EP 256 เสี่ยวหลานกำลังตกอยู่ในอันตราย

By loop

มันเงียบจนน่าขนลุกสำหรับสภาวพแวดล้อมรอบๆดงซูบิน

 

โจวซือและ โฮวซือกำลังจ้องไปที่ผลการแข่งขันบนกระดานคะแนนโดยคิดว่าตาของพวกเขาฟาดไปหรือเปล่า ฮูซินเยียน กำลังคิดบางอย่างขณะที่เธอมองไปที่ ดงซูบิน ลู่ดาฟาตกใจกับผลลัพธ์และเดินไปยังพื้นที่เป้าหมาย 100 เมตรเพื่อดูใกล้ ๆ ใบหน้าของ เว่ยหนานเปลี่ยนเป็นสีดำเมื่อเขามองไปที่ ดงซูบิน แม้แต่ เสี่ยวหลาน ที่ไม่สนใจ ดงซูบิน ก็ยังหรี่ตาเมื่อเห็นคะแนนที่สมบูรณ์แบบ

 

สมบูรณ์แบบ!

 

ทุกนัดได้คะแนนเต็ม!

 

ผลลัพธ์นี้ทำให้ทุกคนตกใจ!

 

คนที่อยู่ในกลุ่มนี้ไม่ใช่คนที่มีสถานที่ท่องเที่ยวที่ จำกัด มีเจ้าหน้าที่ของสนามยิงปืนอดีตผู้อำนวยการสำนักงานความปลอดภัยสาธารณะฮูซินเยียนและ โจวซือและ โฮวซือประจำอยู่ที่สนามยิงปืน พวกเขาทั้งหมดเคยเห็นนักแม่นปืนยอดฝีมือมาก่อนและเคยเห็นผู้คนทำคะแนนเต็มวงที่ระยะ 50 เมตร แต่ตงซู่ปิงยิงเต็มวงที่เป้าหมายคงที่ซึ่งอยู่ห่างออกไป 100 เมตร! นั่นคือสองเท่าของระยะทางปกติสำหรับปืนพก! นอกจากนี้ ดงซูบิน ยังยิงได้ 5 นัดในเวลาน้อยกว่า 10 วินาทีและยิงได้เต็มวง! นักแม่นปืนของ ดงซูบิน เก่งแค่ไหน? แม้แต่ทีมยิงปืนระดับชาติก็ไม่สามารถเอาชนะผลการแข่งขันของ ดงซูบิน ได้! โจวซือกล่าวในที่สุด “ นี่คือการเปิดหูเปิดตา…”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

โฮวซือกล่าวเสริม “ หัวหน้าซูบินนั้นมีฝีมือเก่งพอที่จะเข้าร่วมการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกและผมได้ยินมาว่าคุณยังไม่หายจากอาการบาดเจ็บและร่างกายยังไม่เต็มร้อย”

 

ทุกคนรู้ว่าผลของ ดงซูบิน ไม่ได้ขึ้นอยู่กับโชค ไม่ว่าคุณจะโชคดีแค่ไหนคุณก็จะไม่ได้รับผลเช่นนี้!

 

ไม่ใช่เรื่องง่ายที่ ดงซูบิน จะได้ผลลัพธ์นี้ เมื่อก่อนหน้านี้เขายิงพลาดแทบทุกนัดและเขาก็ยิงปืนไปหลายนัดมากกว่าจะยิ่งเข้าเป้า แต่มันอยู่บนวงแหวนวงที่ 5 เท่านั้น เขาต้องใช้ย้อนกลับหลายครั้งก่อนที่จะตีวงแหวนรอบที่ 10 ดงซูบินซึ่งเขาใช้พลังย้อนกลับจำนวนมากกว่าจะได้ผลลัพธ์นี้มา แต่เขาไม่เสียใจเลย เขาไม่รังเกียจที่จะใช้พลังของเขาหากเขาสามารถทำให้ เสี่ยวหลาน มองเขาแตกต่างออกไปได้

 

