Chapter 387: โจรนัยน์ตาสีเลือดที่ไม่สามารถหลบหลีกได้

 

นี่มันน่าอึดอัดมากๆการที่นานะเห็นมันนั้นไม่ใช่ปัญหาอะไร เธอเป็นหุ่นเชิดเวทมนตร์ที่ไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้ ลิงค์หันไปดูริเอลอย่างระมัดระวัง แต่ก็โชคดีที่, เขายังกรนและหลับลึกอยู่

 

พอมองกลับไปที่มิลด้า, ลิงค์ไม่รู้ว่าจะพูดยังไงดี

 

ลิงค์เป็นคนที่เปิดเผยมากเกี่ยวกับเรื่องเพศ เขาไม่ได้แคร์เรื่องนี้ซักเท่าไหร่และเคยมีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิด แค่กับเซลีนเท่านั้น, แต่ว่าเขาก็ไม่ได้ตั้งใจจะเป็นคนรักเดียวใจเดียว เขาไม่ได้รู้สึกแย่เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น แค่รู้สึกเขิน

 

เขาไม่เคยคิดเลยว่าการฝันลามกจะกลายมาเป็นเรื่องจริง มิลด้าต้องร่วมมือด้วยแน่ๆ ไม่อย่างนั้น, อย่างมากที่สุดเขาคงจะแค่กอดเธอกับลูบคลําเล็กน้อย

 

แต่ตอนนี้พอพวกเขามาถึงจุดนี้, เขาควรจะหยุดหรือเปล่านะ? ถ้าเขาหยุด, เขาคงจะรู้สึกเสียใจเล็กน้อย แต่ถ้าเขาไม่หยุด…มันจะเป็นยังไงหล่ะ?

 

ในขณะที่เขายังขัดแย้งกับตัวเองอยู่ มิลด้าก็กอดลิงค์แน่น แล้วกระซิบข้างหู “ฝันให้จบสิ”

 

ก็ได้ ลิงค์ตัดสินใจปล่อยเลยตามเลย

 

มีลมพายุเกิดขึ้น หลังจากนั้น, ลิงค์กับมิลด้าก็ใช้เวทย์ทําความสะอาดแล้วรีบสวมเสื้อผ้าของพวกเขาอย่างรวดเร็ว เขาไม่รู้แล้วว่าจะมองหน้ามิลด้ายังไงดี ด้วยการกระแอม, เขาก็เอาหนังสือออกมาเล่มนึง “พักผ่อนเถอะ ฉันจะอ่านต่ออีกซักหน่อย”

่ ่

มิลด้าหัวเราะคิกคัก เธอลุกขึ้นนั่งแล้วเข้ามาซบที่แผ่นหลังของลิงค์ “ตอนนี้เจ้าเป็นลูกผู้ชายจริงๆแล้ว ก่อนหน้านี้, ข้าคิดว่าเจ้ารู้จักแค่เวทย์มนตร์นะเนี่ย

 

ลิงค์เริ่มเหงื่อออก ในขณะที่เขาพยายามจะตอบ, หูของเขาก็กระตุก เขาได้ยินบางสิ่งที่ผิดธรรมชาติ พอเห็นมิลด้ากําลังจะพูด, เขาก็ยื่นมือออกมาหยุดเธอ จากนั้นเขาก็ร่ายเวทย์เงียบใส่ริเอล เสียงกรนหายไปในทันที

 

มีเสียงร้องของแมลงดังมาจากข้างนอกต้นไม้ มีเสียงขีดข่วนอยู่ในเสียงรบกวนนั้นด้วย

 

ลิงค์เป็นคนที่หูไวมาก เขาตั้งใจฟังอย่างเต็มที่เพื่อแยกความแตกต่าง หลังจากผ่านไปไม่กี่วินาที, เขาก็เขียนคําพูดบางอย่างในอากาศด้วยเส้นแสง “มีคนกําลังเข้ามา มีทั้งหมดสามคน”

 

พวกเขาอยู่ในป่า ไม่ว่ามันจะเป็นใครหรือพวกเขาจะเจอกับอะไร, พวกเขาก็ต้องเตรียมตัวป้องกันตัวเองเอาไว้

 

ลิงค์ส่งสัญญาณให้นานะแล้วชี้ไปที่ริเอล นานะเดินไปหาคนแคระอย่างเงียบๆแล้วเขย่าเขาให้ตื่น

 

“เอ่อ, เกิดอะไรขึ้นหรอ?” ริเอลถามอย่างสลึมสลือ, เขายังไม่ตื่นเต็มที่ เสียงของเขาค่อนข้างดัง แต่ก็โชคดีที่, มีเวทย์เงียบอยู่รอบตัวพวกเขาและผู้คนที่อยู่ข้างนอกก็ไม่สามารถได้ยินได้

 

ลิงค์เพิ่มระยะของเวทมนตร์, คลุมไปถึงข้างนอกต้นไม้ “ชู่ว, มีคนอยู่ข้างนอก”

 

ริเอลตัวสั่น เขาตื่นในทันที เขาลุกขึ้นพรวดแล้วถาม “แล้วพวกเราจะทํายังไงดี?”

