EP 287 จับกุมพวกญี่ปุ่น

By loop

 

ช่วงกลางดึกวันที่. 23.00 น.

 

รถเบนซ์เอ็มพีวีมาจอดที่หน้าโรงแรมดึงดูดสายตาของผู้มาใช้บริการจํานวนมาก ดงซูบินลงและเดินไปที่ล็อบบี้ของโรงแรมด้วยความก้าวหน้าครั้งใหญ่ เขาเองคิดถึงแม่ของเขาที่นอนอยู่ในห้องฉุกเฉิน การจัดการของเซียงดาวฟา ใบหน้าที่อ่อนล้าของเหมิงเซียวริน และความหยิ่งผยองของชาวญี่ปุ่นเหล่านั้นเขาไม่สามารถระงับความโกรธได้อีกต่อไปและต้องจัดการเขาให้ได้!

 

“ หัวหน้าซูบิน!”

 

“ หัวหน้าซูบิน! เราพร้อมแล้ว.”

 

“ หัวหน้าซูบินเราจะฟังคําสั่งของคุณ”

 

เจ้าหน้าที่ราวสามคนรออยู่ด้านนอกโรงแรมและเข้ามาเมื่อพวกเขาเห็นรถของดงซูบิน

 

ดงซูบินมองไปที่เจ้าหน้าที่ มีสี่คนและบางส่วนมาจากแผนกจราจรและบางส่วนมาจากส่วนความปลอดภัยสาธารณะ แม้ว่าดงซูบินจะจําชื่อของพวกเขาไม่ได้ แต่พวกเขาสองคนก็เป็นคนที่ช่วยเหลือเขาในช่วงที่เกิดเหตุดินถล่ม ดงซูบินพูดต่อว่า “ ภารกิจนี้ไม่ได้รับคําสั่งจากสํานักหรือมณฑล นี่เป็นการตัดสินใจส่วนตัวของฉันและฉันจะรับผิดชอบทุกอย่างด้วยตัวเองสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณทั้งหมด”

 

“ หัวหน้าซูบินคุณพูดแบบนี้ได้ยังไง”

 

“ถูกต้อง. เราไม่สนใจปัญหาพวกนั้นหรอก!”

 

ดงซูบินโบกมือ “พอได้แล้ว, ไปกันเถอะ!”

 

ผู้นําหลายคนในมณฑลไม่ชอบ ดงซูบิน เพราะนิสัยขี้โมโหและหุนหันพลันแล่น ไม่มีใครรู้ว่าเขาจะทําอะไรต่อไป แต่ผู้ใต้บังคับบัญชาของดงซูบินทุกคนเคารพเขา ดงซูบินดูแลคนของเขาและจะรับผิดชอบมากขึ้นในการปกป้องพวกเขา นั่นเป็นเหตุผลว่าทําไมเมื่อรัฐบาลมณฑลและความมั่นคงสาธารณะสั่งให้หยุดการสอบสวนทีมเยี่ยมชมสถานที่ของญี่ปุ่นเจ้าหน้าที่บางคนยังคงรอคําสั่งของดงซูบิน

ล็อบบี้ของโรงแรม

 

พนักงานสองคนที่แผนกต้อนรับแปลกใจเมื่อเห็นชายกลุ่มนี้เข้ามาในโรงแรม

 

ดงซูบินเดินไปหาพนักงานของโรงแรมและโยนบัตรประจําตัวของเขาลงไปบนเคาน์เตอร์ “สํานักงานความปลอดภัยสาธารณะ, จางจื้อเพิ่งอยู่ห้องไหน”

เจ้าหน้าที่มองไปที่โลโก้ของตํารวจบนบัตรประจําตัวและตรวจสอบบันทึกของพวกเขาอย่างรวดเร็ว “ เขาอยู่ในห้อง 3015”

 

“ตกลง. รับกุญแจห้อง 3015 แล้วตามฉันมา” ดงซูบิน กล่าว

 

“ฉันต้องขออภัยด้วย.” พนักงานหญิงลังเล “ ฉันต้องแจ้งผู้จัดการของฉันก่อนคะ…”

 

ดงซูบินหยุดชะงัก “ ฉันจะไม่พูดซ้ําอีกครั้ง นํากุญแจสําหรับห้อง 3015 มาแล้วตามฉันมา!”

