ก่อนที่ลู่เจ๋อจะมีเวลามองดูลูกกลม ๆ ทั้งสองให้ดี พวกมันก็ได้หายไปต่อหน้าต่อตาเขาแล้ว

ลู่เจ๋อกะพริบตาอย่างงง ๆ มันจะหายไปแบบนี้ได้ยังไง?

ลูกแก้วนั่นดูเหมือนสมบัติ แต่มันกลับหายไป!

ตับของลู่เจ๋อเจ็บปวด…

และที่แย่ไปกว่านั้นคือตอนนี้มีกระต่าย 2 ตัว ที่มีขนาดเท่ากับตัวที่เขาเพิ่งฆ่าไปก่อนหน้านี้ ปรากฏตัวขึ้นบนทุ่งหญ้าเบื้องหน้าเขา ตัวหนึ่งเป็นกระต่ายสีดำ และอีกตัวเป็นสีขาว พวกมันวิ่งเข้าหาเขาอย่างรวดเร็ว

จากนั้นก็มีเสียงดังขึ้นมาจากด้านหลังเขา

ใบหน้าของลู่เจ๋อแข็งทื่อขณะที่เขามองย้อนกลับไปด้านหลัง กระต่ายอีก 2 ตัวที่มีขนาดเท่ากันสีเทาก็กำลังวิ่งเข้ามาหาเขาด้วย

กระต่าย 4 ตัว…

ดวงตาสีแดงของพวกมันเปล่งประกายอย่างดุร้ายเมื่อวิ่งเข้ามาใกล้

ลู่เจ๋อวิ่งฉีกออกไปทางขวาโดยไม่ลังเล แค่กระต่ายตัวเดียวก็แทบจะฆ่าเขาได้แล้ว ตอนนี้มี 4 ตัว เขารับไม่ไหวจริง ๆ!

ลู่เจ๋อใช้พลังไปมากในการต่อสู้ครั้งก่อน หลังจากพุ่งออกไปเต็มฝีเท้า ไม่นานเขาก็หอบ แต่เสียงหญ้าจากข้างหลังเขาก็ไม่เคยหยุด ไม่ต้องสงสัยเลยว่ากระต่ายทั้ง 4 กำลังไล่ล่าเขาอยู่

ปากของลู่เจ๋อแห้งผาก เขาไม่ใช่กระต่ายตัวเมียซะหน่อย ทำไมพวกมันถึงจ้องจะกินตับเขาขนาดนี้!

ในทุ่งหญ้าอันไร้ที่สิ้นสุด ลู่เจ๋อวิ่งไปหลายกิโลเมตร เขาหอบหนัก แต่ก็ทำได้แค่กัดฟันและวิ่งต่อไป เขาต้องวิ่งให้เร็วขึ้นและเร็วขึ้น

นั่นเป็นเพราะขณะที่เขากำลังวิ่งหนี กระต่ายอีก 2 ตัวก็เข้าร่วมการไล่ล่า ตอนนี้มีกระต่าย 6 ตัวอยู่ข้างหลังเขา ถ้าเขากล้าที่จะหยุด เขาคงถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ

ลู่เจ๋อไม่สามารถคิดเรื่องอื่นได้ อกของเขาเจ็บปวด คอของเขาแห้งผาก และขาของเขาก็ชาราวกับว่ามันไม่ใช่ขาของเขาอีกต่อไป ตอนนี้เขากำลังวิ่งไปข้างหน้าด้วยสัญชาตญาณความกลัวตายล้วน ๆ

มีกระต่ายจำนวนมากขึ้นรวมตัวกันอยู่ข้างหลังเขา พวกมันเรียงแถวกันข้างหลังลู่เจ๋ออย่างเป็นระเบียบเหมือนเด็กเล็กที่เดินตามหัวหน้าห้อง แน่นอนมันคงจะดีถ้าปากของเด็ก ๆ ไม่อ้าปากกว้างขนาดนี้

เมื่อสติของลู่เจ๋อเริ่มพร่าเลือน กระต่ายที่อยู่ข้างหลังเขาก็ทำหูตั้งแล้วหยุดวิ่งทันที ไม่นานพวกกระต่ายทั้งหมดก็วิ่งแตกกันไปตัวละทิศละทาง

แน่นอนลู่เจ๋อได้ยินการเคลื่อนไหวนั้น เมื่อเขาหันไปมอง เขาก็พบว่ากระต่ายที่ไล่ล่าเขาหายไปหมดไม่เหลือสักตัว จิตใจที่ตึงเครียดของเขาก็เริ่มผ่อนคลายลง และทันใดนั้นร่างกายของเขาสะดุดล้มลงพื้น หลังจากนอนราบอยู่บนพื้นหญ้าจนหายเหนื่อย เขาก็ค่อย ๆ ยันตัวลุกขึ้นนั่ง