 

เสียงรอยเท้าข้างนอกยังคงดังอยู่, มันค่อยๆชัดขึ้นเรื่อยๆ ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้ซ่อนตัวเลย ซึ่งหมายความว่า พวกเขายังไม่รู้ตัว

 

ลิงค์ชี้ไปที่อุโมงตรงสุดโพรง “พวกเราจะขึ้นไปข้างบน”

 

ริเอลอยู่ใกล้โพรงมากที่สุด, แต่มันค่อนข้างสูง; เขาไม่สามารถปีนขึ้นไปได้ นานะเดินมาแล้วคว้าคอของเขาด้วยการใช้พลังเพียงเล็กน้อย, เธอก็โยนเขาเข้าไปในอุโมงค์ ต่อมาก็มิลด้า เธอได้สวมเสื้อผ้าใส่สบายแล้ว ลิงค์ร่ายเวทย์ลอยแล้วผลักเธอเข้าไปในโพรง

 

“นานะ, เธอด้วย” ลิงค์พูดในขณะที่เขาเลือกที่จะไม่เข้าอุโมงค์ เขาคลานไปที่ประตูเวทมนตร์ของต้นไม้

 

ประตูเวทมนตร์ของเขาไม่ได้ปิดโพรงมด มันยังมีช่องเล็กๆเอาไว้ให้เขาใช้ตรวจสอบสถานการณ์ด้านนอก

 

ที่ประตู, ลิงค์แตะข้างๆตาแมว เลนส์มติปรากฏขึ้นในอากาศ แล้วด้ายหนาเส้นนึงก็ขยายจากส่วนปลายทะลุโพรงไป จากนั้นมันก็ขยายตัวขึ้นเล็กน้อย, เปลี่ยนเป็นลูกบอลมิติ

 

ตอนนี้ข้างนอกสว่างแล้ว หลังจากที่คลื่นแสงด้านนอกผ่านเขามาในลูกบอล, พวกมันก็จะเปลี่ยนเป็นเส้นแล้วส่องเข้ามาที่เลนส์มติ ซึ่งนี่ทําให้ลิงค์สามารถมองเห็นภาพได้360 องศา

 

อย่างที่คาดเอาไว้, ข้างนอกมีอยู่สามคน พวกมันน่าจะเป็นฮอบบิทที่มีรอยสักดวงตาสีแดงอยู่ที่หน้าผากนะ พวกมันมาจากกลุ่มโจรนัยน์ตาโลหิต พวกมันไม่ปล่อยพวกเราจริงๆด้วย มันก็ผ่านมาตั้งนานแล้ว แต่พวกมันยังไล่ล่าพวกเราอยู่เลย

 

ลิงค์เข้าใจเรื่องนี้ได้ สําหรับกลุ่มโจรที่ใช้ชื่อเสียงด้านไม่ดีในการปลูกฝังความกลัวนั้น, พวกเขาต้องรักษาชื่อเสียงนี้เอาไว้ เพราะมันจะทําให้ทุกคนหวาดกลัวและลดความสูญเสียในการปล้น

 

ถ้าไม่ทําแบบนั้น, ข่าวลือก็จะแพร่กระจายออกไปว่ามีคนฆ่าโจรนัยน์ตาโลหิตแล้วรอดชีวิตมาได้ แล้วจากนั้นชื่อเสียงไม่ดีนี้ก็จะลดลงอย่างฮวบฮาบในอนาคต, ผู้คนอาจจะต่อสู้กับพวกเขาในระหว่างการปล้นก็ได้ ซึ่งนี้ก็จะทําให้มีคนตาย, แล้วความสูญเสียก็จะสูงขึ้น

 

แต่ลิงค์ก็คิดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาจะดื้อด้านขนาดนี้!