ฮูซินเยียน, โจวซือและคนอื่น ๆ ยังคงยกย่อง ดงซูบิน ในเรื่องของนักแม่นปืนของเขา

 

แม้ว่า ดงซูบิน จะพยายามทำตัวถ่อมตัว แต่ภายในใจเขานั้นดูภูมิใจเอามากๆ เขามองไปที่ เสี่ยวหลาน และเห็นดวงตาของเธอหรี่ลงในขณะที่ดื่มชาของเธอ เธอควรจะประหลาดใจกับผลลัพธ์ของเขา

 

ดงซูบินหัวเราะและถาม “ ผู้จัดการเว่ยแล้วจะแข่งขันรอบอื่นได้อย่างไร”

 

เว่ยหนานเกือบจะสาปแช่งดัง ๆ ผมจะแข่งกับคุณได้อย่างไร?

 

ดงซูบิน กล่าวในใจ คุณไม่คิดว่าคุณเก่งกับปืนเหรอ? คุณยังต้องการสอนพี่สาวเสี่ยววิธีใช้ปืนหรือไม่?

 

ฮูซินเยียนหัวเราะ “ หัวหน้าซูบิน ฉันขอท้าคุณบ้างได้ไหม”

 

“ ได้เลย” ดงซูบิน ตอบรับคำท่า

แต่คราวนี้ ดงซูบิน ไม่ได้ใช้พลังย้อนกลับของเขาและพวกเขากำลังยิงเป้าหมายระยะ 50 เมตร คะแนนของเขาต่ำมากและแย่กว่า ฮูซินเยียนมาก

 

ทุกคนรู้ว่าหัวหน้าดงซูบินอ้อมมือให้ฮูซินเยียบ ชนะ

 

ในเวลานี้ฮูซินเยียนได้รับโทรศัพท์และส่งต่อโทรศัพท์ให้ เสี่ยวหลาน ผู้นำส่วนใหญ่เช่น เสี่ยวหลาน จะมีโทรศัพท์สองเครื่อง คนหนึ่งจะถูกเก็บไว้โดยเธอเสมอและมีเพียงผู้บังคับบัญชาของเธอเท่านั้นที่รู้เบอร์โทรศัพท์นี้และอีกคนจะถูกจับโดยเลขาของเธอ หมายเลขโทรศัพท์ของเลขานุการให้กับผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างหลิวดาฟา

 

มีบางอย่างเกิดขึ้นในมณฑลและ เสี่ยวหลาน จากไปหลังจากวางสายโทรศัพท์

 

เหลือเพียง ลู่ดาฟาที่มาพร้อมกับนักลงทุนทั้งสามคน ดงซูบิน ไม่มีอารมณ์ที่จะอยู่ที่นั่นและปฏิเสธคำเชิญรับประทานอาหารค่ำของ โจวซืออย่างสุภาพ หลังจากนั้นก็ขับรถกลับ

 

ระหว่างทางกลับบ้านโทรศัพท์ของ ดงซูบิน ดังขึ้น

 

ดงซูบิน มองไปที่เบอร์โทรศัพท์และเป็นรองหัวหน้าทีมเฟิงจากสำนักงานรักษาความปลอดภัยสาธารณะของมณฑล “ สวัสดีผู้พี่เฟิง”

 

“ หัวหน้าซูบินผมพยายามโทรไปที่บ้านของคุณ แต่ไม่มีใครรับสาย คุณอยู่ข้างนอกเหรอ”

 

“ใช่. เกิดอะไรขึ้น”

 

“ มีปัญหาแล้ว คุณต้องระวังความปลอดภัยของคุณ”

 

ดงซูบินถามอย่างอยากรู้อยากเห็น “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมฉันต้องระวังความปลอดภัยของฉัน “

 

