ซามูเอลก็รู้ว่าตัวเองก่อเรื่องแล้ว ก็ร้อนรนขึ้นมาทันที รีบชี้เจนอารีและแก้ตัวว่า: “ไม่ใช่ฉัน ฉันไม่ได้ทำแตกนะ เธอยืนไม่นิ่งเอง ไม่เกี่ยวกับฉันนะ”

ได้ยินแล้ว เจนอารีที่ตอนแรกกำลังก้มเก็บเศษแก้วบนพื้น ก็โมโหจนหัวเราะออกมา ทนไม่ไหว ยกมือขึ้น ตบหน้าเธอไปทีหนึ่ง

“โอ๊ย!” ซามูเอลร้องขึ้นอย่างเจ็บปวด ถอยหลังไปหลายก้าว จับหน้าตัวเองไว้ เธออึ้งไปเลย นานมากกว่าจะได้สติว่าตัวเองถูกตบ

ตอนนั้นเอง เธอก็โมโหแล้วเหมือนกัน

“เธอกล้าตบฉันงั้นเหรอ? ตั้งแต่เด็กจนโตแม่กับพี่ชายฉันยังไม่เคยตบฉันเลย เธอกล้าดียังไง?” ซามูเอลทำหน้าบึ้งตึง ยกมือขึ้นจะตบเจนอารีคืน

“ก็เพราะเธอสมควรไงล่ะ” เจนอารีจับมือซามูเอลที่จะตบตัวเอง เธอพูดเสียงแข็ง แววตาก็ยิ่งดุดันกว่าเดิม

ซามูเอลที่เป็นน้องสาว เธอมีหน้าตาที่ยังไม่เลว ใบหน้าสวยได้รูป ผิวขาวสะอาด แต่มีข้อหนึ่งที่เธอได้จากแม่ นั่นก็คือเตี้ย แม้ตอนนี้เธอจะสวมรองเท้าส้นสูงแล้ว เธอก็สูงไม่ถึงร้อยหกสิบ เผชิญหน้ากับเจนอารี เธอเตี้ยลงไปมากจริงๆ

ดังนั้น ตอนเธออยากตบเจนอารีคืน เจนอารีจับข้อมือเธอไว้ ถึงเธออยากตบก็ตบไม่โดน อยากชักมือกลับก็ไม่ไหว เจนอารีใช้แรงสะบัดออกไปแรงๆ เธอก็ล้มลงพื้นไปเลย นั่งตรงกาแฟหกพอดี ท่าทางโทรมมาก

ในตอนนี้เอง เลขาหญิงก็พูดเสียงดังว่า: “เจนอารี ท่านประธานเบรย์เดนเรียกเธอกับพนักงานทำความสะอาดรีบไปห้องทำงานเขาเดี๋ยวนี้ อีกอย่าง เอาแก้วที่แตกไปด้วย”

ซามูเอลที่ลุกขึ้นกำลังจะทะเลาะต่อ ก็รีบสำรวม ต่อมาใบหน้าก็มีรอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้น

“เขาอยากเจอฉันเหรอ? ฉันจะได้เจอเขาแล้วเหรอ? พระเจ้า ตื่นเต้นจังเลย!” ซามูเอลรีบจัดเสื้อผ้าหน้าผม จากนั้นก็มองค้อนเจนอารี: “ห้องทำงานประธานอยู่ไหน เดินนำทางเลย?”

เจนอารีกลับขมวดคิ้วเป็นปม เธอรู้ว่ามีคนไปฟ้องเบรย์เดน เขาจะลงโทษเหรอ ไม่งั้น คงไม่เรียกเธอเอาเศษแก้วที่แตกแล้วไปด้วยหรอก

แม้แก้วนี้จะซามูเอลจะเป็นคนทำแตก แต่เรื่องนี้ก็เป็นเธอที่เริ่มขึ้น เจนอารีรู้สึกผิด ก็ก้มลงเก็บเศษแก้วขึ้นมา สุดท้ายไม่ทันระวังบาดมือตัวเอง แต่ตอนนี้เธอไม่มีเวลามาสนใจเรื่องนี้หรอก

พอเจนอารีพาซามูเอลมาถึงห้องทำงานประธาน โดมินิคกับเจนนินทร์ก็ยังอยู่ เบรย์เดนกลับนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยใบหน้าเย็นชา

“ท่านประธานเบรย์เดน ฉันเองฉันเอง จำฉันไม่ได้แล้วเหรอ พวกเราพึ่งเจอกันสองวันก่อน ฉันชื่อซามูเอล คุณต้องจำฉันได้แน่ ใช่ไหม?” ซามูเอลอยากขยับเข้าไปใกล้เบรย์เดนอย่างอดใจไม่ไหว

“ซามูเอล ระวังตัวหน่อย” นิวลินที่อยู่ข้างๆรีบไปขวางซามูเอลไว้ ไม่อยากให้เธอบุ่มบ่าม ตลกแล้ว เบรย์เดนผู้ชายคนนี้ ผู้หญิงคนไหนคิดจะเข้าใกล้ก็ได้งั้นเหรอ?

