EP 273 เขาเป็นตํารวจจริงๆหรอ!

 

ณ ชั้นใต้ดิน

 

ดงซูบินกลัวว่าจะมีคนซ่อนตัวอยู่ในห้องใต้ดิน เขาเริ่มค้นหาห้องและห้องสุขาอย่างเงียบ ๆ

 

ห้องเดียว…

 

สองห้อง…

 

สามห้อง…

 

ทุกคนหายไป ควรอยู่ชั้นบนหรือด้านนอก ดงซูบินรั้งตัวเองและเดินไปที่บันได เขาเงยหน้าขึ้น และกําลังจะขึ้นไปเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าตามหลังเขา ยังมีคนอยู่ชั้นใต้ดิน? ปฏิกิริยาแรกของเขาคือคว้าปืนไว้ข้างหลังเขาแล้วหันกลับมา เขาประหลาดใจที่เห็น โฮ่วชิง, เสี่ยวหวังและ พี่หยูเดินมาหาเขา โฮ่วชิง ถือปืนของเธอด้วยมือทั้งสองข้างและ เสี่ยวหวังกําลังช่วยพี่หยู ที่ได้รับ บาดเจ็บ “ทําไมทุกคนถึงออกมาที่นี่” ดงซูบินถามเบา ๆ

 

โฮ่วชิง ฝืนยิ้ม “ การต่อสู้ของฉันอาจจะธรรมดา แต่อย่างน้อยฉันก็สามารถช่วยคุ้มครองคุณไว้ได้”

 

“ไม่เลย เหตุการณ์นี้มันอันตรายเกินไปที่จะเพียงตัวคนเดียว” ดงซูบินส่ายหัว “ไม่ต้องห่วง ผมดูแลตัวเองได้ รีบกลับเข้าไปข้างในเถอะ”

 

โฮ่วชิง ไม่ขยับ “เราเลิกพูดเรื่องนี้กันเถอะและเราไม่สามารถปล่อยให้คุณเสี่ยงชีวิตได้ อีกทั้งที่ฉันรอดมาได้ก็เป็นเพราะคุณและฉันจะไม่บ่นถ้าฉันถูกฆ่า เสี่ยวหวังและพี่หยูเองก็คิดเช่นนั้น เช่นกัน นอกจากนี้เรามาจากสํานักงานตํารวจเช่นกันและอาชญากรควรเป็นพวกที่เกรงกลัวเรา และพยายามซ่อนตัวจากเรา เราจะซ่อนตัวจากพวกนั้นได้อย่างไร? ฮ่าฮ่า…คุณเองยังเดิมพันโดยการเลือกมาลุยเดียว แล้วทําไม? เราถึงทําแบบเดียวกันไม่ได้จริงไหม?”

 

คงจูบินคิดในใจ พวกคุณจะทําแบบเดียวกับฉันได้ยังไง? ฉันไม่กลัวกระสุน

 

“ไม่ พวกคุณทุกคนได้รับบาดเจ็บและตอนนี้จะกลายเป็นภาระของผมสะมากกว่า ” ดงซู บินกล่าว

 

พี่ยูกล่าวเสริม “เลิกพูดถึงเรื่องนี้กันเถอะ เรือของพวกเขากําลังจากทําเรือแล้ว”

 

“แต่พวกคุณทุกคน…”

 

โฮ่วชิงคิดสักพักแล้วพูด “เราจะพยุงคุณขึ้นจากบันไดและจะไม่ออกไปข้างนอก ด้วยกําแพงเป็นที่กําบังเราควรปลอดภัย คุณยังไม่ต้องเปิดเผยตัวและไม่จําเป็นต้องปะทะกับพวกเขา ในขณะที่คุณออกไปข้างนอก รอให้คุณเข้าใกล้พวกมมันมากกว่านี้ก่อนและรอจนกว่าคุณจะพบ สถานที่ที่มีที่กําบังเพียงพอก่อนที่จะลงมือปฏิบัติการ เมื่อคุณเปิดไฟเราจะจัดเตรียมที่กําบังจากที่นี่ วิธีนี้โอกาสที่จะประสบความสําเร็จจะสูงขึ้น”

