บทที่ 120 ฉันจะตามหาแก!

ดิโอออกจากบ้านของแมตต์ มอร์ด็อกพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า เขารู้ว่านักเลงของคิงพินกำลังจะมาหาเขาและในขณะที่เขาคิดว่าเขาถูกซุ่มโจมตีที่นี่และที่นั่นใน Hell’s Kitchen!

แต่ไม่มีอะไรที่ดิโอต้องกังวลเมื่อใช้แสตนด์ [Khnum] เขาเดินหน้าและซุ่มโจมตีพวกนักเลงด้วยตัวเองและเขาก็เริ่มฆ่าพวกมันทีละคนภายใต้การปกปิดของคืนนี้!

เมื่อเทียบกับการสังหารของพันนิชเชอร์แล้ว วิธีการของดิโอก็เป็นศิลปะ! เขาฆ่ากลุ่มคน 40 คนโดยที่พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเขาเดินเข้าไปอย่างเงียบๆ และเขาก็เดินออกไปอย่างเงียบๆยิ่งขึ้น!

คืนนี้กลายเป็นฝันร้ายของ Hell’s Kitchen มีศพถูกฝังอยู่ในทุกมุมมืดของตรอกและดูเหมือนไม่มีใครรู้ว่านักเลงเหล่านั้นเสียชีวิตในคืนเดียวได้อย่างไร!

“แม่งเอ้ย! เกิดเหี้ยไรขึ้นวะ?”

“คนตายเยอะชิบหาย!”

“ทำไมไม่มีใครกรีดร้องในขณะที่ผู้คนมากมายถูกฆ่าตาย? แม้ว่าหมูจะถูกฆ่าไปไม่กี่ตัว แต่พวกมันก็กรีดร้องอย่างน้อยสองครั้งก่อนที่มันจะตาย!”

“อย่าพูดอะไรรีบมองไปรอบๆ ฉันรู้สึกว่าคนที่เสียชีวิตในคืนนี้อาจเป็นมากกว่านั้น ฉันต้องการรายงานให้หัวหน้าทราบโดยเร็วที่สุด”

นักเลงเหล่านั้นยังคงตะโกนโดยไม่รู้ว่าดิโอกำลังกำหนดเป้าหมายพวกเขาอยู่แล้ว

ด้วยพลังฮามอนของเขาเขาสามารถเดินบนสายไฟหรือเกาะกำแพงหรืออื่นๆ ได้อย่างง่ายดาย เขากลายเป็นนักฆ่าที่แข็งแกร่งที่สุดใน Hell’s Kitchen!

เมื่อเขาอยู่บนยอดของพวกเขาแล้วเขาใช้ [Khnum] เพื่อยืดแขนของเขาแล้วใช้เทคนิคฮามอน [Zoom Punch] ของเขาแล้วบิดหัวของพวกมันเบาๆ

ดิโอจึงดึงศพขึ้นมาแล้วแขวนไว้ที่สายไฟ!

ฉากทั้งหมดน่าขนลุกจริงๆทำให้คนที่อ่อนแอกลัวตาย!

เมื่อพระอาทิตย์กำลังจะขึ้น ดิโอก็หยุดการล่าของเขาและจัดเรียงศพตามที่เห็นสมควรจากนั้นก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย!

เมื่อวันนั้นมาถึงผู้อยู่อาศัยใน Hell’s Kitchen ก็กรีดร้องทันทีเมื่อเห็นกองซากศพรอบๆ บ้านของพวกเขาแม้ว่าตำรวจจะไม่เต็มใจที่จะมาที่ Hell’s Kitchen ด้วยเหตุผลด้านความปลอดภัยของพวกเขาพวกเขาก็ต้องไปตามสาย ขันมากมาย!

เมืองนี้บังคับให้ตำรวจหลายคนไปที่ Hell’s Kitchen ในเวลาเดียวกันเพื่อที่ว่าจะไม่มีตำรวจที่เสี่ยงต่อการถูกโจมตี!

แต่เมื่อมาถึง Hell’s Kitchen พวกเขาก็ต้องประหลาดใจเมื่อเห็นศพจำนวนมากกองอยู่ทุกที่

ตำรวจพบเบาะแสมากมายที่ดิโอจงใจทิ้งไว้เบื้องหลังซึ่งเป็นความหยิ่งผยองในสายตาของตำรวจ แต่ฉากนี้ยังคงสร้างความกลัวให้กับกองกำลังตำรวจ!