 

พนักงานมองไปที่เพื่อนร่วมงานของเธอและเข้าไปในลิฟท์พร้อมกับคีย์การ์ดของห้อง ดิง! ประตูลิฟต์เบิดออกเจ้าหน้าที่นํา ดงซูบินและเจ้าหน้าที่ผ่านทางเดิน เธอหยุดที่หน้าห้อง 3015 และเปิดประตูหลังจากลังเล

 

ปั๊บ!

 

ประตูถูกปลดล็อค

 

ดงซูบินโบกมือให้พนักงานหญิงยืนหันหลังให้เจ้าหน้าที่สองคนรีบเข้าไปในห้อง

 

“นั้นใครกัน?!” มีคนตะโกนลั่นห้องออกมา

 

ดงซูบินเข้ามาในห้องและเปิดไฟ จางจื้อเพิ่งยังคงนอนอยู่บนเตียงและลุกขึ้นนั่งด้วย ความตกใจ

 

เจ้าหน้าที่คนหนึ่งถามอย่างเย็นชา “ จางจื้อเฟิง?”

 

จางจื้อเฟิงจ้องมองพวกเขา “เกิดอะไรขึ้น?”

 

เจ้าหน้าที่ตะโกน “แล้วคิดว่าอะไรล่ะ?! รีบแต่งตัว!”

 

เจ้าหน้าที่จราจรกล่าว. “ เย็นวันนี้เวลาประมาณ 18.00 น. คุณขับรถโดยไม่มีใบอนุญาตขับขี่มีส่วนร่วมในอุบัติเหตุและทําร้ายคนขับและผู้โดยสารของรถซีตรอง เมื่อเวลาประมาณ 21.00 น. คุณขับรถโดยไม่มีใบอนุญาตขับขี่และขับรถชนคนเดินเท้า หลังจากเกิดอุบัติเหตุคุณขับรถออกจา กที่เกิดเหตุและเราสงสัยว่าคุณพยายามฆ่า คุณต้องไปกับเรา!” ทักษะของเจ้าหน้าที่จราจรคนนี้ใน การตั้งข้อกล่าวหาเท็จเกือบจะอยู่ในระดับของเซียงดาวเขาเพิ่งกล่าวหาจางจื้อเฟิงว่าเป็นการกระ ทําที่พยายามฆ่า

จางจื้อเฟิงตะโกนด้วยความโกรธ “ กลับไปกับคุณ?! คุณมาจากสํานักงานไหนกันแน่!”

 

เจ้าหน้าที่ตะโกน “ สํานักรักษาความปลอดภัยสาธารณะในเขตหยานไทมีกี่แห่ง?! หยุดเสียเวลา! คุณจะยอมมากลับเราดีๆไหม?”

 

“ ผมต้องบอกเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดไปแล้วนิ! อา?! ผมเองไม่ได้ชนใคร! เป็นผู้หญิงคนนั้นเองที่มากระแทกรถเราโดยเจตนา! หัวหน้าของคุณเหมิงบอกว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีไม่ใช่เหรอ! แล้ วจับผมได้อย่างไรกัน?! ใครเป็นผู้ให้อํานาจในการจับกุมฉัน! คุณเป็นใครมาจับผม!” จางจื้อเพิ่งรู้ สึกกระวนกระวายใจมากกว่าเจ้าหน้าที่ เขาหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา “ ผมจะโทรหาหัวหน้า ของคุณ ตอนนี้! ทุกคนเองก็น่าจะรู้กฎหมายดี?! พวกแกจะจับใครแบบนี้ได้ยังไง!”

 

ดงซูบินก้าวไปข้างหน้าและจับผมของจางจื้อเฟิง” ฉันเองที่สั่งจับนาย!”

 

“อา!” จางจื้อเฟิงตะโกนด้วยความเจ็บปวด

 

ดงซูบินลากผมของจางจื้อเฟังเพื่อให้เขาลุกออกจากจากเตียงส่วน จางจื้อเฟิง ก็วาง โทรศัพท์ลงดงซูบินดึง จางจื้อเฟิง ขึ้นมาที่ใบหน้าของเขาและจ้องที่เขาอย่างเย็นชา “ ถ้านายไม่รู้ ฉันฉันจะแน่นําตัวให้นายรู้จักเอง! หัวหน้าของเหมิง มาจากหน่วยงานส่งเสริมการลงทุนและเป็น แผนกที่แตกต่างจาก สํานักงานความปลอดภัยสาธารณะ! หากนายคิดเหมิงเซียวริน สามารถสั่ง การรักษาความปลอดภัยสาธารณะและตัดสินใจทั้งหมดได้นายก็สามารถลองโทรหาเขาหลังจากที่ นายถูกจับขังกรงไปแล้วดีไหมล่ะ! ดูว่าเขาสามารถประกันตัวนายออกมาได้หรือป่าว!”

