ตอนที่ 125 พี่น้องร่วมสาบาน

 

ระหว่างทางไปตรอก ชายหนุ่มตอบวิทยุสื่อสารขณะแบกถุงยาวไว้บนบ่า “ตอนนี้เราหาตําแหน่งยิงอยู่ ยังล็อกเป้าหมายไม่ได้”

 

“อีกนานไหมเนี่ย?”

 

“ขออีกหนึ่งนาที่”

 

“ไอ้เวร! หนึ่งนาทีน้องชายฉันก็ตายพอดีสิวะ!” ชายหนุ่มที่นั่งบนเบาะผู้โดยสารตะคอก “จะเลือกอะไรนักหนา เอา ค่วางปืนและยิ่งได้ก็พอแล้ว!”

 

“โอเค”

 

…..

 

หลังก้อนหิน

 

ร่างท่อนบนของฉินอวี่ชาจนแทบไม่รู้สึก ดวงตาและหูเริ่มไม่รับรู้อะไรแล้ว

 

แมวเฒ่าเขย่าฉินอวี่อย่างแรงเพื่อให้เขารู้สึกตัว “ลุกขึ้นไปที่เนินเขากัน”

 

ฉินอวี่มองแมวเฒ่าด้วยสายตาเหม่อลอยครู่หนึ่งก่อน ลุกขึ้นนั่งและตะโกน “เสี่ยวฉี ฉะ ฉันกําลังจะตายไอ้หยวนหัวจากซ่งเจียงคือคนที่ฆ่าฉัน!”

 

แมวเฒ่าพูดไม่ออกเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาปาดน้ำตาก่อนพูดขึ้น “อย่าพูดจาไร้สาระ! นายต้องไม่ตาย!”

 

พูดจบแมวเฒ่าก็รีบพยุงฉินอวี่ขึ้น แต่ด้วยร่างอันไร้เรี่ยวแรงและหนักอึ้งทําให้แมวเฒ่าต้องประคองเขาไปอย่างทุลักทุเล

 

ที่เชิงเขา

 

เมื่อเฒ่าหม่าเห็นแมวเฒ่าและฉินอวี่หลบอยู่หลังก้อนหินจึงรีบกลับไปช่วยทั้งคู่

 

ขณะเดียวกัน ชายหัวโล้นนําลูกน้องไปที่ก้อนหิน ทันทีที่เข้าใกล้พวกเขากระหน่ำยิงจนเกิดประกายไฟและเศษหินกระจายไปทั่วบริเวณ

 

“บุก!” ชายหัวโล้นตะโกนสั่ง ลูกน้องสี่คนวิ่งเข้าหาก้อนหินจากด้านข้างอย่างรวดเร็ว

 

“ไอ้พวกสารเลว!”

 

เฒ่าหม่ากระโดดออกมาจากก้อนหินพร้อมกับถือกริชไว้ในมือซ้าย เขาหมอบต่ำลงพร้อมกับเอื้อมแทงศัตรูที่อยู่ใกล้ที่สุด ในจังหวะที่เขากําลังจะจ้วงแทง อีกฝ่ายพลันหันมาพร้อมจ่อปลายกระบอกปืนหาเขาทันที

 

“ปัง!”

 

กระสุนพุ่งเจาะทะลวงเอวของเฒ่าหม่าในขณะที่กริชแทงเข้าซอกรักแร้ศัตรูอย่างรวดเร็ว

 

“ฉึก!”

 

ความเจ็บปวดทําให้ศัตรูปล่อยปืนหล่นพื้น

 

ศัตรูอีกสามคนหันมาตอบโต้อย่างรวดเร็ว

 

“ปัง ปัง ปัง!”

 

เฒ่าหม่าถูกยิงบริเวณซี่โครงซ้าย ถึงอย่างนั้นเขายังกัดฟันแน่นพร้อมกับหยิบปืนแล้วยิ่งโต้ตอบทันที

 

พื้นที่บริเวณนี้ถูกเปลี่ยนเป็นดงกระสุนอย่างรวดเร็ว ชายสามคนพุ่งตัวเข้ามาในก่อนหน้าถอยหลังกลับทันที ส่วนเฒ่าหม่าพิงหลังกับก้อนหินในขณะที่หายใจรวยริน สายตาของ เขาจับจ้องอยู่กับชายที่ซ่อนตัวอยู่หลังก้อนหินสักพักหนึ่งก่อนจะคํารามลั่น “แมวเฒ่า! แกสองคนวิ่งไปบนเนินเขาเดี๋ยวนี้ พวกแกต้องรอดไปให้ได้!”

 

“เราจะไปด้วยกัน!”

 

“ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!” เฒ่าหม่าตะโกน “วิ่งไปซะและอย่าหันหลังกลับมาเด็ดขาด!”

