บทที่ 210 – ถนนเผิงไหลตะวันออก

 

 

 

 

โคโรน่าสั่นสะท้าน เสาเทพเจ้าโบราณนี้มีความแข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ สามารถใช้ในการปราบปรามศัตรูในขณะที่ยังช่วยค้นหาคน

 

นี่เป็นหนึ่งในสามสมบัติของวัดต้าหลิน

 

ฉีที่แท้จริงของพระภิกษุชราเป็นเหมือนเปลวไฟและเขาส่งพลังเข้าไปในโคโรน่า

 

โคโรน่ากำลังส่องแสง !

 

ในแสงที่ส่องสว่างมีภาพลึกลับ เด็กและบุรุษที่ดูดุร้ายกำลังทานอาหารมื้อใหญ่

 

พระเอื้อมมือออกไปและกล่าวว่า “ อยู่ที่ถนนเผิงไหลตะวันออก นำพระ 49 รูปไปสังหารปีศาจตัวนั้นแล้วพาเด็กกลับไปที่หอคอยลงทัณฑ์ ! ”

 

เทียนกวงหมิงต้องการรีบกลับ

 

แต่โดยพื้นฐานแล้วเขารีบเร่งในเดือนที่ผ่านมา

 

จากธนาคารแห่งจักรวาลสู่กำแพงโลก เขาเข้าสู่ดินแดนพระพุทธองค์โบราณแล้วรีบตรงไปที่หลี่อู่หยาโดยไม่หยุดเลย

 

เทียนกวนหมิงนั้นรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย !

 

เขาเดินทางติดต่อกันเป็นเวลา 20 วันโดยไม่หยุด แม้ว่าเขาจะอยู่ที่อาณาจักรเซียนมนุษย์แต่เขาก็ยังรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย

 

ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่สามารถนำหลี่อู่หยาไปและเร่งรีบเหมือนที่เขาเดินทางมาได้

 

หลี่อู่หยาอยู่ที่อาณาจักรแรกเริ่มและต้องกิน ในหนึ่งวันลี่อู่หยาต้องกินสามมื้อ !

 

นี่คือเหตุผลว่าทำไมหลังจากบินไปหนึ่งวัน เทียนกวงหมิงก็ลงจอดในเมืองโบราณ

 

เมืองนี้มีถนนสายอาหารชื่อถนนเผิงไหลตะวันออกซึ่งเต็มไปด้วยอาหารอันโอชะ ผู้คนมากมายเดินเล่นไปตามถนนสายนี้และคึกคักไปด้วยความตื่นเต้น

 

เทียนกวงหมิงพาหลี่อู่หยาไปโรงแรมและได้ห้องในโรงแรมแห่งหนึ่งเพื่อล้างเนื้อล้างตัว

 

หลี่อู่หยาขอทานตัวน้อยสามารถล้างตัวได้ในที่สุด ใบหน้าเล็ก ๆ ที่สะอาดของเขาดูสุภาพและสง่างามจริงๆ

 

หลังจากล้างเสร็จหลี่อู่หยาและเทียนกวงหมิงก็สั่งอาหารที่โต๊ะในร้านอาหาร

 

ในจานโหลมีเนื้อและปลาและเทียนกวงหมิงบอกหลี่อู่หยาสามารถกินได้ตามสบาย

 

” นี่สำหรับเจ้า บุรุษควรกินเนื้อที่ถูกปากและดื่มไวน์เป็นชาม แต่เนื่องจากเจ้ายังไม่บรรลุนิติภาวะเจ้าจึงไม่สามารถดื่มได้ ” เทียนกวงหมิงฉีกต้นขาไก่ชิ้นใหญ่และส่งให้หลี่อู่หยา

 

หลี่อู่หยายิ้ม การศึกษาที่เขาได้รับตั้งแต่ยังเด็กไม่ได้สอนอะไรเขาแบบนี้

 

แต่เนื่องจากเทียนกวงหมิงฉีกมันให้เขาหลี่อู่หยาจึงตัดสินใจยื่นมือเข้าไปคว้ามัน เขาเรียนรู้จากเทียนกวงหมิงที่จะกัดมัน

 

ชีวิตของหลี่อู่หยาเปลี่ยนไปและตอนนี้เขาถูกล้อมกรอบให้เป็นบุตรชายของปีศาจ เขาอยากเปลี่ยนบุคลิกด้วย

 

ดังนั้นเขาจะเริ่มต้นด้วยการกินเนื้อด้วยใช้มือหยิบ ?