 

จางจื้อเฟิงตะโกน! “ ปล่อยฉัน!”

 

เจ้าหน้าที่คนนั้นบิดแขนของจางจื้อเฟิงและใส่กุญแจมือเขา

 

จางจื้อเฟิงสาปแช่งและตะโกนขณะที่เขาถูกพาออกจากห้อง เขายังตะโกนขอความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมงาน พวกเขาทั้งหมดพักอยู่บนชั้นเดียวกันและรีบออกจากห้องเมื่อได้ยินเสียงคู่ นวาย หนึ่งในนั้นคือผู้ช่วยของซากาโมโตะพนักงานและบอดีการ์ดของเขา

 

จางจื้อเฟิงตะโกนเป็นภาษาญี่ปุ่นและคนญี่ปุ่นก็โกรธ ผู้ช่วยหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาเพื่อโทรออกทันทีในเวลาเดียวกันอีกสองคนพยายามห้ามไม่ให้เจ้าหน้าที่นําตัวจางจื้อเพิ่งออกไป พวก เขาตะโกนเป็นภาษาญี่ปุ่นและ ดึงและผลักเจ้าหน้าที่ ดงซูบินไม่เข้าใจภาษาญี่ปุ่น แต่เขารู้ว่ามัน ต้องไม่ใช้เรื่องดีแน่ ๆ

 

เจ้าหน้าที่ตะโกน “ ถ้อยออกไป!”

 

ชาวญี่ปุ่นปฏิเสธที่จะฟังและจับตัวของเจ้าหน้าที่โดยไม่ยอมปล่อยพวกเขาไปกับจางจื้อเพ็งลาง

 

ดงซูบินเงียบและมองไปที่พวกเขา เขาต้องการจัดการเรื่องนี้ให้สิ้นซากสักที่ เมื่อรถของพวกเขาชนลวนเซียวปิงพวกเขาก็อยู่ในรถเช่นกันและไม่มีใครช่วยเรียกรถพยาบาลแต่พวกเขาหนีออ กจากที่เกิดเหตุและยังคงทําตัวหยิ่งผยอง

 

“ หัวหน้าซูบินตอนนี้เราควรทําอย่างไรดี” เจ้าหน้าที่คนนั้นถาม

 

เจ้าหน้าที่จราจรเกือบล้มลงหลังจากที่บอดี้การ์ดผลักเขา “ หัวหน้าซูบิน!”

 

ดงซูบิ ก้าวไปข้างหน้าในทันทีและเตะเข่าของผู้คบอดี้การ์ดด้านหลัง ขาซ้ายของผู้คุ้มกันงอและดงซูบินคุกเข่าลงที่ท้องของเขา ผู้คุ้มกันคนนั้นล้มลงกับพื้นพร้อมกับหอบหายใจ

 

จางจื้อเพิ่งตกใจ “ นายกล้าทําร้ายคนของพวกเราหรอ!”

 

ดงซูบินเองก็ไม่สนใจคําพูดของจางจื้อเพิ่งและตบไปที่คนญี่ปุ่นคนนั้นต่อไปชายคนนั้นเกือบจะเป็นลมจากการถูกตบทันทีและดงซูบินก็ตะโกนขึ้น “ ขัดขวางการบังคับใช้กฎหมาย! ทําร้ายเจ้าหน้าที่ตํารวจ! พาชายสองคนนี้กลับมา!”

 

เจ้าหน้าที่สองสามคนพุ่งไปข้างหน้าเพื่อตรึงชายญี่ปุ่นสองคนนั้นลง!

