บทที่ 65  ปรากฏขึ้นมาแล้ว วอลนัทหัวสิงโตที่รอคอย!

ผู้แปล loop

ในตอนนี้ดงซูบินได้ยืนอยู่หน้าแผงวอลนัทอย่างเงียบ ๆ

เจ้าของแผงลอยคนนั้นยังคงตะโกนเพื่อเรียกลูกค้าอยู่:“ ของดีๆเร่เข้ามาเร็ว ลองเสี่ยงโชคสิ!”

มีคนๆหนึ่งในกลุ่มคนที่ยืนมุงแผนลอยอยู่หยิบวอลนัทขึ้นมา:“ ฉันต้องการคู่นี้”

“ ตกลง!” ภรรยาของเจ้าของแผงขายรับเงิน 200 หยวนและโยนวอทนัทลงในตะกร้าพลาสติก เธอหยิบมีดขนาดเล็กออกมาและเริ่มกะเทาะเปลือกมันออกมา ในไม่ช้าเนื้อของผลวอทนัทก็ถูกแตกออกและเธอก็ล้างเมล็ดด้านในด้วยน้ำสะอาดและเริ่มล้างเนื้อที่เหลือด้วยแปรงพลาสติก หลังจากทำความสะอาดเมล็ดเสร็จเธอก็เอาไม้บรรทัดมาวัดเมล็ด และเธอก็ตะโกนขึ้นมาว่า “ เมล็ดมีจุดด่างและหนึ่งในสองเมล็ดนี้ขนาด 37 มม. และอีกอันคือ 39 มม.” ขนาดประมาณนี้ของเมล็ดวอทนัทที่ปรากฏตรงหน้านั้นเป็นขนาดปกติ โดยเมล็ดวอลนัทที่มีมูลค่าจริงจะต้องมีขนาดไม่น้อยกว่า 42 มม. และการที่มีจุดด่างนั้นอาจทำให้มูลค่าของเมล็ดลดลงด้วย

หลังจากได้ยินเช่นนั้น นักเสี่ยงโชคคนนั้นก็ได้หันหลังและเดินกลับไป

อีกไม่นานก็มีนักเสี่ยงโชคอีกคนเข้ามาขอซื้อวอลนัทหัวสิงโตหนึ่งคู่ซึ่งเมื่อกะเทาะออกมา เมล็ดมีขนาด 39 มม. และ 41 มม. ซึ่งทั้งสองเมล็ดก็ยังอยู่ในเกณฑ์ที่ธรรมดาไม่ได้พิเศษ

หลังจากนั้นก็มีคนขอซื้อและเริ่มกะเทาะเปลือก จนได้เมล็ด 36 มม. และ 38 มม. หนึ่งคู่

คนต่อไปก็ได้เมล็ดขนาด 40 มม. และ 39 มม. นี่ก็ถือว่าเป็นอีกหนึ่งคู่

หลังจากยืนอยู่ที่นั่นซักพัก ดงซูบินก็รู้สึกอยากยอมแพ้สำหรับความคิดที่จะลองเสี่ยงโชคในครั้งนี้ ผู้คนมากมายมาซื้อวอทนัทเหล่านี้แต่ไม่มีแม้แต่ชิ้นเดียวที่มีขนาดมากกว่า 42 มม. โอกาสที่จะปรากฏขนาด 46 มม. นั้นมันก็น้อยมากเช่นกัน เขารู้ว่าแม้ว่าโชคดีจะอยู่ข้างเขา แต่ก็แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเสี่ยงโชคครั้งนี้ให้สำเร็จ

