บทที่ 180.1 สภาวะจำยอม

ผู้แปล loop

วันนี้เป็นวันเสาร์

ณ บ้านของผู้อำนวยการกระทรวงศึกษาธิการเขตหยูเฉินซิง

“ อ่าวพี่หูมาเยี่ยมหรอเนี่ย” ภรรยาของหยูเฉินซิง เปิดประตูเพื่อหัวหน้าหูเข้ามาหยูเฉินซิง ที่กำลังดูทีวีก็เดินไปที่ประตูเพื่อต้อนรับเขา

หัวหน้าหูยิ้มและพยักหน้า เขานั่งลงบนโซฟาแล้วพูดว่า “ วันนี้ฉันออกตรวจตรากเลยแวะมาเยี่ยม  เกิดอะไรขึ้นที่โรงเรียนมัธยมหมู่บ้านฮุ่ยเทียนอย่างงั้นหรอเห็นว่า หัวหน้าซูบินไปที่นั้น” หัวหน้าหูก็พึงได้ยินเรื่องดังกล่าวเมื่อวานนี้

หยูเฉินซิง เทชาให้กับหัวหน้าหู “ ไอ้สารเลวนั่นต้องการให้ฉันช่วยแม่ของมันโอนย้ายที่ทำงานให้ไปทำงานในเมือง แต่ฉันไม่เห็นด้วย ผมคิดว่า ดงซูบินคิดว่าตัวเป็นใครกันมันต้องได้รับบทเรียน หมอนั้นมันก็เป็นได้แค่ไอ้เด็กเหลือขอเท่านั้น หยูเฉินซิง รู้จักกับหัวหน้าหูที่คอยเป็นกำลังหลักจนเขาได้รับตำแหน่งผู้อำนวยการ และตอนนี้หยูเฉินจินได้ปะทะกับดงซูบิน และต้องการช่วยให้ลูกพี่ลูกน้องของเขาอย่างหัวหน้าหูกลับมารับตำแหน่งเดิมด้วย

หัวหน้าหู เพียงพยักหน้า “ ตกลง แต่อย่าทำอะไรเกินเลยไปกว่านี้ล่ะ”

หยูเฉินซิง ตอบ “ ไม่ต้องกังวลไปเรื่องนั้น ผมจะไม่ไล่แม่ของดงซูบินออกจากโรงเรียนหรอก แค่เธอจะไม่ได้โอนย้ายไปอยู่ในเขตเมืองแค่เท่านั้น เธอจะต้องอยู่ในหมู่บ้านนี้ตลอดชีวิต ผมจะไม่ยอมปล่อยเธอไปเด็ดขาด ตราบใดที่ผมไม่อนุญาต แม่ของดงซูบินจะไม่สามารถย้ายไปโรงเรียนในเมืองได้อย่างแน่นอน” หยูเฉินซิงพูดด้วยความจริงจัง แต่อย่างไรก็ถ้าผู้นำของรัฐบาลมณฑลสั่งการเขาโดยตรงเขาก็จะต้องเชื่อฟังคำสั่ง อย่างไรก็ตามเขาได้ไปศึกษาประวัติของดงซูบินมาบ้างแล้ว และรู้ว่าดงซูบิน ไม่มีเส้นสายใด ๆ ในเขตหยางไท่แห่งนี้

หัวหน้าหูเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็รู้สึกยินดีมากที่ได้รู้ว่าดงซูบินกำลังเจอกับปัญหา หัวหน้าหูนั้นเป็นพวกกระหายอำนาจและชอบขโมยความดีความชอบของคนอื่นให้มาเป็นของตัวเองเสมอ และนี้เป็นครั้งแรกที่เขาพลาดเมื่อมาเจอกับดงซูบิน “ ไอ้ดงซูบินนั้นคิดว่ามันสูงส่งมากหรือยังไงกัน นายทำถูกต้องแล้วการทำเช่นนี้จะช่วยสอนบทเรียนกับไอ้เด็กเมื่อวานซืนนี้ให้รู้ซึ้งสักที”

หยูเฉินซิงหัวเราะขึ้นมา “ ผมเดาว่า มันน่าจะรู้แล้วว่ามันมีปัญหาผิดคน” โดยปกติแล้วหยูเฉินซิงไม่เคยมีปัญหาเรื่องการโยกย้ายตำแหน่งให้กับลูกน้องของเขา แต่คราวนี้เขาจงใจปฏิเสดงซูบิน และจะดูว่าดงซูบินจะสามารถทำอะไรกับเขาได้บ้าง?