 

ดงซูบินขมวดคิ้ว

 

“ตัดสินใจแล้ว” โฮั่วชิง ตรวจสอบปืนของเธออีกครั้ง

 

ดงซูบินไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเห็นด้วยกับแผนของ โฮ่วชิง พวกเขาพุ่งขึ้นบันไดอย่างเงียบ

 

จากการพูดคุยกันก่อนหน้านี้ ดงซูบินสามารถบอกได้จากการแสดงออกของพวกเขาว่ามีเพียง โฮ่วชิงเท่านั้นที่สามารถช่วยเขาได้ อย่างน้อยโฮวชิงที่มีการวางแผนโดดเด่นกว่าเจ้าหน้าที่อีกสองคน เสี่ยวหวังและ พี่หยูยังคงงุนงง แม้ว่าพวกเขาจะอยู่กับ ดงซูบินและ โฮ่วชิง แต่พวกเขาก็ไม่ได้ เตรียมใจมาในครั้งนี้ ท้ายที่สุดคนหนึ่งได้รับบาดเจ็บและอีกคนเป็นมือใหม่

 

ที่มุมบันไดทุกคนหยุด

 

ดงซูบินกระซิบ “ เอาละ คุณจะรอที่นี่ ผมจะออกไปดูหลังจากที่คุณได้ยินเสียงปืนแล้ว ให้ออกมาให้การสนับสนุนผม”

 

โฮ่วชิง พยักหน้า “ระวังตัวด้วย”

 

ประตูหลักเปิดอยู่ที่ชั้นหนึ่ง ดงซูบินสามารถมองเห็นผู้ชายสองสามคนในชุดสูทยืนอยู่ห่าง ๆ และไม่มีใครอยู่ในอาคาร ดงซูบินมองไปรอบ ๆ และเดินขึ้นไปชั้นบน เขาไปที่สํานักงานเพื่อมองหาบอส หากจับบอสได้ก็จะสามารถจับกุมคนที่เหลือได้ง่ายขึ้น อย่างไรก็ตามห้องทํางานว่างเปล่า ของโบราณที่ถูกขโมยไปทั้งหมดถูกย้ายไปหมดแล้ว ตอนนี้ตู้เซฟและอื่นๆ ที่ว่างเปล่า

 

คงซูบินทําการค้นหาอย่างรวดเร็วบนชั้นสองและไม่พบใครเลย

 

หลังจากนั้น ดงซูบินก็กลับไปที่ชั้นหนึ่ง เขาพูดเสียงดังกับตัวเอง “ทําไมถึงว่างเปล่า ทุกคน ออกไปแล้วเหรอ” คําพูดเหล่านี้ทําให้ โฮ่วชิง ทุกคนรู้ว่าอาการว่างเปล่าก่อนที่เขาจะออกไปข้างนอก

 

เป็นพื้นที่ที่เงียบสงบและดูเหมือนท่าเรือร้าง ดงซูบินมองไม่เห็นเรือใด ๆ ที่อยู่ริมชายฝั่ง แต่คนเหล่านั้นรออยู่ที่นั่น เขามองไม่เห็นบอสรอบ ๆ และสามารถเห็นผู้จัดการหม่า ออกคําสั่งได้ในระยะไกลและมีผู้ชายบางคนเดินลาดตระเวนในพื้นที่ ทั้งสองฝั่งของถนนที่นําไปสู่อาคาร ถูกปิดกั้นด้วยรถบรรทุกและรถยนต์สองสามคัน สิ่งเหล่านี้ควรใช้เป็นเครื่องกีดขวางและ ช่วยปกป้องพวกมันได้หากตํารวจมาถึง

 

หัวใจของ ดงซูบินเต้นผิดจังหวะ นี่จะไม่ใช่การต่อสู้ที่ง่ายๆเลย

 