รองหัวหน้าทีมเฟิง ควรอยู่ข้างนอกเนื่องจากพื้นหลังของเขามีเสียงดังมาก ดงซูบิน ได้ยินเสียงไซเรนของตำรวจและวิทยุของตำรวจผ่านทางโทรศัพท์ “ เราเพิ่งได้รับข่าวว่ามีชายที่มีลักษณะคล้ายกับนักโทษคนหนึ่งที่หลบหนีถูกพบเห็นในเขตหยานไท่ ผู้ชายคนนั้นคือ หวู่ดัง เขาเป็นโจรแหกคุกที่พึงแหกคุกมาเมื่อเดือนที่แล้ว เออคุณน่าจะรู้จักพี่ชายเขา พี่ชายของเขาเป็นหนึ่งในนักโทษที่จับตัวประกันในโรงเรียนอนุบาลหนานหลิว หมอนั้นมีใบหน้าที่เป็นโรคด่างขาวที่จุดตำหนิของหมอนั้น”

 

“ โอ้เขาเอง…”

 

“ เราสงสัยว่า หวู่ดังจะกลับมาเพื่อแก้แค้น”

 

“ ปัจจัยอะไรทำไมเขายังคิดที่จะแก้แค้น?”

 

“ ก่อนที่เขาและพี่ชายจะถูกจับพวกเขาได้ทำผิดกฏหมายพวกเขาขายระเบิด พวกเขายังมีการติดต่อกับกลุ่มพวกบุคคลที่สาม และกลุ่มนั้นเป็นกลุ่มคนอันตราย”

 

ดงซูบิน จำได้ว่าเขาเป็นนักโทษคนไหน ชายสิบคนหลบหนีออกจากคุกและเขาได้ยิงเก้าคนเสียชีวิตระหว่างเหตุการณ์จับตัวประกันของโรงเรียนอนุบาลหนานหลิวผู้ต้องโทษที่มีรอยด่างขาวเป็นผู้นำและก่อนที่เขาจะตายเขาถาม ดงซูบิน เกี่ยวกับที่อยู่ของหวู่ดังหลังจากนั้นเขาก็หัวเราะและบอกว่าพี่ชายของเขาจะแก้แค้นให้เขา แต่หวู่ดังจะกำหนดเป้าหมายไปที่ใคร?

 

หวู่ดังจะแก้แค้น ดงซูบิน หรือ ทำร้ายเมืองหยานไท่ หรือไม่?

 

เขาจะตั้งเป้าไปที่สำนักงานรักษาความปลอดภัยสาธารณะของมณฑลหรือรัฐบาลของมฑณฑลหรือไม่?

 

หวู่ดังอันตรายมาก เขากำลังเป็นที่ต้องการของคนทั่วประเทศและเขายังกล้าที่จะกลับมาเพื่อแก้แค้น นี่แสดงให้เห็นว่าเขาไม่สนใจชีวิตอีกต่อไปและอาจทำอะไรโดยไม่คิดถึงผลที่ตามมา เขาเป็นอันตรายอย่างยิ่ง

 

ดงซูบินถาม “ หัวหน้าเหลียงกำลังจะทำอะไร”

 

“ เรากำลังจะวางสิ่งกีดขวางบนถนนสายหลักและเพิ่มกำลังพลในการปกป้องผู้นำของมณฑลของเรา เราได้ส่งคนไปปกป้องแม่ของคุณด้วย” ไม่ว่าใครจะเป็นเป้าหมายในการแก้แค้นของหวู่ดังก็จะอยู่ที่เมืองหยางไท่นั่นเป็นเหตุผลที่การรักษาความปลอดภัยสาธารณะต้องใช้ความระมัดระวังโดยปกป้องผู้นำ นี่เป็นกับดักของหวู่ดังเช่นกัน “ หัวหน้าซูบินตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน? ผมจะให้คนของผมไปหาคุณ”

 

ดงซูบิน หัวเราะ “ มาหาฉันเพื่ออะไร”

 

“ปลอดภัยไว้ก่อน. คุณ…”

 

“ แค่ช่วยฉันดูแลญาติของฉันและไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงฉัน”

 

