ตอนที่ 32 ต่งเหมิน

 

เวลา 23.00 น.

 

ที่ต่งเหมินวิลล่า

 

วิลล่านี้ตั้งอยู่ตรงกลางสวนขนาดใหญ่ พื้นที่ทั้งหมดนี้ถูกจํากัดว่าเป็นพื้นที่ส่วนตัว

 

โดยรอบมีบอดี้การ์ดหลายสิบคนในชุดสูทยืนประจําการอยู่ทุกๆ สิบเมตรจนทําให้คนที่เดินผ่านไปมาไม่มีใครกล้าเข้าใกล้สถานที่แห่งนี้

 

เพราะที่แห่งนี้คือสํานักงานใหญ่ขององค์กรต่งเหมิน ประจําเซี่ยงไฮ้

 

องค์กรต่งเหมินคือกองกําลังใต้ดินที่น่าสะพรึงกลัวที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดของเซี่ยงไฮ้

 

ในความมืดมิด รถซีดาน BMW series-7 ขับช้าๆ มาหยุดที่หน้าประตูทางเข้าคฤหาสน์ต่งเหมิน

 

หรวนเหวินเหย่าก้าวลงจากรถด้วยสีหน้าเคร่งขรึมและรีบเดินไปที่ทางเข้าคฤหาสน์

 

หลังจากผ่านการตรวจค้นร่างกายหลายรอบ หรวนเหวินเหย่าก็ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในคฤหาสน์ได้

 

ระหว่างที่หรวนเหวินเหย่ากําลังก้าวเข้าไปในคฤหาสน์ ท่าทางของเขาก็กลายเป็นอ่อนน้อมไปในทันที สภาพของเขาในตอนนี้นั้น ไม่ต่างจากคนรับใช้

 

ทั้งหมดนี้คือการแสดงความเคารพอย่างที่สุดต่อบุคคลที่อยู่ในคฤหาสน์!

 

ด้านในคฤหาสน์ต่งเหมิน

 

มีร่างหนึ่งนั่งอยู่เงียบๆ บนโซฟาหนังเสือขนาดใหญ่พร้อมกับซิการ์ในปาก บรรยากาศดูสงบและน่ายําเกรง

 

“สวัสดีครับคุณตง”

 

หรวนเหวินเหย่าที่เดินเข้ามา เมื่อเห็นร่างนั้น เขาก็คุกเข่าลงทําความเคารพทันที

 

เด็กหนุ่มผู้มีชื่อเสียงในเซี่ยงไฮ้ ตอนนี้กําลังคุกเข่าลงข้างหนึ่งเพื่อทําความเคารพต่อคนที่อยู่ตรงหน้า

 

หัวเข่าของลูกผู้ชายเปรียบเหมือนดั่งทอง แต่ในเวลานี้หรวนเหวินเหย่ากลับไม่สนใจมันเลยแม้แต่น้อย

 

นี่แสดงให้เห็นได้ว่าตัวตนของคนที่นั่งอยู่บนโซฟานั้น น่ากลัวขนาดไหน!

 

ชายคนนั้นนั่งสูบซิการ์อยู่บนโซฟาอย่างเงียบๆ โดยไม่พูดอะไรออกมา

 

หรวนเหวินเหย่ายังคงคุกเข่าข้างเดียวโดยไม่กล้าขยับตัว

 

ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเคารพและความกลัว

 

“ลุกขึ้น” ชายหนุ่มพ่นควันออกมาช้าๆ

 

ชายหนุ่มบนโซฟาอนุญาตให้หรวนเหวินเหย่าลุกขึ้นยืนจากนั้นหรวนเหวินเหย่าก็ลุกขึ้นยืนอย่างระมัดระวัง

 

“มาที่นี่ มีอะไรงั้นเหรอ?” ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบ

 

“ผมมาที่นี่เพราะมีเรื่องอยากจะขอร้องคุณตง!” หรวนเหวินเหย่าโค้งตัวลงด้วยความเคารพ “คุณตง ได้โปรดช่วยผมด้วย!”