 

ตัดสินจากลักษณะและการเคลื่อนไหวของพวกเขา, สองคนในนั้นมีเลเวล 9, และอีกคนนึงก็มีเลเวล 10 พวกเขากําลังมองซ้ายมองขวา, และอยู่ในสภาพตื่นตัวอย่างเต็มที่ พวกเขาต้องรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆแต่ยังไม่พบอะไรผิดปกติแน่ๆ

 

สถานการณ์ตึงเครียด, แต่มันก็ไม่ได้สิ้นหวัง

 

ลิงค์กําดาบราชามังกรพิโรธแล้วสังเกตุตําแหน่งของอีกฝ่ายอย่างระมัดระวัง, พร้อมกับคิดแผนลอบโจมตี

 

ทั้งสามยืนเป็นสามเหลี่ยม โจรเลเวล 10 ยืนอยู่ข้างหน้า ในขณะที่โจรอีกสองคนอยู่ห่างจากเขาฝังละสิบห้าฟุต ซึ่งนี่หมายความลิงค์ไม่สามารถโจมตีโจรเลเวล 10 ได้ มันเสี่ยงเกินไป; ถ้าเขาประมาทแล้วฆ่าโจรไม่ได้เลย, เขาก็จะโดนทั้งสามคนนี้ล้อม

 

เวลาผ่านไปทีละวินาที ริเอลกับคนอื่นๆใกล้จะถึงสุดต้นไม้แล้ว และทันใดนั้นเอง, ริเอลก็เหยียบกิ่งไม้เกี่ยว มีเสียงกรอบดังขึ้นเบาๆออกไปข้างนอกโพรง ลิงค์เห็นทั้งสามมอง ไปทางกิ่งไม้ พวกเขาได้ยินมันและถูกดึงความสนใจแล้ว!

 

ตอนนี้ได้เวลาแล้ว!

 

ลิงค์ใช้ก้าวพริบตาในทันที พลังมังกรของเขาพลุ่งพล่าน, และค่าพลัง 2,500 แต้มก็หายไปในทันที จากนั้นร่างของลิงค์ก็ค่อยๆเลือนหายไปอย่างช้าๆเหมือนกับผี ในเวลาเดียวกันนั้นเอง, ลิงค์ก็โผล่พรวดขึ้นมาหลังโจรเลเวล 9 ที่อยู่ห่างต้นไม้มากที่สุด

 

ตําแหน่งและเวลาของเขาสมบูรณ์แบบ ในตอนที่เขาปรากฏตัวขึ้น, ปลายดาบของเขาก็อยู่ที่หลังของโจรพอดี ทั้งหมดที่ลิงค์ต้องทําก็คือแทงเข้าไปอย่างนุ่มนวล

 

ฉัวะ ดาบแทงทะลุหลังของโจรและฆ่าเขาได้อย่างไม่ต้องสงสัย

 

“ใครกัน!?” โจรเลเวล 10 หันกลับมาในทันที

 

“ล็อก!” โจรเลเวล 9 อีกคนตะโกนในขณะที่มองเพื่อนของเขาถูกฆ่าด้วยสายตาตื่นตกใจ การโจมตีนี้กระทันหันเกินไป

 

ตายหนึ่ง, เหลืออีกสอง แต่ว่าลิงค์ไม่มีโอกาสแล้ว

 

ก่อนที่โจรเลเวล 10 จะหันกลับมาอย่างเต็มที่, เขาก็เหวี่ยงขวานไปทางลิงค์ จากนั้นมันก็เกิดแสงครึ่งเสี้ยว สีแดงเลือดขนาดสามฟุตในอากาศ

 

นี่ต้องเป็นเทคนิคการต่อสู้บางอย่างแน่ๆ มันพุ่งมาทางลิงค์เหมือนกับอุกาบาต ข้างใต้มัน, พื้นดินแยกออกลึก ใบไม้กับกิ่งไม้ที่อยู่บนพื้นหมุนอย่างรวดเร็วภายใต้พลังลึกลับบางอย่าง และต้นไม้ที่อยู่ใกล้ๆก็ถูกแสงสีเลือดทําให้เอียงลงมา เหมือนกับว่ามันเจอกับสนามพลังแม่เหล็ก

 

มันคือแรงบิด แสงนี้บังคับให้ทุกอย่างเริ่มหมุน ลิงค์เองก็ได้รับผลกระทบเช่นกัน เขาเสียสมดุลและเกือบจะถูกดูดเข้าหาเทคนิคการต่อสู้นี้ การเคลื่อนไหวของเขาเองก็ได้รับผลกระทบด้วย แสงกําลังจะชนเขา, และเขาไม่สามารถหลบ

 

เทคนิคการต่อสู้ระดับตํานานนี้น่ากลัวจริงๆ ถ้าโดน, ลิงค์คงจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย เขาไม่สามารถโจมตีได้อีก และใช้ก้าวพริบตาในการหนี

 