แม้แต่ทีมเจ้าหน้าที่ติดอาวุธก็ไม่สามารถฝ่าแนวป้องกันได้ในเวลาอันสั้นนับประสาอะไรกับ ดงซูบินผู้ชายหลายคนอาจซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่ง พวกเขาอาจซ่อนตัวอยู่ในหรือใต้รถ จากจุดที่ดงซูบินยืนอยู่เขาไม่สามารถมองเห็นทุกมุมของสถานที่ได้ ภายในอาคาร โฮ่วชิง, เสี่ยวหวังและ พี่หยูได้ยินสิ่งที่ ดงซูบินพูดและปืนขึ้นไปชั้นหนึ่งอย่างเงียบ ๆ พวกเขาซ่อนตัวอยู่ข้างหน้าต่างและมองออกไปข้างนอก เมื่อพวกเขาบังเกอร์ของพวกอาชญากรหัวใจของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง แม้แต่การลอบโจมตีก็เป็นไปไม่ได้ พวกเขาจะสู้ยังไง?

 

โฮ่วชิง เริ่มตื่นตระหนกและต้องการเรียก ดงซูบินให้กลับมา

 

เสี่ยวหวังและพี่หยูหน้าซีด มันดูไม่ดี!

 

ดงซูบินรู้เกี่ยวกับสถานการณ์เช่นกัน แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถถอยหนีไปได้

 

“เอ๊ะ? เสี่ยวเชียว?” ชายในแว่นกันแดดเดินมาที่ ดงซูบิน”ทําไมนายถึงมาอยู่ที่นี้คนเดียว”

 

ดงชูบินแสร้งทําเป็นกลัว “พี่หลิวและพี่เฮยกําลังฆ่าตํารวจเหล่านั้น”

 

ชายคนนั้นตอบ “เดี๋ยวก่อน ที่ฉันได้ยินเสียงปืนเมื่อไม่นานมานี้ ทําไมพวกเขาถึงยังอยู่ข้างในอยู่หรอ?”

 

“พวกเขากําลังกําจัดศพ ผมไม่สามารถทนเห็นภาพพวกนั้นได้และขอตัวออกมาได้”

 

ดงซูบินแสร้งทําเป็นว่าเขากําลังจะอ้วก ชายคนนั้นหัวเราะและตบไหล่ ดงซูบิน “นายไม่เคย เห็นศพเหรอ? เมื่อฉันเห็นครั้งแรกฉันมีปฏิกิริยาเช่นเดียวกับนาย ไม่ต้องกังวล แค่สูดอากาศบริสุทธิ์แล้วนายจะสบายขึ้น” ชายคนนั้นมองไปทางอาคารและพิมพา “เรากําลังจะออกจากประเทศทําไมจึงต้องกําจัดศพ? เสียเวลาจริงๆ” เขาคิดสักพักและกําลังจะเข้าไปหยุดพวกเขา

 

ดงซูบินเห็นสิ่งนี้และรีบหยิบบุหรี่ออกมาหนึ่งซอง “ลูกพี่มีบุหรี่ไหม?”

 

“ไม่ พี่หม่าอยู่ใกล้ ๆ ” ชายคนนั้นส่ายหัวขณะที่เขามองไปที่หม่าเหวินเทา

 

ดงซูบินจะไม่อนุญาตให้ชายคนนี้เข้าไปในอาคารเนื่องจากพวกเขาจะถูกเจอตัวได้ เขาดึงชายคนนั้นเบา ๆ และถาม “ ผมเห็นว่าลูกพี่ติดตามบอสตลอดเวลา ทําไมผมไม่เห็นบอสแถวนี้เลย”

 

ชายคนนั้นเห็น ดงซูบินกําลังคุยกับเขาและไม่ได้เดินต่อไปที่อาคาร “โอ้บอสอยู่ในรถ”

 

“แล้วสินค้าล่ะ? มีของอยู่ในรถด้วยเหรอ” ดงซูบินถาม

 

ผู้ชายคนนั้นขมวดคิ้ว “ทําไมนายถึงถามเรื่องนี้”

 

“ เฮ้อ… ฉันแค่สงสัยว่าเมื่อไหร่เราจะได้เงิน”

 

“ ฮ่าฮ่าฮ่า…ไม่ต้องกังวล สินค้าทั้งหมดอยู่ในรถ” ชายคนนั้นหัวเราะ

 

หม่าเหวินเทาเห็นดงซูบินขณะที่เขากําลังเดินอยู่ “เสี่ยวเชียวเจ้าหน้าที่ตํารวจเหล่านั้น ถูกจัดการแล้วใช่ไหม?”