แต่ดงซูบินเองก็ไม่ยอมแพ้

10 นาที……

30 นาที……

1 ชั่วโมง……

ดงซูบินยืนอยู่หน้าแผงขายวอลนัทเกือบ 2 ชั่วโมง วอลนัทในแผนเริ่มลดลงเรื่อย ๆ

มีวอลนัตหัวสิงโตอย่างน้อย 100 ผลก่อนหน้านี้และตอนนี้มันเหลือน้อยกว่า 30 ชิ้น และตอนนี้วอลนัทที่เหลืออยู่ส่วนใหญ่ก็เป็นพันธุ์หัวใจไก่ซึ่งมันถูกขายมาไม่น้อยกว่า 2 ชั่วโมงแล้ว เจ้าของแผงเริ่มนำตะกร้าใหม่มาจากด้านหลังของแผง ธุรกิจนี้เริ่มคึกคักมากขึ้น แต่ดงซูบินยังไม่เห็นวอลนัทหัวสิงโตใดที่มีขนาดมากกว่า 44 มม. ที่ใหญ่ที่สุดที่ปรากฏขึ้นมาก็คือ 43.8 มม. แต่หลังจากเมล็ดแห้งแล้วมันก็จะหดตัวเล็กลงและขนาดจริงมันก็จะอยู่ที่ 43 มม. เท่านั้น

‘ในกองนี้มีแต่เมล็ดเล็กๆทั้งนั้น!’

‘เมล็ดทั้งหมดในแผงนี้มันเล็กเกินไป!’

ในตอนเที่ยงดงซูบินจึงเดินไปที่เคเอฟซี เพื่อหาอะไรทานก่อนที่เขาจะกลับไปที่แผงอีกครั้ง

ผ่านไป10 เมล็ด ……

ผ่านไป20 ……

ผ่านไป50 ……

เวลา 16.00 น. ดงซูบินเริ่มหมดแรง ไม่เพียงแต่ดวงตาของเขาที่เริ่มจะมัวแล้ว แต่ขาของเขาก็เริ่มจะยืนไม่ไหวเช่นกัน

ในเวลานี้มีคนน้อยกว่าและภรรยาเจ้าของแผงลอยดูมองไปที่ดงซูบินก่อนจะถามด้วยสำเนียงตะวันออกเฉียงเหนือว่า “ พ่อหนุ่ม! ไม่อยากลองเสี่ยงโชคบางหรอ?” เธอสังเกตเห็นดงซู่บิ้งยืนอยู่ที่นั่นตั้งแต่เช้า เขายืนอยู่ที่นี้เกือบ 8 ชั่วโมงและไม่ได้ซื้อวอลนัทแม้แต่อันเดียว

ดงซูบินคิดอยู่พักหนึ่งแล้วส่ายหัว

มีคนหนึ่งคนที่ได้รับเมล็ดวอลนัทขนาด 44.7 มม. แต่มันก็ยังไกลจากเป้าหมายที่ดงซูบินตั้งเอาไว้ที่ขนาด 46 มม.อยู่ดี

‘เฮ้อ……โอกาสที่จะพบขนาด 46 มม.นั้นมันน้อยเกินไปจริงๆสินะ ยังงั้นเราควรกลับแล้วดีกว่า’

ตอนนี้มันก็เย็นมากแล้วและดงซูบินตัดสินใจที่จะดูการกะเทาเปลือกวอลนัทคู่สุดท้ายก่อนจะกลับ

“ วอลนัทหัวสิงโตนี้ราคาเท่าไรกัน?” ชายร่างใหญ่นั่งลงและกำลังมองหาวอลนัท

เจ้าของแผงเองก็ตอบกลับไปว่า:“ หัวสิงโตจากป่านซานธรรมดาอยู่ที่ 400 หยวนต่อคู่ ถ้าขนาดใหญ่กว่านั้นราคามันจะแพงกว่า มีราคา 600 และ 1,000 หยวน ครับลูกค้าสนใจราคาเท่าไร”

มีวอลนัทหัวสิงโตเหลืออยู่ในตะกร้าไม่มากนัก ชายคนนั้นเริ่มกรองวอลนัทอย่างระมัดระวัง หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาหยิบผลวอลนัทสีเหลืองและสีน้ำตาลสองอันจากด้านซ้ายของตะกร้าแล้วโยนให้เจ้าของร้าน “ ฉันจะซื้อสองอันนี้ เปิดมันเลย!” วอลนัทที่มันมีสีเหลืองเพราะมันพึงเด็ดออกมาจากต้นมาระยะหนึ่งแล้ว แม้ว่าผลวอลนัทจะถูกเก็บในตู้เย็นอยู่แล้วแต่มันก็พึงถูกเก็บได้ไม่นาน แต่อย่างไรก็ดีการเก็บในตู้เย็นก็จะไม่ส่งผลกระทบต่อคุณภาพของเมล็ดอยู่ดี

“ ทั้งสองอันนี้ถือว่าเป็นผลใหญ่มันมีราคา 800 หยวน ครับลูกค้า”

ชายคนนั้นนำเงินของเขาออกไปและจ่ายให้เจ้าของร้าน “เปิดมันออกเลย!”

