EP 195 แม่ของฉูหยวนจับได้แล้ว!

By loop

นี้ก็เป็นเวลาเกือบ 20.30 น. ตอนนี้ดงซูบินเดินทางออกจากบ้านประมูลหยวนเต๋อแล้ว

 

ดงซูบินเองได้ขับรถเอ็มพีวีของเขามุ่งเดินทางเหนือและโทรหาฉูหยวนทันที “ สวัสดีนี้เบอร์ของฉูหยวนหรือเปล่า?”

 

ฉูหยวนเองก็ตอบด้วยเสียงที่ดูเหนื่อยล้า “ …. ฮะใช่แล้ว?”

 

ดงซูบินเริ่มค่อยๆพูดช้าๆ “ ช่วงนี้เธอนอนเร็วจัง? แสดงว่าสองสามวันที่ผ่านมาเธอทำงานหนักมากๆเลยสินะ”

 

ฉูหยวนเธอหาวออกมาและบอกให้ดงซูบินรอเธอสักพักหนึ่ง  ดงซูบินได้ยินเสียงฝีเท้าของเธอในรองเท้าแตะ “ เมื่อวานฉันตื่นตั้งแต่ตี 5 และยุ่งอยู่กับนิทรรศการก่อนการเริ่มการจัดการประมูล การประมูลครั้งแรกของบริษัทเราจะจัดขึ้นในวันมะรืนนี้และมีงานมากมายที่ต้องทำ โอ้ซูบินนายจะกลับมาเมื่อไหร่กัน? ฉันเองก็รู้นายเองก็กำลังมีงานยุ่ง ถ้านายกลับมาไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ฉันจะจัดการที่นี้ให้เอง ”

 

ดงซูบินรับทราบ “ตอนนี้เธออยู่ที่บ้านแล้วหรอ?”

 

“ใช่.”

 

“ ถนนเหอผิงเหนือใช่ไหม?”

 

“ ใช่นายถามทำไม” “ ไม่มีอะไร. เอ่อ…ฉันต้องไปแล้ว บาย.” ดงซูบินต้องการทำให้เธอประหลาดใจและไม่ได้บอกเธอว่าเขาอยู่ที่ไหน ตอนนี้ทักษะการขับรถของดงซูบินนั้นดีขึ้นมาก แต่เขาก็ยังต้องระมัดระวังในการขับรถตอนกลางคืนอยู่ดี ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมาเขาขับรถเข้าไปในที่ดินเล็ก ๆ ที่ถนนเหอผิงเหนือ และจอดรถของเขา เขาวางแผนที่จะทำให้ฉูหยวน ตกใจโดยเข้าไปในห้องนอนของเธอและค้างคืนที่บ้านของเธอ อย่างไรก็ตามมันไม่ปลอดภัยที่จะเก็บโสมป่าที่เหลืออยู่ในรถของเขาและเขาก็นำทั้งหมดกลับไปที่ห้องของเขา ก่อนที่ดงซูบินจะเดินทางไปยังเทศมณฑลไท่เหยียนเขาจ่ายค่าเช่าล่วงหน้าหลายเดือนสำหรับอพาร์ทเมนต์ของเขาเนื่องจากเขาต้องการมีที่พักเมื่อเขากลับไปปักกิ่ง

 

 

เป็นเวลา 2 เดือนแล้วที่เขากลับมาที่ยูนิต แต่อพาร์ทเมนต์ของเขาสะอาดสะอ้าน

 

ที่บ้านไม่มีจุดฝุ่นเลย

 

ห้องของดงซูบินได้กลิ่นน้ำหอมปรับอากาศและเขาก็ประหลาดใจ นอกจากแม่ของเขาแล้วมีเพียง ฉูหยวนเท่านั้นที่มีกุญแจไปยังอพาร์ตเมนต์ของเขาและเธอต้องทำความสะอาดห้องให้เขาด้วย ‘เฮ้อ…ถ้าฉันมีแต่งงานจริงๆฉันก็อยากจะได้คู่ชีวิตที่หมือนกับฉูหยวน เธอจะดูแลฉันอย่างดีและฉันไม่ต้องกังวลกับการใช้ชีวิตเลย ดงซูบินวางกล่องโสมป่าและออกเดินทางอีกสองครั้งเพื่อนำทุกอย่างขึ้นจากรถ