 

ดงบินตอบอย่างสุภาพ “พวกเขาตายแล้วครับพี่หลิวและพี่เฮยกําลังกําจัดศพและจะออก มาเร็ว ๆ นี้”

 

หม่าเหวินเทาสาปแช่ง “ มีอะไรให้กําจัด?บอกให้พวกมันออกมาเดี๋ยวนี้!”

 

ชายในแว่นกันแดดพยักหน้าและเริ่มเดินไปที่อาคาร

 

ดงซูบินตื่นตระหนก “ ผู้จัดการหม่าพี่หลิว…”

 

“เอาละ เสี่ยวเชียว นายจะต้องติดตามฉัน ไปรอที่รถ” หม่าเหวินเทา โบกมือ ดงซูบินไป สําหรับในสายตาเขาเสี่ยวเขียวเป็นคนอ่อนแอและไม่สามารถต่อสู้ได้เลย แต่เขามีทักษะในการตรวจสอบโบราณวัตถุได้ดีและอาจต้องใช้เขาในอนาคต หากถึงการปะทะเขาคิดว่าเสี่ยวเชียวอาจฉี่ใส่กางเกงได้

 

ชายคนนั้นอยู่ห่างจาก ดงซูบินไปแล้วห้าถึงหกเมตร

 

1 ขั้น…

 

5 ขั้น…

 

10 ขั้น…

 

โฮ่วชิง, เสี่ยวหวังและ พี่หยูก็พบว่าชายคนนั้นกําลังเดินเข้ามาในอาคาร

ชายคนนี้กําลังจะทําให้แผนของ ดงซูบินยุ่งเหยิง แม้ว่า โฮ่วชิง, เสี่ยวหวังและ พี่หยูจะกลับไปที่ห้องใต้ดินชายคนนั้นก็จะค้นพบศพของผู้ดูแลร้านและ ลาวเฮย พวกเขาจะถูกค้นพบไม่ว่า พวกเขาจะเปิดไฟหรือไม่ก็ตาม เมื่อพวกเขาค้นพบหม่าเหวินเทาจะรู้ว่าดงซูบินเป็นเจ้าหน้าที่นอกเครื่องแบบเช่นกัน สิ่งที่ดงซูบินจะเผชิญคือกระสุนจํานวนนับไม่ถ้วนจะพุ่งตรงมาหาเขา!

 

“ เสี่ยวเชียว?”

 

“ฮะ?”

 

“ไป นายกําลังรออะไรอยู่?” หม่าเหวินเทาถาม

 

ผู้ชายที่สวมแว่นกันแดดกําลังมาถึงทางเข้าอาคาร ห้าเมตร…สี่เมตร…สามเมตร…

 

ในขณะนั้น ดงซูบินตัดสินใจ เขาเอื้อมมือไปด้านหลังและทิ้งปืนออกมา หม่าเหวินเทาตกตะลึง แต่เขาตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาเอนร่างไปด้านข้างและกระโดดเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกยิง อย่างไรก็ตาม ดงซูบินดูเหมือนจะรู้ทิศทางที่เขากําลังจะกระโดดและยิ่งไปที่นั่นก่อนที่เขาจะกระโดด

ปัง

 

เลือดพุ่งออกมาจากศีรษะของหม่าเหวินเทาขณะที่เขาตกลงบนพื้น ร่างของเขากระตุกสองสามครั้งบนพื้นและไม่สามารถลุกขึ้นได้อีกต่อไป!

 

ก่อนที่คนที่เหลือจะโต้ตอบดงซูบินจ่อขึ้นไปที่ชายคนนั้นที่เข้ามาใกล้อาคาร ชายคนนั้นได้ยินกระสุนปืนนัดแรกและรีบลงไปที่พื้น จากระยะและมุมนี้แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะขนเขา แต่ดงซูบินยิงออกไปและแว่นกันแดดของชายคนนั้นก็แตก ดงซูบินยิงเขาที่หัวของเขา!