……

ดงซูบินเองก็ไม่ได้กลับไปที่เมืองในทันที เมื่อวานนี้ดงซูบินพักที่บ้านยายของเขา

ในห้องนั่งเล่นลุงและป้าของดงซูบินได้ยินเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในโรงเรียนและโมโหมาก

ลุงของดงซูบินกระแทกโต๊ะ “ ตาเฒ่านั่นมันจะทำมากเกินไปแล้ว มันทำยังงี้กับซูบิน ได้อย่างไงกัน มันคิดว่ากระทรวงศึกษาธิการนั้นใหญ่ที่สุดในเมืองอย่างงั้นหรอ!”

ป้าคนแรกของดงซูบินพูดเพิ่มเติมขึ้นมาว่า“ ตาเฒ่านั้นทำอย่างงี้มันจะมากเกินไปแล้ว!”

แม้ว่า ดงซูบินอาจดูเหมือนจะให้อภัยลุงและป้าของเขาในใจ แต่เขาก็ยังโกรธกับสิ่งที่เคยเกิดขึ้นกับเขาอยู่ เขามองไปที่แม่ของเขาและรู้สึกท้อแท้กับแม่ที่บอกพวกเขาเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้”

ลวนเสี่ยวปิง กลัวว่าลูกชายของเธออาจมีปัญหาและได้แต่ถอนหายใจ “ ซูบินแม่จะไม่ไปทำงานในเมืองแล้วก็ได้ แม่ไม่รังเกียจที่จะอยู่ในหมู่บ้านต่อไปนะ”

ดงซูบิน กล่าว “ โรงเรียนในหมู่บ้านนี้มีอะไรดีนักหนา? เรื่องนี้ปล่อยให้ผมจัดการเถอะ” ดงซูบินยังคงมีไพ่ไม้ตายมากมายที่เก็บเอาไว้ แต่เขาจะไม่ใช้มันอย่างง่ายๆ เขาต้องเก็บไพ่ตายเหล่านั้นเอาไว้ในช่วงวิกฤติและมันก็ไม่คุ้มที่จะใช้กับคนอย่างหยูเฉินซิง

ลูกพี่ลูกน้องของดงซูบินอย่างต้าจิน พูดด้วยความโมโหว่า “ ตาเฒ่าหยูเฉินซิง และครอบครัวของเขามีชื่อเสียงในหมู่บ้านหยู ตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว จนถึงตอนนี้ก็ยังเป็นอย่างงั้นอยู่”

ดงซูบินหยุดครู่หนึ่งแล้วถาม “ หมู่บ้านหยู? หมู่บ้านหยู ในฮุ่ยเทียน นั่นคือบ้านเกิดของหยูเฉินซิงอย่างงั้น เหรอ?”

ป้าคนที่สองของดงซูบินพูดเพิ่มเติมว่า “ เขามาจากหมู่บ้านหยูนะ”

ดงซูบินถาม “ มีใครในครอบครัวของเขาบ้างและ พวกเขาทำอาชีพอะไรอยู่ตอนนี้”

สามีของป้าคนสองพูด “ ครอบครัวทั้งหมดของเขาย้ายไปอยู่ในเมือง โอ้หลานชายของเขามักจะกลับมาที่หมู่บ้านหยูอยู่เป็นประจำ เสี่ยวจินนะมีเพื่อนร่วมงานที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านหยูมากมาย ป้าได้ยินว่าหลานชายของหยูเฉินซิงยังไม่มีงานทำและใช้เวลาไปกับการเล่นไพ่นกกระจอก”

ตาของดงซูบินเบิกกว้างขึ้น“การพนันอย่างั้นหรอ”

สามีของป้าที่สองตอบ “น่าจะเป็นอย่างงั้นนะ แต่คงไม่ได้เล่นมากมายอะไร”

