ตอนที่ 124 : บรรลุระหว่างฝ่าวิกฤติ

 

ราชาเหนือราชั้น ตอนที่ 124 : บรรลุระหว่างฝ่าวิกฤติ

 

ซุนซงหลี่เป็นหนึ่งในศิษย์จากนิกายหุบเขาทมิฬจากเมื่องหุบเขาทมิฬ เขาเป็นเด็กหนุ่มอายุสิบแปดปี และเป็นผู้ฝึกยุทธ์ระดับแปรสภาพขั้นแรก เขารวบรวมพลังทั้งหมด และปล่อยออกมาสร้างเป็นร่างเงาหลายร้างพุ่งตรงไปยังเซี่ยงเส้าหยุน และเสี่ยวไป

เงาซ้อนสังหาร

 

แม้ว่าทั้งสองดูจะหมดสิ้นหนทาง แต่ซุนซงหลีก็ไม่ประมาทเขาโจมตีด้วยพลังเต็มกําลัง สร้างร่างเงา และภาพร่างของดาบไปทั่วทั้งพื้นที่ ซึ่งทําลายทุกสิ่ง และเปลี่ยนหญ้าที่ขวางทางกลายเป็นผงละเอียด ทั้งเซี่ยงเส้าหยุน และเสี่ยวไปสามารถสัมผัสได้ถึงอันตรายจากการโจมตีนั้น พวกเขาตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน

 

“เจ้าต้องการสังหารข้าหรือ? ข้าจะสังหารเจ้าก่อน!” เซี่ยงเส้าหยุนคําราม และหยุดระงับพลังงานดวงดาวภายใน ปล่อยให้มันไหลเวียนผ่านเส้นโลหิต และเส้นลมปราณ ทําให้ร่างกายเต็มไปด้วยพลังงานในทันที จุดฝังเข็มทั้งสามร้อยหกสิบห้าเริ่มส่องสว่าง และบาดแผลเริ่มฟื้นตัวจากพลังงานดวงดาวที่แล่นผ่าน

 

ในขณะที่ระดับยุทธ์ของเซี่ยงเส้าหยุนกําลังบรรลุสู่ขั้นแปดเวลาเดียวกันนั้น กระดูกสายฟ้าเริ่มตอบสนองเมื่อมังกรสีม่วงพยายามหลบหนีจากมัน เก้าดวงดาว และทะเลจักรวาลดวงดาวก่อให้เกิดเสียงสะท้อนกับกระดูก สร้างเป็นแม่น้ําดวงดาวเชื่อมโยงทั้งหมด ในขณะที่ออร่าอันไร้ของเขตของเซี่ยงเส้าหยุนพุ่งสู่จุดสูงสุด

 

ในตอนนั้น ดาบของซุนซงหลี่ได้มาถึงหน้าผากของเซี่ยงเส้าหยุน เขาโจมตีหมายจะสังหาร ในเวลาคับขันเช่นนี้ มีพลังงานสีม่วงก่อรูปเป็นเกราะคุ้มกันห่อหุ้มทั้งร่างกายของเซี่ยงเส้าหยุนเครั้ง!

 

เกราะคุ้มกันสีม่วงป้องกันดาบ

 

“สร้างรูปร่างของพลังงานหรือ? อะไรกัน? ทลาย!” ซุนซงหลี่สามารถสัมผัสได้ถึงสิ่งเปลี่ยนแปลง เขาตะโกน และผลักดันตนเองให้ก้าวข้ามขีดจํากัด ด้วยปลดปล่อยพลังมากกว่าปกติ และเริ่มจดจ่อกับดาบในมือ เขาไม่อาจปล่อยให้การโจมตีครั้งนี้ต้องล้มเหลว

 

เซี่ยงเส้าหยุนเริ่มถอยหลังจากดาบที่พุ่งตัวเข้ามา รอยแตกปรากฏขึ้นในเกราะคุ้มกัน ดาบเจาะลงไปในเกราะได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น และมันสามารถเจาะเข้าไปในหน้าผากเขาได้แน่

 

ภายใต้แรงกดดันระหว่างความเป็นความตาย เซี่ยงเส้าหยุนได้ก้าวเข้าสู่จุดสุดท้ายในการบรรลุ ความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นไปอีกระดับ เขาพยายามเอนตัวไปด้านข้าง และหลบดาบ ก่อนจะยกมือข้างที่ไม่ได้บาดเจ็บมาก แล้วชี้ไปที่ซุนซงหลี่

 