 

ดงซูบินมองไปที่นาฬิกาของเขาและหยิบโสมป่าอายุ 10 ปีขึ้นมาเพื่อแสดงฉูหยวน เขาหยิบกุญแจของฉูหยวน ออกมาและปิดไฟของอพาร์ทเมนต์ของเขาก่อนจะปิดประตูด้านหลังเขาอย่างนุ่มนวล เขาเดินไปที่ห้องของฉูหยวน และเปิดประตูและประตูหลักอย่างนุ่มนวล

 

มันมืดในอพาร์ตเมนต์ของฉูหยวน และเขาได้กลิ่นของเธอ

 

ดงซูบินหายใจเข้าลึก ๆ ในความมืด ตาของเขาไม่ชินกับความมืดและมองเห็นได้ไม่ชัด

 

เขาพิงกำแพงและวางกล่องโสมป่าไว้ในห้องนั่งเล่นแล้วเดินไปที่ห้องนอนของฉูหยวน เขาเอาหูพิงประตูและได้ยินเสียงหายใจแผ่วเบาฉูหยวน น่าจะหลับแล้วและดงซูบินหัวเราะกับตัวเองขณะที่เขาค่อยๆเปิดประตู ห้องนอนมีผ้าม่านหนาและมืดกว่าห้องนั่งเล่น ผ่านแสงจันทร์จาง ๆ ที่ส่องจากหน้าต่างห้องนั่งเล่น ดงซูบินแทบจะมองไม่เห็น ฉูหยวนนอนหลับอยู่ในชุดราตรีลูกไม้ของเธอ

 

ดงซูบินปิดประตูตามหลังเขาและเข้าหาเธออย่างกระตือรือร้น

 

ดงซูบินคิดถึงเรื่องนี้มาสองเดือนแล้วเขาก็กระโจนลงบนเตียงและกอดฉูหยวน “ ฉูหยวนของฉัน…”

 

“ หือ?” ฉูหยวนตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย

 

มือของดงซูบินอยู่ใต้ชุดนอนของเธอแล้ว “ ฮิฮิเธอคิดถึงฉันไหม? คงไม่คิดมาก่อนสินะที่จะเจอกับฉัน?”

 

ในที่สุดฉูหยวนก็ลืมตาขึ้นและมองไปที่ดงซูบินก่อนที่เธอจะตกใจ “ ซูบิน?!”

 

ดงซูบินหัวเราะ “ มา…ฉันจะทำให้เธอรู้สึกดีเอง”

 

ในที่สุดดวงตาของ ดงซูบินก็ชินกับความมืดและเห็นฉูหยว มองใบหน้าของเธอที่ตกใจและอายในทันที “ทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่?”

 

ดงซูบินตอบกลับด้วยถ่อยคำที่หื่นกระหาย “ ฉันมาที่นี่เพื่อทำให้เธอรู้สึกดี…เป็นอะไรหรือเปล่า”

 

ทันใดนั้นผู้หญิงคนหนึ่งถามอย่างเคร่งเครียด “เธอพยายามจะทำอะไร? อา?!”

 

ดงซูบินกระโดดขึ้นและมองไปที่อีกด้านของเตียง เป็นแม่ของฉูหยวน และเธอก็ลุกขึ้นนั่งจ้องมองเขา หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีเธอก็หันมาจ้องที่ลูกสาวของเธอ

 

เวรล่ะ! ทำไมแม่ของฉูหยวนถึงมาอยู่ที่นี้ได้?!

 

ดงซูบินเองก็รู้ว่าแม่ของฉูหยวนชอบแวะมาเที่ยวหาฉูหยวนอยู่บ่อยครั้ง แต่เธอแทบจะไม่ได้ค้างคืนที่นี่ เขานึกถึงบทสนทนาของเขากับฉูหยวน ก่อนหน้านี้และเธอขอให้เธอรอสักครู่ก่อนที่จะพูดกับเขา เป็นเพราะแม่ของเธออยู่ใกล้ ๆ จึงไม่สะดวกที่จะคุยโทรศัพท์ดงซูบินถึงกับพูดไม่ออก…เขากำลังมีความสัมพันธ์กับลูกสาวของเธอและถูกจับได้คาหนังคาเขาว่ากำลังจะเล่นจ้ำจี้กัน! ไม่มีอะไรน่าอายไปกว่านี้อีกแล้ว!