 

แมวเฒ่ามองเฒ่าหม่าสักครู่ ก่อนพยุงร่างของฉินอวี่ด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีมุ่งหน้าไปยังเนินเขา

 

“ไอ้พวกโง่มัวทําอะไรอยู่วะ!? แค่ไอ้แก่คนเดียวจัดการไม่ ได้อีกเหรอ? บุกเข้าไปสิวะ!” หยวนหัวตะเบ็งสุดเสียงด้วยความฉุนเฉียว

 

ศัตรูบุกเข้ามาอีกครั้ง

 

ชายสองคนหมอบหลบอยู่หลังต้นไม้บนเชิงเขา ชายทางซ้ายมือดูเหมือนจะเป็นคนชี้เป้าเขาหยิบกล้องส่องทางไกลออกมาพร้อมรายงาน “หกนาฬิกาหลังก้อนหินเหนือระดับพื้นดินสามสิบเมตร”

 

ชายที่แบกถุงรีบนําสไนเปอร์ออกมาพร้อมตั้งปืนไว้บนเข่าอย่างมั่นคง

 

คนทางซ้ายตะโกนทันที่ “สไนเปอร์ประจําตําแหน่งแล้ว!”

 

“ยิง! กําจัดพวกที่ตามมาให้หมด!” เสี่ยวฉีตะโกนผ่านวิทยุสื่อสารขณะนั่งอยู่ในรถ

 

“เปรี้ยง!”

 

เสียงกัมปนาทของปืนไรเฟิลแรงสูงดังสะท้อนเชิงเขา ขณะกระสุนทะยานแหวกอากาศออกไป

 

“โพละ!”

 

“ตุบ!”

 

ทันทีที่กระสุนเจาะทะลวงหัวของศัตรูคนแรก เขาก็ล้มลงบนพื้นทันที

 

พร้อมกันนั้นเสียงเครื่องยนต์ดังแว่วมาจากตรอกด้านซ้าย ปรากฎรถจี๊ปที่มีล้อและบังโคลนซึ่งถูกดัดแปลงโดยเฉพาะพุ่งตรงเข้ามายังกลุ่มของศัตรู

 

ศัตรูที่กําลังวิ่งขึ้นเนินเขาหันกลับไปยิงรถจี๊ปทันทีเมื่อได้ยินเสียงดังเข้ามาจากด้านหลัง

 

แม้กระสุนจะสาดเข้ามา รถจี๊ปยังขับเคลื่อนต่อไปก่อนหยุดอยู่ตรงหน้าของกลุ่มศัตรู ปืนกลหนักสองกระบอกโผล่ออกมาจากหน้าต่างด้านซ้ายและกราดยิงตอบโต้ไปทางกลุ่มศัตรูเสียงแผดสนั่น

 

“ปังๆๆ!”

 

การกราดยิงอย่างกระทันหันทําให้ลูกน้องของหยวนหัวล้มตายอย่างรวดเร็ว ดินและหิมะบริเวณนั้นพุ่งกระจายขึ้นราวกับใบมีดผุดขึ้นมา ทั้งหมดเป็นผลมาจากกระสุนที่สา ดกระหน่ำอย่างไม่ลดละ

 

“หาที่กําบัง!” ชายหัวโล้นตะโกนขณะพุ่งเข้าไปคุ้มกันหยวนหัวทันที

 

แมวเฒ่าลากฉินอวี่มาหลบหลังต้นไม้บนทางลาดชัน เขาสูดลมหายใจลึกก่อนจะถามว่า “นั้นใคร..พวกนั้นเป็นใครกัน?”

 

“พวกนั้นคือคนช่วยฉันให้เข้ามาในเขตพิเศษที่เก้านี้ได้!” ฉินอวี่พูดพลางหลับตาลง “เขาเป็นพี่น้องร่วมสาบานของฉัน”

 

แมวเฒ่าประหลาดใจเล็กน้อย “ฉันคิดว่าฉีหลินมารับพวกเราซะอีก”

 

“ลําพังตัวเขาคงทําอะไรไม่ได้มาก และเขาก็อยู่ไกลเกินไป” ฉินอวี่ตอบอย่างไร้เรี่ยวแรงขณะสติเริ่มเลือนราง

 

เฒ่าหม่าติดอยู่หลังก้อนหินด้วยเหตุที่เขาเสี่ยงชีวิตเพื่อซื้อเวลาให้พวกฉินอวี่หนี และเป็นเพราะก่อนหน้านี้เขาใช้กระสุนจนหมดจึงไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้

 

จุดกึ่งกลางของเนินเขา

 

คนชี้เป้ารายงานผ่านภาพที่เห็นในกล้องส่องทางไกล “คนบาดเจ็บหนีไปได้แล้ว แต่ยังมีอีกคนอยู่หลังก้อนหิน ต้องช่วยเขารึเปล่า?”