“ โอเค” เจ้าของร้านใช้มือถือมีดและเริ่มกะเทาะวอลนัทออกมา

หัวสิงโตเม็ดแรกปรากฏต่อหน้าทุกคน 43.3mm ถือว่าสูงกว่าเมล็ดของวอลนัทค่าเฉลี่ยเล็กน้อย

ชายคนนั้นพอใจและพยักหน้า “ อีกอัน! ดูสิว่าจะได้ดีทั้งสองอันไหม!”

เจ้าของแผงลอยเริ่มกะเทาะผลวอลนัท

กะเทาะครั้งแรก……

กะเทาะครั้งที่สอง……

กะเทาะครั้งที่สาม……

“เอ๊ะ! ดู! เมล็ดนั้น……”

“ว้าว! มันใหญ่มาก!” ฝูงชนแถวนั้นเริ่มแตกตื่นกับเมล็ดที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา

ดงซูบินเองก็กำลังตกตะลึงเช่นกัน เขาจ้องไปที่ผลวอลนัทนั้นหลังจากแตกออกมาครึ่งเปิด แม้ว่าเขาจะยังไม่ได้วัดเมล็ดขนาดด้วยไม้บรรทัด แต่เขารู้ว่าเมล็ดในผลนี้มันใหญ่มาก!

เจ้าของแผงเองก็แปลกใจเช่นกัน เขาไม่ได้กะเทาะมันต่อและเอาไม้บรรทัดไปวัดเส้นผ่านศูนย์กลางของมัน มันทำให้เขาตกใจและมองหน้าภรรยาของเขา “ มันเกือบ 47 มม. 46.8!”

ในเวลานั้นดงซูบินก็รู้สึกตื่นเต้น ‘อะไร? 46.8mm? ถ้าเมล็ดแห้งล่ะก็จะมีขนาด 46 มม!’

‘เวรล่ะ! นี่คงไม่ใช่หัวสิงโตที่ฉันกำลังมองหาใช่ไหม มันปรากฏขึ้นมาแล้วจริงๆ!’

“ สวัสดีครับ ขอโทษนะครับ” ในเวลานั้นดงซูบินเป็นห่วงว่าคนอื่นจะพยายามเสนอราคาให้ชายคนนั้นตัดหน้าเขาไป ดงซูบินจึงรีบพุ่งเข้าไปถามชายคนนั้นด้วยความเร่งรีบในทันที “ คุณครับพอว่าจะรังเกียจไหมถ้าจะขายหัวสิงโตขนาด 46 ตัวนี้ให้กับผม? คุณตั้งราคามาให้ผมได้เลยนะ”

ชายคนนั้นหัวเราะ “ ฉันไม่ขายมันหรอก! ฉันต้องการเก็บมันไว้เป็นของสะสม!”

แต่ดงซูบินก็ยังไม่ลดละความพยายามของเขา เขาพูดอย่างจริงจังว่า “ แต่นี่มันไม่ใช่คู่หนึ่ง นอกจากนี้ยังไม่คุ้มค่ากับการสะสม ด้วย ถ้าคุณสนใจคุณน่าจะ……”

“ ฉันบอกนายว่าฉันไม่ได้ขายไม่เข้าใจรึยังไงกัน!” ชายคนนั้นโบกมือไล่ดงซูบินให้ออกไปและบอกเจ้าของแผงขาย:“ ​​รีบกะเทาะมันออกเร็วเข้า!”

‘ฉันควรทำอย่างไรดี? สิ่งที่ฉันต้องการอยู่ตรงหน้าฉันแล้วตอนนี้’

ตอนนี้ดงซูบินกำลังอยู่ในท่าทางที่ตื่นตระหนก ในที่สุดเขาก็พบสิ่งที่เขารอ หากเขาพลาดโอกาสนี้……มันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่..

