ตอนที่ 69 ลูกอ๊อด

โกโก้มองชายสองคนตรงหน้าอย่างเอือมระอาพร้อมกล่าวว่า “พวกนายเป็นโรคจิตหรือไง?”

“ฮ่าๆ อยากได้อะไรก็บอกมาเถอะ” ฉินอวี่ตอบด้วยรอยยิ้ม

“ฉันอยากได้เครื่องสำอางแต่ที่นี่ไม่มีขาย อีกอย่างร้านในเขตพิเศษที่เจ็ดก็ขายแพงเกิน…และไอ่ที่ขายถูกๆ ก็อยู่ในเฟิงเป่ยนู่น แต่เอ้…นายพอจะหาคนไปซื้อให้ฉันได้ไหมน้า?” โกโก้ทำหน้าตาออดอ้อน

“ไม่มีปัญหา จดรายการของที่อยากได้มา ฉันจะให้คนไปซื้อให้” ฉินอวี่ตอบกลับ “แล้วเธอค่อยโอนเงินคืนฉันทีหลัง”

“ฉันต้องจ่ายเองเหรอ?” โกโก้ทำตาใสมองฉินอวี่

“แล้วทำไมฉันต้องจ่ายให้เธอด้วย? พ่อเธอเป็นถึงคนใหญ่คนโตไม่ใช่เหรอ?” ฉินอวี่ถามกลับ

โกโก้ทำท่าไม่พอใจพร้อมกล่าว “นี่ไม่คิดจะตอบแทนบุญคุณที่ฉันเคยช่วยนายไว้บ้างหรือไง? รู้จักไหมคำว่าการใช้ชีวิตในสังคมอ่ะ? หื้ม?”

ฉินอวี่นิ่งอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนพูดขึ้น “ไม่รู้ล่ะ เธอเป็นถึงหัวหน้าแก๊ง แล้วทำไมต้อง…”

“ไม่เห็นเกี่ยวกับการเป็นหัวหน้าแก๊งสักหน่อย ฉันเป็นผู้หญิงนะ ไม่เคยได้ยินเหรอว่าผู้หญิงชอบของถูก? ช่างเถอะ สักวันนายจะเข้าใจเอง”

“อย่าขออะไรเกินตัวสิ ถ้ามันแพงเกินไปฉันก็ช่วยจ่ายไม่ไหวหรอก” ด้วยกลัวว่าโกโก้จะขออะไรเพิ่มอีก ฉินอวี่จึงรีบพูดตัดบทและออกจากห้องไป

หลังจากทุกคนออกไปแล้ว โกโก้ก็ล้วงผ้าปูเตียงในกระเป๋าออกมาปูก่อนจะนั่งลงบนเตียงและกดเบอร์โทรศัพท์หาพ่อ

“สวัสดีค่ะพ่อ!”

“ว่าไงลูก?” น้ำเสียงอ่อนโยนตอบกลับ

“ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วค่ะ พวกฉินอวี่ตกลงจ่ายค่ามัดจำสินค้าล็อตสองแล้ว แต่เขาพยายามกดราคาเราด้วยนะ…หนูก็เลยลดให้สิบเปอร์เซ็นต์ แต่ว่าต้องทำตามข้อตกลงของหนู ก็คือต้องซื้อสินค้าจากเราอย่างต่ำเดือนละสองแสนทุกเดือน”

“ไม่เลวนี่ ดีกว่าที่พ่อคิดไว้ตั้งเยอะ” ปลายสายตอบกลับอย่างพอใจ “แล้ววันนี้ลูกจะกลับบ้านไหม?”

“ยังค่ะ หนูกะจะนอนที่นี่สักคืน” โกโก้ตอบกลับ

“อ้าว ไหนบอกที่นั่นลำบากไม่ใช่เหรอ? ทำไมไม่กลับมานอนบ้านล่ะ?”

“พ่อไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูก็กลับแล้ว ใช่ว่าครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่หนูมาอยู่แบบลำบากสักหน่อย” โกโก้หัวเราะเบาๆ “อ้อ…แล้วฝากบอกพี่ให้เตรียมปล่อยสินค้าล็อตสองด้วยนะคะ”

“โอเค เดี๋ยวพ่อเร่งให้”

“ถ้างั้นหนูไปอาบน้ำเข้านอนก่อนค่ะ”

“อืม รีบนอนเถอะ ถ้าเหนื่อยก็พักบ้าง…อย่าฝืนตัวเองเกินไป” ปลายสายพูดด้วยความเป็นห่วง

…

ในห้องพักที่อยู่เยื้องกับห้องของโกโก้

แมวเฒ่านั่งบ่นอยู่บนเก้าอี้ ทั้งตัวเหม็นสาบกลิ่นแอลกอฮอล์ “เตียงเส็งเคร็งนี่กว้างแค่เมตรเดียว จะนอนยัดกันยังไงตั้งสามคน?”