 

ชายคนนั้นเหลือบมองมาที่หรวนเหวินเหย่าเบาๆ

 

“หือ? เป็นเพราะแผลที่หน้าของคุณงั้นเหรอ?”

 

ร่างกายของหร่วนเหวินเหยาสั่นเทา เขาพูดออกมาด้วยความโกรธ “ใช่ครับ! วันนี้ผมโดนหมาตัวหนึ่งทําร้ายมา และที่ ผมมาวันนี้ก็เพื่อมาขอร้องให้คุณตงช่วย”

 

คุณตงที่นั่งอยู่บนโซฟาแสดงรอยยิ้มน่ารังเกียจออกมา “นายน้อยหนุ่มแห่งหรวนเมดิซีนอย่างคุณถูกตบหน้างั้นเหรอ?”

 

หรวนเหวินเหย่าไม่กล้าที่จะโกรธ เขาทําเพียงแค่คุกเข่าและก้มหน้าลงด้วยความอับอาย

 

คุณตงคนนี้เป็นดั่งเงามืดของเซี่ยงไฮ้และตลอดหลายปีที่ผ่านมา… หรวนเหวินเหย่าก็มาแสดงความเคารพต่อคุณตงคนนี้ทุกปี

 

เมื่อเจอปัญหาที่เขาแก้ไม่ได้ เขาก็จะมาขอร้องคุณตงให้จัดการ “เรื่องสกปรก” เหล่านั้นให้เขา!

 

“เท่าไหร่?” คุณตงถามอย่างแผ่วเบาหลังจากจิบซิการ์ของเขา

 

องค์กรต่งเหมินของเขาเป็นกองกําลังใต้ดินขนาดใหญ่ที่ปกครองพื้นที่แถวนี้ ถ้าจะขอให้ตงเหมินทํางาน… ราคาที่ต้องจ่าย มันจะน้อยได้ยังไง?

 

“ตราบเท่าที่คุณตงสามารถช่วยผมกําจัดไอหมานั่นได้ผมยินดีจะจ่าย..!” หรวนเหวินเหย่ากางฝ่ามือออกห้านิ้ว

 

นี่หมายถึงห้าล้าน

 

“น้อยเกินไป” คุณตงกล่าวอย่างเหยียดหยาม “สิบล้านถ้าคุณสู้ไหว แต่ถ้าไม่ก็ออกไป”

 

ดวงตาของหรวนเหวินเหย่าดูไม่เต็มใจ เขาลังเลอยู่นานก่อนที่จะพยักหน้า

 

“ดี! เงินแค่สิบล้าน! ตราบใดที่คุณตงสามารถกําจัดมันได้ผมจะจ่ายให้ทันที!

 

คุณตงค่อยๆ คีบซิการ์ออกจากปาก ลุกขึ้นจากโซฟาและหันหลัง

” พรุ่งนี้คุณจะได้รับผลลัพธ์ที่น่าพอใจ”

 

หลังจากพูดจบ คุณตงก็ค่อยๆ เดินขึ้นบันไดไปอย่างสงบ

 

หรวนเหวินเหย่าตัวสั่นด้วยความตื่นเต้น! มันคือความตื่นเต้นของการแก้แค้นที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน!

 

หน้าของเขาเต็มไปด้วยความน่าเกลียด ตราบใดที่คุณตงจัดการคนแซ่เฉินนั่นด้วยตัวเอง มันจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!