ฟู่ว! แสงชนเข้ากับเงาของลิงค์และโจมตีโดนต้นไม้ที่อยู่ถัดจากเขาไปสิบห้าฟุต กรอบ, กรอบ ด้วยเสียงดังแสบแก้วหู, ต้นไม้หนาก็ถูกแบ่งครึ่ง พื้นที่ที่โดนตัดนั้นได้กลายเป็นเศษไม้ ส่วนครึ่งบนถูกบิดด้วยแรงหมุนแล้วกระเด็นไปไกลถึง 60 ฟุต

 

ลิงค์ไม่ได้เห็นภาพนี้, แต่แค่ได้ยินเสียงเขาก็เสียวสันหลัง แล้วหลังจา

กใช้ก้าวพริบตา, เขาก็ไม่คิดจะโจมตีอีก แต่เขากลับไปหาพรรคพวกแทน แล้วใช้ข้ามมิติโดยไม่ลังเล

 

ฟุบ ทั้งกลุ่มหายเข้าไปในต้นไม้

 

การใช้ก้าวพริบตาสองครั้งใช้พลังมังกร 5,000 แต้ม ข้ามมิติหนึ่งครั้งใช้ 900 แต้ม, ดังนั้นตอนนี้ลิงค์มีพลังเหลืออยู่ 1,800 แต้ม แม้ว่ามันจะฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว, แต่มันก็ไม่เพียงพอที่จะใช้สู้กับนักสู้ที่แข็งแกร่งสองคน

 

หลังจากปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ลิงค์ก็ร่ายเวทย์ไร้ร่องรอยให้ทุกคน จากนั้นเขาก็พูดออกมาเบาๆ “ทั้งสองคนรอนี้นะ ส่วนนานะ, มากับฉัน”

 

การเอาแต่หนีนั้นไม่มีประโยชน์อะไรหากกําลังถูกนักสู้ระดับตํานานไล่ล่า มันมีแต่จะใช้เรี่ยวแรงโดยเปล่าประโยชน์ เขาต้องโจมตี

 

พอเขาพูดจบ, ลิงค์ก็แอบกลับมาทางตําแหน่งเดิมของพวกเขา หลังจากเข้ามาอยู่ในระยะ 600 ฟุต, เขาก็หยุดแล้วนอนอยู่ใต้ใบไม้ใหญ่ เขาส่งสัญญาณให้นานะแล้วชี้ไปทางพง หญ้าที่อยู่อีกทางหนึ่ง นานะคลานไปแล้วซ่อนอยู่ในพงหญ้า พร้อมกับมีใบไม้ใหญ่ปิดหัวของเธออยู่ หลังจากเพิ่มเวทย์ล่องหนเข้าไป, ตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะตรวจพบตัวตนของเธอ

 

หลังจากทั้งหมดนี้ ลิงค์ก็เริ่มรออย่างอดทน

 

…

 

ถ้าโจรเลเวล 10 สามารถหาพวกเขาได้, ความสามารถในการติดตามของเขาคงจะต้องสูงจนน่าตกใจจริงๆ ซึ่งก็แน่นอนว่าพวกโจรรู้สึกถึงตัวตนของพวกเขา, ดังนั้นพวกเขาจะต้องตามมา และเส้นทางที่เป็นไปได้มากที่สุดก็คือทางตรง จากจุดที่ลิงค์ใช้ก้าวพริบตา ซึ่งนี่คือโอกาสที่ดีที่สุดสําหรับการลอบโจมตี!

 

ที่อีกด้านนึ่ง

 

“โอยาส, ไอหมอนั้นหนีไปอีกแล้ว!” ฮอบบิทที่กําลังพูดอยู่กอดร่างเพื่อนของเขาแน่น เขากําลังโมโหและเสียใจ

 

คนที่ชื่อว่าโอยาสนั้นมีสีหน้าหม่นหมอง เขาจับความรู้สึกอย่างระมัดระวังแล้วชี้ไปยังทิศทางนึง “มันอยู่นั่น ข้ารู้สึกได้ ข้าจะไปไล่ล่าพวกมันแล้วจะทิ้งร่องรอยไว้ให้ พาล็อกกลับไปแล้วรายงานหัวหน้าซะ บอกเขาว่าให้พาคนมาเพิ่มอีก ไอหมอนี่ไม่ได้แข็งแกร่งอะไร, แต่เวทมนตร์ของมันแปลกมาก แถมมันยังหนีเหมือนกับหนูด้วย พวกเราต้องการคนเพิ่ม”

 

“โอเค, ระวังด้วย”

 

“ไม่ต้องห่วง มันไม่ใช่คู่มือของข้าหรอก เทคนิคกระจ้อยร่อยของมันก็เหมือนกับของเด็กเล่นสําหรับข้า”

 

โอยาสแบกขวานรบของเขาแล้ววิ่งเข้าไปในปา