‘โอ้! เวรล่ะ! ฉันลืมมันไปซะสนิทเลย!’

‘ย้อนกลับ!!!’

……

ในเวลานี้ดงซูบินรู้สึกเริ่มคล่องแคล่วมากขึ้นเมื่อฉากรอบตัวของเขาเริ่มเปลี่ยนไป!

“ วอลนัทหัวสิงโตนี้ราคาเท่าไรกัน?”

เจ้าของแผงเองก็ตอบกลับไปว่า:“ หัวสิงโตจากป่านซานธรรมดาอยู่ที่ 400 หยวนต่อคู่ ถ้าขนาดใหญ่กว่านั้นราคามันจะแพงกว่า มีราคา 600 และ 1,000 หยวน ครับลูกค้าสนใจราคาเท่าไร”

ชายร่างใหญ่ยื่นแขนออกมาหยิบวอลนัทสีเหลืองขนาดใหญ่สองอันทางด้านซ้ายของตะกร้า!

ดงซูบินเองก็รีบเอนตัวไปข้างหน้าแล้วคว้าผลทั้งสองสีนั้นไว้ “ ผมต้องการคู่นี้! เจ้าของร้าน! ช่วยกะเทาะเปลือกมันให้ที!” ดงซูบินสังเกตเห็นผลไม้สีเหลืองที่มีรอยเน่าเล็กน้อยก่อนหน้านี้ เขาแน่ใจว่าสิ่งที่อยู่ในมือของเขาคือผลวอลนัทของชายร่างใหญ่คนนั้นไม่มีผิด

ชายคนนั้นขมวดคิ้วและมองไปที่ดงซูบิน เขาคิดกับตัวเอง “ จะรีบอะไรขนาดนั้น?” เขาขยับไปข้าง ๆ แล้วดูผลวอลนัททางด้านขวาของตะกร้า

เจ้าของแผงลอยดูผลวอลนัทที่อยู่ในมือของดงซูบิน “ 800 หยวนพ่อหนุ่ม”

ดงซูบินจ่ายเงินให้เจ้าของแผงทันที หัวใจของเขาในตอนนี้เต้นเร็วมาก

‘ได้โปรดอย่าให้เมล็ดมีตำหนิ! เมล็ดต้องไม่โดนแมลงเจาะ……ได้โปรด!’

เจ้าของแผงเริ่มกะเทาะผลวอลนัทอันแรกออก’

กะเทาะครั้งแรก……

กะเทาะครั้งที่สอง……

กะเทาะครั้งที่สาม……

ในไม่ช้าฝูงชนก็เริ่มมีเสียงดังขึ้นมา มีเมล็ดวอลนัทหัวสิงโตปรากฏขึ้น!

ไม่มีรอยตำหนิและจุดด่าง!

46.8mm !!!

ชายร่างใหญ่บ่นกึมกัม ก่อนที่จะถอนหายใจของเขา ‘เวรเอ๋ย!’

เจ้าของร้านและภรรยาก็รู้สึกตกใจกับเหตุการณ์นี้มากเช่นกัน เพราะชายหนุ่มคนนี้ยืนอยู่ที่นั่นตั้งแต่เช้าและไม่ซื้อแม้แต่ผลเดียว ทันทีที่เขาซื้อมันเขากลับได้เมล็ดวอลนัทขนาด 46mm ปรากฏขึ้นมาต่อหน้าของเขา! ‘เขาสามารถมองเห็นความแตกต่างระหว่างผลวอลนัทได้ยังงั้นหรอ! เป็นไปไม่ได้!’ เจ้าของแผงขายผลวอลนัทก็ขายมันมาแล้วหลายปีแล้วแต่เขาเองก็ไม่สามารถบอกความแตกต่างจากภายนอกของผลวอลนัทเหล่านี้ได้เลย!

ดงซูบินสูดหายใจเข้าลึก ๆ ขณะที่เขาจับเมล็ดวอลนัทหัวสิงโตขนาดใหญ่ไว้ในมือของเขา

‘ฮ่าฮ่าฮ่า! ที่สุด!’

ในที่สุดดงซูบินก็ได้รับเมล็ดวอลนัทหัวสิงโตมา 1 อัน ขนาด 46 มม. แล้ว!