บทที่ 216

“วันนี้พอแค่นี้แหละ ฉันจะจัดบทเรียนการผ่าตัดให้คุณในสองสามวันนี้!” คริสตินกล่าวขณะที่นาฬิกาแสดงว่าเป็นเวลา 21.00 น. ในตอนกลางคืนแล้ว

“ถ้าเป็นบทเรียนการผ่าตัดคุณสามารถเตรียมศพจริงให้ฉันแทนการใช้สัตว์ได้ไหม?” ดิโอถามอย่างเคร่งขรึมขณะวางมีดผ่าตัดและถอดถุงมือเปื้อนเลือด

คริสตินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อเธอรู้ว่าซากศพมีค่าแค่ไหนสำหรับโรงเรียนแพทย์เธอสามารถยืมชั้นเรียนและซื้อสัตว์เล็กๆให้ดิโอได้เรียนรู้ แต่ซากศพนั้นแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง!

ซากศพที่ใช้ในการเรียนการสอนทางการแพทย์เป็นศพมนุษย์ที่บริจาคด้วยความเต็มใจโดยครอบครัวของผู้ตายหรือเจ้าของร่างเองในขณะที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่!

ดังนั้นการหาซากศพเพื่อฝึกฝนจึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้มา!

เธอรู้ดีว่ามหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงอย่าง NYU ควรมีซากศพสำหรับบทเรียนต่อไป แต่เธอก็กลัวว่าจะขอมากเกินไปและทำให้ชื่อเสียงของเธอพังทลายจากโรงเรียนเก่าของเธอเอง!

“ฉันไม่สามารถสัญญากับคุณได้! ซากศพหายากฉันต้องถามคณบดีก่อนว่าพวกเขามีที่พวกเขาไม่ได้ใช้ในระหว่างนี้หรือไม่ แต่ฉันกลัวว่ามันจะยากแม้ว่าจะมีอยู่ก็ตาม!” คริสตินกล่าวอย่างเคร่งขรึม

“ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น? ฉันสามารถจ่ายค่าใช้จ่ายได้หากเป็นปัญหาที่นี่” ดิโอพูดอย่างสงสัยในสายตาของดิโอผู้คนจำนวนมากเสียชีวิตทุกวันในสหรัฐอเมริกาดังนั้นจึงควรมีศพมากมายนอนอยู่ทั่วไป!

“มันไม่ใช่เรื่องของเงิน! คุณเห็นไหมว่าซากศพที่โรงเรียนแพทย์สามารถใช้ได้นั้นมีเพียงชิ้นเดียวที่บริจาคให้กับโรงเรียนเท่านั้นดังนั้นจึงมีซากศพที่โรงเรียนสามารถหาได้ในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง! ฉันกลัวว่าถ้าคุณต้องการผ่าซากศพคุณจะต้องถูกรวมกับคนอื่นๆ ในชั้นเรียนที่มีวาระเดียวกัน แต่มหาวิทยาลัยอาจยังปฏิเสธการเข้าเรียนของคุณ!” คริสตินกล่าวอย่างเคร่งขรึม

“ฉันสามารถจัดหาศพของตัวเองได้ไหม?” ดิโอถามด้วยความจริงใจ

“ไม่ต้องมีการบริจาคศพและต้องผ่านกระบวนการทางกฎหมาย มิฉะนั้นมหาวิทยาลัยจะเดือดร้อน!” คริสตินกล่าวปฏิเสธคำขอของดิโอ

“นี่เป็นปัญหามากเกินไป!” ดิโอพูดอย่างรำคาญเขาคิดว่าเขาสามารถไปที่ Hell’s Kitchen และใช้ศพของพวกนักเลงเพื่อบทเรียนภาคปฏิบัติได้!

