The Great Merchant in the Cataclysm

ตอนที่43: การออกตอนกลางคืน

 

หลังจากเห็นว่าจางมู่เดินออกจากถ้ำ,หยวนรุยก็บ่นว่า,”ลุงทําไมคุณอยู่ในนั้นนานจัง?ฉันรออยู่ที่นี่มาสักพักละลิตเติ้ลแบล็คก็ไม่เล่นกับข้า,ข้าเบื่อจะตายแล้ว

 

จางมู่ยิ้มเล็กน้อยและลูบไปที่หัวของเธอ,”ไม่ต้องเป็นห่วง,ตอนนี้ข้าไม่ได้ออกมาแล้วหรือ?”

 

เมื่อหยวนรุยเห็นว่าจางม่อารมณ์ดี เธอเดาว่าจางมู่คงได้สิ่งที่เขาต้องการเธอถามอย่างเปิดเผยด้วยดวงตาที่เปิดกว้าง,”ลุง,คุณได้สิ่งที่คุณต้องการแล้วหรือ?นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นคุณมีความสุขมาก.”

 

จางมู่เกาหัวของเขาด้วยความอึดอัดใจและยิ้มกว้างๆ, “มันเห็นได้ชัดขนาดนั้นเลยหรือ?”

 

ถลึงตาอย่างจริงจังไปที่จางมู่,หยวนรุยตอบว่า “ใช่!มันดูเหมือนคุณได้เก็บเกี่ยวข้าวในช่วงฤดูเก็บเกี่ยวที่ดี!ลุง,บอกข้าเกี่ยวกับมันเฉันอยากรู้จริงๆ!”

 

หลังจากได้ยินอย่างนั้น, จางมู่ถอนหายใจและกางมือของเขาออก,”ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากโชว์ให้เจ้าดูเข้าแค่กังวลว่าเจ้าจะกลัว!มันเพียงผู้ช่วยเช่นเดียวกับลิตเติ้ลแบล็ค

 

อย่างไรก็ตาม,หยวนรุยรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นหลังจากฟังคําพูดของเขาและถามว่า,” มีอะไรที่น่าเกลียดยิ่งกว่าลิตเติ้ลแบล็ค หลังจากที่มันหลังจากที่มันกลายร่างเป็นตัวใหญ่อีกหรือ?ข้าไม่กลัว.มาเถอะแสดงให้ฉันเห็นว่าคุณมีอะไร! มันเป็นแมลงอีกแล้วหรือ?คุณชอบสะสมแมลงหรือ?มันจะน่ากลัวนิดหน่อย ถ้ามันเป็นจริง ฉันคงยืนไม่ได้อีกต่อไปแค่ลิตเติ้ลแบล็คก็เพียงพอ.มันน่ารังเกียจเกินกว่าที่จะจินตนาการว่าตัวเองอยู่ท่ามกลางพวกหนอน”

 

ลิตเติ้ลแบล็คขยับเล็กน้อยบนไหล่ของหยวนรุยราวกับว่าได้ยินว่ามีคนพูดไม่ดีเกี่ยวกับมัน อย่างไรก็ตาม,มันแค่เขยบเล็กน้อยและหลับไปได้อย่างรวดเร็วอีกครั้งหลังจากทั้งหมด,ทุกอย่างที่ลิตเติ้ลแบล็คได้กินมีเพียงครึ่งหนึ่งที่ย่อย.การนอนหลับเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการดูดซึมเพียงแค่ปล่อยให้มันนอนหลับ.

 

“มันไม่ใช่แมลงเข้าจะโชว์ให้เจ้าดู แต่เจ้าควรถอยหลังไปสักไม่กี่ก้าว”

 

จางมู่ขอให้หยวนรุยให้ยืนห่างจากเขา.หยวนรุยเดินห่างออกไปเพียงไม่กี่เมตรและมองไปที่จางมู่ด้วยดวงตาที่เปิดกว้าง

 

จากนั้น หลังจากได้ยินเสียงจางมู่เรียก,ดอกบัวเลือดปีศาจก็โผล่ออกมาจากแขนซ้ายของจางมู่และแกว่งตัวขึ้นไปในอากาศ.

