เมืองชิงหมิง

 

ณ ร้านค้าในเมืองที่คึกคัก

 

ลู่หมิงถือปากกาสำหรับสร้างการ์ดไว้ในมือ เขาวาดลายเส้นต่าง ๆ อย่างเป็นเรื่องเป็นราว

 

มีแปลนการออกแบบการ์ดอยู่ตรงหน้าเขา

 

“มันคือเทมเพลตการสร้างการ์ดพลังงานแบบใช้ได้ครั้งเดียว”

 

มันเป็นแปลนการออกแบบตามมาตรฐานสำหรับการสร้างการ์ด

 

ในมือของเขาคือการ์ดเปล่าที่ใช้เป็นตัวรับพลัง

 

สามสิบหกจังหวะ!

 

ทุกจังหวะวาดด้วยลายเส้นพื้นฐาน!

 

ตราบใดที่เขาวาดเส้นตามแปลนการออกแบบ เขาก็จะสามารถสร้างการ์ดพลังงานได้ นี่เป็นการ์ดใบแรกที่นักสร้างการ์ดทุกคนต้องเรียนรู้

 

เฮอะๆ แต่มันเป็นการ์ดใบเดียวที่ลู่หมิงรู้วิธีสร้างในตอนนี้

 

วูชชชช!

 

เขาวางปากกาสร้างการ์ดไว้ข้าง ๆ

 

ลู่หมิงรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าพลังงานในร่างกายของเขาค่อย ๆ ไหลเข้าสู่ปลายปากกาลงไปที่การ์ด

 

ทันใดนั้นการ์ดก็เริ่มเปลี่ยนเป็นเส้นสีเข้ม

 

ปรากฎว่า …

 

… นี่คือขั้นตอนการสร้างการ์ด!

 

“มันช่างเป็นความรู้สึกที่คุ้นเคย … “

 

ลู่หมิงจมอยู่ในความคิดของเขา

 

เขามีความรู้สึกแปลก ๆ

 

รูปแบบที่ด้านหลังของการ์ดดูเหมือนกับภาษาโปรแกรมมิ่ง

 

แต่เขากลับไม่เข้าใจหลักการที่อยู่เบื้องหลังพวกมัน

 

อย่างไรก็ตาม…

 

หากเขาเปรียบเทียบการ์ดกับโปรแกรม มันคล้ายคลึงกันอย่างมาก

 

เพราะในชีวิตก่อนหน้านี้เขาเขียนโปรแกรมที่ซับซ้อนโดยใช้ภาษาโปรแกรมง่าย ๆ และตอนนี้เขาใช้เส้นในการวาดการ์ดแทนการโปรแกรมมิ่ง

 

“บัตรพลังงานเทียบเท่ากับโปรแกรมขนาดเล็กธรรมดา มันเหมือนกับโปรแกรมการบวกลบคูณหารขนาดเล็กที่มือใหม่ฝึกเขียนโปรแกรมเรียนรู้ ซึ่งมันง่ายมาก”

 

ดังนั้นการวาดเส้นพวกนี้จึงง่ายมาก! เส้นเหล่านี้เป็นหัวใจหลักในการสร้างการ์ด

 

ถ้าเขาเรียนรู้ที่จะวาดเส้นเหล่านี้ เขาจะเข้าใจพื้นฐานของการสร้างการ์ดทั้งหมด อย่างน้อยสำหรับเขาการสร้างการ์ดก็เทียบเท่ากับการเขียนโปรแกรมในโลกที่แล้ว!

