เบรย์เดน “ดังนั้นหากคุณอยากยั่ว ก็มาหาผม”

เจนอารี“…….” ถ้าไม่ใช่ว่าผู้ชายคนนี้เป็นบอสใหญ่ของเธอ เธออยากจะตบหน้าเขาจริง ๆ

เบรย์เดน “ตอนนี้ให้โอกาสคุณยั่ว จูบนี่สิ” นิ้วเรียวงามของชายหนุ่มจิ้มไปที่ด้านข้างใบหน้าที่สมบูรณ์แบบของเขา

มุมปากของเจนอารีกระตุก “คุณมันไร้ยางอายจริง ๆ “

เบรย์เดนยิ้มเล็กน้อย “เพิ่งรู้เหรอ”

เจนอารี “…….” เอาเถอะ ว่าด้วยเรื่องหน้าหนา ผู้ชายคนนี้เป็นอันดับสอง ไม่มีใครกล้าเป็นอันดับหนึ่ง

ทั้งสองคนพูดตอบกันไปมา พวกเขาอยู่ใกล้กันมาก น้ำเสียงกดจนต่ำมาก แม้แต่ตัวพวกเขาเองก็ไม่รู้ว่าระหว่างพวกเขากลายเป็นสนามแม่เหล็ก การอยู่ของแมคโลริคเหมือนกับไม่ได้อยู่

แมคโลริคฟังไม่ชัดว่าทั้งสองคนกำลังพูดอะไร แต่ก็เพราะฟังไม่ชัดก็ยิ่งน่ารำคาญ เขาขับรถอย่างเงียบ ๆ สีหน้าแสดงความน้อยใจจนเกือบจะร้องไห้ ตัวเองขับรถมาถึงโรงเรียนก็กระแทกประตูด้วยความโกรธและเดินไป

เจนอารีมองโรงเรียนที่คุ้นเคยตรงหน้า ออกมาไม่ถึงครึ่งเดือน แต่เธอรู้สึกเหมือนอยู่คนละโลก

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเจนอารีชอบอาชีพครูมาก

การสอนหนังสือคนเป็นความรู้สึกที่มีความหมายมาก ๆ น่าเสียดาย โชคชะตาเล่นตลก เธอและลินคอล์นต่างพลาดอุดมคติของตัวเอง

“กำลังคิดอะไรอยู่” เบรย์เดนขับรถออกจากโรงเรียนเดินทางไปยังบริษัท HE กรุ๊ป

“ฉันกำลังคิด…..” เจนอารีพูด “คุณเพิ่งจะหลอกใช้ฉัน”

เบรย์เดนพูดโอ้เบา ๆ “หลอกใช้อะไรคุณ”

“คุณหลอกใช้ฉันแกล้งน้องชายตัวเอง” เจนอารียังคงนั่งอยู่เบาะหลัง เธอจ้องมองไปที่หลังคอของชายหนุ่ม ผู้ชายคนนี้สมบูรณ์แบบจริง ๆ แม้แต่ท้ายทอยก็ดูดีขนาดนี้ “คุณรู้อยู่แล้วว่าในใจของเขาชอบฉัน แต่ตั้งใจหยอกล้อฉันอย่างคลุมเครือต่อหน้าเขา คุณไม่เรียกนี่ว่าแกล้งเขาแล้วจะเรียกว่าอะไร”

เบรย์เดนหัวเราะเบา ๆ ไม่ออกความเห็นใด ๆ

“ทำไมคุณต้องทำแบบนี้” ในที่สุดเจนอารีก็อดที่จะถามไม่ได้ เธอดูออกว่าที่จริงแล้วแมคโลริคเคารพและชื่นชมเบรย์เดนมาก เธอไม่เชื่อว่าเบรย์เดนจะดูไม่ออก

“ผู้หญิง คุณล้ำเส้นแล้ว” เบรย์เดนหรี่ตาเหลือบมองเจนอารีอย่างเย็นชา

เจนอารีหายใจไม่ออก ใช่สิ เธอล้ำเส้นแล้ว เบรย์เดนเป็นใคร มันใช่เวลาที่เธอจะสอดปากไปพูดเรื่องของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ เจนอารีหุบปากเงียบไม่พูดอะไรอีก

ไม่นานรถก็แล่นเข้ามาถึงบริษัท HE กรุ๊ป

เวลานี้เป็นช่วงที่คนกำลังไปทำงานมากที่สุด ฉากที่เจนอารีลงมาจากในรถของเบรย์เดนถูกคนมากมายเห็นเข้าในทันที ไม่ถึงสามนาที ก็ถ่ายทอดถึงทุกคนทั้งเบื้องล่างและเบื้องบนใน HE จนรู้กันไปทั่ว

นี่นับว่าเป็นหลักฐานแน่ชัด ทุกคนต่างคิดว่าเจนอารีเป็นผู้หญิงของเบรย์เดน

เจนอารีเองก็ขี้เกียจจะจัดการเรื่องอื้อฉาวนี้ เพราะ Blanco นักธุรกิจชาวสเปนคนนั้นได้นำทีมทำงานของเขามาตามที่นัดไว้ เจนอารีทำหน้าที่เป็นนักแปลติดตามของเบรย์เดน ภาระงานและความรับผิดชอบหนักหน่วง จึงไม่กล้าฟุ้งซ่านไปกังวลเรื่องอื่น