 

เจ้าหน้าที่หญิงตะลึง เธอรู้ว่าชาวญี่ปุ่นเหล่านี้มีสถานะพิเศษและผู้จัดการของเธอยังคงสั่งให้พวกเขาให้การดูแลเป็นพิเศษ แต่ผู้นําจากหน่วยรักษาความปลอดภัยสาธารณะคนนี้กล้าที่จะตบพวกเขาและจับกุมพวกเขาด้วยซ้ํา เอ๊ะ? พวกเขาเรียกผู้นําว่าหัวหน้าซูบินก่อนหน้านี้บุคคลนี้คือเทพเจ้าแห่งความโชคร้าย จากสํานักความมั่นคงสาธารณะหรือปาว! ไม่น่าแปลกใจที่เขากล้าหาญเช่นนั้น! เจ้าหน้าที่หญิงเคยได้ยินมาว่าหัวหน้าซุบินถึงกับกล้าจับญาติของสมาชิกพรรคของมณฑล! ไม่ค่อยมีใครกล้าทําแบบนี้!

 

“ ปล่อยฉัน!”

 

“ ทําไมพวกคุณถึงต้องจับพวกเราด้วยล่ะ?!”

 

“ เรื่องเหล่านี้พวกคุณเป็นคนเริ่ม แม้แต่ในญี่ปุ่นคุณทุกคนก็ควรรู้ด้วยว่าการทําร้ายเจ้าหน้าที่ตํารวจเป็นการกระทําที่ผิด!” ดงซูบินหันไปหาเจ้าหน้าที่หญิง “ โรงแรมของคุณมีกล้องวงจรปิดที่ชั้นนี้ใช่ไหม? พาคนของฉันไปขอสําเนาภาพจากกล้องวงจรปิด เราต้องการมันเป็นหลักฐาน” ดงซู บินต้องการดูแลคนเหล่านี้นั่นเป็นเหตุผลว่าทําไมเขาถึงเงียบก่อนหน้านี้เขากําลังรอโอกาสที่จะจับกุมพวกเขา เมื่อชาวญี่ปุ่นเริ่ม ชุดกระฉากและหยุดเจ้าหน้าที่ไม่ให้ดําเนินการจับกุมดงซูบินก็ก้าวเข้ามานี่คือโอกาสที่เขารอคอย เตะและตบเพื่อแก้แค้นให้แม่ของเขา! ชาวญี่ปุ่นทั้งหมดนี้รวมถึง เหมิงเซียวรินต้องรับผิดชอบต่ออาการโคม่าของแม่ของเขา!

 

มีการนําคนเพียงไม่กี่คนจากทีมเยี่ยมชมไซต์การลงทุนเข้ามาในรถ

 

ดงซูบินมองไปที่เจ้าหน้าที่คนหนึ่ง “ ทําร้ายร่างกายผู้อื่นในตอนเย็นด้วยการตบและต่อมากลางดึกขับรถเฉียวชนผู้อื่นและทําร้ายเจ้าหน้าที่ตํารวจ บันทึกการเรียกเก็บเงินเหล่านี้ลงในระบบสํานักงานรักษาความปลอดภัยสาธารณะของมณฑลทันที”

 

” ครับ เราจะทําเดี๋ยวนี้”

 

“ไปกันเถอะ! กลับไปที่สํานัก!” ดงซูบินขึ้นรถในทันที!

 

สายตาจํานวนมากในเคาน์ตี้อยู่ในทีมเยี่ยมชมเว็บไซต์และข่าวของเหตุการณ์นี้ก็แพร่กระจายทันที่เซียงดาวเลขาธิการพรรคของมณฑลโกรธมากเมื่อเขาได้ยินว่า ดงซูบินจับกุมพวกญี่ปุ่นและเอาชนะบอดี้การ์ดญี่ปุ่นได้ถึงสองคน เขาโทรหาเหลียงเฉิงเผิงบนมือถือทันที

 

“ เหลียงเฉิงเผิง! คุณทําอะไรลงไป!” เซียงดาวตั้งคําถามขึ้นมาทันที!

