ตอนที่136 ออกล่าดราก้อนบอลอีกครั้ง

หนึ่งวันต่อมา ลีก็ไปท่องเที่ยวกับคอลลีนพร้อมกับหาดราก้อนบอลไปด้วย เขาพบสองดาวที่ US และหลังจากนั้นก็พบกับ 6 ดาวที่อเมริกาใต้

และในโอกาสนี้พวกเขาจึงแวะเที่ยวเม็กซิโก สนุกกับแสงสี เที่ยวเล่นยามดึก พอรุ่งเช้าพวกเขาทั้งสองก็ขึ้นยานคุนหลุนออกจากเมืองทันที

ดราก้อนบอลสองลูกแรกเขาได้มาอย่างง่ายดาย แต่มันก็ไม่ง่ายอีกต่อไป เพราะในตอนนี้เขาพบกับปัญหาเข้าแล้ว

ครั้งก่อนดราก้อนบอลตกไปยังกลางทะเลที่ลึกกว่า 100 เมตร ซึ่งเพียงแค่หาอุปกรณ์ดําน้ํามาสวมใส่ ก็สามารถลงไปเก็บได้อย่างง่ายดายแล้ว

แต่ในครั้งนี้ ดราก้อนบอลได้ร่วงอยู่ใจกลางทะเลแปซิฟิก ตามข้อมูลที่ฟรายเดย์ให้มาคือมันอยู่ลึกกว่า 3800 เมตร

3800 เมตร!!

สําหรับเรือดําน้ํา ความลึกระดับนี้มันไม่ใช่ปัญหา! แต่สําหรับคนธรรมดามันไม่ใช่เรื่องที่เป็นไปได้เลย

และความจริงที่ว่าลีแข็งแกร่ง แต่มันก็ไม่ใช่แข็งแกร่งในเรื่องแบบนี้!

“นายจะลงไปงั้นหรอ?”

ยานบินคุนหลุนบินนิ่งๆอยู่เหนือใจกลางทะเล แม้ว่าคอลลีนจะไม่เข้าใจว่าลี่กําลังมองหาอะไร แต่เธอก็จ้องมองลีและถามด้วยความเป็นห่วง

“ใช่” ลีพยักหน้าตอบ “ไม่ต้องกังวลไปนะ ผมจะไปเท่าที่ไหว ถ้าหากทําไม่ได้ก็จะกลับมา”

ทะเลนั้นไม่ใช่เรื่องตลกที่จะมาล้อเล่นด้วย และแม้ว่าชาวไซย่าจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่ก็ไม่อาจจะทนทานเรื่องพวกนี้ได้ อย่างเช่นคําถามที่ว่า ทําไมชาวไซย่าถึงอยู่ในอวกาศไม่ได้?

แน่หล่ะคําตอบที่ชัดเจนที่สุดก็คือชาวไซย่าต้องการหายใจ หากไม่มีออกซิเจนพวกเขาก็เป็นแค่มนุษย์ธรรมดา

สิ่งเดียวที่คิดได้ในตอนนี้คือ แรงว่ายดําดิ่งลงไปให้เร็วมากที่สุดเพื่อที่จะไม่ต้องอยู่ในน้ําทะเลนานๆ

ลีไม่รอช้า เปิดพลังซุปเปอไซย่า 20% แปลงร่างหัวทองกระโดดลงจากเครื่องบินทันที

ลีค่อยๆใช้พลังใหม่ที่ได้รับมา สร้างโล่วงกลมหุ้มตัวเองเอาไว้เพื่อป้องกันแรงดันน้ําและการเผลอหายใจขณะอยู่ในน้ํา

เจ้าฝาครอบทรงกลมนี้ค่อยๆห่อหุ้มลีและยุบลงน้ําไป เห็นได้ชัดเลยว่าเขาควบคุมพลังได้เป็นอย่างดี เพราะถ้าหากเขาสร้างใหญ่เกินไป ออกซิเจนเยอะเกินไป ฝาครอบนี้มันจะไม่จมลงน้ําอย่างแน่นอน

แต่ว่า เจ้าฝาครอบอันนี้ก็คงอยู่ได้ไม่นานมาก เพราะถ้าหากใช้เวลามากขึ้นเท่าไหร่ นั่นหมายถึงพลังกิของลีที่ลดลง

เมื่อลงมาได้สักพักนึง พอมีจังหวะลีก็รีบหดโล่พลังทรงกลมนี้ลงและดิ่งแหวกลงทะเลอย่างรวดเร็ว

แต่ก็นั่นแหละ ปอดของเขาไม่ได้ใหญ่ขึ้น และด้วยความลึกระดับนี้มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยที่จะดําดิ่งลงไป

เมื่อลีพุ่งลงมาได้จุดนึงที่ไม่อาจจะสรรหาออกซิเจนมาใช้ได้แล้ว ลีก็รีบใช้ทักษะม่านพลังทรงกลมอีกครั้งเพื่อให้แรงดันน้ํา น้ําฝาครอบทรงกลมนี้ขึ้นมาที่ผิวน้ํา

คอลลีนที่ก้มหน้าจ้องมองอยู่บนเครื่องบินก็เริ่มยิ้มดีใจที่เห็นลีกลับออกมาได้ “เร็วจัง”

“บอกแล้วว่าแค่ลอง ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก” ลีบินขึ้นไปหาคอลลีนพร้อมกับลูบแก้มและพูดว่า “เห็นเธอเป็นห่วงผมขนาดนี้ ผมก็ดีใจมากๆเลยหล่ะ”

คอลลีนที่เขิล ก็แก้เขิลด้วยการปัดมือลีออกและพูดว่า “กังวลอะไร แค่มองทิวทัศน์แถวนี้หน่ะ”

ลีขํา “หึหึ” หลังจากนั้นก็เดินเข้าไปหยิบเดอะคิวบ์สีน้ําเงินออกมาจากกระเป๋าเดินทาง