แม้แต่ 10 เซนต์ก็ถือว่าเป็นการพนัน! ดงซูบินรู้ทันทีว่าเขาต้องทำอะไร เขาโทรหาหลิวดาไห่ หลังจากเดินออกจากห้อง “ สวัสดีหัวหน้าหลิว? ฉันมีปัญหาบางอย่างที่นี่ คุณช่วยให้นายตำรวจหนุ่มที่คุ้นเคยกับหมู่บ้านทั้งหมดในฮุ่ยเทียนมาพบฉันได้ไหม”ดงซูบิน ต้องการเจ้าหน้าที่ที่อายุน้อยเพราะสถานที่แห่งนี้อยู่ภายใต้หัวหน้าหู ในอดีตและเขาไม่ไว้วางใจเจ้าหน้าที่ที่ค่อนข้างอาวุโสแล้ว สิ่งนี้จะต้องเป็นความลับและไม่สามารถรั่วไหลออกไปภายนอกได้

หัวหน้าหลิวถึงกับงงงวย แต่เขาไม่ได้ถามอะไรเลย “ ผมจะขอให้ชูเฟิงไปพบหัวหน้าครับ พ่อหนุ่มคนนี้ฉลาดมาก”

หลังจากนั้นครู่หนึ่งเจ้าหน้าที่ตำรวจผอมสูงในวัย 20 เดินทางมาหาดงซูบิน

ดงซูบิน นั่งในรถสำนักงานของเขาแล้วมองไปที่เจ้าหน้าที่ เขาลดหน้าต่างลงและถาม “ ชูเฟิงใช่ไหม? เข้ามาก่อน “

ชูเฟิงตกตะลึงและทักทายหัวหน้าซูบินอย่างรวดเร็วก่อนเข้าไปนั่งที่นั่งโดยสารด้านหน้า หัวหน้าสถานีหลิว เพิ่งบอกเขาว่าหัวหน้าซูบินต้องการให้เขาทำอะไรบางอย่าง ระหว่างทางชูเฟิงดูประหม่าและตื่นเต้นมาก เขารู้ว่านี่เป็นโอกาสที่หายาก

หลังจากเฝ้าดูเขาซักพักแล้วดงซูบินก็ยิ้ม “ หัวหน้าหลิวบอกฉันว่านายคุ้นเคยกับทุกหมู่บ้านใกล้เคียงนี้ ฉันมีภารกิจให้นายท”

ชูเฟิงยืนตรงหลังแล้วพูดว่า “ครับท่าน. ผมจะทำภารกิจนี้ให้สำเร็จโดยไม่ล้มเหลว!” ชูเฟิงไม่มั่นใจมากนัก แต่เขารู้ว่าเขาลังเลผู้นำจะสูญเสียความมั่นใจในตัวเขา

ดงซูบิน พยักหน้า “ นายรู้จักหยูเว่ย จากหมู่บ้านหยู หรือป่าว”

ชูเฟิงรู้สึกประหลาดใจ “ ผมรู้ว่าเขาเป็นใคร แต่เราไม่ได้สนิทกัน เราพบกันระหว่างการทำคดีต่างๆสมัยก่อน”

ดงซูบินจึงตอบกลับ “ตกลง. ฉันต้องการให้นายตรวจสอบเรื่องของหยูเว่ยฉันได้ยินมาว่าเขาชอบเล่นไพ่นกกระจอก ฉันอยากรู้ว่าเขาเล่นไพ่นกกระจอกที่ไหนและเมื่อไหร่ ชูเฟิง ฉันแน่ใจว่านายรู้ว่าสิ่งนี้จะต้องเป็นความลับ อย่าให้ใครรู้เรื่องนี้เป็นอันขาด”

หัวใจของชูเฟิงกำลังเต็นแรง “หยูเว่ย คือ…ผู้อำนวยการ หยู ……”

ดงซูบิน มองเขา “ ถ้านายทำไม่ได้ฉันจะหาคนอื่นมาแทนนาย”

ชูเฟิงยิ้มให้ฟันของเขาแล้วบีบหน้าอกออก “ ผมจะทำภารกิจนี้ให้สำเร็จ!”

ดงซูบินตบเขาบนไหล่ของเขาแล้วพูดว่า “ไปได้.”

