บทที่ 6 Ki

 

 

มังกรยกหัวที่น่ากลัวของมันขึ้นมาอย่างเกรี้ยวกราด มันยื่นปากที่เต็มไปด้วยเลือดออกมาเผยให้เห็นฟันที่แหลมคมหลายสิบซี่และคำรามไปทางเซียร์ย่า

 

“ รนหาที่ตาย!” ดวงตาของเซียร์ย่าเป็นประกายเย็นชา ในมือของเขามีแสงสีฟ้ากระพริบและลูกบอลพลังงานขนาดเท่ากำปั้นก็ควบแน่น

 

“ ให้หนู ให้หนู!” เมื่อเซียร์ย่ากำลังเตรียมพร้อมที่จะโจมตีซีหลิงก็บินไปด้านหน้าของมังกรดินอย่างกระวนกระวาย ร่างเล็ก ๆ ของเธอและร่างกายขนาดมหึมาของมังกรดินทำให้เกิดเป็นภาพที่แตกต่างกันอย่างมาก

 

เมื่อเห็นว่าซีหลิง ‘กระตือรือร้นที่จะต่อสู้’ เซียร์ย่าก็พยักหน้าและกระจายลูกบอลพลังงานในมือของเขา ด้วยความยินดีเขาจึงถอยไปข้างหนึ่งและพูดว่า:“ ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้เธอแต่ต้องรีบหน่อย”

 

“ รับทราบ!” ซีหลิงรู้สึกมีความสุขเงยหน้าขึ้นและมองไปที่มังกรดินซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าเธอหลายเท่าเผยให้เห็นรอยยิ้มกระหายเลือดบนใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ“ ฮิฮิ เจ้าจงมาเป็นอาหารให้เราอย่างเชื่อฟังเสีย.. ”

 

เสียงที่ยังอ่อนเยาว์และน่ารักของเด็กเผยให้เห็นความเย็นชาซึ่งทำให้บางคนที่ฟังอาจขนหัวลุกได้

 

ทันทีที่เธอพูดจบท่ามกลางเสียงหัวเราะเย้ยหยัน เธอก็ระเบิดพลังงานแสงแพรวพราวจำนวนมากตกลงมาจากท้องฟ้าและพุ่งเข้าใส่มังกรดินอย่างบ้าคลั่ง

 

“ ตูมตาม​ตูมตาม -”

 

ช่วงเวลาที่ระเบิดพลังงานสัมผัสกับมังกรดินพวกมันก็ระเบิดเสียงดังพร้อมกับเสียงร้องโหยหวนที่น่าสังเวชของมังกรดินและพื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง มีควันมากมายกลบสายตา เมื่อควันหนากระจายจนเห็นพื้นที่หลายร้อยตารางเมตรถูกระเบิดจนจำไม่ได้และพื้นเต็มไปด้วยรอยแตกมีตะกอนและกรวดซึ่งเป็นผลจากการระเบิด

 

มังกรดินผู้น่าสงสารที่ถูกโจมตีจากซีหลิงกำลังนอนหมอบกราบอยู่บนพื้นเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น ทั้งตัวของมันกำลังปล่อยควันสีเขียวอมฟ้าและบาดแผลที่แยกออกได้ถูกย่างและปรุงสุกครึ่งหนึ่งที่อุณหภูมิสูง

 

“ ฉันบอกเธอแค่ให้ฆ่ามังกรดินตัวนั้นทำไมเธอถึงสร้างปัญหาเยอะแบบนี้? ดูเนื้อทั้งหมดที่เธอทำลายซิ! ”

 

ทันใดนั้นเซียร์ย่าก็จับหัวของซีหลิงและเตือนเธออย่างหงุดหงิด เสียงของเขามีแต่ความกังวลเกี่ยวกับคุณภาพของเนื้อสัตว์ที่ถูกทำลาย แต่ไม่ได้มีความเห็นอกเห็นใจเกี่ยวกับการตายของมังกรดิน

 