ซุนซงหลี่อยู่ตรงหน้าเซี่ยงเส้าหยุน ดังนั้น ในขณะเซี่ยงเส้าหยุนหลบดาบ เขาจึงเหวียงดาบไปด้านข้าง

 

เมื่อสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของเซี่ยงเส้าหยุน หากไม่อาจสังหารเด็กหนุ่มตรงหน้าได้ในตอนนี้ จะไม่มีโอกาสอีก”เขาคิดถูก แต่โชคร้าย ด้วยตัดสินความแข็งแกร่งของเซี่ยงเส้าหยุนผิด

 

ชายหนุ่มฟันใส่เกราะคุ้มกันอีกครั้ง จนกระทั่งสามารถเจาะทะลุมันได้เล็กน้อย ดาบกระทบเข้าที่ไหล่ของเซี่ยงเส้าหยุน แม้จะเป็นไปได้ ด้วยเซี่ยงเส้าหยุนเปิดใช้งานดัชนีทลายดวงดาวจึงทําให้เกราะคุ้มกันอ่อนกําลังลง

 

ตุ้ม!

 

ซุนซงหลี่ให้ความสําคัญกับการสังหารเซี่ยงเส้าหยุน และไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะตอบโต้ได้รวดเร็วเช่นนี้ การโจมตีนั่นสร้างหลุมโลหิตขนาดใหญ่บนร่างกาย เขาร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด เซี่ยงเส้าหยุนผสมผสานการโจมตีกับสายฟ้าสีม่วงโดยกําเนิดดังนั้น มันจึงมีพลังทําลายล้างอันน่ากลัว

 

ซุนซนหลีหมดหนทางอย่างสมบูรณ์ต่อสายฟ้าสีม่วงโดยกําเนิดได้เข้ามาในร่างกาย มันทําลายอวัยวะ และ พลังของเขาเองก็ลดลงอย่างรวดเร็ว

 

“พูดมา! เหตุใดจึงพยายามสังหารข้า?” เซี่ยงเส้าหยุนถามเขาเพิกเฉยต่ออาการบาดเจ็บของตนเอง

 

ซุนซงหลี่จ้องไปที่เซี่ยงเส้าหยุนอย่างไม่น่าเชื่อ เลือดไหลออกจากปาก เขากล่าวคําพูดสุดท้ายอย่างยากลําบาก“นะนิกายหุบเขาทมิฬ จ-จะไม่วาง…”

 

เขาหายใจเฮือดสุดท้าย ก่อนจะเงียบลง

 

“นิกายหุบเขาทมิฬหรือ? หนึ่งในสถาบันสิบอันดับแรกนั้นหรือ?” เซี่ยงเส้าหยุนขมวดคิ้ว เขาไม่มีเวลาไตร่ตรองนัก ด้วยคว้าแผ่นหยกของซุนซงหลี่ และโอนคะแนนทั้งหมดไปที่แผ่นหยกของตนเอง ด้วยเขามีคะแนนมากกว่าหนึ่งพันแต้ม นี่เป็นของขวัญอันล้ําค่าของซุนซงหลี่

 

ตอนนี้ เซี่ยงเส้าหยุนมีคะแนนสูงสุดในการแข่งขัน แต่เขาไม่ได้สนใจแม้แต่น้อย ด้วยกังวลมากกว่าเกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของเสี่ยวไป แม้จะบรรลุขั้นแปด แต่อาการบาดเจ็บที่รุนแรงเกินไป ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยเพราะเสียเลือดมากจึงต้องหาที่ปลอดภัยเพื่อพักรักษาตัว

 

โชคดีนัก ที่อสรพิษจระเข้ทองคําในบริเวณนี้ถูกสังหารลงจนหมด บริเวณนี้จึงปราศจากสัตว์ร้ายชั่วคราว ยิ่งไปกว่านั้นมันค่อนข้างออกนอกเส้นทาง และไม่น่ามีผู้ใดมาที่นี่ ดังนั้นเขาจึงเลือกหลบซ่อนตัวอยู่ในบริเวณนี้

 

จากนั้นเขาหยิบเห็ดโลหิตออกมา ซึ่งเป็นยาวิญญาณระดับต่ํา และป้อนมันแก่เสียวไปเพื่อช่วยเพิ่มพลัง นอกจากนี้ยังเขายังกินโสมเลือดที่เก็บไว้ในทะเลจักรวาลดวงดาวโดยตรงเพื่อนฟูร่างกายของตนเอง และยังหยิบยาเก่าจํานวนมากออกมาและผสมมันให้เข้ากันก่อนที่จะใช้รักษาบาดแผลภายนอกของ