 

หลังจากผ่านค่ําคืนมืดมิด

 

พระอาทิตย์ปรากฏขึ้นที่ท้องฟ้าตะวันออก เฉินซังเหิงได้ออกกําลังกายและอาบน้ําเสร็จแล้ว

 

จากนั้นเขาก็สวมชุดสูทที่สง่างามตรงมาที่คฤหาสน์ของตระกูลชิว

 

หลังจากที่รับประทานอาหารเช้ากับครอบครัวตระกูลชิวเสร็จแล้ว

 

เฉินซ้งเหิงและชิวอี้เหลินก็ขึ้นรถ Mercedes-Benz ออกไป

ระหว่างทางดูเงียบสงบ

 

ไม่มีอะไรที่น่าสงสัย

 

ขบวน Mercedes-Benz หยุดลงที่ประตูอาคารชิวฉี 

 

ชิวอี้เหลินและเฉินซังเหิงก้าวลงจากรถ ทั้งสองเดินเข้าไปใน อาคารโดยมีบอดี้การ์ดล้อมรอบ

 

ที่ทางเข้าอาคารบริษัท รปภ. เฝ้ามองทั้งสองจากระยะไกลแล้วก้มหน้าลงกระซิบกัน

 

“นี่ๆ แกรู้จักผู้ชายคนนั้นไหม… เขาคือเฉินซ้งเหิง ผู้อํานวยการฝ่ายความมั่นคงภายในคนใหม่ เขานี่แหละที่เป็นคนหักแขนทั้งสองข้างของผู้จัดการติงเมื่อวานนี้”

 

” อ่าวเหรอ! ผอ.คนใหม่คนนี้ไม่ใช่เล่นๆเลยนะเนี่ย”

 

รปภ. หลายคนมองไปที่เฉินซ้งเหิงอย่างอยากรู้อยากเห็น

 

มีเพียงรปภ. ร่างเล็กหัวโล้นคนเดียวที่ไม่ได้เข้าไปร่วมการ

สนทนา

ชื่อของเขาคือเซี่ยหมิง เขาเป็นรปภ. ที่อายุน้อยที่สุดในกลุ่มโดยปกติแล้วเขาก็ไม่ค่อยได้พูดคุยกับรปภ. คนอื่นๆอยู่แล้วเขาทํางานอย่างขยันขันแข็งมาเป็นเวลา 2 ปี แต่ก็ยังไม่เคยได้รับการขึ้นเงินเดือนเลย

 

เชี่ยหมิงจ้องไปที่ร่างของเฉินซ้งเหิงที่เดินผ่านไป มีความปรารถนาที่แผ่วเบาวาบอยู่ในใจของเขา

 

ชายคนนี้ใส่สูทและเนคไทเนคไทที่ดูสง่างาม ท่าทางที่สง่างามนี้เป็นสิ่งที่เขาใฝ่ฝัน เขาอยากจะเป็นบอดี้การ์ดมืออาชีพ

 

อย่างไรก็ตาม สําหรับเขาที่ไม่มีความฉลาดทางอารมณ์และไม่รู้วิธีสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับเพื่อนร่วมงานและผู้นําของเขามันทําให้เขาต้องอยู่ในตําแหน่งยามเฝ้าประตูมาโดยตลอด

 

โบกรถ บันทึกป้ายทะเบียน และตรวจตราความปลอดภัยทุกวัน นั่นคืองานทั้งหมดของเขา

 

วิชาศิลปะการต่อสู้ที่เขาได้เล่าเรียนมา ไม่เคยได้ใช้ประโยชน์จริงๆเลยสักครั้ง

 

ตลอดช่วงเช้า บริษัทชิวฉียังคงเงียบสงบ

 

การแก้แค้นของคนตระกูลหวงยังไม่ปรากฏขึ้น

 

ในตอนบ่าย เซี่ยหมิงยามรักษาความปลอดภัยตัวเล็กๆ ยืนอยู่หน้าประตูป้อมยามตามปกติ

 

ความร้อนของเดือนมิถุนายน ทําให้ทั่วทั้งแผ่นดินร้อนอบอ้า

 

ร่างกายของเซี่ยหมิงเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ แต่เขาไม่ได้ขี้เกียจ เขายังคงยืนอยู่ตรงนั้นอย่างขยันขันแข็ง

 

ส่วนเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ ซ่อนตัวอยู่ในสํานักงานและเพลิดเพลินกับเครื่องปรับอากาศที่เย็นฉ่ํา

 

ในตอนนั้นเอง จู่ๆก็มีเสียงของเครื่องยนต์คํารามมาจากระยะไกล

Cadillac สีดําคันหนึ่ง พุ่งเข้ามาด้วยความเร็ว!