 

เทียนกวงหมิงกินอาหารอร่อยๆและดื่มไวน์พลางชมทิวทัศน์ “ ดินแดนพระพุทธองค์โบราณเต็มไปด้วยชาวพุทธ ”

 

เขามองลงไปและถนนทั้งสายเต็มไปด้วยผู้ศรัทธาชาวพุทธ พวกเขากินมังสวิรัติบางคนสวมเสื้อผ้าที่สวยงามและบางคนก็แต่งตัวเหมือนพระ

 

“ ดินแดนพระพุทธองค์โบราณเต็มไปด้วยศาสนาเมื่อ 10,000 ปีก่อน แต่ตั้งแต่มีการสร้างวัดต้าหลินขึ้นพวกเขาก็ไล่พระในศาสนาพุทธนิกายอื่นๆออกไปและใช้พระพุทธศาสนาเป็นรากฐาน พวกเขากระจายความเชื่อและกวาดล้างนิกายอื่นๆจนเหลือนิกายที่โดดเด่นเพียงนิกายเดียวคือพุทธศาสนา ” หลี่อู่หยาอธิบาย

 

“ มันเป็นเพียงศาสนาเดียวพวกเขาจะต่อต้านดินแดนพระพุทธองค์โบราณทั้งหมดได้อย่างไร ? ” เทียนกวงหมิงไม่เข้าใจ

 

“ นั่นเป็นเพราะวัดต้าหลินได้รับการสนับสนุนจากนิกายพุทธจากเก้าแดนนภา เมื่อ 8,000 ปีก่อนวัดต้าหลินกวาดเผ่าพันธุ์อสูรทางใต้และได้รับบาดเจ็บอย่างหนักจากอสูร 8 ตัวพวกเขาทำได้เพราะบรรพบุรุษของพวกเขาลงมาจากเก้าแดนนภา ” หลี่อู่หยาบอกเทียนกวงหมิงทุกอย่าง

 

“ พวกเขาสามารถลงมาได้เช่นนั้นหรือ ? ” เทียนกวงหมิงตกใจเก้าแดนนภาและและสิบแดนโลก ถูกแยกออกจากกันเพราะไม่ต้องการให้ผู้เชี่ยวชาญจากเบื้องบนเข้ามายุ่ง

 

หนังสือแห่งสงครามสามารถนำราชาเปลวเพลิง 10,000 ตัวขึ้นไปได้เนื่องจากช่องว่างในการบ่มเพาะขนาดใหญ่และในครั้งต่อไปที่เขาลงมาเขาจะไม่สามารถเผชิญหน้าได้อีกครั้งต่อไป

 

พระชราในเก้าแดนนภาจะลงมาได้ไง ?

 

“ ข้าไม่แน่ใจ ไม่ควรเป็นเช่นนั้น นับตั้งแต่วัดต้าหลินถูกสร้างขึ้นเมื่อ 10,000 ปีก่อนนั่นเป็นครั้งแรกที่พวกเขาลงมา เป็นเพราะราชาอสูรทั้งแปดแข็งแกร่งเกินไปและพวกเขาเกือบจะกวาดล้างวัดต้าหลิน โดยเฉพาะปีศาจกบ บรรพบุรุษชราที่ต่อสู้กับผู้เชี่ยวชาญสามคนจากเก้าแดนนภาเพียงลำพัง แต่สุดท้ายร่างของเขาก็ถูกหั่นและใครจะรู้ว่าเขาตายหรือซ่อนตัวอยู่ ” หลี่อู่หยาถอนหายใจ

 

วัดต้าหลินไม่ได้ห้ามไม่ให้เขียนประวัติศาสตร์ พวกเขาเพียง แต่เผยแพร่ความศรัทธาและไม่ได้ปกครองดินแดนพระพุทธองค์โบราณ

 

แต่การถ่ายทอดความศรัทธาดังกล่าวทำให้ดินแดนพระพุทธองค์โบราณซึ่งเดิมเต็มไปด้วยความศรัทธาที่แตกต่างกันจำนวนมากสูญเสียความเปร่งประกาย

 

ชื่อของดินแดนพระพุทธองค์โบราณถูกเปลี่ยนโดยวัดต้าหลินในช่วง 10,000 ปีนี้

 

ตอนนี้หลายคนลืมไปแล้วว่าดินแดนพระพุทธองค์โบราณเดิมเรียกว่าอะไร

 

เทียนกวงหมิงกินและดื่ม แต่ทันใดนั้นก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดสังเกตุ

 

มีคนจำนวนน้อยลงบนท้องถนน เจ้าของร้านรีบเก็บของและออกไปอย่างรวดเร็ว

 

ในร้านอาหารเจ้าของและพนักงานเสิร์ฟได้รับคำสั่งจากคนอื่น ใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นสีขาวและจากไป

 

เพียงครู่เดียวร้านอาหารทั้งร้านก็เงียบลง

 

ถนนเผิงไหลตะวันออกทั้งสายเงียบงัน

 