และเบรย์เดนกลับไม่มองซามูเอลเลยด้วยซ้ำ ยิ่งได้ยินเสียงจุกจิกของผู้หญิงแล้วก็ยิ่งไม่สนใจเข้าไปใหญ่ สายตาเขายังคงมองไปที่เจนอารี เขาพูดว่า: “ใครทำแตก?”

เจนอารีเงยหน้าขึ้น เธอเห็นแววตาที่โมโหของผู้ชายได้อย่างชัดเจน ก็ใจสั่นขึ้นมา ตอบไปตามตรงว่า: “เธอทำ!”

ได้ยินทั้งสองถามและตอบ ซามูเอลถึงรู้ตัวว่าเบรย์เดนเรียกมาถามไถ่โทษ

“ไม่ใช่ฉันไม่ใช่ฉัน เป็นเธอๆ!” ซามูเอลรีบโยนความผิด เธอไม่ยอมรับหรอกนะ

“มือข้างนั้น?” เบรย์เดนเลือกที่จะเชื่อเจนอารีมากกว่า เขาลุกขึ้นเดินไปที่มุมกำแพงไม่ไกลมาก ตรงนั้นมีไม้กอล์ฟวางอยู่ เขาเลือกมาหนึ่งไม้ จากนั้นก็เดินไปหาซามูเอลด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ “ยื่นมือออกมา”

ซามูเอลอึ้งไปทันที เขาจะทำอะไรน่ะ? จะตีมือเธอเหรอ?

“พี่สะใภ้……พี่สะใภ้ช่วยฉันด้วย……” ซามูเอลหลบไปที่หลังนิวลิน ผู้ชายในตอนนี้ ทั้งตัวเต็มไปด้วยพลังความโมโห เธอตกใจมากจริงๆ

“เธอมาหลบหลังฉันทำไม ไม่เกี่ยวกับฉันสักหน่อย เธอ……ออกไปนะ!” นิวลินโกรธจนพูดออกมาเสียงดัง ในตอนนี้เธอเสียใจมากที่เอาคนชอบสร้างเรื่องวุ่นวายแบบนี้มาทำงาน

“ทางที่ดีเธอยื่นมือออกมาเองนะ ไม่งั้น……” เบรย์เดนพูดไม่จบ แต่แบบนี้ส่วนมากจะน่ากลัวมากกว่า

“ว๊ากก……” ซามูเอลร้องออกมาเสียงดัง นั่งกุมหัวร้องไห้ที่พื้น เธอตกใจจนปล่อยโฮร้องไห้ออกมา

ผู้ชายคนนี้น่ากลัวจริงๆ!

ผู้ชายที่เธอทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะเข้าใกล้ สุดท้ายแผนการอ่อยยังไม่ทันได้เริ่ม ผู้ชายคนนี้ก็ตัดสินโทษประหารให้เธอแล้ว ในตอนนี้เอง เธอแน่ใจได้ว่าผู้ชายอยากทุบมือเธอให้หักจริงๆ

“แก้วใบเดียวเอง นายอย่าโกรธเลยนะ” มองดูผู้ชายที่โมโหจัด เจนอารีก็ตกใจเหมือนกัน เธอยื่นมือไปจับมือผู้ชายไว้

เพราะโกรธ เขาจับไม้กอล์ฟจนเส้นเลือดที่มือนูนออกมาอย่างเห็นได้ชัด และมือยังซีดขาวด้วย

เจนอารีไม่ได้อยากจะช่วยซามูเอลหรอก เธอแค่รู้สึกว่าตอนนี้เป็นสังคมกฎหมาย ถึงแม้จะมีเงินและปิดบังทุกอย่างได้ แต่ถ้าเบรย์เดนทุบมือซามูเอลแตกเพราะแก้วใบเดียวจริงๆ งั้นคงเป็นเรื่องวุ่นวายเลยล่ะ

“ถอยไป!” เบรย์เดนกลับปัดมือเจนอารีออก แววตาเย็นชาและดุร้าย “เธอคิดว่าตัวเองไม่ผิดงั้นเหรอ?”

แรงของผู้ชายเยอะมาก เจนอารีถอยหลังไปสองก้าวถึงจะตั้งตัวได้ เธอมองผู้ชายอย่างไม่อยากจะเชื่อ เขาไม่เคยมองเธอด้วยแววตาดุร้ายแบบนี้มาก่อนเลย แก้วใบเดียว แค่ใบเดียวเท่านั้น จำเป็นต้องโกรธขนาดนี้ไหม?