“เลิกบ่นสักทีได้ไหม?” ฉีหลินเหลืออด “มีที่ซุกหัวนอนก็ดีแค่ไหนแล้ว นอนเบียดๆ กันหน่อยคงพอได้”

“ฉันไม่ชอบนอนเบียดกับใคร” แมวเฒ่าพูดขึ้นขณะพ่นควันบุหรี่

ฉินอวี่ถอดเสื้อผ้าขึ้นไปนอนบนเตียงก่อนเอ็ดใส่แมวเฒ่าผู้เรื่องมากว่า “โถ…ทำมาพูดดี แล้วไอ้หน้าไหนที่มาขอนอนเบียดกับฉันคราวก่อน หา?”

“แล้วไง? ก็ฉันไม่อยากนอนเบียดกับคนเยอะๆ นี่ ฉันจะออกไปนอนที่อื่น”

“ว่าไงนะ?” ฉีหลินถาม “ดึกขนาดนี้แล้วจะไปนอนที่ไหน?”

“จะมีที่ไหนอีกล่ะ? ก็ห้องโกโก้ไง…ยิ่งตอนนี้เมาๆ อยู่ด้วย ไม่แน่ว่าคืนนี้เธออาจเปลี่ยวใจเหมือนกันก็ได้ ฉันจะไปหาไวน์แล้วชวนเธอดื่มปรึกษาชีวิตสักหน่อย…”

“เลิกคิดอุบาทว์สักทีเถอะ” ฉินอวี่นั่งบนอยู่บนเตียง “ชอบหลินเหนียนเล่ยอยู่ไม่ใช่หรือไง? ทำตัวเป็นคนสำส่อนไปได้”

“มีผู้หญิงคนไหนที่หมอนี่ไม่ชอบด้วยเหรอ?” ฉีหลินพูดเยาะเย้ย

“พวกนายสองคนหุบปากแล้วนอนไปเถอะ” แมวเฒ่าพูดก่อนจะเดินออกห้องไป

ฉีหลินถามอย่างเป็นห่วงขณะนอนอยู่บนเตียง “ไอ้คนลามกนั่นคิดจะไปหาโกโก้จริงเหรอ?”

“ไม่เป็นไรหรอก หมอนั่นรู้ว่าอะไรควรไม่ควร” ฉินอวี่ตอบกลับก่อนจะพลิกตัวไปทางฉีหลิน เขาเอื้อมมือไปกุมหน้าท้องอีกฝ่ายก่อนพูดขึ้น “ขยับเข้ามาอีกหน่อยสิ…ฉันหนาว”

“ว่าไงนะ?” ฉีหลินตกใจ “นายหมายความว่าไง?”

“นายรู้จักคำว่า ‘เข้าประตูหลัง’ หรือเปล่า?”

“ไอ้เลว!” ฉีหลินสบถด่าพลางผลักฉินอวี่ออก “นี่อดอยากขนาดคนเจ็บก็ไม่เว้นเลยไง? ทำไมฉันต้องมาเจอแต่คนแบบนี้เนี่ย!”

…

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

โรงแรมต่างปิดไฟกันหมดจึงเหลือเพียงแสงสลัว บ้านพักในระแวกเริ่มเข้านอนกันแล้ว

แมวเฒ่าถือขวดเหล้าและกับแกล้มเดินไปเคาะห้องโกโก้พลางเอ่ยเรียก “นอนยังโกโก้?”

ไม่นานโกโก้ก็เปิดประตูออกมาในชุดนอนหนาและผ้าขนหนูพันไว้ที่หัว เธอมองแขกผู้มาเยือนก่อนถามว่า “มาทำไม?”

“ฉันอยากชวนเธอดื่มกระชับความสัมพันธ์ทางการค้าสักหน่อย” แมวเฒ่าตอบพร้อมกับสำรวจเรือนร่างหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า “สนใจหรือเปล่า?”