 

ลู่หมิงรู้สึกตื่นเต้น

 

ความรู้สึกนี้มันยอดเยี่ยมจริง ๆ

 

หลังจากรวบรวมความทรงจำของลู่หมิงน้อยเข้าด้วยกัน เขาก็เริ่มสร้างการ์ดได้อย่างมั่นคงพอสมควร

 

การ์ดพลังงานที่เขาวาดมานับครั้งไม่ถ้วนค่อย ๆ ปรากฎเป็นรูปเป็นร่างในมือของลู่หมิง

 

ใกล้แล้ว …

 

ลู่หมิงวาดลายเส้นสุดท้ายที่ด้านหลังของการ์ดเปล่า

 

ซึซซซ —-

 

แสงเปล่งประกายไปทั่วทั้งห้อง

 

ทุกลายเส้นบนการ์ดปรากฏขึ้นทันใด  จากนั้นบางส่วนของการ์ดก็กลายเป็นรูปร่างที่พอจะมองเห็นได้ ด้านหน้าของการ์ดที่เคยว่างเปล่ามีสัญลักษณ์รูปแบบของเพชรเรียงตัวกันอยู่

 

นั่นคือหินพลังงาน!

 

การ์ดเปล่าได้กลายเป็นการ์ดพลังงานใบใหม่แล้ว!

 

“การ์ดพลังงานระดับเริ่มต้น แบบใช้ได้ครั้งเดียว!”

 

ลู่หมิงตื่นเต้น

 

แม้ว่าจากความทรงจำของลู่หมิงน้อยจะเคยสร้างการ์ดสำเร็จไปหลายครั้งแล้ว แต่สำหรับลู่หมิงมันเป็นครั้งแรกที่เขาประสบความสำเร็จด้วยตัวเอง

 

ความรู้สึกนี้ยังคงมีความขลังและพิศวงอยู่มาก

 

แน่นอน

 

เขาประสบความสำเร็จด้วยความช่วยเหลือจากแปลนการออกแบบ งั้นจะเป็นอย่างไรหากเขาไม่มีแปลนนี้?

 

หากเขาไม่มีมัน เขาก็จะต้องใช้การ์ดดั้งเดิม

 

การ์ดดั้งเดิมนั้นสามารถปิดผนึกความสามารถทุกประเภทและเปลี่ยนพลังเหล่านั้นเป็นการ์ดได้ จากนั้นผู้ใช้ก็จะสามารถวาดตามเส้นที่ด้านหลังของการ์ดดั้งเดิมเพื่อสร้างการ์ดนั้น ๆ ขึ้นมา!

 

นี่คือพลังของผู้สร้างการ์ด!

 

“การ์ดดั้งเดิม”

 

ลู่หมิงยกมือขึ้น

 

หวืด!

 

แสงไฟกะพริบ

 

การ์ดปรากฏบนมือของเขามันเป็นการ์ดที่เต็มไปด้วยพลังงาน

 

ซึซซซซ —-

 

ไฟส่องแสงระยับอ่อน ๆ

 

การ์ดใสหมุนอยู่ตรงหน้าเขา มีแสงจาง ๆ เป็นประกายที่ตัวการ์ด

 

นี่คือการ์ดดั้งเดิมของเขาและมันเป็นความสามารถพื้นฐานของผู้สร้างการ์ดทุกคน!

 

โดยในทางทฤษฎี

 

เราสามารถใช้การ์ดดั้งเดิมเพื่อปิดผนึกความสามารถต่าง ๆ

 

จากนั้นด้านหลังของการ์ดดั้งเดิมจะแสดงเส้นให้วาดตาม ตราบใดที่คน ๆ นั้นสามารถวาดตามเส้นเหล่านั้นได้ คน ๆ นั้นก็จะสามารถสร้างการ์ดใหม่หนึ่งใบและจะมีพลังที่มากขึ้นตามลำดับ

 

แต่น่าเสียดาย …

 

ลู่หมิงน้อยยังไม่เคยใช้งานการ์ดดั้งเดิมเลยสักครั้งเดียว

 

เหตุผลนั้นง่ายมาก – ระดับพลังงานของเขาต่ำเกินไป!

 

ข้อกำหนดขั้นต่ำของความสามารถในการปิดผนึกด้วยการ์ดดั้งเดิมคือ พลังงานที่มีอยู่ในการ์ดดั้งเดิมต้องสูงกว่าพลังงานที่ต้องการปิดผนึก นี่เป็นวิธีเดียวที่จะทำให้ประสบความสำเร็จในการผนึก!