เมื่อมนุษย์มาถึงทุ่งหญ้า พวกเขาจะถูกกระต่ายทารุณกรรม โอ้พระเจ้า เขาเกือบจะถูกฆ่าตาย

เขาจะจำความอับอายนี้ไว้ เมื่อเขาแข็งแกร่งขึ้น เขาจะกลับมาจัดการกระต่ายพวกนี้

ลู่เจ๋อแอบหมายมาดไว้ในใจ แต่แล้วเขาก็มีอาการเจ็บแปลบขึ้นมาที่หน้าอก พอเขามองลงไปก็เห็นเลือดพุ่งออกมา จากนั้นการมองเห็นของเขาก็ตกอยู่ในความมืด

…

ในห้องมืด จู่ ๆ ลู่เจ๋อก็ลืมตาและลุกขึ้นนั่ง เขาหอบอย่างรุนแรงและดวงตาของเขายังคงสั่นกลัว ผมสีเข้มและชุดนอนของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็น ๆ

ไม่นานลู่เจ๋อก็ได้สติ สายตาของเขามองไปที่สภาพแวดล้อมที่คุ้นเคยอย่างสับสน

นี่มันอะไร?

เขาเพิ่งข้ามโลกไป และตอนนี้เขาก็ข้ามกลับแล้วเหรอ?!

ลู่เจ๋อเลียริมฝีปากที่แห้งผาก นี่แสดงว่าเขาเพิ่งตายใช่ไหม?

เขาเคยสัมผัสกับความตายมาแล้วครั้งหนึ่งบนโลก เขาไม่คิดเลยว่าจะได้สัมผัสกับมันอีกครั้ง เมื่อมองไปออกไปข้างนอก ฟ้ายังไม่สว่างเลยด้วยซ้ำ นั่นหมายความว่าเขาเสียชีวิต 2 ครั้งในวันเดียว…

ลู่เจ๋อหวนนึกถึงฉากสุดท้ายที่แปลกประหลาดบนทุ่งหญ้า ความทรงจำสุดท้ายของเขาคือหน้าอกถูกตัดออกด้วยบางสิ่งที่แหลมคมและมองไม่เห็น

เลือดของเขาพ่นออกมาอย่างบ้าคลั่งเหมือนน้ำพุมนุษย์

ส่วนผู้ก่อเหตุเป็นใคร เขาไม่เห็นเลย

แม้กระทั่งตอนนี้ ร่างกายของเขาก็ยังเจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งตัว นี่แสดงว่าความรู้สึกที่เขาได้รับจากสถานที่แปลก ๆ นั่นจะถูกส่งผ่านมาด้วยงั้นเหรอ?

ลู่เจ๋อสับสนมากตอนนี้ เขาพึ่งจะข้ามโลกหรือแค่ฝันไป? ความฝันที่สมจริงขนาดนี้ยังนับเป็นความฝันอยู่รึเปล่า?

ขณะที่เขากำลังจะบ้า ดวงตาของเขาก็มืดลง ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงบางอย่างในสมองของเขา

เขารีบนั่งขัดสมาธิและหลับตาลงจดจ่ออยู่กับสิ่งนั้น ไม่นานลู่เจ๋อก็พบพื้นที่ต่างมิติรูปทรงลูกบาศก์ขนาดเล็กในสมองของเขา มันมีลูกแก้วสีแดงสองลูกลอยอยู่ในห้วงอวกาศรูปทรงลูกบาศก์นั้น

“นี่ไม่ใช่ลูกแก้วที่มาจากกระต่ายขาวตัวใหญ่เหรอ” ลู่เจ๋อมองลูกแก้วที่ลอยอยู่อย่างงุนงง

นิ้วทองของผู้เกิดใหม่?

เป็นไปได้ไหมที่ฉันจะเป็นตัวละครหลักของจักรวาลนี้จริง ๆ?

เมื่อเขาคิด ลูกแก้วเล็ก ๆ ทั้งสองก็หายไปจากมิติอวกาศและปรากฏขึ้นมาในมือของเขา

มันเหมือนห้วงอวกาศที่แปลกประหลาด ไม่มีน้ำหนัก แต่ก็อบอุ่น

ลู่เจ๋อจ้องไปที่ลูกแก้วเรืองแสงขณะที่ดวงตาของเขาเป็นประกาย

นี่มันอะไรกัน เขาจะใช้มันได้ยังไง?

