ทั้งสองสบตากันแบบนี้อยู่นาน แววตาประสานกัน จากนั้นทั้งสองก็เหมือนขั้วดึงดูดเข้าหากัน ริมฝีปากเข้าใกล้กันมากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ

และในตอนนี้เอง หน้าประตูก็มีเสียงดังขึ้น: “ท่านประธานเบรย์เดน……” คนที่มาก็ไม่คิดว่าจะเห็นภาพนี้ ต่อมาก็ชะงักค้างพูดไม่ออกทันที

เจนอารีตกใจ รีบลุกขึ้น ออกจากตักเบรย์เดน หันหน้าไป หน้าประตูห้องทำงานประธานมีโดมินิคยืนอยู่ ด้านหลังเขายังมีนิวลินกับเจนนินทร์

ไม่สงสัยเลย ทั้งสามมารายงานกันทำงาน

เจนอารีถึงนึกได้ว่าตอนที่เธอเข้ามา คิดว่าหยิบแก้วมาแล้วจะไปได้ ดังนั้นเลยไม่ได้ปิดประตู ขณะนั้นเอง เธออยากจะหาปิ๊บมาคลุมหัวตัวเองจริงๆ

“ฉัน……ฉันไปชงกาแฟนะ” เจนอารีไม่กล้ามองสีหน้าของทั้งสามคน ยื่นมือไป หยิบแก้วของเบรย์เดน รีบหนีออกจากห้องทำงานประธาน

เพราะพึ่งทำงาน น้ำร้อนในห้องทำงานยังไม่เดือด เจนอารีเลยยืนอยู่ข้างๆ

ไหนๆก็ว่างแล้ว เจนอารีอดไม่ได้ยกแก้วของเขาขึ้นมา แก้วเซรามิก มีสีขาวหิมะ ตัวแก้วมีรูปฟองน้ำอยู่สองลูก มีสีฟ้าสีชมพู รวมอยู่ด้วยกัน ด้านล่างแก้วสลักคำว่า “เบรย์” ไว้

เจนอารีอดไม่ได้ขำออกมา ทำเป็นเด็กๆไปได้

ในตอนนี้เอง พนักงานทำความสะอาดก็เข้ามาทำความสะอาดในห้องน้ำชา

เจนอารีเงยหน้าขึ้นมอง ก็ต้องอึ้ง เพราะพนักงานทำความสะอาดที่ว่า ก็คือ——ซามูเอล

“เธออยู่ตรงนี้ได้ยังไง?” ซามูเอลก็เห็นเจนอารีแล้ว เธอตะลึงเบิกตาโพลงโต

“ทำไมฉันจะอยู่ตรงนี้ไม่ได้?” เจนอารีพูดเสียงเรียบ

“งั้นก็ดีเลย ทำความสะอาดห้องน้ำชาให้ฉันหน่อย” ซามูเอลเอาไม้ถูพื้นโยนให้เจนอารี ด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย

“อะไรนะ?” เจนอารีมองดูซามูเอลที่ในตอนนี้สวมชุดพนักงานทำความสะอาดแต่กลับแต่งหน้าจัด “ฉันว่าเธอเข้าใจผิดแล้วล่ะ นี่ไม่ใช่งานของฉันนะ”

“เมื่อก่อนที่บ้านก็เป็นเธอทำความสะอาดนี่? แม้ตอนนี้เธอจะหย่ากับพี่ชายฉันแล้ว แต่ยังไงก็เคยเป็นคนครอบครัวเดียวกัน เห็นฉันทำงานเหนื่อยขนาดนี้ เธอจะไม่ช่วยบ้างเหรอ?” ซามูเอลไม่พอใจ

วันนั้นเธอขอร้องให้นิวลินช่วยเธอได้ทำงานในบริษัท HE กรุ๊ป วันที่สองนิวลินก็ใช้อำนาจของตัวเองหางานให้เธอได้ แต่งานนี้กลับเป็นพนักงานทำความสะอาด

ตอนแรกเธอไม่ยอม เพราะยังไงงานก่อนเธอก็ยังได้นั่งทำงานในห้องทำงาน ก็ยังพอมีหน้ามีตาบ้าง แต่นิวลินบอกว่า ด้วยสาขาและประวัติการเรียนในบริษัท HE กรุ๊ปเธอทำได้แค่พนักงานทำความสะอาด ถ้าไม่ทำ ก็ไม่เป็นไร

เธอยังคิดถึงเบรย์เดน คิดว่าทำงานนี้ อาจจะได้เข้าห้องทำงานของเขาก็ได้ นั่นเป็นโอกาสที่ดีเลยล่ะ สำหรับเธอนะ