 

เมื่อเห็นเช่นนั้น รปภ. ตัวน้อยเซี่ยหมิงจึงก้าวออกไปข้างหน้าเพื่อลงทะเบียน

 

“ตุ้ม!” โดยไม่คาดคิด รถ Cadillac คันนั้น พุ่งเข้าชนไม้กั้นอย่างแรงจนกระเด็นออกไป

 

รูปภ. เซี่ยหมิงยังไม่ทันได้ตอบโต้ก็มี Cadillac อีกคันขับเข้าตามมา

 

หนึ่ง สอง สาม สี่

 

รถ Cadillac สิบคัน! ขับเข้ามาที่หน้าอาคารชิวฉีด้วยความเร็ว

เซี่ยหมิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาจึงรีบเดินตรงเข้าไปหาขบวนรถพวกนั้นด้วยท่าทางเคร่งขรึม “คุณทําอะไรกัน? ทําไมถึงไม่ลงทะเบียนก่อนขับเข้ามา!?”

 

ชายในชุดดําคนหนึ่งเดินลงจากรถ ตรงมาที่เซี่ยหมิงโดยที่ไม่ได้พูดอะไร เขายกฝ่ามือขึ้นจากนั้น

 

“ผวะ!” เขาตบไปที่หน้าเซี่ยหมิงอย่างแรง!

 

เซี่ยหมิงเซจากการถูกตบจนเกือบจะล้มลง

 

เลือดไหลออกจากมุมปากของเขา

 

ทันใดนั้น ประตูรถ Cadillac ทั้งสิบคันก็ถูกเปิดออก 

 

กลุ่มชายสวมสูทและแว่นกันแดดสีดําก้าวลงจากรถด้วยท่าทางน่ากลัว พวกเขาออกมายืนอยู่ข้างรถราวกับวิญญาณชั่วร้าย ทั้งหมดแสดงความดุร้ายออกมา

 

กลุ่มรปภ. ที่หน้าประตูบริษัท ทั้งหมดหน้าซีดด้วยความตกใจจนถอยห่างออกไปหลายก้าว

 

พวกเขาเป็นเพียงรปภ. ธรรมดาๆ เท่านั้น นอกจากการโอ้อวดแล้ว พวกเขาก็ไม่มีอะไรดีเลย

 

เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกๆคนก็ตกตะลึง

 

จากทั้งหมด เหลือเพียงเชี่ยหมิงที่ยืนเผชิญหน้าอยู่ตรงนั้นคนเดียว เขาจ้องมองไปที่กลุ่มชายร่างใหญ่ในชุดสูท

 

“พวกคุณเป็นใครกันครับ!” แม้ว่าเขาจะรู้ตัวว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชายชุดดําเหล่านี้ แต่เขาก็ไม่สามารถละทิ้งหน้าที่ที่ตนเองรับผิดชอบไปได้

 

ด้วยศักดิ์ศรีวัยหนุ่มทั้งหมดที่เขามี มันบอกเขาว่า เขาจะถอยไม่ได้

 

ทันใดนั้น! ชายในชุดสูทก็พุ่งเข้ามาเตะเซี่ยหมิงจนเขาล้มลงกับพื้น

 

“มันไม่ใช่เรื่องของรปภ. ตัวเล็กๆ อย่างแก รีบไปตามไอ้เฉินช้งเหิงอะไรนั้นมาคุยกับฉันเดี๋ยวนี้!”