 

“ คุณป้าผม…ผม…” ดงซูบินไม่รู้จะอธิบายเรื่องนี้อย่างไรดี

 

แม่ของฉูหยวนลุกจากเตียงและตะโกน “ ทั้งสองคนไปที่ห้องนั่งเล่นเดี๋ยวนี้!”

 

ฉูหยวนจ้องไปที่ดงซูบิน และบีบต้นขาของเขาอย่างแรง “รู้สึกดี?! แล้วที่นี้เราจะทำยังไงกันดี?!”

 

ดงซูบินถูจมูกของเขาอย่างประหม่า ทันใดนั้นเขาก็จำได้ว่าเขายังมีพลังย้อนกลับอยู่ แต่เขาตัดสินใจที่จะไม่ใช้มัน เขาเองก็ไม่ได้เก็บพลังพิเศษของเขาเอาไว้ก่อนหน้านี้ อีกทั้งเขาเองก็จำเป็นต้องใช้พลังย้อนกลับในระหว่างการประมูลเพื่อเพิ่มราคาเสนอสำหรับสินค้าที่เขาจะเอาไปประมูลอีกด้วย

 

ฉูหยวนเห็นดงซูบิน และ ฉูหยวน เดินออกจากห้องนอนอย่างช้าๆและถาม “บอกแม่มา! เกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอทั้งสองคน”

 

ใบหน้าของฉูหยวนเปลี่ยนเป็นสีแดง

 

ดงซูบินกระแอมในลำคอ แต่ไม่ได้พูดอะไร

 

แม่ของฉูหยวนถามด้วยความโกรธ “ ทั้งสองคนมีอะไรกันแล้วใช่ไหม?”

 

“ อ่า…แม่…แม่กำลังพูดถึงอะไร” ฉูหยวนพยายามปฏิเสธ “ ไม่…”

 

แม่ของฉูหยวนชี้ไปที่ดงซูบิน และถาม “ ถ้าอย่างนั้นบอกแม่มาสิว่าซูบินจะทำให้ลูกรู้สึกดีได้อย่างไร? อา? เขาหมายถึงอะไร” เธอเห็นทั้งสองเก็บตัวเงียบและถามอีกครั้ง “ ทั้งสองคนมีอะไรกันแล้วจริงๆใช่ไหม!?”

 

ฉูหยวนพยายามปิดหน้าของเธอและตอบกลับ “ ใช่…”

 

“ ทั้งสองคน! ทั้งสอง! ฉันอยากจะบ้าตาย” แม่ของฉูหยวนโกรธมาจนพูดอะไรไม่ออกเลย ไม่ใช่เพราะเธอดูถูกดงซูบิน หลังจากที่เธอได้ยินว่าซูบิน กลายเป็นรองหัวหน้าสำนักงานความปลอดภัยสาธารณะของมณฑลเธอรู้สึกว่าเขาจะมีอนาคตที่สดใส แม้ว่าลูกสาวของเธอจะอายุมากกว่าเขาหลายปี แต่เธอก็ยังรับได้ แต่เธอโกรธมากเพราะพวกเขาพยายามซ่อนความสัมพันธ์ลับๆนี้จากเธอ!

 

ดงซูบินรู้ว่าเขาต้องพูดอะไรบางอย่าง “ คุณป้า…เออๆ…เป็นแบบนี้…”

 

ฉูหยวนเองก็ค่อนข้างจริงจังกับความสัมพันธ์นี้ “ ตอนนี้เรากำลังออกเดทกันอยู่ เราจัดการเรื่องนี้ได้”

 

แม่ของฉูหยวนเริ่มคำราม “ ฉันเป็นแม่ของเธอ! ฉันจะปล่อยให้เธอทำทุกอย่างที่เธอต้องการได้อย่างไร!”