 

เพียงสองวินาที!

 

ยิ่งสองนัดชายสองคนเสียชีวิต!

 

“ นั่นคือเสี่ยวเชียวเหรอ?”

 

“ พี่หม่าตายแล้วเหรอ”

 

“ หลบหลังที่กําบัง! ด่วน! เกิดอะไรขึ้นกับ เวรเอ๋ย?”

 

“เห้ย! เสี่ยวเชียวเป็นตํารวจ?!” ทุกคนตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

 

เมื่อดงซูบินต้องการยิงคนอีกสองสามคนเขาตระหนักได้ว่าทุกคนซ่อนตัวอยู่หลังรถจึงเล็งปืน ไปที่เขา ปัง… ปัง… ปัง… อย่างน้อยห้าหรือหกนัดถูกยิงใส่ลงในขณะที่เขาเข้ามาบังร่างของหม่าเหวินเทา กระสุนกําลังบินผ่านหัวของเขาและบางส่วนก็กระแทกพื้นต่อหน้าเขา

 

“ฆ่ามัน!”

 

“แก้แค้นให้พี่หม่า!”

 

ขายกลุ่มนี้โกรธมากและเริ่มยิงใส่ ดงซูบิน

 

โฮ่วชิง พี่ชายหยู และ เสี่ยวหวังที่ซ่อนตัวอยู่ในอาคารดูหน้าซีด โฮวชิงตะโกนสุดเสียง “ ดงซูบิน! กลับเข้าไปข้างใน! เร็วเข้า!” เธอยื่นมือออกไปนอกหน้าต่างและยิงสองรอบโดยไม่มีเป้าหมาย เธอหวังว่านี้จะช่วยปกปิด ดงซูบินได้บ้าง แต่ดงอูบินอยู่ห่างจากอาคารอย่างน้อยสามสิบถึงสี่สิบเมตร มีคนจํานวนมากยิงใส่เขาเขาจะกลับไปที่อาคารอย่างปลอดภัยได้อย่างไร? นี่เป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดและ ดงซูบินอาจถูกฆ่าตายทุกวินาที

 

ปัง… ปัง… ปัง…

 

กระสุนตกลงมาที่ทิศทางของดงซูบิน!

 

แต่ทันใดนั้นมีบางอย่างที่แปลกประหลาดเกิดขึ้น ดงซูบินอาจดูเหมือนจะถูกฆ่าตายอย่างแน่นอน แต่ไม่มีกระสุนลูกใดโดนเขา ดงซูบินจะขยับแขนของเขากลิ้งไปบนพื้นและดึงร่างของหม่าเหวินเทาขึ้นมาเพื่อปกป้องเขาอย่างกะทันหัน เขาไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วนบนตัวเขา แม้ว่าการนอนบนพื้นจะทําให้เขาเป็นเป้าหมายที่เล็กลง แต่กระสุนอย่างน้อยหนึ่งนัดก็ควรโดนเขาโดยมีคนจํานวนมากยิงเข้าใส่เขา…

 

เสียงปืนดังขึ้นจนคนจํานวนมากต้องบรรจุกระสุนใหม่

 

โฮ่วชิงอ้าปากค้างกับโชคของดงซูบิน เขาไม่ได้รับอันตรายหลังจากมีคนมากมายยิงใส่เขา เธอยิงอีกสองนัดอย่างรวดเร็วและตะโกน “ ด่วน! วิ่งกลับ! เดี๋ยวนี้!” เสี่ยวหวังและพี่หยูยืนอยู่ข้างหน้าต่างตัวสั้น

 

เนื่องจากมีคนน้อยกว่าที่ยิงไปที่ ดงซูบินเขาจึงคว้าปืนของหม่าเหวินเทา และยืน ขึ้นพร้อมกับปืนในมือทั้งสองข้าง

 

บอสที่ซ่อนตัวอยู่หลังแอคคอร์ดตะโกน “ อย่าปล่อยให้มันหนีไป! ยิงมัน!”

 

ปัง ปัง ปัง เสียงปืนดังลั่นอีกครั้ง!