นี่คือลักษณะ ‘กฎแห่งป่า’ ของชาวไซย่าแม้จะมีความทรงจำในอดีตของเขาแต่เซียร์ย่าก็ยังคงได้รับอิทธิพลจากเลือดชาวไซย่าอยู่บ้าง

 

ซีหลิงคร่ำครวญดิ้นรนเพื่อให้เป็นอิสระจากมือเซียร์ย่าและพูดอย่างไม่ใส่ใจ:“ เอาล่ะพี่เซียร์ย่า พี่ไปจัดการกับอาหารเร็ว ๆ ดีกว่า”

 

“ ไอตะกละ!” เซียร์ย่าเคาะหัวของเธออย่างแรงซึ่งทำให้ซีหลิงจ้องเขาด้วยสายตาขุ่นเคืองจากนั้นก็จดจ่ออยู่กับการจัดการกับศพของมังกรดิน

 

“ฟ่อ….”

 

เพียงใบมีดพลังงานบาง ๆ ศพของมังกรดินก็ถูกแยกออกเป็นหลาย ๆ ชิ้น เซียร์ย่าหยิบเนื้อมังกรที่แยกออกมาเพื่อตรวจสอบและคัดแยกเนื้อคุณภาพดีที่สุดสองสามชิ้นจากข้างในเพื่อนำกลับไปที่หุบเขาซึ่งเป็นที่พักชั่วคราวของพวกเขา

 

เขาล้างเนื้อให้สะอาดหนึ่งครั้งในสระจากนั้นก็จุดไฟและใช้ลำต้นของต้นไม้วางไว้บนกองไฟเพื่อทำเป็นบาร์บีคิว เนื้อสีแดงเลือดค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลภายใต้การเผาและการย่างของเปลวไฟในขณะที่ไขมันโปร่งใสหยดลงบนกรอบไม้หุบเขาทั้งหมดก็เต็มไปด้วยกลิ่นหอมของเนื้อ

 

ดวงตาทั้งสองข้างของซีหลิงจ้องไปที่เนื้อบาร์บีคิวอย่างจริงจังลำคอของเธอกลืนน้ำลายเป็นครั้งคราวในขณะที่ดวงตาเล็ก ๆ ที่สวยงามของเธอจ้องมองไปที่เซียร์ย่าด้วยใบหน้าเหมือนลูกแมวที่ถูกทิ้ง

 

“ โอเครเธอกินได้!” เซียร์ย่ากลอกตาของเขาในขณะที่โบกมืออย่างช่วยไม่ได้

 

ตามคำสั่งของเซียร์ย่า ร่างของซีหลิงกลายเป็นเงาอย่างรวดเร็วและมาถึงด้านข้างของเนื้อบาร์บีคิวจากนั้นก็ถือเนื้อย่างซึ่งใหญ่กว่ามากเมื่อเทียบกับขนาดตัวของเธอกัดมันอย่างเมามันส์

 

“ โอ้อร่อยจังเลย! หนูไม่ได้กินของอร่อยแบบนี้มานานแล้ว! ” ซีหลิงแทะเนื้อทำให้ใบหน้าของเธอมันเยิ้มยัดเนื้อเข้าปากพร้อมกันก็ตะโกนออกมา

 

เนื้อย่างไม่กี่ชิ้นนี้ราวกับไม่ได้เข้าสู่กระเพาะอาหารของทั้งคู่ เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความสามารถในการย่อยอาหารของชาวไซย่า เพียงเวลาผ่านไปไม่นานอาหารเกือบทั้งหมดก็ถูกย่อยจนหมด

 

หลังกินอาหารท้องเล็ก ๆ ของซีหลิงปูดออกมาและมีสีหน้าพึงพอใจนั่งบนพื้นหญ้า ตอนนี้เธอไม่มีความตั้งใจที่จะขยับไปไหน

 

เซียร์ย่าส่ายหัวด้วยรอยยิ้มและเดินไปอุ้มซีหลิงจากนั้นก็มาที่ด้านข้างของสระว่ายน้ำและถอดชุดรบออกโดยตั้งใจจะอาบน้ำให้เธอ