 

ฉูหยวนถอนหายใจ “ แม่ ถึงแม้ว่าซูบินจะอายุน้อยกว่าหนู แต่เราก็ไม่ได้อายุห่างกันขนาดนั้น และเรากลัวว่าแม่จะไม่อนุญาตให้เราคบกัน…”

 

“ แม่ไม่ได้ถามเรื่องนี้!” แม่ของฉูหยวนจ้องไปที่เธอ “ ทำไมคทั้งสองคนไม่บอกให้ฉันรู้ว่าทั้งสองกำลังเดทกันอยู่ล่ะ? อา? แล้วรู้ได้อย่างไร ว่าแม่จะไม่อนุญาต? “

 

ฉูหยวนตะลึง “แม่เห็นด้วย?”

 

แม่ของฉูหยวนมองออกไปโดยไม่สนใจคำถามของเธอ

 

ฉูหยวนนิ่งไปในทันทีและเดินไปนั่งข้างแม่ของเธอ เธอจับมือแม่ “ แม่หนูเคยบอกแม่ว่า บริษัท ประมูลตั้งขึ้นโดยหุ้นส่วนและหนูก่อนหน้านี้ นั้นมันไม่ใช่ความจริง ซูบินนั้นแหละเป็นคนที่ให้ทุนหนู เขาสนใจของเก่าและเก็บสมบัติมาได้มากมายเช่นสร้อยมุกเหรียญโบราณเครื่องประดับหยกโบราณ ฯลฯ บริษัท เป็นของเขาและถ้าไม่มีเขา หนูก็น่าจะยังตกงานอยู่”

 

แม่ของฉูหยวนตกใจ “ นี้ลูกพูดจริงหรอเนี่ย”

 

ฉูหยวนตอบ “ใช่. ซูบินไม่เพียง แต่มีอนาคตในวงการราชการ แต่เขายังทำธุรกิจได้ดีอีกด้วย บางครั้งหนูก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ดีพอสำหรับเขา”

 

แม่ของฉูหยวนถาม “ ซูบินสนับสนุนทุกเท่าไร?”

 

ฉูหยวน ตอบ “หลายล้านหยวนเลย”

 

แม่ของฉูหยวนเองถึงกับพูดไม่ออก เธอเป็นพวกหัวสูงและอยากให้ลูกสาวคบกับคนที่ร่ำรวยมาโดยตลอด นี้คือวิธีที่ลูกสาวของเธอจะมีชีวิตที่ดี แม้ว่าการเป็นข้าราชการจะเป็นอาชีพที่มั่นคง แต่เธอก็เคยได้ยินมามากเกี่ยวกับอันตรายของการอยู่ในภาครัฐ นั่นเป็นเหตุผลที่เธอไม่คิดว่า ดงซูบินจะเหมาะกับลูกสาวของเธอในอดีต แต่ตอนนี้ถ้า ดงซูบินสามารถทำเงินได้มากขนาดนั้นล่ะก็…”

 

ดงซูบินมองไปที่แม่ของฉูหยวน แล้วรีบเดินไปที่โต๊ะและนำโสมป่ามากล่องหนึ่ง “ คุณป้านี่เป็นของขวัญสำหรับคุณป้าครับ”

 

แม่ของฉูหยวน หยิบมันขึ้นมาและเปิดมัน “ โสม?”

 

ฉูหยวนก็ประหลาดใจเช่นกัน “ เอ๊ะ? โสมป่า? โสมอายุ 10 ปี?”

 

โสมป่า? แม่ของฉูหยวนเคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนหน้านี้และว่ากันว่ามีค่ามากกว่าทองคำ โสมป่าอายุ 10 ปีน่าจะมีมูลค่าอย่างน้อยสองสามพัน เธอมองไปที่กล่องและการรับรอง นี่มันโสมป่าอายุ 10 ปีจริงๆ! เธอไม่เคยได้รับของขวัญราคาแพงขนาดนี้มาก่อนในชีวิต “ ซูบินเธอ…เธอหาเงินได้เยอะขนาดนั้นจริงๆหรอ”

 

ดงซูบินรู้ว่านี่ไม่ใช่เวลาที่จะถ่อมตัว “ใช่. ผมทำเงินได้หลายล้านที่ได้จากการทำเหมืองหินเลือดไก่”

 

โสมป่าอายุ 10 ปี

 