 

แต่ทุกคนประหลาดใจ ดงซูบินไม่ได้วิ่ง แต่เขาเริ่มเดินไปหาผู้เขาเรื่อย ๆ !

 

คนของห้องอาบน้ําฮายปิง ต่างตกตะลึง ผู้ชายคนนี้บ้าไปแล้ว?!

 

โฮ่วชิงตื่นตระหนก “ ดงซูบิน! คุณกําลังทําอะไร?! กลับมา!”

 

พี่หยูยังตะโกนเรียกดงซูบิน “กลับมา!”

 

ดงซูบินไม่สนใจเสียงร้องของพวกเขา เขาหันร่างไปด้านข้างอย่างกะทันหันเพื่อหลบกระสุน และยกขาข้างหนึ่งขึ้น กระสุนเข้าตรงจุดที่ขาของเขายืนอยู่ หลังจากนั้น ดงซูบินก็ยกปืนขึ้นและยิ่ง ปัง ชายรูปร่างผอมสูงที่ซ่อนตัวอยู่ใต้รถถูกยิงที่ศีรษะและเขาเสียชีวิตก่อนที่เขาจะตะโกนออกมา ด้วยความเจ็บปวด ดงซูบินขยับปืนเล็กน้อยและยิงอีกครั้ง ปัง ชายคนหนึ่งที่กําลังนั่งอยู่หลังรถบรรทุกล้มลงกับพื้นพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากขมับของเขา!

 

ชายสี่คนถูกฆ่า!

 

ในเวลานี้โฮ่วชิงได้เติมกระสุนของเธอเสร็จแล้วและไม่ได้ฆ่าแม้แต่คนเดียว เธอได้แต่สบถขณะ โยนปืนลงพื้น “ ดงซูบินคนนี้รับบทเป็นฮีโร่!”

 

เสี่ยวหวังตะโกนเรียก ดงซูบิน” ระวัง!”

 

ผู้คนส่วนใหญ่จากห้องอาบนฮายปิง ได้บรรจุกระสุนใหม่และเริ่มการยิงที่รุนแรงอีกรอบ

 

แต่คราวนี้ ดงซูบินไม่ได้ลงไปที่พื้น เขาเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆพร้อมกับปืนของเขาไปข้างหน้า เขาเล็งไปที่หน้าต่างรถบานหนึ่งและยิงออกไป กระสุนทะลุกระจกไปโดนชายคนหนึ่งที่เพิ่งบรรจุกระสุนเข้าที่หัวของเขาและเขาก็เสียชีวิตทันที! ดงซูบินรู้ดีว่าพลังพิเศษของเขามีไม่เพียงพอสําหรับการต่อสู้ที่ยืดเยื้อและต้องจัดการเรื่องนี้โดยเร็วที่สุด เนื่องจากพวกมันจะยิงปืนใส่เขาพวกมันจึงต้องเอาหัวออกจากที่กําบัง นี่เป็นโอกาสที่ ดงซูบินจะยิงพวกมัน

 

ดงซูบินหันหลังและเดินไปที่รถบรรทุก เขายกปืนขึ้นและยิง ชายคนหนึ่งเพิ่งเอาหัวออกไปด้า นหลังรถบรรทุกและถูกฆ่าตาย

 

คนที่หก!

 

โฮ่วชิง, เสี่ยวหวังและ พี่หยูที่มองไปที่ ดงซูบินต่างก็ตกตะลึง!

 

ดงอูบินใช้โอกาสนี้ขึ้นหลังรถบรรทุกและใช้รถเป็นที่กําบัง เขาสามารถใช้ย้อนกลับเพื่อหลบกระสุนหนึ่งหรือสองนัดและถ้ากระสุนเจ็ดหรือแปดนัดทุ่งมาที่เขา ตัวเขาในเวลาเดียวกันเขาจะไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาใช้รถบรรทุกเป็นที่กําบังเพื่อป้องกันตัวเองจากพวกผู้ร้ายได้

 

ปัง

 

ทันใดนั้นชายคนหนึ่งที่ปรากฏตัวจากด้านหลังของรถบรรทุก ชายคนนี้น่าจะซ่อนตัวอยู่ที่นี่ ตั้งแต่เริ่มมีการยิงปะทะ เขาเปิดฉากยิงใส่ ตงซูบินในทันใดและ ดงซูบินก็ขยับศีรษะไปด้านข้าง และกระสุนที่ผ่านแก้มของเขา ตงฟูปังรู้สึกแสบที่แก้มขณะที่เขากลับมาถูกไฟไหม้ ปัง ดงซูบินที่ชายคนนั้นระหว่างคิ้วของเขา

 

จัดการได้คนที่เจ็ด!