 

อย่างไรก็ตามเด็กเหลือขอก็ยังคงเป็นเด็กเหลือขอแม้ว่าเธอจะเป็นชาวไซย่าก็ตาม ตอนที่เซียร์ย่ากำลังเช็ดตัว ซีหลิงก็สร้างปัญหามากมายจนการอาบน้ำธรรมดาๆ ต้องใช้เวลาเกือบชั่วโมง

 

เซียร์ย่าอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

 

หลังจากนั้นท้องฟ้าก็ค่อยๆมืดลง เซียร์ย่าและซีหลิงก็นอนอยู่ในถ้ำบนหญ้าแห้ง หลังจากนั้นไม่นานเสียงหายใจเบา ๆ ของสาวน้อยก็ดังมาถึงข้างหูของเขา เมื่อหันไปมองเขาพบว่าซีหลิงหลับไปแล้วในขณะที่จับแขนของเขาจมูกที่สวยงามของเธอหายใจเข้าลึก ๆ

 

เมื่อเห็นท่าทางพึงพอใจของซีหลิง เซียร์ย่าก็หัวเราะในใจ

 

“ นักกินตัวน้อยคนนี้เลี้ยงง่ายมาก เธอน่ารักมากในวัยเด็กเธอจะเป็นยังไงนะเมื่อโตขึ้น อ๊ากก นี่นับว่าฉันเลี้ยงโลลิต้าใช่ไหม”

 

ค่ำคืนผ่านไปอย่างเงียบงัน

 

วันรุ่งขึ้นความสดใสของแสงแรกของพระอาทิตย์ยามเช้าค่อย ๆ ดึงม่านออกมาเพื่อทำให้เช้านี้สดใสและมีสีสัน

 

เนื่องจากดาวเซลม่าอยู่ในระบบสองดาวกลางคืนจึงสั้นมากคือเพียงสามชั่วโมงซึ่งเห็นได้ชัดว่าไม่เพียงพอสำหรับการนอนหลับของสิ่งมีชีวิตโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเด็กที่ต้องการเวลามากขึ้นเพื่อให้แน่ใจว่าได้นอนหลับสบาย

 

ห้าชั่วโมงหลังจากดวงอาทิตย์ออกมา เซียร์ย่าก็ช่วยซีหลิงที่ง่วงนอนไปที่ริมสระว่ายน้ำและเริ่มกิจวัตรของวันใหม่

 

หลังจากรับประทานอาหารเช้าแบบเรียบง่ายเซียร์ย่าได้ปิดผนึกทางเข้าของถ้ำจากนั้นจึงเปิดเครื่องตรวจจับพลังงาน ในพริบตาแหล่งพลังงานนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาเขา

 

ในขณะที่เซียร์ย่าค้นหาเป้าหมายเขาหันไปหาซีหลิงและพูดว่า:“ เราจะเริ่มฆ่าเป้าหมายที่พลังต่อสู้ต่ำก่อน เมื่อเธอต่อสู้ต้องใส่ใจกับแหล่งพลังงานสูงถ้าเจอให้หลีกเลี่ยงพวกมันให้ไวที่สุด”

 

“ พี่ชายเซียร์ย่ามีแหล่งพลังงาน 243 ในทิศทางตะวันตกเฉียงเหนือและไม่มีแหล่งพลังงานอื่นในพื้นที่ 100 กม.จากนี้ ”

 

“ โอเครเราจะไปที่นั้นกัน “

 

เซีย​ร์ย่าตรวจสอบเป้าหมาย” อย่ารีบฆ่าเป้าหมายเมื่อต่อสู้และอย่าพยายามใช้เครื่องตรวจจับพลังงานเพื่อสังเกตเป้าหมายจนมากเกินไป ”

 

“ ทำไม” ซีหลิงงงงวยถาม

 

“ มีสิ่งมีชีวิตจำนวนมากในจักรวาลที่เข้าใจความสามารถที่แปลกประหลาดทุกประเภทซึ่งบางส่วนไม่สามารถตรวจสอบได้โดยใช้เครื่องตรวจจับพลังงาน”