โกโก้ชะงักไปชั่วขณะก่อนยิ้มตอบเมื่อเห็นท่าทีของแมวเฒ่า “เข้ามาสิ”

แมวเฒ่าแทบใจละลายเมื่อได้ยินเสียงตอบรับ เขารีบจ้ำอ้าวเข้าไปในห้องทันที “ฉันสัมผัสตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันแล้ว…ว่าเธอต้องเป็นคนที่กล้าหาญและทำงานเก่งแน่นอน”

“นั่งสิ ฉันขอตัวไปหยิบของในห้องน้ำก่อน” โกโก้บอกแมวเฒ่าก่อนปิดประตูห้อง

“ได้สิ เอาเลย” แมวเฒ่าพยักหน้ารับ

โกโก้สวมรองเท้าแตะเดินไปที่ห้องน้ำก่อนจะหันมาถามแมวเฒ่าว่า “ลืมไปเลยว่านายอยู่ในโกดังมาตั้งหลายวัน สนใจอาบน้ำอุ่นไหม?”

แมวเฒ่าอ้าปากค้าง หัวใจเต้นแรงจนแทบหลุดออกมา

“มองหน้าฉันทำไมล่ะ? จะอาบหรือเปล่า?” โกโก้ถามพลางหัวเราะ

“นี่ไม่ใช่ความฝันใช่ไหม…?” มือไวกว่าคิด แมวเฒ่าถอดเสื้อผ้าออกทันควันแม้ปากจะถามอย่างไม่เชื่อ

“ยุคทรหดนี่ไม่มีผู้หญิงที่ไหนมัวสนใจกับเรื่องจุกจิกหรอกนะ มาอาบน้ำเร็ว แล้วค่อยออกมาดื่มด้วยกัน” โกโก้พูดด้วยสีหน้าแดงระเรื่อ “แต่ที่จริงฉันก็แอบกลัวนายอยู่นะ…”

“กลัวฉันเหรอ?” แมวเฒ่าประหลาดใจกับคำพูด

“นายดูเก่งกว่าที่ฉันคิด ขนาดอยู่ในห้องสองต่อสอง นายยังไม่กลัวเลย” โกโก้พูดเบาๆ “ตลอดหลายปีมานี้ฉันทำธุรกิจกับผู้คนมากหน้าหลายตา แต่ไม่เคยเจอใครเหมือนนาย”

เลือดในร่างกายแมวเฒ่าเริ่มสูบฉีดขณะกำลังถอดเสื้อกันลมออก แมวเฒ่ารีบลุกไปห้องอาบน้ำโดยสวมกางเกงเพียงตัวเดียว “รอก่อนนะ อาบน้ำเสร็จเดี๋ยวฉันจะเล่าเรื่องของฉันให้ฟังบ้าง…”

โกโก้ไม่ได้ตอบกลับ เธอนั่งลงบนโซฟาเก่าก่อนจะหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมาอ่าน

ในห้องอาบน้ำ แมวเฒ่าเทน้ำใส่ถังไม้ก่อนจะรีบขัดถูตัวเองอย่างไม่เคยทำมาก่อน

ยี่สิบนาทีต่อมา

เมื่อเห็นว่าเสียงน้ำกระทบพื้นเงียบลง โกโก้จึงตะโกนขึ้น “นายแมว ผ้าขนหนูที่แขวนอยู่ข้างในนายใช้ได้นะ ส่วนเสื้อผ้าก็ทิ้งไว้ตรงนั้นแหละ ฉันไม่อยากให้มันรกห้อง”

เมื่อได้ยินที่โกโก้บอก แมวเฒ่าจึงหยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่ที่แขวนอยู่พลางพูดพึมพำว่า “นี่มันโอกาสที่พระเจ้าให้มาชัดๆ ถ้ารอบนี้ไม่ได้อย่ามาเรียกฉันว่าหลี่ฟู่กุย!”

ไม่นานแมวเฒ่าก็เดินออกมาโดยที่มีผ้าขนหนูพันท่อนล่างและเสื้อคลุมปิดท่อนบนไว้ ก่อนจะสังเกตเห็นว่าโกโก้ยืนอยู่หน้าประตูห้องพลางหมุนลูกบิดไปมา

“เป็นอะไร?” แมวเฒ่าถาม

“ไม่รู้เหมือนกัน จู่ๆ ประตูก็ล็อกไม่ได้ มันเปิดปิดเองตอนโดนลมพัดตลอดเลย”

“เดี๋ยวฉันซ่อมให้”

“เอ่อ..ไม่เป็นไร เราแค่ต้องช่วยดึงกลอนมันขึ้นนิดหน่อยคงใช้ได้แล้ว นายช่วยประคองประตูไว้ด้านนอกก็พอ” โกโก้ตอบ