ตำรวจถ่ายภาพจากด้านบนโดยใช้โดรนเนื่องจากพวกเขาเห็นว่าตำแหน่งของศพดูแปลกไปเล็กน้อย

สิ่งที่พวกเขาเห็นทำให้พวกเขาตกใจอีกครั้งพวกเขาเห็นศพถูกวางไว้เพื่อสร้างประโยคว่า

“ฉันจะตามหาแก!” ที่ถนน!

ตำรวจรู้สึกงุนงงเพราะไม่รู้ว่าใครคือ ‘แก’ ที่ผู้กระทำความผิดหมายถึงพวกเขาไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นจากสถานการณ์นั้นเช่นกันพวกเขาควรจะโล่งใจเนื่องจากมีฝูงชนจำนวนมากถูกฆ่าหรือพวกเขาควรจะรู้สึกแย่ตั้งแต่ที่นั่น มีผู้เสียชีวิตจำนวนมาก!

พวกเขาไม่รู้ว่าควรจะพบบุคคลที่ถูกกล่าวถึงโดยใช้ศพข้างถนนหรือไม่หรือปล่อยมันไปและรอจนกว่าศพของกลุ่มคนใหม่จะมาตามทาง

แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมด!

ตำรวจยังคงค้นหากองศพขนาดใหญ่ในพื้นที่อื่นของ Hell’s Kitchen เช่นโรงงานร้างและหอคอยตะวันออก!

เจ้าหน้าที่ตำรวจทุกคนที่รับผิดชอบคดีมองไปที่ที่เกิดเหตุด้วยใบหน้าอัปลักษณ์

พวกเขารู้ว่า Hell’s Kitchen จะเปลี่ยนไปหลังจากความบ้าคลั่งทั้งหมดนั้น!

มีผู้เสียชีวิตหลายร้อยคนในเวลาเดียวกันและเป็นที่น่าสงสัยว่านักฆ่าอยู่ในกลุ่มเดียวซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นมาเฟียใหม่ที่ต้องการควบคุม Hell’s Kitchen พวกเขากำลังทำสงครามกับกลุ่มตัวอย่างของ Hell’s Kitchen

กลุ่มใหม่นั้นโหดเหี้ยมมากขึ้น ดูเหมือนพวกเขาจะไม่สนใจว่าพลเรือนจะเห็นพวกเขาเคลื่อนไหวเพื่อหรือไม่ พวกเขาไม่สนใจว่าทุกคนจะเห็นสิ่งที่พวกเขาทำ!

หากเพียงแค่พวกเขารู้ว่าทั้งหมดนั้นเกิดขึ้นโดยบุคคลเท่านั้นพวกเขาก็จะเสียสติไปอย่างแน่นอน!

เมื่อคิงพินตื่นขึ้นมาในตอนเช้าคนของเขาก็ได้รับแจ้งจากตำรวจจาก Hell’s Kitchen ทันที นอกจากนี้เขายังเห็นภาพถ่ายจากโดรนซึ่งแสดงให้เห็นว่าศพถูกจัดเตรียมให้เป็นคำพูด ในที่สุดเขาก็รู้สึกว่าต้องจริงจังขนาดนั้น!

ไม่มีใครล้อเลียนราชาโลกใต้ดินที่ยังมีชีวิตอยู่เป็นเรื่องเล่า!

เขารู้ว่าข้อมูลที่ได้กลับมาคือมีคนดึงมือเขาเพื่อกำจัดเป้าหมายของคนๆนั้น แต่เขาไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น!

เพียงคืนเดียวเขาก็รู้สึกได้ถึงการโจมตีอย่างรุนแรงของกองกำลังของพวกเขา!

เขากล่าวอย่างรวดเร็วว่า

“ไปตรวจสอบข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับเป้าหมายอีกครั้งและติดตามแหล่งที่มากลับไปหาใครก็ตามที่อยู่เบื้องหลังการรั่วไหลของข้อมูล!”

“ทุกคนที่ไปที่บ้านเพื่อตรวจสอบแหล่งข้อมูลหายไปเราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พวกเขาทั้งหมดหายไป!”

“หายไป?”

คิงพินมองไปที่มือของเขาด้วยความโกรธนั่นเป็นกรณีที่น่าสนใจอย่างแน่นอนเขากำภาพถ่ายไว้ในมือและท้าทายว่าใครจะมีชีวิตอยู่ในตอนท้าย