 

เหลียงเฉิงเผิงตกใจ “ เลขาเซียงเกิดอะไรขึ้น?” เขาไม่ได้รับข่าวว่าดงซูบินได้ก่อเรื่องวุ่นวายลง

 

“ ดงซูบินจับกุมคนจากทีมญี่ปุ่น! เขาจับพวกมันสามคน! เขาพยายามจะทําอะไร! อา?! ฉันอยากรู้ว่าทําไมเขาถึงทําแบบนี้ !!” เซียงดาวตะโกนขึ้นมาทันที

 

ใบหน้าของเหลียงเฉิงเพิ่งเปลี่ยนไป “ อาจจะมีเรื่องเข้าใจผิด…”

 

” พอ! คุณไปปล่อยเดี๋ยวนี้!” เซียงดาวฟาวางสาย

 

เหลียงเฉินเผิงเดินไปรอบ ๆ ห้องของเขาสักพักและเรียกดงซูบิน “ซูบิน! คุณกําลังทําอะไร?ปล่อยตัวพวกเขาทันที!”

 

ดงซูบินผู้อยู่ในรถตอบกลับอย่างใจเย็น “ หัวหน้าซูบินฉันไม่ใช่คนไม่มีเหตุผลและสิ่งที่ผมต้องการคือความยุติธรรม มันยากขนาดนั้นเลยเหรอ? ปล่อยคนพวกนี้?! แม่ของผมยังคงต่อสู้เพื่อชีวิตของเธอและผมก็ยังไม่รู้ว่าจะผ่านพ้นไปได้หรือป่าว! การชนแล้วหนีและชีวิตของเหยื่อตกอยู่ในอันตราย! คุณกําลังบอกผมว่าผมไม่สามารถจับกุมผู้กระทําความผิดได้หรือไม่? ผมไม่เข้าใจว่ากฎหมายมีไว้เพื่ออะไร! ภาษาญี่ปุ่นเหล่านี้อยู่เหนือกฎหมายอย่างงั้นหรือ!”

 

เหลียงเฉิงเผิงตกใจ “ แม่ของคุณกําลังตกอยู่ในอันตราย?”

 

“ หัวหน้าเหลียงผมรู้ว่าผมกําลังทําอะไรและผมจะแบกรับความรับผิดชอบนี้ไว้แต่เพียงผู้เดียว!”

 

หลังจากวางสายกับดงซูบินเหลียงเฉิงเผิงก็โทรหาเพื่อนของเขาที่โรงพยาบาลประชาชนทันที “สวัสดี? ผมพี่เหลียง เกิดอะไรขึ้นกับแม่ของหัวหน้าซูบิน? พวกหมอพยายามช่วยเธอ?! เกิดอะไร ขึ้น? คืนก่อนหน้านี้อาการของเธอยังปกติดี … ตอนนี้เธอเป็นอย่างไรบ้าง? คุณบอกว่าใช่…คือ? อะไร? หลังจากที่หัวหน้าเหมิงไปเยี่ยมเธอ…” หลังจากเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับหลวนเสี่ยวผิงเหลี ยงเฉิงเผิงก็กระแทกโต๊ะด้วยความโกรธ ตอนนี้เขาเองแสดงท่าที่ โมโหขึ้นมากกว่าดงซูบินเสียด้วย

 

เหลียงเฉินเผิงเข้าใจทันทีว่าดงซูบินรู้สึกอย่างไรในตอนนี้

 

แพทย์ยังคงพยายามช่วยชีวิตแม่ของ ดงซูบินแต่คนขับรถกลับไม่ได้ถูกจับกุม ใครจะยอมรับ ผลลัพธ์นี้?

 

หากลวนเสี่ยวปังไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสก็ยังไม่เป็นไร แต่ตอนนี้ลวนเสี่ยวปิงอยู่ในโรงพยาบาลเนื่องจากอุบัติเหตุและอาการของเธอก็เปลี่ยนไปในทางที่แย่ลงเนื่องจากสิ่งที่เหมิงเซียวรินพูดกับเธอ นี้. อุบัติเหตุจากอุบัติเหตุในขณะนี้แตกต่างกันโดยสิ้นเชิงและไม่มีใครสามารถตําหนิ ดงซูบินที่ จับกุมพวกเขาในตอนนี้ สิ่งที่เขาทํานั้นถูกต้อง!

 

เหลียงเฉิงเผิงชกโต๊ะของเขาด้วยความโกรธ..เหมิงเซียวริน!