ลู่เจ๋อหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาจากหัวเตียง และกดหาเบอร์พ่อของเขาในสมุดรายชื่อ เขาลังเลและเปลี่ยนชื่อพ่อเป็นชื่อตาแก่

เขาจะลองกินมันก่อนและดูว่ารสชาติเป็นยังไง ในฐานะคนจีน ไม่มีอะไรที่เขากินไม่ได้ ถ้าท้องไส้ปั่นป่วน เขาจะต่อสายด่วนโทรหาพ่อเพื่อขอความช่วยเหลือ

จากนั้นเขาก็กัดฟันและใส่ลูกแก้วสีแดงเข้าปาก แสงสีแดงจาง ๆ กลายเป็นกระแสความอบอุ่นที่หลอมละลายเข้าไปในร่างกายของเขา ราวกับว่ามีเปลวไฟกำลังลุกไหม้ในร่างกาย

ผิวของลู่เจ๋อกลายเป็นสีแดง เขารีบใช้เทคนิคปรับแต่งร่างกายขั้นพื้นฐานอย่างรวดเร็ว ในขณะที่เขานำทางพลังงานนี้ไปปรับแต่งร่างกายของเขา

การปรับแต่งสามขั้นแรกลู่เจ๋อได้ทำเสร็จไปแล้ว คือการปรับแต่งผิวหนัง การปรับแต่งกล้ามเนื้อ และการปรับแต่งเส้นเอ็น แต่พลังงานนี้ไม่เป็นไปตามหลักการบำเพ็ญและเทคนิคปรับแต่งกระดูกของเขา มันไม่ยอมไปปรับแต่งกระดูก แต่มันกลับมารวมตัวกันที่ผิวหนังและปรับแต่งผิวของเขาอีกครั้ง

ลู่เจ๋องงไปพักหนึ่งก่อนจะพบว่า พลังงานนี้กำลังเติมเต็มช่องโหว่ของเขา การปรับแต่งผิวเดิมของลู่เจ๋อยังไม่สมบูรณ์ดี ดังนั้นมันจึงเริ่มปรับแต่งผิวของเขาโดยสัญชาตญาณ เมื่อเข้าใจแล้วเขาก็ติดตามพลังงานและเริ่มโคจรพลังเพื่อปรับแต่งผิวหนังอีกครั้ง

ผิวหนังที่ตายแล้วหลุดออกมา และผิวหนังใหม่ก็ถูกสร้างขึ้นอย่างต่อเนื่อง ผิวหนังของเขาแข็งแรงมากขึ้นแถมมันยังเปล่งแสงจาง ๆ ด้วย

สภาพนี้คือลักษณะของการปรับแต่งผิวอย่างสมบูรณ์

หนึ่งชั่วโมงต่อมาลู่เจ๋อก็ลืมตาขึ้น สีหน้าของเขาดูตื่นเต้นมาก เขาหยิบลูกแก้วสีแดงอีกลูกออกมาและกินมันอย่างไม่ลังเล

การปรับแต่งผิวยังคงดำเนินต่อไป!

…

ดวงอาทิตย์ขึ้นจากขอบฟ้าเป็นแสงสีแดงจาง ๆ ต่างจากดวงอาทิตย์บนดาวโลก เพราะดาวของระบบสุริยะนี้มีขนาดใหญ่กว่า และดาวเคราะห์หลานเจียงเองก็อยู่ใกล้ดวงอาทิตย์มากกว่า ดังนั้นดวงอาทิตย์ที่นี่จึงดูใหญ่กว่าโลกมาก

เสียงนกร้องอย่างไพเราะกับสายลมที่พัดเอื่อยด้านนอก มาพร้อมกับแสงแดดที่ส่องเข้ามาในห้องของลู่เจ๋อ

ลู่เจ๋อลืมตาขึ้นมาพร้อมกับความตื่นเต้นในแววตา ลูกแก้วเล็ก ๆ ทั้งสองทำให้เขาสามารถปรับแต่งผิวได้อีกครั้ง แม้ว่ามันจะเสร็จสิ้นไปเพียงครึ่งเดียว แต่พลังในปัจจุบันของเขาก็มากใหญ่กว่าเมื่อวานอย่างแน่นอน ถ้าเขาเจอกระต่ายตัวใหญ่อีกครั้ง เขาจะสามารถฆ่ามันได้ง่ายขึ้น

เมื่อนึกถึงกระต่ายตัวใหญ่ เขาก็คิดถึงลูกแก้วเรืองแสง น่าเสียดายที่เขาไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้เข้าไปในสถานที่แห่งนั้นอีกหรือไม่

 

——————————————————————