หลี่อู่หยาเห็นฉากนั้นและถามอย่างสงสัยว่า “ เกิดอะไรขึ้น ? วัดต้าหลินหาเราเจอหรือเปล่า ? ”

 

เทียนกวงหมิงมองไปที่เขาและยิ้ม “ เจ้าไม่จำเป็นต้องเดาด้วยซ้ำว่านั่นคือพวกเขา ”

 

“ พวกเขาดูก้าวร้าว ” หลี่อู่หยารู้สึกกังวล

 

“ แค่กินอยู่ที่นี่ ข้าจะกลับมาเร็ว ๆ นี้ ” เทียนกวงหมิงก็ลุกขึ้นยืนและกล่าว

 

“ ผู้อาวุโสระวังตัวด้วย ” หลี่อู่หยาตะโกน

 

“ ไม่ต้องกังวลเจ้าเคยเห็นกระสอบทรายขนาดใหญ่หรือไม่ ? ” เทียนกวงหมิงกำหมัดแน่นและเดินออกไปอย่างมั่นใจ

 

เมื่อเดินไปถึงประตูเขาก็เห็นพระสงฆ์จำนวนหนึ่งอยู่บนถนนเผิงไหลตะวันออก

 

พวกเขาให้ออร่าที่คุกคามและผู้นำก็อยู่ในระดับสูงสุดของอาณาจักรเซียนมนุษย์

 

พระสงฆ์ทั้ง 49 รูปยืนอยู่บนถนนและจ้องมองไปที่เทียนกวงหมิง

 

“ เจ้าปีศาจกล้าสังหารพระวัดต้าหลินของข้า วันนี้ข้าจะให้เจ้าตายที่นี่ ” พระที่ถือสากบดปีศาจจ้องมองด้วยความโกรธ พระองค์นี้เป็นพระนักรบและมีพลังบ่มเพาะที่แข็งแกร่ง

 

เทียนกวงหมิงมองไปที่พวกเขาและมองตัวเองก่อนที่เขาจะพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม “ ข้าเพิ่งเดินออกมาและหัวโล้นทั้งหมดของพวกเจ้า ทำให้ข้ารู้สึกเวียนหัว ทำไมพวกเจ้าหลายคนถึงโจมตีข้าแบบนี้กันนะ  ”

 

“ มันเป็นความผิดพลาดที่เจ้าอาวาสทำให้ข้านำพวกเขามามากมาย ข้าสามารถสังหารเจ้า ด้วยตัวคนเดียวได้ !! ” พระเขย่าสากและคลื่นพลังงานที่มองไม่เห็นก็แผ่ออก เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างมาก

 

“ ข้ามาที่นี่เพื่อลบบาปของเจ้า เจ้าปีศาจ ! ” พระพูดอย่างมั่นใจ เขาพุ่งลงไปพร้อมกับสากบดปีศาจในมือของเขา

 

เมื่อเทียนกวงหมิงเห็นเช่นนี้เขาก็หัวเราะ “ เจ้ารนหาที่เองนะ ถ้าตายก็อย่ามาโทษข้าก็แล้วกัน เจ้าหัวโล้น ”

 

ตั้งแต่เทียนกวงหมิงรวมเข้ากับเทพแห่งแสงเขาก็ไม่ได้มีการต่อสู้ที่ดีๆเลย

 

มีเสียงที่คมชัดเกิดขึ้น ร่างกายของเทียนกวงหมิงถูกปกคลุมด้วยชุดเกราะเบาสีขาวราวกับคริสตัล เขาเทเลพอร์ตไปข้างหน้าและต่อย

 

หมัดนี้กระแทกสากบดปีศาจและด้วยรอยแตกสากก็แตกเป็นเสี่ยงๆ

 

พระตกใจมากและรู้ว่าเทียนกวงหมิงไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะจัดการ เขาพยายามถอยหนีโดยใช้แขนข้างเดียวเหมือนคนแก่กำลังตัดไม้

 

“ เจ้าอยากหนี…เจ้าคิดว่าทำได้งั้นหรอ ? ” ดวงตาของเทียนกวงหมิงส่องประกายอย่างรวดเร็ว เขางอเข่า งอเอว เหวี่ยงศอกกระแทก อก

 

หน้าอกของพระนักรบแตกเป็นเสี่ยง ๆ และร่างกายของเขาก็ลอยไปด้านหลังเหมือนป้ายร้านค้าไปไม่กี่สิบเมตร เขากระแทกลงกับพื้น

 

เทียนกวงหมิงยืนอยู่ที่นั่นด้วยความภาคภูมิใจ “ วันนี้ข้าจะใช้หมัดของข้าสังหารพวกเจ้าทุกคนตั้งแต่ถนนเผิงไหลตะวันออกไปจนถึงถนนเผิงไหลตะวันตกเลย ! ”