ฉูหยวนยังพูดถึงดงซูบินต่อไปว่า “ ซูบินเป็นคนที่ค้นพบเหมือง แม้แต่ผู้เชี่ยวชาญในพื้นที่ก็ยังบอกว่าของหนูว่ามันเป็นเหมืองที่ตายแล้วและจะไม่มีหินเลือดไก่เหลือแล้ว แต่ซูบินเองไม่คิดอย่างงั้นและเช่าเหมืองนั้นมัร ในระหว่างการระเบิดครั้งแรกมีการพบหินมูลค่าไม่กี่แสนแต่เราพบหินมูลค่าสูงมากมายหลังจากขุดลึกลงไป”

 

ในที่สุดแม่ของฉูหยวนก็เชื่อพวกเขา

 

ฉูหยวนมองไปที่แม่ของเธอ “ แม่จะไม่มีใครมีความสามารถเท่าซูบินแล้ว แม่ยังไม่พอใจอยู่ไหม อายุเราต่างกันไม่มากและยิ่งไปกว่านั้นเราเพิ่งคบกันและไม่ได้แต่งงาน โปรดอย่าให้เราเลิกคบกันเลย”

 

แม่ของฉูหยวนไม่มีอะไรจะพูดอีก ดงซูบินเป็นข้าราชการและมีฐานะร่ำรวย เพียงเท่านี้เธอก็พอใจมากแล้ว

 

“ แม่จะคุยเรื่องนี้กับพ่อของลูกก่อน” แม่ของฉูหยวน กล่าว

 

ดงซูบิน รู้แล้วว่าแม่ของฉูหยวนนั้นอนุญาตกับความสัมพันธ์ของดงซูบินกับฉูหยวนแล้ว  “ คุณป้าการปรุงโสมป่านี้จะทำให้สูญเสียสรรพคุณทางยา คุณป้าควรทานโสมดิบชิ้นเล็ก ๆ เป็นเรื่องที่อาจพูดเกินจริงเล็กน้อยที่จะบอกว่ามันจะยืดอายุขัยของคุณป้าได้ และยังมีคุณสมบัติในการต่อต้านริ้วรอยด้วย ถ้าคุณป้ารับของขวัญชิ้นนี้แล้ว เอ่อ…. ผม…ผมจะไม่รบกวนคุณป้าแล้ว ผมจะกลับไปเดี๋ยวนี้”

 

ฉูหยวน กล่าว “ แม่กลับไปนอนกันเถอะ”

 

แม่ของฉูหยวน วางโสมป่าไว้บนโต๊ะกาแฟและมองไปที่ลูกสาวของเธอ “ หยุดเสแสร้งได้แล้ว! ลูกต้องการนอนกับซูบินที่นี้ไม่ใช่หรือยังไง!”

 

ฉูหยวนโต้กลับ “ แม่กำลังพูดถึงอะไร”

 

แม่ของฉูหยวน ยืนขึ้นและกลับไปที่ห้องนอน “ แม่กำลังจะไปนอนและจะไม่ยุ่งกับเรื่องของทั้งสองคนแล้ว” ปัง เธอปิดประตูดังปัง

 

ดงซูบิน พึมพำ “ เอ้อ…ฉูหยวนแม่ของเธอพูดขนาดนั้นแล้ว อย่างงั้นก็ไปที่ห้องของฉันเลยไหม”

 

ฉูหยวนจ้องมองเขา “ นายมันงี่เง่า! หยุดคิดเรื่องพวกนี้ก่อนได้ไหม นายอยากจะโดนฉันตีหรือยังไงกัน?” เธอหยุดชั่วขณะและมองไปที่ประตูห้องนอนของเธอ หลังจากนั้นเธอก็เดิมตามดงซูบินกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ของเขา แม้ว่าจะเป็นเรื่องน่าอายและเนื่องจากแม่ของเธอรู้เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขาในตอนนี้ แต่เธอก็รู้สึกว่าเธอควรจะเริ่มบ้างเช่นกัน นอกจากนี้เธอไม่ได้เห็นดงซูบิน มาสองเดือนแล้วและเธอก็คิดถึงเขา

 

……

 

อพาร์ตเมนต์ของดงซูบิน

 