 

หากมีใครพยายามใช้การ์ดดั้งเดิมที่มีระดับพลังงานหนึ่งร้อย เพื่อปิดผนึกพลังระดับพลังงานสองร้อย …

 

…คน ๆ นั้นตายแน่!

 

ระดับพลังงานของการ์ดดั้งเดิมของลู่หมิงอยู่ที่สี่สิบแปดแต้มเท่านั้น!

 

การ์ดพลังงานมีหนึ่งร้อยแต้ม กล่าวคือหากลู่หมิงไม่มีแปลนการออกแบบเขาจะไม่สามารถสร้างการ์ดพลังงานได้เลย!

 

เขามีพลังงานเพียงสี่สิบแปดแต้มนี้เท่านั้น

 

ช่างน่าเวทนา!

 

สำหรับการ์ดพลังงานทุกใบที่เขาสร้าง เขามักจะใช้หินพลังงานเพื่อช่วยในการสร้างการ์ด!

 

กล่าวอย่างตรงไปตรงมา ตอนนี้งานของเขาคือการแปลงรูปแบบพลังงาน เขารับผิดชอบในการแปลงหินพลังงานเป็นการ์ดพลังงานและนั่นคือทั้งหมดที่เขาทำได้

 

งานของเขาเป็นงานที่หนักที่สุด และในเรื่องนี้เขาถูกจัดว่าเจองานที่ยากและหยาบเป็นอันดับต้น ๆ ของแก๊งค์

 

นั่นคือสิ่งที่เขาจำได้

 

อย่างน้อยก็จากความทรงจำอันจำกัดของลู่หมิงน้อย

 

ครั้งหนึ่งเขาขอให้เพื่อนร่วมชั้นที่อยู่ในระดับต่ำเช่นเดียวกัน โยนสกิล Fireball ใส่เขาในขณะที่เขาพยายามปิดผนึกมัน ในท้ายที่สุดเขาต้องนอนเป็นซากอยู่บนเตียงเกือบหนึ่งเดือนก่อนที่จะลุกขึ้นได้อีกครั้ง

 

เขาล้มเหลวในการปิดผนึกพลังงานและลูกไฟก็ระเบิดใส่เขา

 

Fireball เป็นหนึ่งในทักษะที่ระดับต่ำที่สุด แต่ต้องใช้พลังงานห้าสิบแต้ม

 

เขาไม่สามารถปิดผนึกมันได้

 

พูดง่าย ๆ คือความสามารถของเขาไม่ถึง

 

มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบันทึกหนังแอคชั่นโรแมนติก 8G ลงบนแผ่นดิสก์ 4G! แต่เขาสามารถซื้อแปลนการออกแบบสำหรับ Fireball และใช้หินพลังงานเพื่อชดเชยปัญหาเรื่องระดับพลังงานสำหรับการวาดได้ …

 

แต่เขาไม่มีเงิน!

 

แน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือ Fireball เป็นหนึ่งในทักษะพื้นฐานที่สุด มีการ์ดที่ถูกผนึกวางขายอยู่จำนวนมาก ร้านการ์ดไหน ๆ ก็มีการ์ด Fireball เป็นกอง

 

มันไม่มีประโยชน์ที่จะซื้อมัน!

 

มีร้านค้าอย่างน้อยสิบร้านที่ขายมันบนถนนข้างร้านของเขา!

 

หารายได้?

 

ไม่มีทางทำเช่นนั้นได้

 

ดังนั้น …

 

ลู่หมิงน้อยผู้น่าสงสารจึงตัดสินใจหารายได้จากการ์ดพลังงาน

 

เขาสามารถสร้างการ์ดพลังงานจำนวนมากได้ ในมุมนึงถือว่าเขาสามารถหารายได้เพิ่มนิดหน่อย และในทางกลับกันมันก็ช่วยเขาเพิ่มระดับพลังได้ เมื่อพลังงานของเขาเพิ่มขึ้นเขาจะสามารถปิดผนึกพลังต่าง ๆ เพิ่มเติมได้มากขึ้นและสร้างการ์ดใหม่ ๆ เพื่อเพิ่มรายได้ของตน

 