 

“ ถ้าพวกเขาซ่อนพลังต่อสู้ของพวกเขาเครื่องตรวจจับจะไม่สามารถอ่านค่าได้ ดังนั้นฉันต้องการใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ในการพัฒนาทักษะต่อสู้และการรับรู้พลังงานของเราซึ่งจะมีประโยชน์มากในอนาคตเมื่อเราท่องไปในจักรวาล ”

 

“ อ๊ะ? ” ซีหลิงเอียงศีรษะด้วยความไม่เข้าใจอะไรเลย

 

ท้ายที่สุดเธอเป็นเพียงเด็กอายุสี่ขวบสิ่งที่เซียร์ย่าพูดยังคงซับซ้อนเกินไปสำหรับเธอ

 

“ เชื่อฟังฉันก็พอ” เซียร์ย่าพูดด้วยท่าทางจริงจังดวงตาที่คมกริบของเขามองไปในระยะไกลด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง

 

สำหรับเขาดาวเซลม่าเป็นสถานที่ทดสอบหายากที่มีเหยื่อที่ทรงพลังมากมายนับไม่ถ้วนซึ่งไม่เกินตัวเขามากนักทำให้ที่นี่เหมาะสมที่สุดสำหรับการฝึกฝนของเขา

 

เขาตั้งใจพัฒนาทักษะต่อสู้ของเขากับซีหลิง ท้ายที่สุดแล้วการต่อสู้ที่นี่คือชีวิตจริงเป็นการต่อสู้ระหว่างความเป็นและความตายซึ่งไม่เหมือนกับการฝึกที่ได้รับการปกป้องโดยเจตนาในค่ายฝึกของดาวเบจิต้า

 

ในขณะเดียวกันเขาก็ต้องการปรับปรุงการรับรู้พลังงานของเขาด้วย แม้ว่าเขาจะยังไม่ได้เรียนรู้การรับรู้ของมนุษย์แต่อย่างน้อยเขาก็สามารถวางรากฐานบางอย่างได้

 

ครั้งนี้เซียร์ย่าหวังว่าการเติบโตของพลังงานของเขาจะชะลอตัวลงเล็กน้อยเพื่อที่เขาจะได้เข้าใจแก่นแท้ของ Ki ได้สักนิด

 

แต่เห็นได้ชัดว่าเป็นไปไม่ได้เพราะทั้งเซียร์ย่าและซีหลิงเป็นนักรบระดับกลางและเมื่อเติบโตขึ้นพลังงานต่อสู้ของพวกเขาจะสูงถึง 2,000 -​ 3000

 

สิ่งนี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับสถานการณ์ของมนุษย์

 

บนโลกผู้เฒ่าเต่าต้องฝึกฝนอย่างต่อเนื่องเป็นเวลา 50 หรือ 60 ปีเพื่อฝึกฝนการใช้ Ki เนื่องจากพวกเขามี Ki ภายในน้อยมากและอัตราการก่อตัวของพวกเขาก็ช้ามากเช่นกันความเข้าใจของพวกเขาเกี่ยวกับ Ki จึงละเอียดมาก

 

ทุกอย่างของ“ Ki” ได้รับการศึกษาอย่างละเอียดโดยพวกเขา

 

ชาวไซย่าและแม้แต่คนส่วนใหญ่ในจักรวาลไม่เพียง แต่เกิดมาพร้อมพลังอันยิ่งใหญ่เท่านั้น แต่ความเร็วในการเติบโตของพวกมันยังเร็วมากจนพวกเขาไม่สนใจแก่นแท้ส่วนใหญ่ของ Ki

 

วิธีการโจมตีและวิธีใช้งานของพวกเขานั้นหยาบมาก

 

สิ่งที่เซียร์ย่าต้องทำตอนนี้คือการวางรากฐานที่มั่นคงเพื่อที่เขาจะได้เรียนรู้การใช้ Ki ในอนาคตได้ง่ายขึ้น

 

*Ki = คิ