของทุกคนมีจํากัด หากไม่มีทักษะ AOE ไม่ว่าคนไหนๆ หนึ่งจะแข็งแกร่งเพียงใด เขาก็ไม่สามารถจับคู่พร้อมกันหลายร้อยคนได้

 

ดังนั้นเมื่อเห็นคําเตือน

 

จึงไม่มีใครรู้สึกกลัวเลย

 

พวกเขาต้องการสู้กับลอร์นด้วยซ้ํา ตราบใดที่พวกเขาฆ่าเขา พวกเขาจะสามารถขโมยไอเทมระดับสูงของเขาได้ 

 

ต้องรู้ด้วยว่าเขาเพิ่งเคลียร์ดันเจี้ยนระดับไนท์แมร์มาและได้รับกล่องสมบัติเงินสองกล่อง ควบคู่ไปกับอุปกรณ์อื่นๆ พวกเขาสามารถคว้าหนึ่งหรือสองชิ้นได้

 

เป็นเพราะเหตุนี้เองที่พวกเขาหลายคนถึงได้ยั่วยุลอร์นในช่องแชท

 

อย่างไรก็ตาม..

 

การยั่วยุนี้เกิดขึ้นไม่นาน

 

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา ในป่าทางตอนเหนือของหมู่บ้านเริ่มต้น มอนสเตอร์ที่น่าสะพรึงกลัวสองสามตัวได้เริ่มฆ่าผู้เล่นอย่างบ้าคลั่ง

 

ลอร์นก้าวข้ามศพและเดินข้ามพื้นที่ต่างๆไป

 

เขาไม่ได้หยุดเพื่อฟาร์มมมอนสเตอร์ที่นี่เพราะเป้าหมายของเขาไม่ใช่เขตนี้

 

เพราะสิ่งที่ลอร์นต้องการคือพื้นที่ทางตอนเหนือทั้งหมด 

 

เขาผ่านพื้นที่สําคัญหลายแห่งในป่าทางตอนเหนือเรียบร้อยแล้ว

 

ในช่วงเวลานี้ ผู้เล่นกิลด์นับไม่ถ้วนที่มุ่งเป้าไปที่เขาในเขตนี้และถูกฆ่าเสียชีวิตลงภายใต้ลูกศรของ “ปืนใหญ่เล็ก”

 

หลังจากถึงเลเวล 10 การโจมตีพื้นฐานของดวงไฟมรณะมีถึง 910 หน่วย

 

ผู้เล่นเหล่านี้สวมอุปกรณ์เหล็กขาวไม่สามารถต้านทานได้เลย โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาถูกฆ่าด้วยลูกศรเดียวเท่านั้น แม้ว่าตัวแทงค์จะเน้นไปที่การเพิ่มการป้องกัน แต่ก็ไม่สามารถปิดกั้นลูกศรที่สองได้เช่นกัน

 

เมื่อรวมกับสัตว์เลี้ยงตัวอื่นๆ สถานการณ์ก็น่าเศร้ายิ่งกว่าเดิม

 

ภายใต้สถานการณ์นี้ กิลด์ที่มีมากกว่าร้อยคนจะไม่สามารถอยู่ได้นานถึงสามนาที่ภายใต้การโจมตีของลอร์นอย่างแน่นอน

 

ดังนั้น

 

ฉากที่น่าสนใจก็เกิดขึ้นในแชท

 

“[กิลด์ราชันแห่งไฟ] ได้ประกาศถอนตัวออกจากป่าลิซาร์ดแล้ว”

 

“[กิลด์โดมิเนชั่น] ได้ประกาศถอนตัวจากหุบเขาจันทราเต็มดวงแล้ว”

 

“[กิลด์ซันเซ็ท] ได้ประกาศถอนตัวจากค่ายร้างแล้ว”