ในความจริง การตัดสินใจของลู่หมิงน้อยก็สมเหตุสมผล

 

น่าเสียดาย…

 

เขาไม่สามารถหาเงินมาจ่ายดอกเบี้ยจากหนี้ของเขาได้

 

“เงินกู้…”

 

ลู่หมิงจ้องไปที่เวลาการนับถอยหลังที่มุมขวาบน “สิบห้าวัน”

 

หากเขาไม่ชำระหนี้ภายในสิบห้าวันเขาอาจถูกบังคับให้ร้องเพลงเศร้า “ลานดอกเบญจมาศ” จากการที่ต้องติดต่อพ่อแม่และพี่สาว …

 

TL: [1. Chrysanthemum Terrace เป็นเพลง Mandopop ที่มีชื่อเสียงจากการร้องโดย Jay Chou ซึ่งสื่อถึงความเศร้าโศกและความรู้สึกเสียใจ]

 

สำหรับการติดต่อกับพ่อแม่และพี่สาวของเขา …

 

เอิ่ม…

 

ลืมมันไปซะ

 

มันจะแย่กว่านี้ถ้าพวกเขาค้นพบความจริง

 

ลู่หมิงจะไม่มีวันทำมัน เว้นแต่เขาจะไม่มีทางเลือกจริง ๆ

 

“หนึ่งแสนหยวน”

 

ลู่หมิงมองไปยังสมุดบัญชีเล่มเล็กบนโต๊ะ

 

สำหรับร้านของเขานั้น เขาตั้งใจจะมีไว้เพียงเพื่อหลอกพี่สาว เขาเช่ามันแค่สองเดือน นอกเหนือจากการ์ดที่เขาซื้อเพื่อให้ทันเวลาที่พี่สาวมาเยี่ยม เขาก็ใช้เงินไปทั้งหมดสองหมื่นหยวน

 

ถ้าเขาทำงานหนักพอ เขาก็ควรจะจ่ายหนี้ไหว

 

ถึงอย่างนั้นปัญหาหลักอยู่ที่ดอกเบี้ย โดยเฉพาะดอกเบี้ยเงินกู้

 

เฮอะ เฮอะ…เมื่อเจ้าหนี้มาคราวก่อน เงินสองหมื่นหยวนที่เขาเป็นหนี้ได้พุ่งไปเป็นห้าหมื่นหยวนแล้ว

 

โอ้วว ชิท

 

เมื่อพวกมันมาครั้งต่อไป อาจจะกลายเป็นหนึ่งแสนหยวน

 

“น่าจะลำบากมากทีเดียว”

 

ลู่หมิงถอนหายใจ

 

พวกนักเลงที่คุมพื้นที่ท้องถิ่นนั้นร้ายกาจ โดยเฉพาะกับลู่หมิงที่ไม่มีความกล้าหาญในการต่อสู้ มันไม่ใช่ตัวเลือกแรกของเขาในการตอบโต้ด้วยการใช้กำลังเข้าต่อสู้

 

อย่างน้อยก็ไม่ใช่สำหรับตอนนี้

 

ดังนั้น…

 

ปัญหาใหญ่ที่สุดของเขาคือการคิดว่าเขาจะหาเงินหนึ่งแสนหยวนได้อย่างไรภายในสิบห้าวัน

 

“หาเงิน…”

 

“การ์ด…”

 

ลู่หมิง จมอยู่กับความคิดของตัวเองอีกครั้ง

 

ทักษะเดียวที่เขามีคือการสร้างการ์ด นอกจากนี้เขายังมีเพียงการ์ดพลังงานขั้นพื้นฐานเท่านั้น เขายังไม่มีคุณสมบัติที่จะใช้ผนึกการ์ดใบอื่น ๆ

 

ถึงอย่างนั้นแม้ว่าเขาจะใช้มันได้ แต่ก็มีค่าไม่มากนัก

 

หรือบางที…

 

ลู่หมิงสำรวจร้านค้า

 