 

“ช่วยสิ!” เสี่ยวฉีตอบอย่างแน่วแน่

 

“คุ้มกันคนที่อยู่หลังก้อนหิน!” คนชี้จุดสั่งคนซุ่มยิง 

 

มือปืนเล็งและยิงอย่างรวดเร็วสามครั้ง จนชายสามคนที่อยู่รอบก้อนหินตายหมด

 

ชายหัวโล้นที่ปกป้องหยวนหัวดึงเขามาด้านหลังพร้อมตะโกน “หยุดยิง เราต้องถอย!”

 

“ไอ้งั่ง! ฉันทุ่มเททุกอย่างกับเรื่องนี้ จะถอยไปไหน?” หยวนหัวตาแดงก่ำผลักชายหัวโล้นขณะแผดเสียงดัง “ไปจับตัวเฒ่าหม่าให้ได้ ฉันจะเอามาต่อรองแลกสิงจื่อห่าว!”

 

“คุณไม่คิดว่ามันแปลกเหรอที่เราไม่เห็นแม้แต่เงาของสิงจื่อห่าวเลย ฟังผมสิ!” ชายหัวโล้นตะโกนด้วยความกังวล 

 

“หลบไปสิวะ!” หยวนหัวผลักชายหัวโล้นออกพร้อมกับ ไปยิงใส่ก้อนหินสามนัดติด “เอาตัวมันมา!”

 

ชายหัวโล้นกัดฟันแน่นและผลักหยวนหัวกลับด้วยความหงุดหงิดพร้อมพูด “ได้! เมื่อต้องการตัวมันมากนัก ผมจะเอามาให้!”

 

ชายหัวโล้นนําลูกน้องไปยังก้อนหินนั้นอีกครั้ง

 

“ปัง ปัง!”

 

จุดกึ่งกลางของเนินเขา

 

คนชี้จุดพูดอย่างหมดหนทาง “ศัตรูกําลังบุกไปที่ก้อนหินอีกแล้ว ลําพังสไนเปอร์ของเราคงปกป้องคนที่หลบอยู่หลังก้อนหินไม่ได้!”

 

เสี่ยวฉีเงียบครู่หนึ่งก่อนจะสั่ง “ถอย! ปกป้องน้องชายฉันที่ทางขึ้นเขา!”

 

“แล้วนายล่ะ?” คนชี้จุดถาม

 

เสี่ยวฉีตอบกลับทันที “ก่อนหน้านี้นายไม่ได้ยินที่น้องฉันพูดเหรอ?”

 

คนชี้จุดงุนงง

 

“ไม่มีอะไรรับประกันว่าน้องฉันจะรอด” เสี่ยวฉีพูดอย่างเยือกเย็น “ฉันจะแก้แค้นให้เขา”

 

“นายมันบ้า!” คนชี้จุดตะโกนอย่างโกรธเคือง “ถ้าพวกมันเข้าป่านายจะใช้รถจี๊ปไม่ได้อีก พวกนายแค่สี่คนจะลงไปสู้ระยะประชิดกับคนจํานวนขนาดนั้นได้ไง? แก้แค้นงั้นเหรอ? จะตายกันหมดมากกว่า!”

 

“พวกมันนั่นแหละบ้า! ฉันจะรีบไปฆ่าหยวนหัวและถอย!” เสี่ยวฉีตะโกนกลับ “พวกนายอยู่ประจําตําแหน่งไว้ ถ้าฉันถูกล้อมก็หนีไปเลย!”

 

“นายโง่หรือไง? เราทําตามแผนทุกอย่างแล้ว ยังต้องไปเสี่ยงอีกเหรอ?” คนอื่นในรถจี๊ปพลางตะโกนใส่เขาด้วย :

 

“พอเถอะ! ฉันไม่ได้ทําเพื่อเงิน แต่ฉันจะแก้แค้นให้น้องชาย” เสี่ยวฉีพูดพร้อมหยิบปืนขึ้นมาก่อนสั่งคนขับ “ตรงเข้าหาพวกที่กําลังขึ้นไปบนทางลาดเหล่าชื่อดูให้ดีล่ะใครคือหัวหน้าพวกมัน”

 

เมื่อได้ยินคําสั่ง คนขับจึงเร่งเครื่องตรงไปยังทางลาดทันที

 

เหล่าซือมองออกนอกหน้าต่างรถเพื่อหาตัวผู้นําของกลุ่มขณะที่เริ่มเข้าใกล้

 

ชายหัวโล้นและพวกลูกน้องมุ่งหน้าเข้าป่าโดยให้หยวนหัวอยู่ตรงกลาง

 

“เปิดไฟหน้า!” เหล่าชื่อตะโกน “ไฟเพดานด้วย!”

 

คนขับทําตามคําสั่งทันทีขณะขับรถจี๊ปตรงไปยังฝูงชน

 

หยวนหัวหันไปมองเขายกมือป้องแสงทันทีตามสัญชาตญาณ ในขณะอุทานด้วยความตกใจ “เฮ้ย! ไอ้รถเวรนั่นยังไล่ตามเราอีกเหรอ?”

 

“ปลดโซ่กันลื่นและเร่งความเร็ว!” เสี่ยวฉีตะโกน