“แล้วมหาวิทยาลัยมักจะหาศพพวกเขามาจากไหน?” ดิโอถามอย่างสงสัย

“วิทยาเขตมีแหล่งมากมายสำหรับสิ่งนั้น โดยปกติแล้วมหาวิทยาลัยจะได้รับซากศพเนื่องจากมีการร้องขอเป็นการส่วนตัวเพื่อบริจาคซากศพของตัวเองให้กับมหาวิทยาลัยเมื่อพวกเขาเสียชีวิตบางครั้งมหาวิทยาลัยก็ซื้อจอนห์ โดห์หรือ เจน โดห์ (TL NOTE: ศพชายจะถูกเรียกว่าจอนห์ โดห์ ส่วนศพหญิงจะเรียกว่าเจน โดห์นะครับ) จากโรงพยาบาลนอกจากนี้ยังมีผู้ป่วยระยะสุดท้ายบางรายที่ ต้องการขายอวัยวะเพื่อให้ครอบครัวของพวกเขาง่ายขึ้นเช่นกันในขณะที่อวัยวะสุดท้ายไม่ถือเป็นการบริจาค แต่ก็ยังถูกกฎหมาย” คริสตินกล่าวอย่างเคร่งขรึม

“แต่โดยปกติแล้วมหาวิทยาลัยมีซากศพของอาชญากรที่ถูกตัดสินให้ต้องรับโทษประหารชีวิตนี่คือแหล่งที่มาหลักของศพในโรงเรียนแพทย์” คริสตินกล่าวเสริมว่าเธอต้องบอกแหล่งที่มาทั้งหมดที่วิทยาเขตได้จัดการกับศพของดิโอเพื่อไม่ให้ดิโอหันไปทำสิ่งผิดกฎหมายในภายหลัง

ดิโอพยักหน้าอย่างเข้าใจแม้ว่าจะเป็นเรื่องที่โหดร้ายเล็กน้อยที่นักโทษประหารได้บริจาคร่างกายให้โรงเรียนแพทย์ แต่ก็ดีกว่าไม่มีอะไรเลย!

อย่างน้อยพวกเขาก็สามารถชดใช้บาปได้เล็กน้อยหลังจากที่พวกเขาตาย!

“ฉันเข้าใจแล้ว แล้วฉันจะดูแหล่งเหล่านี้และดูว่าฉันจะทำอะไรได้บ้างเพื่อสนับสนุนมหาวิทยาลัยในภายหลัง ฉันจะติดต่อกับมหาวิทยาลัยในภายหลังเพื่อไม่ให้เกิดความเข้าใจผิดใดๆ” ดิโอกล่าวสบายๆ

“คุณมีวิธีจัดหาศพอย่างถูกกฎหมายหรอ?” คริสตินถามอย่างสงสัย

“ฉันคิดอย่างนั้น แต่ฉันจะช่วยอะไรไม่ได้มาก!” ดิโอกล่าวสบายๆ

“เยี่ยมมากฉันจะช่วยคุณคุยกับมหาวิทยาลัยในภายหลังฉันคิดว่าอดีตที่ปรึกษาของฉันคงตื่นเต้นที่ได้ทราบข่าวนี้!” คริสตินกล่าวอย่างตื่นเต้น

“อย่าตื่นเต้นกับเรื่องนี้มากเกินไปฉันจะดูสิ่งที่ฉันทำได้และติดต่อคุณในภายหลัง ฉันยังไม่รู้ว่าจะหาศพได้กี่ศพ” ดิโอกล่าวสบายๆ

“แน่นอน! แต่จำนวนนั้นไม่สำคัญตราบใดที่คุณสามารถจัดหาให้ได้ฉันมั่นใจว่ามหาวิทยาลัยจะต้องดีใจด้วย!” คริสตินกล่าวอย่างมั่นใจ

ด้วยเหตุนี้เธอจึงรู้ว่าเธอสามารถช่วยอดีตที่ปรึกษาและโรงเรียนเก่าของเธอในวิกฤตซากศพได้!