เมื่อพวกเขาปิดประตูดงซูบินก็อุ้มฉูหยวนขึ้นมา “ แม่ของเราเห็นด้วยกับความสัมพันธ์ของเราและเราไม่จำเป็นต้องปิดบังอีกต่อไป”

 

“ ว่าไงแม่เรา! หยุดพูดแบบนี้!” ฉูหยวนบีบแขนของดงซูบิน “ พ่อแม่ของฉันยังไม่เห็นด้วยและแม้ว่าพวกเขาจะเห็นด้วย แต่ฉันก็ยังไม่ตัดสินใจ ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากบอกว่าเรากำลังเดทกันก่อนหน้านี้” ฉูหยวนมักจะอายมากที่จะพูดความในใจของเธอ เมื่อเธอพูดแบบนี้เธอก็กอดดงซูบินไว้แน่นและยังจูบหน้าผากเขาอีกด้วย

 

ดงซูบินถาม “ เธอยังไม่พร้อมหรอ?”

 

ฉูหยวนหัวเราะ “ ฉันมีงานของมากมายที่จะต้องทำในตอนนี้เป็นเพราะนายและถ้าเราอยู่ด้วยกันฉันจะไม่มีประโยชน์และอาจเป็นภาระให้นายด้วยซ้ำ ฉันไม่ชอบความรู้สึกที่ต้องพึ่งพานายมากเกินไป”

 

“ เธอคิดมากเกินไป”

 

“ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนั้นเลย” ฉูหยวนรู้สึกถึงมือภายใต้เสื้อผ้าของเธอ “หยุดนะ! ฉันต้องการที่จะบอกนายบางเรื่อง.”

 

ดงซูบินยังคงสัมผัสเธอ “บอกฉันมาได้เลย.”

 

ฉูหยวนดึงมือของดงซูบินออกจากเสื้อผ้าของเธอและตีเขา “ ทันใดนั้นฉันก็จำได้ว่าฉันต้องแจ้งข่าวดีให้นายรู้ ตอนที่ฉันเห็นนายเอาโสมป่าออกมา ประมาณ 2 ทุ่มมีคนจาก บริษัท โทรมาบอกฉันว่ามีคนอยากประมูลโสมป่าอายุ 100 ปีสองต้น นายรู้มูลค่าของโสมป่าเหล่านี้หรือเปล่า? 10,000 หยวนต่อกรัม! อาจเรียกได้ถึง 1.2 ล้านในการประมูลของเรา ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจที่จะให้โสมป่าเหล่านั้นเป็นดาวเด่นในการประมูลของเรา ลูกค้ารายนั้นดูเหมือนจะรีบใช้เงินมากๆและต้องการเข้าร่วมการประมูลในวันมะรืนนี้ บางทีเขาอาจต้องการเงินก็ได้”

 

ดงซูบินหัวเราะ “ เขาอาจไม่ต้องการเงินขนาดนั้นหรอก”

 

“นายรู้ได้อย่างไร?” ฉูหยวนมองไปที่เขา “ ใครจะสนใจว่าลูกค้าคิดอย่างไร เราโชคดีที่เขาเลือก บริษัท ของเราและนี่เป็นโอกาสสำหรับเรา ฉันได้ขอให้เจ้าหน้าที่ของเราโปรโมตออนไลน์ใยตอนนี้”

 

ดงซูบินหัวเราะ “ แน่นอนว่านี่เป็นโอกาสสำหรับเรา ถ้าไม่เช่นนั้นฉันจะไม่นำโสมออกประมูลที่ บริษัท ของเราหรอก”

 

ฉูหยวนตะลึง “ นายหมายถึงอะไร”

 

“เธอคิดอย่างไรล่ะ?” ดงซูบินจับมือฉูหยวนแล้วเดินไปที่โต๊ะกาแฟ เขาชี้ไปที่ใต้โต๊ะ “ ดูนี่คืออะไร”

 

มีโสมป่าประมาณ 20 กล่อง !!