 

เหลียงเฉิงเพิ่งเริ่มเคียงบ่าเคียงไหล่กับดงซูบินในขณะที่เขารู้สึกว่าเลขาเซียงจัดการกับเหตุการณ์นี้อย่างเร่งรีบ ไม่ว่า ซูบินจะโกรธคุณแค่ไหนเขาก็ยังคงเป็นหนึ่งในผู้นําในมณฑลหยานไก่แม่ของเขาถูกรถชน เราจะปล่อยให้คนขับรอดไปได้อย่างไร? เขาจึงส่ง เหมิงเซียวรินไปคุกคาม ลวน เสี่ยวปิงได้อย่างไร? ดูสิ่งที่เขาทํา! ถ้าหลวนเสี่ยวปิงตายเพราะเหตุนี้ซูบินจึง…

 

ในขณะนี้เหลียงเฉิงเผิงตกอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกหลังจากรู้สภาพของหลวนเสี่ยวปิงและไม่สามารถโทรหาซูบินเพื่อขอให้ปล่อยชาวญี่ปุ่นเหล่านั้นได้ จู่ๆเขาก็จําคน ๆ หนึ่งได้นายกเทศมนตรีเซียว และ ซูบินอยู่ใกล้กันและเขาสามารถขอความช่วยเหลือจากนายกเทศมนตรีเสี่ยวได้เท่านั้น

 

เหลียงเฉิงเผิงพยายามโทรหา เสี่ยวหลานแต่ไม่มีใครรับสายหลังจากสามสาย

 

เหลียงเฉิงเผิงลูบขมับของเขา เลขาธิการพรรคและนายกเทศมนตรีส่วนใหญ่จะไม่ปิดโทรศัพท์และจะเก็บโทรศัพท์ไว้กับพวกเขาตลอด 24 ชม. แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถติดต่อนายกเทศมนตรีเสี่ยว ได้เขารู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่ เสี่ยวหลานจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนนี้ เนื่องจากเธอเลือกที่จะไม่รับสายของเขาและเงียบ … นั่นหมายความว่าเธอเห็นด้วยและอนุมัติสิ่งที่ซูบินทําถ้าไม่เป็นเช่น นั้นเธอคงจะบอกเลิกเขาก่อนหน้านี้

 

เหลียงเฉิงเผิงถอนหายใจเมื่อเขารู้ว่าเหตุการณ์นี้จะไม่จบลงด้วยดี

 

โรงพยาบาลประชาชนมณฑลรถเอ็มพีวีและรถตํารวจสองคันจอดอยู่ริมถนนด้านนอก

 

จางจื้อเฟิงตะโกน “ ขอโทรศัพท์หน่อยสิ! ผมต้องการพูดคุยกับหัวหน้าของคุณ!”

 

“ ไอ้เวรนี้ !” ดงซูบินเตะเขา จางจื้อเพิ่งตะโกนด้วยความเจ็บปวดขณะที่ ดงซูบินบอกกับเจ้าหน้าที่คนอื่น ๆ “ พาพวกเขากลับไป ฉันได้บอกกับเจ้าหน้าที่ที่สํานักแล้ว ยังพวกเขาไว้ในห้องมืดและตั้งคําถามตลอดทั้งคืน! อย่าปล่อยให้สบายเกินไป!”

 

” ครับ!”

 

หลังจากที่ดงซูบินจากไปเจ้าหน้าที่ก็ขับรถไปที่สํานักงานรักษาความปลอดภัยสาธารณะพร้อม กับชาวญี่ปุ่น

 

ดงซูบิน กังวลเกี่ยวกับแม่ของเขาและไม่ได้กลับไปที่สํานัก เขาเข้าไปในโรงพยาบาลและตรงไปที่ห้องฉุกเฉิน เวลาผ่านไป 30 นาทีนับตั้งแต่แม่ของเขาเข้าไปในห้องฉุกเฉินแต่ไฟที่ประตูยังคง สว่างอยู่ ดงซูบินพิงผนังและใช้มือถูใบหน้าของเขา เขายังไม่รู้เกี่ยวกับอาการของแม่และเขาหวังว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอ

 

“ หัวหน้าซูบิร?” มีหมอคนหนึ่งเดินผ่านมา

 

ดงซูบินถามอย่างกังวล “ แม่ของผมเป็นยังไงบ้าง? ข้างในเกิดอะไรขึ้น”

 