สำหรับเบรย์เดน ผู้ชายคนนี้เพียงก้าวเข้ามาในบริษัทและสวมแว่นก็เปลี่ยนเป็นคนท่าทางเข้มงวดและจริงจัง ยิ่งทำให้ความหล่อทะลุทะลวงออกมาจริง ๆ

เมื่อคุยเรื่องงานทั้งวันเสร็จ ตอนเย็นเบรย์เดนก็เชิญ Blanco มาทานอาหารเย็นในสถานะเพื่อน เพื่อสร้างมิตรภาพในฐานะเจ้าของบ้านให้ดีที่สุด เจนอารีทำหน้าที่นักแปลติดตามโดยปกติต้องติดตามไปด้วยจนจบกระบวนการ

อวัยวะบนใบหน้าของ Blanco ดูล้ำลึก เขามีใบหน้าแบบคนตะวันตกทั่วไป รูปร่างในวัยสี่สิบปีสวมชุดสูทและรองเท้าหนัง ทำให้คนรู้สึกถึงความเป็นสุภาพบุรุษมาก เขามีงานอดิเรกพิเศษก็คือการเล่นพูล ดังนั้นหลังจากอาหารเย็น เขาก็เสนอเล่นเกมกับเบรย์เดนสองเกม

จังหวะเดียวกันเจนอารีก็แปลความหมายให้เบรย์เดนฟัง เบรย์เดนไม่ลังเลที่จะตอบตกลงเลยแม้แต่น้อย ดังนั้นโดมินิคที่ติดตามอยู่ข้าง ๆ มาโดยตลอดก็ใช้โทรศัพท์จองโต๊ะบิลเลียดระดับไฮเอนด์ในเวลาอันสั้นทันที

เมื่อรถพิเศษพาทุกคนมาถึงคลับบิลเลียดระดับไฮเอนด์ เจนอารีหันไปมองที่โดมินิคอย่างประหลาดใจและตกตะลึง จงใจถอยหลังจากเบรย์เดนสองก้าว เจนอารีเดินเคียงข้างกับโดมินิคแล้วกระซิบ “โดมินิค คุณอย่าบอกฉันนะว่าคุณไม่รู้ว่าทิลด้าทำงานอยู่ที่นี่”

โดมินิคไม่แสดงสีหน้า “ผมรู้”

เจนอารีมองโดมินิคอย่างแปลกใจ “งั้นทำไมคุณถึง…..”

โดมินิคขัดคำพูดของเจนอารี เขาพูด “คลับนี้เป็นสนามบิลเลียดที่ไฮเอนด์ที่สุดของที่นี่ในตอนนี้ มีเพียงการจองที่นี่ถึงจะบ่งบอกสถานะของท่านประธานเบรย์เดนและความจริงใจของทางเราได้อย่างชัดเจน ดังนั้นนี่คือที่ทำงาน”

เจนอารีไม่สามารถโต้แย้งได้ชั่วขณะหนึ่ง ผู้ชายทุกคนเป็นแบบนี้กันหมดหรือเปล่า เมื่อเริ่มทำงานแล้วก็จะปฏิเสธญาติพี่น้องและเพื่อนฝูงอย่างเลือดเย็นและเย็นชา

เมื่อทุกคนเข้าไปในล๊อบบี้ของคลับ เจนอารีก็เหลือบไปเห็นมาทิลด้ากำลังสอนวัยรุ่นว่าเล่นพูลอย่างไร เพราะมาทิลด้าเป็นโค้ชบิลเลียดหญิงในคลับนี้

น้อยคนนักที่จะรู้ว่ามาทิลด้าเคยเป็นนักกีฬาบิลเลียดมืออาชีพ เธอชอบบิลเลียดและชำนาญบิลเลียดเช่นกัน แต่หลังจากที่มือของเธอได้รับบาดเจ็บก็ไม่สามารถลงแข่งเกมระดับมืออาชีพได้อีก เธอถูกบังคับให้เลิกเล่น แต่เธอไม่สามารถเลิกเล่นบิลเลียดได้ จึงลาออกลได้เป็นโค้ชบิลเลียดต่อจากนั้น

เดิมทีเจนอารีอยากเข้าไปทักทาย แต่คิดว่าตัวเองกำลังทำงานอยู่ จึงอดทนไม่เข้าไป

มาทิลด้าก็เห็นเจนอารีอย่างรวดเร็ว สีหน้าดูดีใจ แต่เมื่อเห็นว่าโดมินิคก็อยู่ด้วย รอยยิ้มบนใบหน้าก็หยุดนิ่ง ฝีเท้าที่เดิมทีอยากจะก้าวเดินเข้าไปหาเจนอารีก็หดกลับมาอย่างลำบากใจ

ดังนั้นทั้งสองคนจึงโบกมืออยู่ไกลและต่างคนต่างทำงานของตัวเองต่อไป

เดิมทีโดมินิคจองที่นั่งพิเศษสุดหรูไว้ แต่ Blanco ชอบความคึกคัก เขาคิดว่าบิลเลียดควรเล่นให้ทุกคนดูและควรแบ่งปันความสนุกให้กับทุกคน ดังนั้นจึงเลือกเล่นที่ล็อบบี้