หัวหน้าซูบินปฏิเสธการปกป้องและรองหัวหน้าทีมเฟิงไม่ได้พูดอะไรอีก แต่เขาจะยังคงส่งคนไปที่สำนักงานรักษาความปลอดภัยสาธารณะของเคาน์ตี้เพื่อปกป้องเขาอย่างลับๆ นี่เป็นคำสั่งจากเบื้องบนและเขาไม่สามารถเพิกเฉยได้ นอกจากนี้เขายังรู้ว่า ดงซูบิน เป็นคนพิเศษและถ้าหวู่ดังไปตามหาหัวหน้าซูบิน เขาก็จะต้องตาย

 

หลังจากวางสายโทรศัพท์ของ ดงซูบิน ก็ดังขึ้นอีกครั้ง

 

คราวนี้เป็นผู้นำจากสำนักรักษาความปลอดภัยสาธารณะและสิ่งเดียวกับรองหัวหน้าทีมเฟิง

 

ระหว่างทางกลับ ดงซูบิน ผ่านสิ่งกีดขวางบนถนนหลายแห่ง เจ้าหน้าที่ประจำด่านตรวจรถทุกคันก็ตึงเครียด ดงซูบิน เรียกสถานีหมู่บ้านฮุ่ยเทียนเพื่อขอให้คนของเขาคอยคุ้มกันและขอให้หลิวดาไห่ส่งเจ้าหน้าที่ไปปกป้องญาติของเขาหลิวด่าไห่ ได้รับการช่วยเหลือจาก ดงซูบิน ในเหตุการณ์แผ่นดินถล่มและจะไม่พยายามปกป้องญาติของเขา

 

หลังจากกลับบ้าน ดงซูบิน ก็ลืมเรื่องผู้ลี้ภัยและเริ่มคิดถึงพี่สาวเสี่ยว

สำหรับ ดงซูบิน เสี่ยวหลาน มีความสำคัญมากกว่าเรื่องอื่น ๆ ความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอเป็นเรื่องจริงและต้องการกลับไปพร้อมกับเธอ

 

เฮ้อ…จะกลับไปอยู่กับพี่สาวเสี่ยวได้อย่างไร? ตงซู่ปิงรู้ดีว่าการที่พวกเขากลับมาเป็นคู่สามีภรรยากันอีกครั้งนั้นไม่ได้ผล แต่อย่างน้อยเขาก็ต้องได้รับการให้อภัยจาก เสี่ยวหลาน และอย่าปล่อยให้เธอเกลียดเขามากนัก

 

ไม่ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง!

เว่ยหนานยังอยู่แถวนั้น และฉันต้องไม่ปล่อยให้เขามีโอกาสได้อยู่กับพี่สาวเสี่ยว!

 

ในช่วงเย็น. ดงซูบินใช้ข้าวที่เหลือในการหุงข้าวผัดและหลับตาเพื่องีบหลับสักครู่

 

หนึ่งชั่วโมง…

 

สองชั่วโมง…

 

สามชั่วโมง…

 

ดงซูบินมองนาฬิกาของเขาและออกจากบ้าน

 

เป็นเวลาประมาณ 22.00 น. และมืดมากเนื่องจากดวงจันทร์ถูกปกคลุมด้วยเมฆดำ

 

รถเบนซ์คันหนึ่งเข้ามาในถนนข้างสำนักงานคณะกรรมการพรรคของมณฑล ดงซูบิน จอดรถและเข้าไปในที่ดิน เขาแอบเข้าไปในอาคารแห่งหนึ่งและขึ้นลิฟต์ไป เมื่อประตูเปิดเขามองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่ามีใครอยู่หรือไม่ก่อนที่จะหันไปทางหน่วยทางซ้าย ดงซูบิน ต้องการพูดคุยดีๆกับ เสี่ยวหลาน และเนื่องจากเธอไม่เต็มใจที่จะพูดคุยกับเขาเขาจึงสามารถเยี่ยมที่บ้านของเธอในตอนดึกเท่านั้น

 

ดงซูบินหยิบกุญแจออกมาหนึ่งพวงและเปิดประตู

 