คุณหมอตอบกลับ “ เรายังไม่รู้ผล ผลการตรวจเลือดของเธอแสดงให้เห็นว่าอัตตราการเต้นของหัวใจเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันและเราสงสัยว่าเธอมีอาการหัวใจวาย หมอหลิวได้ทําการตรวจวินิจฉัยหลอดเลือดกับเธอและหัวหน้าและผู้อํานวยการสองสามคนก็มาถึง พวกเขากําลังพูดคุยเกี่ยวกับสภาพของเธอและจะดําเนินการกับเธอในอีกสักครู่ ผมต้องการให้คุณเซ็นชื่อเอกสาร”

 

” หัวใจวาย?” ใบหน้าของดงซูบินเปลี่ยนไป

 

หมอปลอบ ดงซูบิน และเข้าห้องฉุกเฉิน พวกเขากําลังเตรียมห้องผ่าตัดสําหรับการดําเนินการผ่าตัด

 

ดงซูบินไม่กล้าที่จะชะลอการดําเนินการและลงนามในเอกสารอย่างรวดเร็ว

 

ประตูห้องผ่าตัดปิดลงแล้ว!

 

เริ่มการผ่าตัดแล้ว!

 

ดงซูบินหลับตาขณะที่เขาพิงหัวกับผนัง

 

ทันใดนั้นแหวนแหวน แหวนโทรศัพท์ของ ดงซูบินก็ดังขึ้นอีกครั้ง

 

ดงซูบินตอบ “สวัสดี”

 

เป็นเลขาของเซียงดาวที่โทรมา เลขาโจวตะโกนเมื่อดงซูบิน ตอบ “ ดงซูบิน! คุณรู้หรือไม่ว่าคุณกําลังทําอะไรอยู่ตอนนี้! คุณกําลังเพิกเฉยต่อคําสั่งของผมที่อยู่ในระดับสูงกว่าเช่นนั้นหรอ!คุณพยายามจะทําอะไร?! ตั้งใจฟัง! เลขาเซียงกําลังสั่งให้คุณปล่อยพวกเขาทันทีและส่งพวกเขากลับโรงแรม!”

 

ดงซูบินลุกเป็นไฟอีกครั้ง “ ส่งพวกเขาไปที่ลาแม่ของคุณ!”

 

เลขาโจวตะลึง ” คุณพูดอะไร?!”

 

“ แม่ของผมยังคงอยู่ในอาการโคม่า! การจับไอ้คนผิดนั้นมันเป็นสิ่งที่ควรทําไม่ใช่หรือยังไง?! คุณต้องการให้ผมส่งคนขับรถกลับโรงแรมอย่างงั้นหรอ?! คุณเป็นคนบ้าไปแล้วหรือเปล่า?” ดงซูบินพูดต่อ “ คุณต้องการให้ผมปล่อยพวกเขาเหรอ! อุบัติเหตุจากการชนแล้วหนีและการจู่โจมเจ้าหน้าที่ตํารวจทั้งหมดได้รับการบันทึกไว้ในระบบและผมไม่มีอํานาจในการลบไฟล์ คุณสามารถมาที่สํานักงานรักษาความปลอดภัยสาธารณะและเขียนบันทึกให้ผมหรือให้เลขาเซียงเขียนคําสั่งอย่างเป็นทางการเพื่อปลดพวกเขา หากคุณทุกคนกล้าที่จะออกคําสั่งอย่างเป็นทางการเป็นลายลักษณ์อักษรผมจะปล่อยพวกเขาทันที!”

 

เลขาโจวโกรธมากเพราะเขาไม่คาดคิดว่าดงซูบินจะพูดกับเขาเช่นนี้

 

เลขาธิการโจวจะไม่ลงนามในเอกสารใด ๆ และเลขาธิการโจวจะไม่ออกคําสั่งเป็นลา ยลักษณ์อักษรเนื่องจากพวกเขาไม่ต้องการรับผิดชอบหากมีสิ่งใดผิดพลาด นอกจากนี้เลขาธิการโจวเคยได้ยินว่าลวนเสี่ยวปิงสบายดีมาก่อนและทําไมเธอถึงอยู่ในอาการโคม่า? ภายใต้สถานกา รณ์ดังกล่าวเขาจะไม่ลงนามในเอกสารใด ๆ ที่อนุญาตให้มีการปล่อยตัวคนขับและชาวญี่ปุ่นหากมี อะไรเกิดขึ้นกับลวนเสี่ยวปิงเอกสารนั้นจะเป็นหลักฐานยืนยันตัวตนเขา!