 

ดอกบัวเลือดปีศาจได้โจมตีไปที่หยวนรุยทันที ที่พบเธอ,ทําให้หยวนรุยตกใจกลัวจนขาเธอล้มลง

 

โชคดี,ที่จางมู่จับตาดูดอกบัวเลือดปีศาจและสั่งมันให้ไม่โจมตีหยวนรุยในขณะที่มันออกมา

 

อย่างไรก็ตาม,สัญชาตญาณของมันแข็งแกร่งกว่า สติปัญญาของมันเคราะห์ดี,ที่จางมู่ขอให้หยวนรุยอยู่ห่างจากเขา,มิฉะนั้น เธออาจตกอยู่ในอันตราย

 

ความเร็วและพลังการระเบิดของดอกบัวเลือดปีศาจน่ากลัวมาก!

 

จางมู่ยังคงรู้สึกกลัวต่อเนื่องหลังจากที่ระเบิดความแข็งแกร่งของดอกบัวเลือดปีศาจ แต่หยวนรุยยิ่งกลัวยิ่งขึ้นเธอปฏิเสธมือของจางมู่ที่จะช่วยเธอลุกขึ้น จนกระทั่งเขาเรียกเถาที่ยังคงเป็นเกลียวอยู่รอบแขนของเขาไว้ในร่างของเขาถึงอย่างนั้นก็ตาม หยวนรุยก็ยังคงหลีกเลี่ยงแขนซ้ายของจางมู่โดยไม่รู้ตัว

 

หลังจากนั้นไม่นาน,หยวนรุยก็ตีจางมู่และร้องว่า “ลุง,ทําไมต้องทําให้ฉันกลัวตลอด?คุณไม่รู้หรือว่ามันเกือบทําให้ฉันเสียโฉม? ?

 

จางมู่ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร.”ข้าเตือนเจ้าแล้วให้ระวังเข้าไม่รู้ว่ามันจะมีความรู้สึกไวต่อสิ่งมีชีวิต.นี่เป็นความผิดของข้าด้วยหรือ? ”

 

หลังจากได้ยินอย่างนั้น,หยวนรุยยิ่งรู้สึกผิดที่คิดว่าจางมู่กําลังว่าเธอ.เธอร้องไห้,” มันเป็นความผิดของฉันเอง.ใครบอกให้คุณใส่ของอันตรายแบบนั้นไปในแขนเล่า?มันน่าขยะแขยงขนาดนั้น!”

 

“มันเป็นความผิดของข้าเอง มันเป็นความผิดของข้าเอง.” จางมู่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะขอโทษ,”ถูกแล้ว,นี้ก็มีดแล้ว.พักที่นี่สักคืนเถอะ” จางม่วอกแวกกับความสนใจของหยวนรุยเรียบร้อย

 

“ถ้ำหินนั้นเย็นและพระใหญ่ในนั้นก็น่ากลัว.ฉันจะไม่อยู่ที่นั่น” หยวนรุยยังคงรู้สึกกลัว เมื่อนึกถึงความหนาวเย็นที่ทะลุกระดูก,ดังนั้นเธอจึงไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจของจางมู่

 

แต่พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่น เมื่อมันเริ่มมืด พวกเขาก็ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ แม้ว่าเขาจะมีดอกบัวเลือดปีศาจและลิตเติ้ลแบล็คเขาไม่ได้มีความมั่นใจที่จะเดินในความมืด

 

ยังมีอีกหลายอย่างที่จางมูไม่รู้จัก แม้ว่าเขาจะกลับมาจากอนาคต.เขาจะเสียใจในชีวิตของเขาถ้าเขาตายจากความโอหัง

 

คิดอีกครั้ง,จางมู่จึงตัดสินใจพักที่นี่ จางมู่ทําข้อตกลงและบอกกับหยวนรุยว่า,” สมบัติที่ซ่อนอยู่ในถ้ำหินถูกนําออกมาโดยข้า.ดังนั้น เจ้าจึงไม่ต้องกังวล.เนื่องจากเจ้าไม่ต้องการเข้าไปเราก็สามารถอยู่ข้างนอกและพักผ่อนได้มันอันตรายมากที่จะเคลื่อนไหวในเวลากลางคืน”

 