อพาร์ทเมนต์มืดและไม่มีใครอยู่ในห้องนั่งเล่น ดงซูบิน สามารถมองเห็นแสงไฟจากช่องว่างของประตูห้องนอน

 

ดงซูบิน รู้ว่า เสี่ยวหลาน อาจกำลังเตรียมตัวเข้านอนในเวลานี้และเขาก็เปลี่ยนเป็นรองเท้าแตะก่อนที่จะไปเคาะห้องนอน ดงซูบิน รอสักครู่และกล่าวว่า “ ผทกำลังจะเข้าไป” เขาเปิดประตูและเห็น เสี่ยวหลาน นั่งอยู่ข้างหน้าต่างพร้อมกับแก้วไวน์ เธอไม่สนใจ ดงซูบิน และยังคงมองออกไปนอกหน้าต่าง

 

เสี่ยวหลาน สวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวและขาเรียวยาวของเธอก็ถูกเปิดเผย เธอไม่ได้สวมกางเกงเลยและ ดงซูบิน สามารถมองเห็นกางเกงชั้นในลูกไม้สีดำของเธอได้ เธอกำลังไขว่ห้างจิบไวน์และไม่พยายามปกปิดตัวเอง

 

ดงซูบิน กระแอมในลำคอ “ พี่สาวเสี่ยว”

 

เสี่ยวหลาน ยังคงเพิกเฉยต่อเขา

 

“ เอ่อ…มันหนาวแล้วคุณควรใส่กางเกงด้วย”

 

เสี่ยวหลาน ไม่ตอบ ดงซูบิน และหมุนไวน์ของเธอ

 

ดงซูบิน ไปที่ตู้เสื้อผ้าของเธอและหยิบกางเกงลองจอนสีขาวออกมา เสี่ยวหลาน ไม่ได้นำมันไปจากเขาและปฏิบัติต่อเขาราวกับว่าเขามองไม่เห็น เขาวางกางเกงลองจอนลงบนเตียงและรวบรวมความกล้าและเข้าไปกอดเธอ

 

เสี่ยวหลาน ผลัก ดงซูบิน ออกไป “ อย่าบังคับให้ฉันโมโห! ออกไป!”

 

ดงซูบิน ฝืนยิ้ม “ผมขอโทษ. โปรดอย่าโกรธผมเลย”

 

เสี่ยวหลาน ตอบอย่างเย็นชา “ ฝากกุญแจของฉันไว้ที่นี่! และออกไป! ฉันไม่อยากพูดซ้ำ!”

 

“ พี่สาวเสี่ยว คุณให้โอกาสผมได้ไหม” แม้ว่า เสี่ยวหลาน จะเอาแต่ใจ แต่ ดงซูบิน ก็รู้สึกว่าเธอยังคงเป็นคนดีมาก อย่างน้อยส่วนใหญ่เธอจะยิ้มแย้มแจ่มใส แต่ตอนนี้ ดงซูบิน ประสบความสำเร็จในที่สุด

 

หลังจากขอร้องและพูดเป็นเวลาหลายนาที เสี่ยวหลาน ก็ยังคงปฏิบัติต่อ ดงซูบิน อย่างเย็นชา

 

ดงซูบิน รู้ว่าเวลาของเขากับพี่สาวเสี่ยวหมดแล้ว แต่เขาก็ยังคงพยายาม “ เอาล่ะ. พักผ่อนก่อนแล้วพรุ่งนี้ฉันจะมา”

 

เสี่ยวหลาน มองเขาอย่างไร้อารมณ์ “ ฝากกุญแจไว้ที่นี่!”