 

ฉูหยวนตกตะลึงและเปิดกล่องอย่างรวดเร็ว “ 30 ปี? นี่คือ 40 ปี? มี 65 ปี? ซูบิน! นายได้โสมพวกนี้มาจากไหนกัน” ฉูหยวนถึงกับตกใจและตระหนักว่าเกิดอะไรขึ้น เธอจ้องมองเขา “ อย่าบอกนะว่านายเป็นคนที่เอาโสมสองกล่องนั้นมาประมูลที่ บริษัท ของเรา”

 

ดงซูบินตอบ “เธอคิดอย่างไร? เธอคิดว่า บริษัท ของเรามีชื่อเสียงมากพอที่จะดึงดูดลูกค้าชั้นดีขนาดนั้นได้จริงๆหรอๆ”

 

“ ฉันรู้แล้ว!” ฉูหยวนตบแขนของดงซูบิน เบา ๆ “บอกฉันมา! นายไปเอาโสมเหล่านั้นมาจากไหน?!”

 

“ ฮ่าฮ่า…ฉันได้ไปเจอภาพสีน้ำมันเมื่อสองสามวันก่อนและจำใบโสมป่าในภาพนั้นได้ หลังจากนั้นฉันก็ถามศิลปินว่าสถานที่แห่งนี้ตั้งอยู่ที่ไหนและฉันก็ไปตามหามันในภูเขา เอ่อ…อย่าถามฉันว่าทำไมได้โสมป่ามาจากเมืองเหอเป่ยเพราะฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ฉันพบโสมป่าเหล่านั้นและขุดขึ้นมา หลังจากนั้นฉันก็พบโรงงานในปักกิ่งเพื่อทำบรรจุภัณฑ์และได้รับหมายเลขซีเรียลสำหรับสิ่งเหล่านี้”

 

“ โชคดีมาก! ทำไมนายถึงโชคดีเช่นนี้?”

 

ดงซูบินหัวเราะ “ เธอมันคิดว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? อันที่จริงแล้วโสมเหล่านี้เกือบจะตกอยู่ในมือของคนอื่นแล้ว”นั้นอาจจะเป็นโชคไม่ดีของดงซูบิน หากไม่มีพลังย้อนกลับเขาอาจจะไม่ได้รับเงินแม้แต่สตางค์เดียวและตอนนี้จงจินซองก็คงจะกระโดดด้วยความสุข

 

ฉูหยวนหายใจเข้าลึก ๆ “ นายจะทำยังไงกับของพวกนี้?”

 

ดงซูบินคิดสักพัก “ ฉันจะทิ้งสิ่งเหล่านี้ไว้กับเธอ แต่ฉันจะเก็บโสมคุณภาพดีไว้เป็นของขวัญในอนาคต เธอสามารถใส่กล่องสำเอาไปประมูลได้เป็นครั้งคราว สำหรับ 10 ปีหรือ 20 ปีเธอสามารถกินมันได้และมันอาจจะช่วยให้เธอสวยขึ้นไปอีกก็ได้ “

 

ฉูหยวนจะไม่ทนที่จะกินโสม เหล่านี้ “ ฉันจะเก็บโสมพวกนี้ไว้ในที่ปลอดภัยของ บริษัท ในวันพรุ่งนี้ ที่นั่นปลอดภัยกว่า”

 

“ ที่จริงแล้วมูลค่าทั้งหมดของโสมเหล่านี้ไม่เทียบไม่ได้กับโสมอายุ 100 ปี ดังนั้นอย่ากังวลกับโสมพวกนี้เลย” หลังจากพูดสิ่งเหล่านี้ ดงซูบินก็ยิ้มแก้มปริ “ เอ่อ…ฉันเพิ่งมีส่วนร่วมสำคัญกับ บริษัท ของเรา เธอไม่คิดว่าฉันควรได้รับรางวัลเหรอ?”

 

ฉูหยวนหัวเราะ “ ฉันรู้ว่านายช่วยบริษัทของเราไว้ นายต้องการรางวัลอะไร”

 

ดงซูบินโน้มตัวไปข้างหน้าและกระซิบที่หูของเธอ “ ต่อมาเมื่อเราอยู่บนเตียงเธอต้องเชื่อฟังฉันและทำทุกอย่างที่ฉันบอกคุณ ตกลง?”

 

ฉูหยวนหน้าแดงและยกมือขึ้น “ นายอยากถูกเฆี่ยน? ฮะ? !”

 

“ ฉันเองก็จะบอกว่าอยากมากๆ!” ดงซูบินอุ้มเธอขึ้นและเข้าไปในห้องนอน …