แต่งานนี้เหนื่อยมากจริงๆ เมื่อวานเธอทำทั้งวันแล้ว เหนื่อยปวดเมื่อยไปทั้งตัว มือสวยของเธอก็ถูกน้ำเย็นกัดเซาะจนหนังถลอก ตอนนี้เธออยากจะแอบพักหน่อย ทางที่ดีคือมีคนช่วยเธอทำงานได้

ตอนนี้เองก็พบกับเจนอารีเข้า โชคดีจริงๆ เธอพูดกับเจนอารีด้วยน้ำเสียงและท่าทางที่หยิ่งผยองขึ้นมาอย่างไม่ลังเล

“ไม่!” เจนอารีมองซามูเอลด้วยสายตาเย็นชา คนคนหนึ่งจะโง่และเอาแต่ใจมากแค่ไหนถึงได้พูดแบบนี้ออกมาได้ เธอจึงไม่สนใจ น้ำร้อนก็เดือดพอดี เจนอารีเริ่มชงกาแฟ

ซามูเอลเห็นเจนอารีไม่ไว้หน้าแบบนี้ ก็โมโหและพูดเสียงดุว่า: “เจนอารี เธอกล้าไม่ช่วยฉัน ฉันจะไปฟ้องพี่ฉัน ฟ้องแม่ฉัน” นี่เป็นวิธีที่เธอชอบใช้เมื่อก่อน

บทที่ 35 ดื้อรั้น

“เธอตลกจริงๆเลยนะ” เจนอารีมองซามูเอลเหมือนคนโง่ “เธอคิดว่าพวกเขาทำอะไรฉันได้งั้นเหรอ? เธอคงไม่ได้ลืมไปแล้วนะ ฉันกับพี่ชายเธอหย่ากันแล้ว ตอนนี้ฉันกับพวกเธอตระกูลวรรณศิริไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกันอีก อย่าคิดว่าเมื่อก่อนที่ฉันอดทนและยอมเธอเพราะฉันกลัวเธอนะ อย่ามาหาเรื่องฉัน ไม่งั้น อย่าหาว่าฉันไม่เตือน”

พูดจบ เจนอารีก็หยิบกาแฟที่ชงเสร็จจะเดินออกไป

“ไม่ให้ไป!” ซามูเอลรับไม่ได้กับความเข้มงวดของเจนอารี เธอยื่นแขนออกไป ขวางทางเจนอารีไว้ พูดว่า: “เธอกล้าพูดแบบนี้กับฉันงั้นเหรอ เหอะๆ หาเรื่องเธอแล้วยังไง ฉันจะหาเรื่องเธอ” พูดแล้ว ก็ยกมือขึ้น ปัดแก้วกาแฟในมือของเจนอารีตกลงไป

“เพี้ยง” เสียงดังขึ้น แก้วตกลงพื้นอย่างแรง แตกเป็นเสี่ยงๆ กาแฟก็หกลงพื้นหมด

เจนอารีมองตาโต นี่เป็นแก้วของเบรย์เดนนะ!

ทั้งสองทะเลาะกันทั้งยังทำแก้วแตกอีก ทำให้เลขาหญิงคนอื่นของประธานตกใจ พวกผู้หญิงชอบนินทากันอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นคนที่ถูกนินทายังเป็นเจนอารีอีก

เจนอารีเป็นศัตรูของพวกเขาเลยนะ แค่ไม่กี่วัน การกระทำของเจนอารีพวกเขาไม่กล้าคิดเลยด้วยซ้ำ ตอนนี้ในที่สุดก็มีคนกล้าหาเรื่องเจนอารี เรื่องสนุกแบบนี้ใครจะพลาดได้ล่ะ ทุกคนต่างรีบเข้ามาดูในห้องน้ำชากัน

“พระเจ้า นั่นเป็นแก้วของท่านประธานเบรย์เดน!” เลขาหญิงที่เห็นแล้วก็รู้ทันที

“พวกเธอกล้าทำแก้วท่านประธานเบรย์เดนแตกงั้นเหรอ ได้ยินว่าแก้วนี้ท่านประธานเบรย์เดนใช้หลายปีแล้วนะ”

“พวกเธอตายแน่……”

พวกเธอต่างมีความสุขบนความทุกข์คนอื่นกัน ยิ่งไปกว่านั้นยังแอบไปรายงานกับเบรย์เดนอีก

เสียงซุบซิบพวกนี้ไม่เบา เข้าหูซามูเอลหมด

ซามูเอลก็รู้ว่าตัวเองก่อเรื่องแล้ว ก็ร้อนรนขึ้นมาทันที รีบชี้เจนอารีและแก้ตัวว่า: “ไม่ใช่ฉัน ฉันไม่ได้ทำแตกนะ เธอยืนไม่นิ่งเอง ไม่เกี่ยวกับฉันนะ”