 

ดงซูบินแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน “ พรุ่งนี้คุณอยากทานอาหารเย็นอะไร ผมจะเตรียมให้คุณ”

 

ใบหน้าของ เสี่ยวหลาน เปลี่ยนเป็นสีดำ “ คุณไม่เข้าใจที่ฉันพูดเหรอ? ทิ้งกุญแจไว้ที่นี่แล้วหลงทาง! คุณเข้าใจไหม?!” เสี่ยวหลาน หายใจเข้าลึก ๆ และหรี่ตา “ ฉันจะทานอาหารเย็นกับเว่ยหนานในวันพรุ่งนี้”

 

ใบหน้าของ ดงซูบิน เปลี่ยนไป “ เว่ยหนาน? คุณทั้งสองคนเท่านั้น?”

 

“ใช่. เฉพาะพวกเรา.”

 

ดงซูบินเองก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมาทันที “ ทำไมคุณถึงทานอาหารเย็นกับเขา”

 

เสี่ยวหลาน หัวเราะเยาะ “ คุณเป็นใครถามฉัน? ฉันต้องรายงานให้คุณทราบหรือไม่? ในที่สุดฉันก็เข้าใจอะไรบางอย่าง แม้ว่าเว่ยหนานจะไม่สมบูรณ์แบบ แต่อย่างน้อยเขาก็ทุ่มเทให้กับฉัน”

 

“ คุณหมายถึงอะไร”

 

“คุณคิดอย่างไร?”

 

“ คุณอยากเดทกับเว่ยหนานเหรอ?” ดงซูบินถาม “ คุณจงใจที่จะทำแกล้งให้ผมหัวเสียวหรือเปล่า?”

 

เสี่ยวหลาน หัวเราะ “ ฉันจำเป็นต้องทำหรือไม่”

 

“ คุณควรรู้จักนิสัยของเขา เขา…”

 

เสี่ยวหลาน มองไปที่ ดงซูบิน อย่างเย็นชา “ อย่างน้อยนิสัยของเขาก็ดีกว่าคุณ!”

 

เมื่อเห็นพี่สาวเสี่ยวกำลังคิดที่จะออกเดทกับเว่ยหนาน ดงซูบิน ก็โกรธ เขากระแทกกับโต๊ะ “ เสี่ยวหลาน! ความหมายของสิ่งนี้คืออะไร? ผมยอมรับว่าผมทำผิดและคุณสามารถด่าฉันหรือตีฉัน! แต่ทำไมต้องไปเว่ยหนาน? คุณทำแบบนี้เพื่อทำร้ายฉันเหรอ? ตัวของฉันไม่ดีเท่าเขา?! ความรู้สึกของผมที่มีต่อเธอเทียบกับเขาไม่ได้?! พล่าม!”

 

แม้ว่า ดงซูบิน รู้ว่า เสี่ยวหลาน ไม่ได้พูดความจริง แต่เขาก็ยังโกรธ หลังจากหยุดไปนานเขาก็ควบคุมความโกรธและพูด “ พี่สาวเสี่ยว ผมขอร้องคุณ ถ้าคุณโกรธฉันแค่มาหาผม อย่าเข้าใกล้เว่ยหนาน มันไม่คุ้มค่าที่จะอยู่กับเว่ยหนานเพียงเพื่อต้องการทำร้ายผม”

 

เสี่ยวหลาน หัวเราะเยือกเย็น “ คุณคิดว่าฉันจะถือว่าการแต่งงานของฉันเป็นเรื่องตลกหรือไม่? ฉันคิดว่าเว่ยหนานก็ไม่เลว”

 

ดงซูบินตอบอย่างโมโห “ ไม่เลวอย่างงั้นหรอ!”

 

เสี่ยวหลาน หรี่ตาของเธอ “ หยุดตะโกนใส่ฉัน! คุณคิดว่าโดยการเพิ่มเสียงของคุณจะทำให้คุณกลายเป็นคนที่ถูกอย่างงั้นหรอ”

 

ดงซูบิน จ้องไปที่ เสี่ยวหลาน “คุณต้องการอะไร?”

 

“ ฉันเหนื่อยและต้องการหาคนที่จะแต่งงานด้วย”

 

“ แต่คุณไม่ควรเลือเว่ยหนาน!”

 

“ ฉันกำลังพิจารณาอยู่และคุณไม่สามารถตัดสินใจแทนฉันได้!”