หยวนรุยรู้ว่า เธอไม่ควรจะต่อต้านในเวลาเช่นนี้ เธอพยักหน้าและพบบริเวณที่สะอาดห่างจากถ้ำหิน

 

จางมู่ได้จุดคบเพลิงเหล่านั้นและวางไว้ในวงกลมเป็นรั้วเห็น ซากศพของลิงกลายพันธุ์ทุกตัวรอบๆ,จางมู่คิดว่ามันจะไร้ประโยชน์ถ้าเขาไม่ได้ใช้ประโยชน์จากพวกมันลิตเติ้ลแบล็คกินอย่างจุกจิกจูจี้ ขณะที่ดอกบัวเลือดปีศาจกินทุกอย่าง ดังนั้นจางมู่จึงวางแผนที่จะเก็บศพของลิงเพื่อใช้เป็นอาหารของดอกบัวและเก็บคริสตัลไว้บ้าง

 

เมื่อคิดอย่างนี้ จางมู่ได้ใส่ศพลงในแหวนพ่อค้า โชคดี,ที่เวลาจะไม่ผ่านไปในแหวนหรือว่าซากศพจะกลายเป็นเน่าอย่างรวดเร็ว.

 

หลังจากที่ได้ทุกสิ่งทุกอย่างลงไป,จางมู่ก็โยนลิตเติ้ลแบล็คที่กําลังนอนหลับอยู่บนไหล่ของหยวนรุยออกมาและตะโกนว่า,” กลายร่างใหญ่และนอนหลับ.ปลุกข้าขึ้นถ้ามีอันตราย.เข้าใจ?”

 

หลังจากที่ตื่นขึ้นมาจากความฝันที่ดี,ลิตเติ้ลแบล็คมองไปที่จางมู่ด้วยความโกรธ แต่เมื่อพบว่า จางมู่ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่ดี มันก็บินขึ้นและดูรอบ ๆ ค่ายพักชั่วคราว

 

ลิตเติ้ลแบล็ครู้ว่ามันจะใช้พลังงานมากในการกลายร่าง,แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะประหยัดพลังงาน.มันจําเป็นต้องอยู่ในสถานะที่แข็งแกร่งที่สุดสําหรับเวลากลางคืน

 

นอกจากนี้ ยังมีกลิ่นเหม็นของเลือด แม้ว่าศพของลิงกลายพันธุ์ได้รับการเก็บรวบรวมและหยิบทิ้งโดยจางมู่,ทั้งซอมบี้หรือสัตว์กลายพันธุ์อาจมาตามกลิ่นของเลือด

 

ไม่เคยใช้มันอย่างเบามือ!

 

หลังจากที่สูญเสียเลือดมากในวันนี้และมีอารมณ์ไปนั่งรถไฟเหาะต่อ,จางมู่ก็เหนื่อยจะตาย.เขากลัวที่จะหลับไปและไม่ตอบสนองได้อย่างรวดเร็วพอ หากมีบางสิ่งที่เป็นอันตรายเข้ามาใกล้ ๆ ดังนั้น เขาจึงสั่งให้ลิตเติ้ลแบล็คคอยเฝ้าระวังอย่างเต็มที่

 

หลังจากที่ได้รับคําสั่งชัดเจนแล้ว,จางมู่เอาผ้าห่มสองผืนและมอบให้หยวนรุย.จากนั้นเขาก็ใส่ตัวเองลงในผ้าห่มแล้วก็หลับไป

 

จางมู่รั้งคิ้วขึ้นและหลับไป.ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นห่วงอะไร.อนาคตหรือความจริงของความหายนะ?เขาเท่านั้นที่รู้

 

ด้วยแสงไฟระยิบระยับ,หยวนรุยจ้องที่ใบหน้าที่ไม่โกนหนวดของจางมู่.ทันทีทันใดนั้น เธอรู้สึกเสียใจกับเขา

 

หยวนรุยก็เหนื่อยมาก.เธอไม่เคยเดินไกลเช่นนี้ ไม่ต้องพูดถึงว่าเธอคงกลัวซ้ำไปอีกหลายครั้งหลังจากเช็ดเหงื่อบนหน้าผากของจางมู่ด้วยแขนของเธอ,หยวนรุยอยู่ข้างๆเธอและหลับไปอย่างรู้สึกปลอดภัย