ตนเอง และสหาย

 

ด้วยทั้งสองได้รับบาดเจ็บสาหัส และไม่สามารถต่อสู้ได้ในตอนนี้ ที่แย่กว่านั้นคือแขนข้างหนึ่งของเซี่ยงเส้าหยุนหักมันไม่ง่ายเลยที่จะฟื้นฟูกระดูกแขน ก่อนอื่นเขาต้องซ่อมแซมกระดูกตนเองที่หายไป ก่อนที่จะเริ่มฟื้นฟูแขน

 

“มันคงไม่ยากนักที่จะปรับสภาพกระดูกที่เคลื่อน หากมีผู้อื่นอยู่ที่นี่ แต่ดูเหมือนเราต้องพึ่งตัวเอง” เซี่ยงเส้าหยุนถอนหายใจจากนั้นเขาตัดสินใจเคลื่อนไหวเพียงลําพัง ด้วยคาดว่าจะพบกับความยากลําบากอีกมาก แต่ก็จะไม่เสียใจที่ตัดสินใจ เช่นนี้เพราะเขามีหัวใจที่แน่วแน่ และแข็งแกร่ง ตอนนี้บรรลุ ขั้นแปดแล้วดังนั้นความเร็วในการฟื้นฟูของเขาจึงเพิ่มขึ้นมากเช่นกัน

หลังจากผ่านไปหนึ่งวัน เด็กหนุ่มรู้สึกดีขึ้น การฟื้นตัวของเขารวดเร็วมาก เพราะเกิดจากการกินโสมเลือดเข้าไป และการบรรลุก็เป็นไปได้ด้วยดี เด็กหนุ่มเดินไปที่ก้อนหิน ยัดแขนข้างที่หักไว้ในช่อง และบิดร่างกายตนเอง

 

แครัก!

 

เขาตัดกระดูกที่เคลื่อนให้กลับเข้าไปในตําแหน่งที่ถูกต้องเม็ดเหงื่อผุดขึ้นบนหน้าผาก และใบหน้าเผยถึงความเจ็บปวดอย่างที่สุด แต่ก็ไม่อาจปล่อยให้เสียงเล็ดลอดไปได้

 

“ในที่สุดฉันก็สามารถทําสมาธิได้ตามปกติแล้ว” เซี่ยงเส้าหยุนถอนหายใจอย่างโล่งอก และกลับไปที่เดิม ก่อนจะกินเนื้อสัตว์แห้ง และเริ่มทําสมาธิ เปิดใช้งานตําราราชันพิชิตสวรรค์ก่อนจะส่งพลังงานจํานวนมากไปที่บาดแผล เพื่อช่วยฟื้นฟูมันโดยเร็ว

 

ด้วยไม่ทันสังเกตว่าข้างกายของเสี่ยวไปที่กําลังหลับใหล มีออร่าสีทองจาง ๆ อยู่รอบตัว อาการบาดเจ็บกําลังรักษาตัวอย่างรวดเร็ว และแม้แต่ออร่าปีศาจก็แข็งแกร่งขึ้น

 

“แต่มันช้าเกินไป หากยังคงทําต่อไป จะให้ฟื้นฟูอย่าวเต็มที่คงต้องใช้เวลาถึงสิบวัน หรืออาจจะครึ่งเดือนด้วยซ้ํา ในเวลา นั้นมันอาจจะสายเกินกว่าจะทําสิ่งใดเพื่อการแข่งขันเสียแล้วเราต้องคิดหาวิธีอะไรสักอย่าง เซียงเส้าหยุนครุ่นคิด

 

จากนั้น เขาจ้องมองเข้าไปภายในกระดูกสายฟ้า มันมีสายฟ้าสีม่วงโดยกําเนิดซึ่งเป็นพลังทําลายล้างที่ไม่มีผู้ฝึกยุทธ์คนใดสามารถป้องกันได้ ยิ่งกว่านั้น กระดูกยังมีความสามาร ถอันมหัศจรรย์ในการกลืนพลังงานสายฟ้าเพื่อให้แข็งแกร่งขึ้น

 

“เราคงต้องลองดูเสียก่อน” เซี่ยงเส้าหยุนลังเล ก่อนจะเปิดใช้งานกระดูกสายฟ้า สายธารพลังงานสายฟ้าเริ่มพุ่งเข้าหา

 

บาดแผล

 

เปรี้ยะ! เปรี้ยะ!

 

ทันใดนั้น ความรู้สึกชาไปทั่วทั้งร่างกาย ขณะเขามีสีหน้าที่เจ็บปวด