ได้ยินแล้ว เจนอารีที่ตอนแรกกำลังก้มเก็บเศษแก้วบนพื้น ก็โมโหจนหัวเราะออกมา ทนไม่ไหว ยกมือขึ้น ตบหน้าเธอไปทีหนึ่ง

“โอ๊ย!” ซามูเอลร้องขึ้นอย่างเจ็บปวด ถอยหลังไปหลายก้าว จับหน้าตัวเองไว้ เธออึ้งไปเลย นานมากกว่าจะได้สติว่าตัวเองถูกตบ

ตอนนั้นเอง เธอก็โมโหแล้วเหมือนกัน

“เธอกล้าตบฉันงั้นเหรอ? ตั้งแต่เด็กจนโตแม่กับพี่ชายฉันยังไม่เคยตบฉันเลย เธอกล้าดียังไง?” ซามูเอลทำหน้าบึ้งตึง ยกมือขึ้นจะตบเจนอารีคืน

“ก็เพราะเธอสมควรไงล่ะ” เจนอารีจับมือซามูเอลที่จะตบตัวเอง เธอพูดเสียงแข็ง แววตาก็ยิ่งดุดันกว่าเดิม

ซามูเอลที่เป็นน้องสาว เธอมีหน้าตาที่ยังไม่เลว ใบหน้าสวยได้รูป ผิวขาวสะอาด แต่มีข้อหนึ่งที่เธอได้จากแม่ นั่นก็คือเตี้ย แม้ตอนนี้เธอจะสวมรองเท้าส้นสูงแล้ว เธอก็สูงไม่ถึงร้อยหกสิบ เผชิญหน้ากับเจนอารี เธอเตี้ยลงไปมากจริงๆ

ดังนั้น ตอนเธออยากตบเจนอารีคืน เจนอารีจับข้อมือเธอไว้ ถึงเธออยากตบก็ตบไม่โดน อยากชักมือกลับก็ไม่ไหว เจนอารีใช้แรงสะบัดออกไปแรงๆ เธอก็ล้มลงพื้นไปเลย นั่งตรงกาแฟหกพอดี ท่าทางโทรมมาก

ในตอนนี้เอง เลขาหญิงก็พูดเสียงดังว่า: “เจนอารี ท่านประธานเบรย์เดนเรียกเธอกับพนักงานทำความสะอาดรีบไปห้องทำงานเขาเดี๋ยวนี้ อีกอย่าง เอาแก้วที่แตกไปด้วย”

ซามูเอลที่ลุกขึ้นกำลังจะทะเลาะต่อ ก็รีบสำรวม ต่อมาใบหน้าก็มีรอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้น

“เขาอยากเจอฉันเหรอ? ฉันจะได้เจอเขาแล้วเหรอ? พระเจ้า ตื่นเต้นจังเลย!” ซามูเอลรีบจัดเสื้อผ้าหน้าผม จากนั้นก็มองค้อนเจนอารี: “ห้องทำงานประธานอยู่ไหน เดินนำทางเลย?”

เจนอารีกลับขมวดคิ้วเป็นปม เธอรู้ว่ามีคนไปฟ้องเบรย์เดน เขาจะลงโทษเหรอ ไม่งั้น คงไม่เรียกเธอเอาเศษแก้วที่แตกแล้วไปด้วยหรอก

แม้แก้วนี้จะซามูเอลจะเป็นคนทำแตก แต่เรื่องนี้ก็เป็นเธอที่เริ่มขึ้น เจนอารีรู้สึกผิด ก็ก้มลงเก็บเศษแก้วขึ้นมา สุดท้ายไม่ทันระวังบาดมือตัวเอง แต่ตอนนี้เธอไม่มีเวลามาสนใจเรื่องนี้หรอก

พอเจนอารีพาซามูเอลมาถึงห้องทำงานประธาน โดมินิคกับเจนนินทร์ก็ยังอยู่ เบรย์เดนกลับนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยใบหน้าเย็นชา

“ท่านประธานเบรย์เดน ฉันเองฉันเอง จำฉันไม่ได้แล้วเหรอ พวกเราพึ่งเจอกันสองวันก่อน ฉันชื่อซามูเอล คุณต้องจำฉันได้แน่ ใช่ไหม?” ซามูเอลอยากขยับเข้าไปใกล้เบรย์เดนอย่างอดใจไม่ไหว

“ซามูเอล ระวังตัวหน่อย” นิวลินที่อยู่ข้างๆรีบไปขวางซามูเอลไว้ ไม่อยากให้เธอบุ่มบ่าม ตลกแล้ว เบรย์เดนผู้ชายคนนี้ ผู้หญิงคนไหนคิดจะเข้าใกล้ก็ได้งั้นเหรอ?