ในตอนนั้นเขาซื้อการ์ดจำนวนมากเพื่อใช้หลอกพี่สาวของเขา และมันก็ยังขายไม่ออกอยู่หลายใบ ส่วนมากเป็นการ์ดโจมตีระดับต่ำ แต่เขาแทบจะไม่มีคุณสมบัติที่ใช้ในก็อปปี้การ์ดเหล่านั้นเลย

 

เขามีพลังงานไม่เพียงพอ

 

เดี๋ยวก่อนนะ…

 

ลู่หมิง จ้องมองไปที่การ์ดใบใดใบหนึ่ง

 

“การ์ดภาพลวงตา…”

 

เกิดประกายขึ้นในดวงตาของลู่หมิง

 

โดยปกติแล้วมีการ์ดอยู่ทุกประเภท

 

เนื่องจากการ์ดสามารถปิดผนึกคุณสมบัติได้หลากหลาย ดังนั้นในทางทฤษฎีตราบใดที่การ์ดสามารถผนึกพลังงานได้ การ์ดใบนั้นก็อาจกลายเป็นอะไรบางอย่างที่น่าสนใจได้!

 

ดังนั้นการ์ดใบเดียวก็สามารถครอบคลุมทั้งอาชีพและความสามารถได้เกือบทุกรูปแบบ!

 

การ์ดภาพลวงตาเป็นการ์ดที่สร้างขึ้นจากการปิดผนึกภาพลวงตาลงไปในการ์ดอย่างสมบูรณ์!

 

ตัวอย่างเช่น…

 

การ์ดตรงหน้าเขา

 

มันเป็นการ์ดภาพลวงตาเริ่มต้นที่ใช้ได้เพียงครั้งเดียว สามารถใช้สร้างกรงลวงตาเพื่อดักจับศัตรู มันมีความแม่นยำต่ำและเสถียรภาพที่ไม่ค่อยดีนัก การ์ดใบนี้เป็นหนึ่งในการ์ดภาพลวงตาที่ธรรมดาที่สุด

 

ระดับพลังงานที่ใช้คือหกสิบแต้ม

 

อันดับแรกคือเขาต้องมีระดับพลังงานอย่างน้อยหกสิบแต้มเพื่อก็อปปี้การ์ดใบนี้

 

แต่เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะก็อปปี้การ์ดใบนี้เพราะเขามีพลังงานไม่เพียงพอ และถึงแม้ว่าเขาจะก็อปปี้การ์ดมามันก็ไร้ค่า! เพราะโดยทั่วไปมีการ์ดระดับต่ำวางขายอยู่จำนวนมากอยู่แล้ว

 

จังหวะนั้นลู่หมิงก็นึกอะไรบางอย่างออก

 

ตามความทรงจำของลู่หมิงน้อย ความเสถียรของภาพลวงตานั้นเกี่ยวข้องกับพลังงาน ยิ่งภาพลวงตามีพลังความเสมือนมากเท่าไหร่ระดับพลังงานก็ยิ่งสูงขึ้นและความเสถียรก็จะสูงขึ้นตามไปด้วยซึ่งทำให้พวกมันมีอานุภาพที่รุนแรงขึ้น

 

ยังไงก็ตาม…

 

มันจะไม่เกิดขึ้นในเมื่อเขาไม่มีพลังงานอยู่แล้ว!

 

งั้นจะเป็นอย่างไรถ้าเขาสามารถสร้างภาพลวงตาที่เรียบง่ายและใช้เพียงพื้นฐานได้?

 

ถ้าเขาสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกบางอย่างที่ไม่ต้องใช้พลังงานมากนัก?  พลังงานที่ต้องการก็ควรจะลดลงอย่างมาก!

 

นี่เป็นความรู้พื้นฐานและทฤษฎี และในกรณีนี้…เขาจะสามารถสร้างภาพลวงตาอะไรที่ไม่ต้องใช้พลังงานอะไรมากได้หรือ?