แม้ว่าสิ่งนี้จะล้มเหลวดงซูบินก็ไม่สนใจเช่นกัน แต่สำหรับชูเฟิงมันแตกต่างกัน เขารู้ว่าเขามีส่วนร่วมในการต่อสู้ทางการเมืองระหว่างดงซูบิน และหัวหน้าหูหากเขาไม่ระวังตัวเขาอาจจะต้องเสียใจภายหลัง แต่ทุกรางวัลที่ยิ่งใหญ่มาพร้อมความเสี่ยงที่สูงอยู่แล้ส เขาจะได้รับความไว้วางใจจากหัวหน้าซูบินถ้าเขาสามารถทำภารกิจให้สำเร็จและหัวหน้าซูบินป็นผู้บังคับบัญชาของเขาโดยตรงและเป็นผู้บังคับบัญชาของสถานีตำรวจฮุ่ยเทียนด้วย!

ชูเฟิงไม่มีทางเลือกนอกจากทำภารกิจให้หัวหน้าซูบินสำเร็จ

เมื่อเวลาประมาณบ่ายสี่โมงดงซูฐินรับสายของชูเฟิง “ มันเป็นอย่างไรบ้าง”

หัวหน้าสถานณหลิวได้แนะนำคนที่เหมาะสมให้กับดงซูบิน ชูเฟินทำงานได้มีประสิทธิภาพมาก “ หัวหน้าซูบินผมรู้ว่าหยูเว่ยอาศัยอยู่ในบ้านเก่าของเขาในหมู่บ้านยูในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เขาจะเริ่มเล่นไพ่นกกระจอกในเวลาประมาณ 19.00 น. หลังจากท้องฟ้ามืดและจะหยุดเล่นกันเวลา 3 หรือ 4 โมงเช้า พวกเขาอาจจะเล่นการพนัน แต่การเดิมพันไม่สูงมาก รางวัลและการได้เสียไม่น่าเกิน 1,000 หยวน”

ดงซูบิน ถาม “ แล้วพวกเขาจะเล่นกันเย็นนี้หรือป่าว”

“ครับ.”

“นายแน่ใจไหม?”

“ครับท่าน! ผมแน่ใจ!”

ดงซูบินยกย่องเขา “ ทำได้ดีมาก กลับมาและอย่าให้ใครเห็นนาย”

ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีเข้ม

หลังอาหารค่ำดงซูบินโทรหาหัวหน้าสถานีหลิว “ หัวหน้าหลิวขอให้เจ้าหน้าที่ที่เชื่อใจได้มาตามคดีนี้สักสองสามคน”

หัวหน้าสถานีหลิวรู้สึกประหลาดใจ “ คดีอะไรครับ?”

“ เราจะคุยเรื่องนี้กันเมื่อมาเจอกัน จำไว้ว่าอย่าขับรถตำรวจ ฉันจะรอพวกคุณทุกคนที่ชุมทางตะวันตกของสถานี” ดงซูบินวางสายก่อนที่หัวหน้าสถานีหลิวจะได้ถามอะไร

5 นาทีต่อมารถตู้มาถึงทางแยก

ดงซูบิน เห็นร่างของหัวหน้าสถาณีหลิวจากกระจกมองหลัง เขาไม่ได้ลงและเปิดไฟฉุกเฉินเพื่อส่งสัญญาณให้พวกเขาก่อนขับรถตรงออกไป รถตู้หยุดซักพักแล้วตามด้วยรถ MPV ถนนสายหลักนั้นค่อนข้างดี แต่หลังจากพวกเขาเข้าไปในหมู่บ้านสภาพถนนเป็นหลุมเป็นบ่อ ในไม่ช้ายานพาหนะทั้งสองก็เข้าสู่หมู่บ้านหยู

พวกเขาจอดรถในพื้นที่ที่เงียบสงบและดงซูบินและชูเฟิงก็เดินลงมา

เจ้าหน้าที่ 4 คนและหัวหน้าสถาณีหลิว ลงจากรถตู้ “ หัวหน้าซูบินนี่เป็นคดีอะไร?”

ดงซูบินตอบกลับ “ มันเป็นการบุกจับคนเล่นการพนัน”

หัวหน้าสถาณีหลิวบ่นในใจของเขา มันเป็นเพียงการบุกจับคนเล่นการพนัน ทำไมคุณถึงต้องปิดบังเรื่องนี้ด้วย?

ดงซูบินพูดกับชูเฟิงเบา ๆ แล้วชี้ไปที่บ้านหลังที่สาม “ นั่นคือเป้าหมายของเรา เจ้าหน้าที่คนหนึ่งให้เฝ้ายามที่ทางเข้าหมู่บ้าน เราต้องรีบแล้ว!”