 

เมื่อ ดงซูบิน คิดว่า เสี่ยวหลาน อาจอยู่ในอ้อมแขนของเว่ยหนานในอนาคตเลือดของเขาก็เดือด เขายืนขึ้นทันทีและตะโกน “ละเอียด! เสี่ยวหลาน! ไปหาใครก็ได้ที่คุณต้องการ!”

 

ดวงตาของ เสี่ยวหลาน หรี่ลง “ พยายามตะโกนใส่ฉันอีกครั้ง!”

 

ดงซูบิน ตาบอดด้วยความโกรธของเขา “ อย่าพยายามทำให้ผมตกใจ! แต่งงานกับใครก็ได้ที่คุณต้องการ! คุณคิดว่าผมจะตายถ้าไม่มีคุณ?! ถ้าคุณคิดว่าเว่ยหนานเป็นคนดีก็ลุยเลย! ถ้าผมเข้าไปยุ่งในธุระของคุณในอนาคตผมจะยอมทิ้งชื่อเสียงของผมไปเลย! ผมจะไม่กวนคุณอีก!”

 

“ดี! คุณเป็นคนพูดเอง!”

 

“ได้!”

 

เสี่ยวหลาน พยักหน้า “ จำสิ่งที่คุณพูดไว้!”

 

ดงซูบิน หยิบกุญแจของ เสี่ยวหลาน และโยนมันลงบนโต๊ะ “ ฉันไม่ต้องการให้คุณเตือนฉัน!”

 

เสี่ยวหลาน รับกุญแจ “ออกไป!”

 

ดงซูบิน บุกออกจากบ้านของเธอและปิดประตูดังปัง

 

ทั้งสองหลุดออกไปจนหมด

 

กลับมาที่บ้าน ดงซูบิน ถอดเสื้อผ้าและเข้านอน เขาอดกลั้นอารมณ์ไว้ไม่กี่วันที่ผ่านมาและระเบิดต่อหน้า เสี่ยวหลาน เขายังคงโกรธในสิ่งที่ เสี่ยวหลาน พูดว่าเว่ยหนานดีกว่าเขา

 

เอาล่ะ!

 

นี่มันน่าโมโหเกินไปแล้ว!

 

ดงซูบิน ตัดสินใจที่จะไม่สนใจ เสี่ยวหลาน ในอนาคต แม้ว่าเธอจะตกลงไปในแม่น้ำและจมน้ำตาย แต่ก็ไม่มีผลอะไรกับเขา!

 

เราจะแยกทางกัน!

 

เราจะตัดสัมพันธ์กัน!

 

เช้าวันรุ่งขึ้น.

 

ดงซูบิน นอนหลับจนถึง 10.00 น.

 

หลังจากที่ตงซู่ปิงตื่นขึ้นเขาก็ยังโกรธอยู่ แม้ในความฝันเขากำลังทะเลาะกับ เสี่ยวหลาน เขาเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างตัวและหลังจากที่เขาเปลี่ยนไปเขาสังเกตเห็นว่าเขามีสายที่ไม่ได้รับอยู่ในโทรศัพท์ของเขาในห้องนั่งเล่น สายที่ไม่ได้รับทั้งหมดมาจากการรักษาความปลอดภัยสาธารณะของเขต ดงซูบิน โทรกลับโดยไม่เต็มใจเนื่องจากวันนี้เขาไม่มีอารมณ์ที่จะทำงาน

 

มีบางอย่างส่งมา

ข่าวที่น่าตกใจไปถึงหูของ ดงซูบิน!

 

“มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?!”

 

ดงซูฐินถือโทรศัพท์ด้วยความงุนงงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากบ้าน!

 

ดงซูบิน ไปที่รถของเขาและรีบเร่งเครื่องออกไป!

 

ในตอนนี้ ดงซูบิน ลืมสิ่งที่เขาพูดไปเมื่อวานนี้!

 

เสี่ยวหลาน กำลังได้รับอันตราย!