 

“แต่มันก็คุ้มค่าที่จะลอง”

 

ลู่หมิงเชื่อมั่นในความคิดของเขา

 

เขาไม่กังวลเกี่ยวกับการตามหานักสร้างภาพลวงตาเพราะมีนักศึกษาศาสตร์ลวงตาจำนวนมากในวิทยาลัยเทคนิค ลู่หมิงรู้สึกว่าเขาสามารถหาคนเหล่านั้นได้อย่างง่ายดาย

 

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ลู่หมิงก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา

 

ในโลกนี้ไม่ได้ให้ความสำคัญกับการพัฒนาเทคโนโลยีมากนัก แต่ถึงอย่างนั้นเนื่องจากการมีอยู่ของพลังบ่มเพาะและหินพลังงานก็ทำให้การพัฒนายังถือว่าก้าวหน้าอยู่มาก

 

โดยทั่วไปแล้วเทคโนโลยีในโลกนี้ถือว่าก้าวหน้ากว่าในชีวิตก่อนหน้าของเขามาก

 

“จางเสี่ยวปัง ฉันมีงานมาเสนอ นายสนใจที่จะรับมันไหม?” ลู่หมิง ถาม

 

จางเสี่ยวปัง เป็นหนึ่งในเพื่อนร่วมชั้นของเขา

 

ลู่หมิงเลือกเขาด้วยเหตุผลง่าย ๆ จากนักวาดภาพลวงตาทุกคนที่เขารู้จัก หมอนี่ห่วยและคิดราคาถูกที่สุด

 

“งานอะไรหรอ” จางเสี่ยวปังทำเสียงสูง

 

“ภาพลวงตาธรรมดา ๆ นายสร้างมันขึ้นมา ในขณะที่ฉันจะปิดผนึกมัน — ให้แปดร้อยหยวน”  ลู่หมิงพูดต่อ

 

“ต่ำเกินไป” จางเสี่ยวปังไม่เห็นด้วยกับราคานี้

 

“ราคานี้ไม่คุ้มกับพลังงานที่ฉันต้องใช้”

 

“งั้นลืมมันไปซะ” ลู่หมิงวางโทรศัพท์มือถือ

 

จากนั้นโทรศัพท์มือถือของลู่หมิงก็ดังขึ้นในหนึ่งวินาทีต่อมา และเสียงของจางเสี่ยวปังก็ดังลั่นออกมาจากโทรศัพท์

 

“พี่ชายตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน? ฉันจะไปทันที แต่พี่ต้องเพิ่มเงินให้ฉันเป็นค่ารถสักสองหยวนนะ”

 

“แม่*ง!” ลู่หมิงไม่ได้พูดจากับหมอนี่ดีเท่าไหร่นัก

 

ถ้าเขาอะลุ่มอะล่วยไป จางเสี่ยวปังจะต้องเรียกราคาสูงขึ้นแน่ ๆ

 

“ฉันอยู่ที่ร้าน” ลู่หมิงตอบอย่างดุร้าย

 

สำหรับจางเสี่ยวปังแปดร้อยหยวนนั้นถือเป็นรายได้เสริม ท้ายที่สุดแม้ว่าเขาจะไม่ได้รับค่าตอบแทนแต่เขาก็ควรถือว่ามันเป็นโอกาสที่ได้ฝึกฝนการสร้างภาพลวงตา

 

ซึ่งก่อนอื่นนั้น…

 

ลู่หมิงควรตรวจสอบก่อนว่าแผนของเขาจะใช้ได้ผลหรือไม่

 

เขาครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้วหยิบปากกากับกระดาษออกมาและเริ่มร่างความคิดของเขา

 

จางเสี่ยวปังมาถึงพร้อมกับการหอบหายใจอย่างหนัก

 

“นายต้องการภาพลวงตาอะไร? สุดยอดพี่สาวหรือโลลิต้า? นางเอกซีรีส์หรือแอร์โฮสเตสสุดสวย?”

 

จางเสี่ยวปังดูเหมือนจะรู้(มาก) เกี่ยวกับภาพลวงตาอยู่พอสมควร

 

ลู่หมิง:“ ??? เอิ่ม… เดี๋ยวนะ ปกตินักศึกษาศาสตร์ภาพลวงตาทำอะไรเป็นงานพาร์ทไทม์กันเนี่ย ?!!!”