 

ดงซูบินยังคงเดินไปข้างหลังรถบรรทุกและแสดงตัว

 

“เขาอยู่ตรงนั้น!”

 

“ ยิง!ยิง!”

 

ปัง… ปัง… ปัง… !

 

ดงซูบินรีบลงไปด้านหลังของรถบรรทุกและในวินาทีต่อมาเขาก็กระโดดออกไปและ ยิงด้วยปืนสองกระบอก ปัง ปัง ชายสองคนที่ยังอยู่ข้างหลังหยุดยิงอย่างกะทันหันและค่อยๆทรุดตัวลงกับพื้น หนึ่งในนั้นถูกยิงทะลุตาขวาและอีกคนถูกยิงที่ใบหน้าของเขา

 

เก้าคนตาย!

 

ภายในเวลาไม่ถึงสองนาทีคนกว่าครึ่งของห้องอาบน้ําฮายปังถูกฆ่าตาย!

 

บอสโกรธมาก “ พวกแกทําบ้าอะไรกัน! แกทุกคนไม่สามารถฆ่าพวกมันได้แม้แต่คนเดียว! พวกแกช่วยเล็งแม่นๆหน่อยได้ไหม!”

 

ในช่วงเริ่มต้นของการปะทะทุกคนคิดว่า ดงซูบินจะต้องตายอย่างแน่นอน

 

คน ๆ หนึ่งจะอยู่รอดได้อย่างไรเมื่อเผชิญหน้ากับผู้คนมากกว่าสิบคนในการปะทะ? แต่นี่คือความจริง! ไม่มีใครเข้าใจว่าทําไมพวกเขาถึงไม่สามารถยิงโดน ดงซูบินได้ไม่ว่าพวกเขาจะเล็งเป้า อย่างไร ส่วนที่แย่ที่สุดคือ ดงซูบินไม่เคยพลาดแม้แต่นิดเดียว ทุกนัดที่เขายิงจะโดนใครบางคนเข้าที่หัว!

 

คงของของห้องอาบน้ําฮายปิง เริ่มหวาดกลัว!

 

พวกเขารู้เหมือนกําลังเจอผีอยู่! คนอย่างเขาจะมีตัวตนอยู่ในโลกนี้ได้อย่างไร?

 

ในอาคาร โฮ่วชิง หายใจเข้าลึก ๆ ฉากของเธอที่เธอจินตนาการไว้ในหัวของเธอไม่เคยปรากฏ แต่เธอกลับเห็น ดงซูบินเดินไปหาพวกผู้ชายเมื่อทุกคนยิงใส่เขาและเขาก็ฆ่าคน ๆ หนึ่งด้วยทุกนัดที่เขายิง ดงซูบินงหลบกระสุนด้วยการขยับศีรษะและลําตัวไปด้านข้าง? เธอไม่เข้าใจว่าทําไมคนอย่าง ดงซูบินถึงอยู่ในสํานักงานตํารวจแผนกในกันแน่? ชายคนหนึ่งชนะคนติดอาวุธหลายสิบคนอย่างง่ายดาย?

 

พี่หยูยังตะลึงกับสิ่งที่เห็น

 

เสียวหวังรู้สึกได้ว่าเลือดของเขาพุ่งไปที่หัวของเขาเมื่อเขาเห็นการต่อสู้อย่างกล้าหาญของ ดงซูบินกับอาชญากรเหล่านั้น ไม่มีเจ้าหน้าที่ตํารวจคนไหนเทียบได้กับชายตรงหน้านี้

 

เจ้าหน้าที่ตํารวจอย่างงั้นหรอ?