“ได้สิ” แมวเฒ่ารีบก้าวออกไปข้างนอกพลางยกประตูขึ้นเล็กน้อย

โกโก้ขยับลูกบิดไปมาก่อนจะพูดขึ้น “คิดว่าน่าจะได้แล้วล่ะ นายถอยไปหน่อยสิ…ฉันจะลองปิดประตูดู”

“ประตูอาจจะโดนน้ำแข็งเกาะก็ได้ เธอล็อกประตูเดี๋ยวฉันจะลองดึงจากข้างนอก” แมวเฒ่าพูดอย่างใสซื่อ

โกโก้ยิ้มก่อนจะดึงประตูเหล็กปิด

แมวเฒ่าจับลูกบิดดึงประตูออก เมื่อเห็นว่าประตูเปิดไม่ได้จึงตะโกนบอก “ล็อกได้แล้ว มันคงไม่เปิดเองแล้วล่ะ!”

ทว่ากลับไม่มีเสียงตอบกลับจากคนด้านใน

ลมเย็นพัดผ่านโถงทางเดินจนแมวเฒ่าเริ่มหนาวสั่น เขาหัวเราะก่อนตะโกนเรียก “เปิดประตูให้ฉันหน่อย ข้างนอกเย็นมาก”

ไม่มีเสียงตอบรับอีกเช่นเคย…

แมวเฒ่านิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะทุบกำปั้นใส่ประตู “เฮ้ย เปิดสิ!”

โกโก้ที่อยู่ในห้องซุกตัวเข้าเตียงนอนพลางหัวเราะจนเตียงสั่น เธอตะโกนตอบกลับไปว่า “คิดจะหื่นกับฉันก็นอนหนาวอยู่ข้างนอกนั่นแหละ!”

แมวเฒ่าอ้าปากค้างจนลมเข้าท้อง “ข้างนอกลมแรงมาก พูดให้ดังกว่านี้ได้ไหม? ฉันไม่ได้ยิน!”

โกโก้หัวเราะอีกครั้งก่อนจะปิดไฟนอน

แมวเฒ่ายังคงเคาะประตูต่อไปอีกสักพักกว่าจะรู้ตัวว่าถูกหลอก “ยัยคุณหนู เลิกเล่นได้แล้ว! ถ้าไม่อยากดื่มกับฉัน อย่างน้อยขอเสื้อผ้าคืนก็ได้! หนาวขนาดนี้ฉันจะกลับยังไง!”

โกโก้ไม่สนใจแมวเฒ่าเลยแม้แต่น้อย

“แม่งเอ๊ย! สมแล้วที่ว่ากันว่าใจผู้หญิงเหมือนยาพิษ!” แมวเฒ่าก่นด่าพลางหันมองรอบตัว

ลมหนาวพัดเข้าทางเดินอีกครั้งจนแมวเฒ่าขนลุกทั้งร่าง เขารีบโอบไหล่ตัวเองเพื่อป้องกันความเย็นแต่พอขยับตัวผ้าขนหนูที่พันรอบเอวก็ร่วงลงพื้นทันที

ท่อนล่างที่เปลือยเปล่าถูกสายลมโกรกจนเจ้าตัวหน้าซีด แต่ขณะกำลังจะก้มหยิบผ้าขนหนูขึ้นมาสวม

“แอ๊ด!”

ทันใดนั้นประตูห้องข้างๆ ก็เปิดออก เจ้าของห้องพักที่กลับมาจากการตรวจตราสาดไฟฉายส่อง กระทั่งเห็นแมวเฒ่ายืนเปลือยอยู่กลางทางเดินก็ตกตะลึง

แมวเฒ่าเองก็ตกใจไม่แพ้กัน

เจ้าของห้องพักรีบตั้งสติก่อนจะถามด้วยความสงสัย “พี่ชาย…เล่นอะไรอยู่เหรอ?”

“เงียบไปเลย มีเสื้อผ้าให้ยืมไหม?” แมวเฒ่าพูดขณะก้มเก็บผ้าขนหนู

เจ้าของห้องพักหลบตาลงเล็กน้อยก่อนจะหลุดปากออกมาว่า “ลูกอ๊อด!”

แมวเฒ่ามึนงงไปชั่วครู่ก่อนจะเข้าใจในที่สุด ใบหน้าคมเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความเขินอาย “ไอ้ปากหมา!”

………………………………….