และเบรย์เดนกลับไม่มองซามูเอลเลยด้วยซ้ำ ยิ่งได้ยินเสียงจุกจิกของผู้หญิงแล้วก็ยิ่งไม่สนใจเข้าไปใหญ่ สายตาเขายังคงมองไปที่เจนอารี เขาพูดว่า: “ใครทำแตก?”

เจนอารีเงยหน้าขึ้น เธอเห็นแววตาที่โมโหของผู้ชายได้อย่างชัดเจน ก็ใจสั่นขึ้นมา ตอบไปตามตรงว่า: “เธอทำ!”

ได้ยินทั้งสองถามและตอบ ซามูเอลถึงรู้ตัวว่าเบรย์เดนเรียกมาถามไถ่โทษ

“ไม่ใช่ฉันไม่ใช่ฉัน เป็นเธอๆ!” ซามูเอลรีบโยนความผิด เธอไม่ยอมรับหรอกนะ

“มือข้างนั้น?” เบรย์เดนเลือกที่จะเชื่อเจนอารีมากกว่า เขาลุกขึ้นเดินไปที่มุมกำแพงไม่ไกลมาก ตรงนั้นมีไม้กอล์ฟวางอยู่ เขาเลือกมาหนึ่งไม้ จากนั้นก็เดินไปหาซามูเอลด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ “ยื่นมือออกมา”

ซามูเอลอึ้งไปทันที เขาจะทำอะไรน่ะ? จะตีมือเธอเหรอ?

“พี่สะใภ้……พี่สะใภ้ช่วยฉันด้วย……” ซามูเอลหลบไปที่หลังนิวลิน ผู้ชายในตอนนี้ ทั้งตัวเต็มไปด้วยพลังความโมโห เธอตกใจมากจริงๆ

“เธอมาหลบหลังฉันทำไม ไม่เกี่ยวกับฉันสักหน่อย เธอ……ออกไปนะ!” นิวลินโกรธจนพูดออกมาเสียงดัง ในตอนนี้เธอเสียใจมากที่เอาคนชอบสร้างเรื่องวุ่นวายแบบนี้มาทำงาน

“ทางที่ดีเธอยื่นมือออกมาเองนะ ไม่งั้น……” เบรย์เดนพูดไม่จบ แต่แบบนี้ส่วนมากจะน่ากลัวมากกว่า

“ว๊ากก……” ซามูเอลร้องออกมาเสียงดัง นั่งกุมหัวร้องไห้ที่พื้น เธอตกใจจนปล่อยโฮร้องไห้ออกมา

ผู้ชายคนนี้น่ากลัวจริงๆ!

ผู้ชายที่เธอทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะเข้าใกล้ สุดท้ายแผนการอ่อยยังไม่ทันได้เริ่ม ผู้ชายคนนี้ก็ตัดสินโทษประหารให้เธอแล้ว ในตอนนี้เอง เธอแน่ใจได้ว่าผู้ชายอยากทุบมือเธอให้หักจริงๆ

“แก้วใบเดียวเอง นายอย่าโกรธเลยนะ” มองดูผู้ชายที่โมโหจัด เจนอารีก็ตกใจเหมือนกัน เธอยื่นมือไปจับมือผู้ชายไว้

เพราะโกรธ เขาจับไม้กอล์ฟจนเส้นเลือดที่มือนูนออกมาอย่างเห็นได้ชัด และมือยังซีดขาวด้วย

เจนอารีไม่ได้อยากจะช่วยซามูเอลหรอก เธอแค่รู้สึกว่าตอนนี้เป็นสังคมกฎหมาย ถึงแม้จะมีเงินและปิดบังทุกอย่างได้ แต่ถ้าเบรย์เดนทุบมือซามูเอลแตกเพราะแก้วใบเดียวจริงๆ งั้นคงเป็นเรื่องวุ่นวายเลยล่ะ

“ถอยไป!” เบรย์เดนกลับปัดมือเจนอารีออก แววตาเย็นชาและดุร้าย “เธอคิดว่าตัวเองไม่ผิดงั้นเหรอ?”

แรงของผู้ชายเยอะมาก เจนอารีถอยหลังไปสองก้าวถึงจะตั้งตัวได้ เธอมองผู้ชายอย่างไม่อยากจะเชื่อ เขาไม่เคยมองเธอด้วยแววตาดุร้ายแบบนี้มาก่อนเลย แก้วใบเดียว แค่ใบเดียวเท่านั้น จำเป็นต้องโกรธขนาดนี้ไหม?